"Ma'am, gising po," pukaw ng yaya ni baby Tharia sa nakatulog na among babae. Halata ang labis na pagod sa magandang mukha nito. Naalimpungatan si Gretel. Damn! Napatitig siya sa yaya ng kanyang anak. "Where am I?" tanong ni Gretel dito. "N—nasa kwarto ka po ni baby Tharia, ma'am. Nakatulog ka po. Ginising po kita dahil iyon ang utos ni Mr. Del Fuego. Kasalukuyang po silang naghihintay sa iyo sa living room, ma'am. Kasama po niya si, Ma'am Aialyn Del Fuego, po." "Damn!" ani Gretel sabay kamot sa kanyang ulo. Akala niya totoo ang lahat. What the f*ck! Magpahanggang ngayon ay ramdam niya ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Argh! Nasapo niya ang kanyang may bandang puso. Lintik na panaginip. Bullsh*t! Tumayo siya at inayos ang sarili. Pagdakay lumabas na siya sa kwarto ng anak. Tinungo niya ang living room. And she found Aialyn and Hercules. Ngumiti sa kanya si Aialyn. Seryosong mukha naman ang salubong sa kanya ni Hercules. "Where's, baby Tharia?" tanong ni Aialyn. "Nasa kw
Pansin ni Gretel na walang Alina na kasama si, Z. Bakit kaya? Bakit feeling niya parang naulit lang ang mga pangyayari? Naisip din niya, sabagay, napanaginipan niya si, Z, no'ng isang gabi, kaya niya siguro nasabing parang naulit lang. Napasulyap siyang muli sa may kitchen. Totoong nawala ang gutom niya. Pero hindi niya maikakaila ang kakaibang kaba na nadarama. Sa huli ay nagpasya siyang kumain kahit konti lang at pagkatapos ay hinugasan ang ilang mga pinagkainan. Saka siya pumanhik sa sariling kwarto at naisipang magpahinga. Sumalampak siya sa malambot na kama at pumikit. At walang-gatol na hinila agad siya ng antok. KINABUKASAN, hindi na ginising pa ni Lucas ang dalaga at nagmamadali na siyang umalis. Pero bago siya umalis, kinausap niya muna ang caretaker ng sariling rest house na si Manang Yolly to entertain his guest. "Yes, sir. Wala pong problema." "Salamat, Manang Yolly. I have to go," ani Lucas at nagmamadaling umalis. Eksaktong alas nuebe ng umaga ay nagising si Grete
"Hindi ka pa rin nagbabago, suplado ka pa rin," saad ni Gretel sa binata. "Ayusin mo iyang tanong mo. Napaghahalataan kang ako lagi ang nasa isipan at napapanaginipan mo," seryosong tugon ni Thirdy sa dalaga. Pinipigilan niya ang ngiting pilit kumakawala sa kanyang maninipis na mga labi. Damn! "Iyon nga, palagi ka na lang nasa isip at puso, ko" walang-gatol na ani ni Gretel sa binata na halos walang-preno ang bibig. Agad din niyang tinakpan ang sariling bibig. "I mean, hindi, a!" Tumaas ang sulok ng labi ni Thirdy sa narinig. Ngunit ang tingin a weekly nasa kalsada. Sa malas ay muntik na silang mabangga. What the heck! Narinig niya ang matinis na sigaw ng dalaga. F*ck! "Kumapit kang mabuti at lilipad tayo," biro ni Thirdy. Damn! Muntik na siyang mabingi sa malakas nitong sigaw. "W—what?!" bulalas ni Gretel. "Basta kumapit kang mabuti," sagot ni Thirdy sa dalaga. Walang nagawa si Gretel kundi sundin ang nais ng binata. At tila halos lumipad nga sila sa bilis ng takbo ng kotse.
Pansin ni Gretel ang hindi maipintang mukha ni Celina. Damn! Hindi siya manhid para hindi makita ang kakaibang sakit na may halong galit sa magandang mukha na iyon. Napayuko siya. "I told you, Lucas." "Kakausapin ko siya," ani Lucas sa kanya. "Ikaw ang bahala, pero sabihin mo lang sa'kin kung sakali mang komplikado na. Handa akong makausap siya," sagot niya sa binata. "Manang, please guide her to the guest room," utos ni Lucas sa isang katulong. Agad naman itong lumapit sa kanilang gawi. "Good evening, ma'am. Sumunod lang po kayo sa akin, ihahatid ko po kayo sa guest room." "Salamat," tanging sagot ni Gretel. Napangiwi siya sa sakit sa pagitan ng kanyang hita. Damn! Ang hapdi talaga. She bite her lower lip. Muli, naalala niya ang nangyari sa kanila ni, Z. F*ck, ano kayang naisip no'n? Siguro naman matatapos na ang pagiging judgemental nito sa kanya. "Dito po, ma'am. Pwede niyo pong gamitin ang intercom kung sakaling may ipag-uutos po kayo," magalang na tugon ng nakangiting katu
Narinig ni Gretel ang pagtatalo nina Celina at Lucas. At ngayon niya lang napansin na talagang lutang nga siya kagabi. Ngayon niya lang napansin na nasa Lapyahan pala sila. Damn! Natakam siyang kumain ng ilang mga seafoods. Inayos niya ang suot na fake baby bump. Damn! Pakana iyon ni Lucas. Pero siya pa rin ang nagsinungaling. Tinulungan lang siya ng kaibigan para sa kaganapan ng kanyang pagpapanggap. Makalipas ang ilang saglit ay napansin niya ang pag-alis ni Lucas. Maybe, magpapalamig iyon ng ulo. Tumayo siya mula sa kinaupuang silya. Alam naman niyang babalik din iyon. Gusto niyang maglakad-lakad sana sa tulay pero agad ding nagbago ang kanyang isipan nang maramdaman ang panginginig ng kanyang tuhod. Sh*t! "Good morning, ma'am. Breakfast na po kayo? Pasensiya na po sana kayo sa inasal ni Ma'am Celina, inakala siguro no'n na kayo si, Gabriela. Kamukhang-kamukha niyo po kasi ang namayapang asawa ni Sir Lucas." "Good morning, Manang. Thank you, sa dining na lamang ako kakain. No,
"Mr. Montenegro, this time gising na ang pasyente. And we found out na may temporary amnesia siya, ang tawag do'n ay transient global amnesia. Sa dami ba namang dugo ang nawala sa kanya. Naging sanhi iyon ng lack of sufficient blood or oxygen flow to the brain." "Gawin niyo po ang lahat para sa kaibigan ko, doktora. Alam kong magiging okay din siya." "Gagawin namin ang lahat ng aming magagawa, Mr. Montenegro. Sa ngayon, hindi pa po pwedeng mabisita ang pasyente. Inilipat na namin siya sa suite room na sinasabi niyo, sir." "Salamat," ani Lucas. Muli makatanggap siya ng text mula kay Celina. Damn! Hindi niya magawang iwan ang kaibigang si Gretel. Hindi na lamang siya nagreply, dahil alam naman niyang mag-aaway lang din naman sila nito sa text. Sh*t! "Mabuti na lamang at walang fracture ang pasyente. Nagkaro'n lang talaga siya ng temporary amnesia. After three days, pwede na siyang mailabas. There's no cure regarding this kind of situation, Mr. Montenegro. But with the help of psych
Nakangiting napatitig si Gretel sa kaibigang si Lucas. "Salamat, Lucas." "My pleasure, sige na pumasok ka na sa loob ng kotse," nakangiting tugon ni Lucas sa dalaga, pagdakay, napasulyap siya kay Celina, hindi na naman maipinta ang mukha nito. He smiled at her. Umirap lang ito. Nailing na naupo na siya sa driver seat. Inalalayan niya kasi si Gretel na makapasok sa sariling kotse. Napasulyap si Lucas sa rearview mirror. Pinagmasdan ang nakakaawang kaibigan. Pagkatapos ay napatingin sa maamong mukha ni Celina. Hinuli niya ang isang palad nito at pinagsalikop iyon. He wanted to assure her na wala itong dapat na ipagselos. Ang totoo, nag-enjoy siyang makita na nagseselos ang maganda nitong mukha. Damn! "Be considerate, sweetheart." Pinipigilan ni Celina na magtaray sa lalaking katabi. Damn it! Aba't hayan na naman ang pamatay nitong ngiti na tila nang-aarok. Sh*t! Tila parang kinikiliti ang kanyang kaibuturan. Iba talaga ang karisma ng isang Montenegro. Ngiti pa lang, titihaya ka na
Pagkatapos uminom ni Gretel ng gatas ay nagpasya na siyang tumayo. Gusto niyang maglakad-lakad sa hardin. Nang makita niya ang Gazebo kung saan naroon ang swing naisipan niyang magtambay doon. At napangiti siya nang makita ang isang ukulele. Binati siya ng ilang mga naroon na tila inaalagaan ang mga ilang mamahaling bulaklak. May nagdidilig ng mga halaman at nag-aayos ng mga paso. At napansin niya ang ama ni Lovely na isang hardinero ng mga Montenegro. Naalala niyang sinabi sa kanya ng dalagita na hardinero ang ama nito. Naupo siya sa may swing. Nililipad ng hangin ang ilang mga baby hair niya. Pansin niyang napakaganda ng naturang lugar. May sariwang-hangin at may mababangong bulaklak. Nagulat siya nang mapansin niyang papalapit sa gawi niya si Celina. Nang tuluyan na itong makalapit sa kanya. Ngumiti ito. Wala siyang choice kundi ang magpakawala ng pekeng ngiti. "Alam kong nagulat ka sa paglapit ko," ani Celina kay Gretel. "I am. Dahil pansin ko kasing mainit ang dugo mo sa'kin.
Tulad ng pangako nila sa mga anak, sinamahan nila ang mga ito sa ilang mga rides. Halos 18 rides din ang sinakyan ng mga ito at talagang walang pinalagpas. Naaaliw nga lang sila sa mukha ng anak nilang si Tinay. Umiiyak pagkatapos ay tumatawa sabay sigaw. Si Gretel ang taga-kuha ng ilang videos, si Thirdy naman sa ilang mga pictures. There's a lot of rides. Tulad na lamang ng: Star Flyer, Star Frisbee, Surf Dance, Jungle Splash, Wacky Worm, Mini Pirate Ship, Telecombat, Zyklon Loop, Dragon Express, Wild River, Viking, Magic Forest, Music Express, Spring Ride, Giant Wheel, Blizzard, Tornado and Top Dancer.Mga ilang oras din ang iginugol nila sa looban ng Star City. Hanggang sa dumating nga ang gabi. Lahat ng rides ay nasakyan ng kanilang mga anak. Ang resulta, pagod na pagod ang mga ito. Halata sa mga anyo ng mga ito. Nailing na lamang si Gretel sa hitsura ng mga anak. Halata ang pagod at antok sa mga mukha nito. "Dinner na tayo?" tanong ni Thirdy."Yes, daddy!" si Dianah sabay hik
2 years later..... Nakatitig si Gretel sa sariling repleksyon. Awa ng Panginoon naibalik ang tunay niyang mukha na siyang hindi niya inaasahan. Napasulyap siya sa frame kung saan kapwa sila nakangiti ni Thirdy. Their wedding day. Yes, last year pagkatapos niyang manganak sumabak siya sa isang critical na operasyon para lang maibalik ang kanyang mukha. Pagkatapos ay ikinasal sila. Hindi niya akalain, that facelift surgery can be repeated successfully more than once, kung kinakailangan. And she was surprised. Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi nang marinig ang sunud-sunod na katok mula sa pinto ng kwartong kinaroroonan niya. Inaasahan na niya sina Tharia, Tinay at Dianah. Dinampot niya ang suklay at sinuklay ang mahaba niyang buhok. "Come in, girls." Mabilis na bumukas ang pinto at iniluwa nga roon ang tatlo. "Mom, dad's waiting for you downstairs," si Tharia. "Okay, malapit na ako matapos mga anak," ani Gretel sabay sulyap sa kanyang tatlong prinsesa na tulad din niya'y
"Sweetie, are you okay?" tanong agad ni Thirdy sa babaeng minamahal. "Ikaw talaga, ginulat mo 'ko. Parang walang amnesia ka lang, a, kung umasta," nakangiting tugon ni Gretel."Dahil, ayokong malungkot ka," sagot niya rito."Ang mabuti pa, tulungan mo nalang ako rito na dalhin ang mga niluto ko doon sa mesa," palatak ni Gretel nang nakangiti."Iyan lang pala? Sure!" Nakangising dinampot ni Thirdy ang ilang mga niluto ni Gretel at dinala sa round table kung saan naroon ang tatlo nilang prinsesa na naghihintay.Nakangiting pinagmamasdan ni Gretel si Thirdy. Hindi niya akalaing kung umasta ito ay parang wala lang. Hindi niya makakalimutan ang gabing kanilang pinagsaluhan. Sh*t! Naalala niya tuloy ang sinabi sa kanya ng mga kawaksi, blooming daw kasi siya. Argh! Siyempre, sino ba naman ang hindi maging blooming, e, nadiligan siya kagabi. Naks! At dahil sa isipin na 'yon, biglang nag-init ang magkabila niyang pisngi."Ma'am, 'yong tiyan niyo po ba ilang buwan na po 'yan?""Naku, manang hi
Nakatitig lang si Thirdy sa puting kisame habang nakahilata sa king size bed. He hated himself for not remembering anything. Tulad ng sabi ng kanyang kapatid, temporary lang naman daw ang pagkakaroon niya ng amnesia dahil sa painkillers na maintenance na iniinom niya.Ramdam niya ang kakaibang tibok ng kanyang puso nang masilayan ang larawan ng isang babae na nakita niya kanina. Inaalala niya ang sinabi ng batang si Tharia. Iyon daw ang dating mukha ng babaeng kaharap niya kanina. Gustuhin man niyang ipikit ang mga mata ay hindi niya magawa. Tanging hiling niya na sanay matapos na itong iniinom niyang painkiller. Mula sa sariling kama naisipan niyang bumalikwas ng bangon. Lumabas siya ng naturang kwarto. Tinungo niya ang living room, hindi niya inaasahang madatnan roon si Gretel. Ang fiancee niya kuno na kahit ano'ng gawin niyang alalahanin ito ay hindi niya maalala. Masasabi niyang mas pamilyar pa ang mukha no'ng babaeng nakita niya sa larawan.Nagulat si Gretel nang maramdaman ang
AAMININ niyang napuno ng galak ang kanyang puso nang makita ang lalaking minamahal. Pero hindi maipagkakaila ang ibang kinikilos nito. "Hindi ko pa nasasabi sa'yo ang bad news. Since nakita mo ang successful na operasyon ng kapatid ko, kung ano ngayon ang napapansin mo, 'yan ang bad news." "W—what do you mean?" kinakabahang tanong ni Gretel kay Celina. Nagpakawala ng isang marahas na hininga si Celina. "Dahil sa painkillers na ininom niya apektado ang kanyang memorya. I don't know kung ano ang pangalan ng naturang painkiller, but because of that the stem pain signals affecting chemical messengers in the brain. Na siyang naging dahilan ng pagkakaroon niya nang—amnesia." "N—no!" Malungkot na lumapit sina Tharia, Dianah at Tinay sa kanya. Dahil sa pagtrato ni Thirdy na tila hindi nito nakikilala ang mga anak. "Mommy, I think dad didn't recognize us," malungkot na tugon ni Tharia sa ina. Agad na nilapitan ni Celina ang mga pamangkin at niyakap ang mga ito. Ipinaliwanag niya kung
"Order ka na, sweetie." Nakangiting kinuha ni Tharia ang menu at mabilis na itinuro ang nais niyang kainin. "Mom, I want Creamy Parmesan Chicken Meatballs and Grilled Cheese Tomato Soup."Nakangiting napasulyap si Gretel sa waitress na nag-aabang din sa kanilang nais orderin. "Please give her what she wants, thank you.""Yes, ma'am.""Ikaw mom, ano ang iyo?" "Skillet Ravioli Lasagna is enough for me and pineapple juice, how about you, sweetie?" ani Gretel sa anak sabay sulyap sa nakangiting waitress."Same, mom. Pineapple juice.""Thank you, ma'am. A minute," nakangiting turan ng magandang waitress saka ito tumalikod palayo para ihanda ang kanilang order.Hindi naman nagtagal ay dumating ang order nila. Nilantakan agad ni Tharia ang masarap na dinner na nasa kanyang harapan. Magiliw na nakamasid lang si Gretel sa anak na halatang gutom na gutom.Hinarap niya na rin ang kanyang sariling pagkain. Napangiti siya at na-appreciate ang sarap ng naturang dinner nila. Makalipas ang ilang mi
"Ma'am, narito na po ang ilang mga papeles." "Pakilagay na lang dito sa office table ko, Steve." Napahilot si Gretel sa sariling sentido. Tambak na naman siya ng ilang mga papel. Hindi niya akalaing ganito pala kahirap ang trabaho ng kanyang minamahal. Sa ngayon, nag-iisip siya ng ilang mga ideya. At ang mindset niya ngayon, she need to ensure that the company has enough money to be successful and be able to meet it obligations. "Coffee, Ma'am?" si Steve. "Yes please, Steve. Please, 'yong creamier," ani niya rito. Muli, may kumatok sa pinto. "Come in," sagot niya. "Mom?" si Tharia. Kunot-noo na nag-angat ng tingin si Gretel. Nagulat siya nang makita ito. "Wala kang klase? Sino ang naghatid sa'yo rito, bakit hindi mo ako tinawagan?" sunod-sunod niyang tanong sa anak. "Ayokong ma istorbo kita, mom. Tita Niña is the one who drive me here," sagot ni Tharia. "Really?" hindi makapaniwalang turan niya sa anak. "Wala rin po kasing klase sina Trace. Since nakita niya ako, sinabay na
"Nice meeting you, Ms. Gomez," ani Mr. Hanz. Isa ito sa mga kliyente na kailangan niyang harapin to discuss the proposal."Glad to see you, Mr. Hanz. I am expecting an old man honestly. But I'm surprise na mali pala ako," nakangiting saad ni Gretel sa gwapong kliyente na wagas kung tumitig sa kanya. Naiilang man ay hindi niya iyon ipinahalata. Iniisip na lamang niya na parte iyon ng pagiging negosyante. Hindi iyon mawawala lalo na at siya ang acting CEO at sa posturang kagalang-galang na meron siya ngayon. She looks so professional and gorgeous. Halos hindi nga niya makilala ang sarili. Hindi nakaligtas sa paningin ni Steve ang kakaibang kilos ni Mr. Hanz. Siyempre, bilang isang loyal na assistant ng amo niyang si Thirdy, it was his obligation to take charge by some assholes obvious dumb actions towards the woman who loves his boss. "Hello, Mr. Hanz. I am Steve, Ms. Gomez assistant," magalang na tugon ni Steve pagdakay ibinigay rito ang ilang folders. Medyo nagulat si Gretel sa big
“Ngayon ang alis nila, ayaw mo bang ihatid man lamang ng tingin ang jet plane na kanilang sasakyan?” tanong ni Hercules sa kanya. “No, mas lalo lang akong masasaktan. Lalo na at hindi pa siya gising. Masakit sa part ko, Hercules. Specially sa mga bata rin.” Narinig niya ang marahas na buntong-hininga ng lalaking kausap. Nakatitig siya sa seryosong anyo nito. At nag-tama ang kanilang mga paningin. Matapang na sinalubong niya iyon. “I am ready to accept the offer. Iniisip ko na lang ang future ng mga anak namin. Total, para rin naman ito sa kanila.” “Glad to hear that, don't worry, Manong Abner will be the one who will pick them up from school while your under on a training.” "Salamat naman at may susundo sa mga bata kung gano'n, pwede bang dito sila ihatid?" "Sure, pwedeng-pwede." Medyo mahirap ang training pero pinakatatandaan iyon ni Gretel. Ginagawa niya ang lahat ng 'to para sa kanyang mga anak at sa taong kanyang minamahal. Napahaplos siya sa kanyang 'di-kalakihang tiyan.