THIRD PERSON POVJM (MANSION)Kasalukuyan akong nasa library at hinahanda ang mga dokumentong dadalhin ko paluwas ng Manila ng marining ko ang mahinang pagtawag sa akin ni Mom. Kaagad akong nag-angat ng tingin sa kanya. Bahagya s'yang nakasilip sa labas ng pintuan ng library. Nag-aalangan pumasok. Akala siguro busy ako.I smiled at her. "Mom."She stared at me. "Anong oras ba ang alis mo." tanong n'ya sa akin habang niluluwagan ang bukas ng pinto. Dahan-dahan s'yang naglakad papasok. Huminto sa harap mismo ng mesa ko.I checked my wristwatch. It's five o'clock. "I'm leaving soon Mom."She heaved a deep sigh. Laglag ang mga balikat na bahagya pa akong tinalikuran.Napangiti ako sa naging reaksyon n'ya. Alam kong mamimiss lang n'ya ako kaya ganito s'ya ngayon sa akin. Lagi naman. Kahit doon sa Manila sa tuwing dinadalaw ko sila ni Dad. Umiiyak lagi kapag aalis na ako. Kahit kay Migz ganun din. Siguro gano'n lang talaga ang mga Ina? Masyadong maalalahanin. Ginagawa kaming bata. Akala mo n
SamanthaSila nagplano na ipakasal ako kay Miguel pero sila din naman ang tumulong sa akin para makatakas ng hindi nila nalalaman! Eiiii...!Halos gusto kong tumili sa subrang tuwa. Mabibilis na hakbang na naglakad ako patungo sa Mansyon ng mga Del Carpio. Bitbit ang dalawang inihaw na manok na nakalagay sa plastic.Hindi ko lubos maisip na mapapadali ang plano kong pagtakas. Akalain mo 'yon? Love talaga ako ni God. Ayaw n'yang ipahintulot ang walang kwentang plano nila sa akin.Napagpasyahan kong sumabay sa pagluwas ng Manila ni JM mamaya. Kaso hindi ko alam kung pa'no ako makakasakay sa kotse nito ng hindi nito nalalaman. Tsk. Bahala na nga. Ang importante nakapag first move na ako.I smirked.Sigurado akong hindi maghihinala ang aking mga magulang na tatakas ako. Inutusan pa ako ng Itay. Kampante na siguro ang mga ito na pumapayag na ako at 'di na tutol pa sa plano nila.Akala lang nila 'yon. Haha.Siguro dala ng tuwa at kasabikan sa nalalapit kong kasal kaya nalimutan ng mga ito na
Sumilip pa akong muli sa labas. Wala pa s'ya. Nagmamadali akong lumipat sa back seat. Aw! Nasapo ko ang bunbunan ko. Makailang ulit pa akong nauntog. Tsenek ko kung naka-lock ang pinto ng kotse sa likuran. Nang masigurong hindi iyon naka-lock umupo ako sa lapag. Sumiksik ako. Pinagkasya ko ang aking sarili sa likurang upuan ng driver seat.I heaved a deep sighs.Bwesit talagang buhay na 'to. Ang sikip naman dito. Hindi ako mapakali. Para akong inipit sa itsura ko. Sandwich. Kakayanin ko kaya ang tagal ng byahe papunta ng Manila sa ganitong itsura? Baka sa subrang ngalay 'di na ako makatayo o makalakad pa. Pa'no pa ako makakatakbo nito? Tsk.Umupo akong muli sa lapag. Pilit humahanap ng tamang posisyon para magkasya. Buti na lang maliit ako. Kahit papa'no kakasya sa maliit na espasyo. Nang pakiramdam kong komportable na ako sa aking kinatataguan, saka ko naman narinig ang nagmamadaling mga yabag ng taong papalapit sa kotseng kinatataguan ko. Tinubuan ako ng takot. Pinagpawisan pa ako ng
WayneI tasted the last drop of my whiskey when the door swung open. At pumasok ang luko-luko kong kaibigan na kararating lamang ng States. I smirked with his sudden visit."Sino na naman ang luhaang babaing iyon na dinispatsa mo?" Isang sulyap ang binigay ko kay Miguel bago muling tumayo at tinungo ang maliit kong bar counter sa loob ng opisina ko. Pinasadya ko pang pinagawa ito para kung ano mang oras gugustuhin kong uminom ay pwede akong uminom. Lalo't nitong mga nakaraang araw ay nae-stress ako sa biglaang pasulpot-sulpot na lang ni Jelyn sa Condo Unit ko. Kahit di ko naman ito pinapapunta. Kaya naglalagi na lang ako sa opisina para maiwasan ito. Sinabihan ko na din ang mga guwardiya sa labas ng building ng opisina na huwag itong papasukin o kahit na sinong babaeng maghahanap sa akin at sabihin dito na wala siya, busy or out of town or kung anong dahilan ang maisipan nilang sabihin basta huwag sabihin kung nasaan ako. Iwan ko ba kung bakit may isang nakalusot ngayon."Ang ganda ng
Nagulat naman si Miguel sa inakto ko. Nagpalipat-lipat ang paningin n'ya sa akin at sa basong binalibag ko.Hindi ko s'ya pinansin. Nagagalit ako sa sarili ko. At kay Jelyn. At sa iba pang mga babaing napaugnay sa buhay ko. Ginugulo pa nila lalo ang magulo ko ng buhay. Akala ko nagkakaintindihan kami sa simula pa lang. Hindi pala. Hindi ko matanggap ang katutuhanan na ang isang John Wayne Santiago, a CEO of VS Mega Corporation ay nagawang muling paikutin ng isang babae. I have been fooled once. And It happened again. They have a hidden agenda. Which is to trap me. Hanggang kailan ba ako magpapauto sa lintik na pag-ibig na yan? Hindi na ako nadala. Wala sa sariling naikuyom ko ang aking kamay. This is bullsh*t!Sinundan ko s'ya ng tingin ng umiiling syang tumayo habang nakangising nakatingin pa sa akin. Pinulot n'ya ang binalibag kong baso."Tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk." umiiling-iling pa ring lumapit sa kinaroroonan ko. Kinuha ang bote ng alak na nasa kinauupuan kong mesa. Bina
THIRD POVJMNatigilan ako sa aking narinig. "Why you're asking me about Samantha, Mom? She's not with me.""E kung ganun nasaan si Samantha? Nandito ngayon ang mga magulang niya. Nag-aalala. Hinahanap si Sam. Kagabi pa daw hindi umuuwi. Akala nila dito namin pinatulog matapos utusan nitong si Philip kahapon na ibigay sayo yung inihaw na manok. Kaya tinawagan kita dahil ikaw ang huling kasama no'n.""What? Hindi umuwi ng bahay nila si Samantha kagabi?" nagtatakang tanong ko sa kanya. Imposible. Sinabihan ko 'yong umuwi na pagkatapos ilagay sa loob ng kotse ko ang dala nito."Hindi nga. Tatawagan ba kita kung umuwi? Hindi mo ba kasama? Kung ganun nawawala si Samantha!"Nawawala? Sh*t. "She's not with me Mom. Tsaka bakit ko naman po 'yon isasama paluwas ng Manila? Sinabihan ko 'yon kahapon na ilagay yung...." napatigil ako sa pagsasalita ng may biglang isang kamay ang lumabas mula sa likuran ng aking upuan. Matagal akong napatitig doon.I chuckled. "Wait a moment... Will call you later M
"Look Sam, pagod ako. May meeting pa ako mamaya. I have no time with this drama. Will you just go back home? I already called Mom and...""You told them!?" galit na tanong ko sa kanya. Malakas na piniksi ko ang aking brasong mahigpit na hawak n'ya. Kaagad n'ya naman akong nabitawan.Napahilamos pa s'ya sa kanyang mukha. "What can I do? They are worried sick about you and....""No! I'm not going home and I don't want to hear your damn excuses!" pagalit kong sigaw sa kanya.Napatulala s'ya sa akin.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Kaagad na akong tumalikod. Mabilis akong tumakbo palayo sa kanya. Napipika ako sa mga paliwanag n'ya. Lalo na ng sabihin n'yang tinawagan n'ya ang mga magulang n'ya at sinabing magkasama kami. Hindi n'ya man lang ako pinagtakpan. Talagang gusto n'ya din akong makasal sa antipatiko n'yang kapatid. Pare-pareho talaga sila. Bahala s'ya sa buhay n'ya mamroblema. Hindi n'ya ako mapipilit bumalik doon. Magkamatayan muna kaming dalawa. Natigilan ako sa aking nai
Samantha"Goodness! Samantha ka! Bakit ngayon ka lang sumagot!? Nasaan ka ba? Kumusta ka? Ok ka lang ba? Bakit ba kasi naisipan mo pang maglayas!? Talagang babae ka!"Kaagad kong nailayo sa aking tainga ang cellphone nang marinig ko ang malakas na boses n'ya sa kabilang linya. Napailing ako. Kahit kailan talaga hindi nagbabago."Ang boses mo Ate. Nabibingi ako." nakatawa kong sabi sa kanya."Hindi lang bingi ang aabutin mo sa akin kung kaharap kita ngayon. Naku ka... Nag-aalala sayo ang mga magulang mo. Pati kami pinag-alala mo!"Natahimik ako sa sinabi n'ya. Nag-alala ba talaga sila? Napapikit ako. Bahagya akong napahilot sa aking sentido. Ayaw ko naman talaga sana maglayas. Ang puso ko nagsasabing nag-aalala nga sila ng subra sa akin. Pero ang utak ko ayaw maniwala. Naguguluhan ako. Pakiramdam ko nag-iisa ako. Wala akong kakampi. Bigla sa isang iglap nawalan ako ng tiwala sa kanila. Pakiramdam ko isang maling galaw ko lang check mate na ako.I heaved out a deep sighs.Wala na akong i