2— Blue eyes

Chapter Two

Blue eyes

Sigurado akong namumula na ang dalawang pisngi ko habang pabalik sa bahay namin. Kahapon pa iyon, pero ba't hindi ko makalimot-limot ang gwapong lalaki na iyon? Hay! Nanghihina akong umupo.

Hanggang ngayon ay patuloy pa rin nag re-replay sa utak ko ang mukha ng lalaki. Iyong matangos n'yang ilong, iyong panga n'yang may kurba, iyong makinis n'yang kutis, iyong amoy n'yang kay bango sa ilong ko akala mo hindi tricycle driver dahil hindi amoy init at pawis. Ang bango pa nga.

At ang pinaka huli ay ang mata nitong kulay asul. Habang nag eye contact kami kanina ay para akong nakatitig sa karagatan sa sobrang linaw nito lalo na ang kulay na para bang inaakit ako, pati na rin ang kanyang mga maninipis na labi. Ang kanyang maninipis na labi na akala moy may lipstick inilagay dahil sa sobrang pula nito.

"Ate!"

"Aray!" ungot ko ng maramdaman ang sakit ng ulo ko. "Ang sakit!" reklamo ko at hinihimas ang ulo kong binatukan ni Mayang.

Kunot noong tumingin ako kay Manang. "Ba't mo ginawa iyon?"

Maldita nya akong tinignan at parang nanay ko kung umakto. "Utak mo nanghingi ng batok ko." panunuya nya.

"Tigas rin ng ulo mo ah, sakit sa kamay." dagdag nya pa.

Napabuntong hininga ako. Hindi ko masisi ang mga tao kung bakit baliw ang turing nila sa kanya, halata naman.

"Anong dala mo?" tanong ko at lumapit sa kahoy naming lamesa. Pinakita nya sakin ang tatlong bangus na sigurado akong binigay iyon kay aling luccing sa kanya.

Tumingin ako sa orasan namin at alas syete pa lang naman ng umaga. "Mga kahapong isda ba 'to?" Tanong ko at tinignan ang kulay ng isda, maayos pa naman. Hindi pa namumula Ang namumula ang mata, pati iyong balat at kaliskis presko na presko.

Umiling si Mayang bago humarap sa 'kin. "Kahapon may gwapong lalaki ang dumating sa palengke at unubos ang isda ni aling tina kaya iyan" tinuro nya ang isdang hawak ko.

"Huwag bulag ah, bagong dating iyan. Binigay ng mother in law mo."

"Mother in law ka diyan."

Tumawa lang si mayang. "Akala ko ba type mo iyong moreno, tall, chinito, gwapo, bunos na ang mapera?" matabang dagdag pa niya. Halatang nang-aasar.

"Pero wala akong sinabing type ko ang gwapo pero bungi at mayabang tas chinito? Chinito nga pero malaki naman mata. Sinasabi kong mapera? Umaasa nga iyon sa nanay, isang palamunin hindi marunong dumiskarte." inis kung sabi habang nakataas ang kamay na para bang binibilang mga katangian ng lalaki na sobrang ayaw ko.

Totoo naman.

Umiling si mayang at hindi pa rin nawawala ang ngisi sa labi nito. "Pero enperniss, iyong umubos sa bangus kahapon makalalag panty ang kagwapohan tas ang yaman pa, dzai." Patukoy na naman nya sa umubos ng bangus kahapon.

"Gwapo?" ulit ko.

Mabilis itong tumango, "ganda nga ng mata. Parang swimming pool lang. Kulay blue."

Kulay blue ang mata?

Si gwapong driver...

Si mr. Ice cream vendor

Tas ngayon isang umubos ng bangusan?

Kailan pa dumagsa ang mga kulay asul na mata dito sa barangay namin?

"Sayang nga hindi ako nakapagpicture. Halatang foreigner pa naman iyon, may lahi." masayang dagdag niya at sinasabayan niya ito ng kaunting tili niya.

"Sa lahat ng nagtitinda ng bangus sa pwestohan sa iyo talaga bumili?"

Tanong ko ng may naalala. Sa kanya pa talaga inubos ng isang bili lang. Na tyempohan.

"Dapat lang, ika nga nila. 'With the true beauty you possessed, no one can insist'."

"Kaya bilang maganda, ako ang pinili." mahanging sabi pa nito at di naitagong kinikilig na naman ito.

Napailing na lang ako at wala nang magawa sa kaibigan. Dinala ko ang tatlong bangus sa maliit naming kusina at doon nagsimulang maghanda ng pang umaga namin.

Ulam na pang umaga hanggang pang gabi na.

Wala sa sariling napangiti ako sa isiping iyon, sa iisang ulam ay buong araw na naming ulam iyon. Hindi ko akalaing ganito kalaking blessings na pala ang nakamit namin.

Noon, hanggang one day one eat lang minsan wala pa sa buong araw.

"Paalam na, balik nako sa trabaho ko. Maggie sarapin mo ah. Dito ako mag tanghalian." Huling bilin pa nito at tumatakbong lumalabas, muntik pang masira ang pinto naming gawas sa yero dahil sa sobrang pwersa ng baliw.

Mula sa pinto ay binalingan ko ng tingin ang nanay kong nakahilata sa sirang sira at butas-butas na sofa. Sa baba nito ay ang dalawa kong kapatid na kakagising lang.

Ngumiti ako at sikretong pinunasan ang luhang kumuwala. Darating ang araw, makaraos din tayo.

"Doughnut ko po?" Agad nitong hanap sa doughnut na binili ko. Nagpunas muna ako at binigyan silang dalawa.

Sa sitwasyon namin ngayon ay minsan diko maiwasang ma hikbi, maiyak at mas lalong dumesperado na rumaos sa buhay. Marami pang mga bagay na gusto kong gawin kasama sila.

Mag kakaroon pa ng anak na makapag graduate pa si mama.

May maging professional pa isa sa amin.

Kinabukasan ay nagiimpake agad ako, dahil ang napagsunduan doon sa tawag ay may susundo daw sakin na tauhan ng maging boss ko. Ito daw ang magdadala sakin sa bahay ng amo ko.

"Iyan lang ba ang dala mo? Maggie matagal ka mag stay don tapos iyan lang?" hindi makapaniwalang tanong sakin ni mayang nang makita ang mga dadalhing gamit ko.

"Ito lang naman ang meron ako, kaya malamang ito lang."

Hindi ko akalaing may kakilala pala si mayang na magiging ka trabaho ko kaya mabilis akong natanggap.

"Ay putek, sure ka? Teka ka lang, dalhin mo na din ang mga 'to," aniya at mabilis tumakbo paalis ng barong barong namin. Habang naghihintay ako kay mayang na bumalik ay bumaling muna ako sa pamilya ko.

Lumapit ako sa tatlong taong mga inspirasyon ko. Pumunta ako sa kanilang harapan at ini-isang pinagtitigan ang kanilang mga mukha. Panigurado akong araw araw ko silang ma-miss.

"Maki, Margareth.." bumaling ang mga mata ko sa babaeng nakaupo lamang "at inay..."

Tinaas ko ang dalawang braso ko. "Wala bang goodbye hug kay ate dyan?" maluluhang kong tanong sa kanila.

Kahit medyo labag sa kalooban kong iwan sila ay kailangan ko itong gawin, kailangan kong humarap sa panibagong landas, kailangan kong umalis at hanapin ang bagong daan para sa magandang kinabukasan namin. Gusto kong may mararating din ako sa pagkayod ko araw araw. Ayaw kong palagi kaming ganito na namumuhay sa iba't ibang raket at naninirahan lamang sa maliit na barong barong sa may squatter area. Gusto kong may maipagmamalaki ang mga kapatid ko, ayokong lalaki ang mga kapatid ko sa ganitong pamumuhay maghanggan.

"Pangako nyo sakin na palagi kayo mag behave ah, huwag n'yong bigyan ng sakit sa ulo ang ate mayang nyo, huwag pasaway.” paalala ko sa kanila habang mahina kong dinama sa aking palad ang kanilang mumunting pisngi.

Mamimiss ko 'to.

"Magpapakabait kayo, tutulong kayo sa mga gawain dito. Huwag niyong pababayaan si nanay." bilin ko pa sa kanila.

"Aalis ka talaga, ate?" Tanong ni Margareth sa mahinang tinig. Tumango ako at pinahid ang mga luhang humarang sa paningin ko.

"Kailangan marga, ika nga doon sa pinapanuod natin sa kapitbahay "in order to survive must sacrifice."

"Na ang ibig sabihin, ang buhay ay puno ng pagpipilian at pagsasskripisyo dahil ito ang kalakip sa tagumpay."

Bumaling ako sa nakakabata kong kapatid, at umiiyak rin ito. Makita silang umiiyak, nahihirapan na ako. Pakiramdam ko gusto ko nalang mag back out pero hindi pwede. Kailangan ko ito kaya magpapatuloy ako.

Pinahid ko ang mga luha ni Maki saka bumaling uli sa dalawang babae sa buhay ko. "Inay aalis na ang maganda mong anak, paghinga ka ng marami ah, kaunting tiis na lang inay at maipagamot na kita." Si Margareth naman ang hinarap ko. "At ikaw marga, huwag mong pababayaan ang kapatid at si inay ah, tutulungan mo si Mayang sa mga gagawin. Haayan nyo babawi ako, pagbalik ko ay babawi ako sa inyo. Dadalhin ko kayo sa Jollibee at mag pa picture tayo sa statwang Jollibee doon kaya sa ngayon tiis muna."

Dinig kong bumukas ang pintuan namin. Pintong galing sa pintuan ng ref. "Ito Maggie, dalhin mo ang mga ito."

Sa huling pagkakataon ay pinagtitigan ko muna ang mga mahal ko. Kailangan ko ito, para sa pamilya ko.