MABILIS na umangat ang mukha ni Pamela at hinayon ang direksyon ng banyo kung saan narinig niya ang kalalabas lamang na asawa. Nakatapis lamang ito ng putting tuwalya sa may beywang nito. Tumutulo pa ang tubig sa buhok nito ng mga sandaling iyon ay lumukob sa silid nila ang swabeng amoy ng sabon panligo na ginamit nito.
Naglakad ito palapit sa kanya, sa sandaling iyon ay nakatitig lamang ang babae. Maging si Varun man ay ganoon din pero katulad na katulad pa rin ang awra nito nang pumasok ito sa loob kanina.
“H-hindi totoo ang mga nakasulat d-dito!”nanginig ang tinig ni Pamela, nag-umpisa na rin sumungaw ang butil ng luha sa magkabilang mata nito.
“Talaga Pam, eh ano iyang nasa litrato. Made-deny mo ba iyan huh!”Varun glaired. Halos maglabas ng apoy ang mga mata nito habang idinuduro nito ang hintuturong daliri mismo sa larawan kung saan kitang-kita na inaalalayan siya ni Johann sa labas ng
MATAPOS ang naging sagutan nila ng asawa ay agad na dumiretso si Varun sa office roomSa loob ng mansyon. Doon nito piniling gugulin ang buong magdamag niya. Kanina pa siya nakaharap sa lamesa kung saan nakapatong ang nakabukas na laptop at mga dokumentong kailangan niyang basahin at pirmahan. Wala pa siyang nauumpisahan magmula nang dumating siya galing kina Johann. Mas mauuna pa sigurong maubos ang bote ng whiskey na kasalukuyan niyang iniinom ng mga sandaling iyon. Maya-maya’y nakarinig ng katok sa may pinto si Varun. “Sino ‘yan, hindi ba’t sabi ko bawal akong isturbuhin,”malamig na sabi nito. “Si Art ito Kuya Varun.”Sagot nito mula sa labas ng pinto. “Come in.”Wala nang nagawa si Varun kung ‘di papasukin ito. Nanatili lamang siyang nakatitig sa kawalan habang sumimsim sa basong hawak. “Maaga pa umiinom ka na. Okay ka lang ba Kuya?”tanong ni Arthur matapos nitong makaupo sa upuan na nasa harap ng lamesa niya. Hindi naman nakaimik
BIGLA ang ginawang pagmulat ni Pamela sa mata ng mga oras na iyon. "N-nasaan ako?"tanong niya mula sa kawalan. Nasa kama lang siya, inilibot niya ang paningin sa loob ng silid na banyaga. Pero sa pagkakatitig niya roon ay unti-unti na niyang natutukoy na nasa isang silid siya ng hospital. Sa mga sandaling iyon ay mag-isa lang siya, ang puting kurtina na nakasabit mula roon ay nililipad ng hangin na nagmumula sa nakabukas na bintana. "Amanda Veron! Varun!"Pagtawag niya sa mag-ama niya. Nakaramdam siya ng kaba sa mga oras na iyon nang maalala niya ang nangyari. "Aksidenti... d-diba't nabangga ako ng b-bus?"kabadong usal ni Pamela sa nanlalaking mata. Itinaas niya ang nanginginig na palad at pinagmasdan iyon. "P-patay na ba ako?"muli niyang sabi. Hanggang sa napatutok ang mata niya sa bumukas na pinto ng silid kung saan siya naroon. Kaylakas ng pagtibok ng puso niya habang
HINDI aakalain ni Varun na desidido ang asawa niyang si Pamela na makipaghiwalay sa kanya. Mabibigat na yabag ng leather shoes niyang pumasok siya sa library room ng mansyon nila. Pagod siya ngunit hindi niya mapapalagpas ang itinawag lang naman ni Arthur sa kanya. "What's all this about Pamela?"Naghihinakit na tanong ni Varun nang tuluyan siyang makapasok roon. Nakita niyang prenteng nakaupo lamang ang babae sa couch na walang mababanaag na emosyon sa mukha. Ever since that tragedy came ay tuluyan nag-iba ang asawa niya. Halos hindi na niya makita rito ang dating babae na minahal niya at nagmamahal sa kanya. "Alam mo ang ipinaggaganito ko Varun,"simpleng sabi lang ni Pamela na umiwas ng tingin sa kanya at may kinuha na brown envelope sa ibabaw ng study table. "Aalis na ako Mr. and Mrs. Sebastian if you need may service again just call me to my landline,"pamamaalam ng family lawyer nila ay tumayo na ito sa kaharap na couch ni Pamela. Tinan
MABILIS na hinablot ni Pamela ang blanket na tumatakip sa kahubaran nina Varun at Margareth ng mga sandaling iyon. "Mga walang-hiya kayo!"Salitang lumabas sa nanginginig na labi ni Pamela. Unti-unti naman nagmulat si Margareth, agad na hinila nito ang kumot at mabilis na itinakip iyon sa katawan nito. Nanatili lamang siyang nakatitig kay Pamela. Habang si Varun ay nag-umpisa ng maupo, kaagad na sinapo nito ang noo dahil sa kagiyat na pagsalakay ng kirot mula roon. Nanatili siyang nakapikit dahil nahihilo pa siya sa mga nainom na alak kagabi. "Pamela, I-I don't know what happened..."explain ni Varun nang mapagtanto niya ang dahilan ng ikinagagalit nito sa sandaling iyon. "Wala kang alam? o talagang nagmamaang-maangan ka lang?"Kasabay niyon ay pinagsusuntok nito si Varun sa dibdib na panay naman ang pagsalag lang. "I'm sorry Pam, that's not what you think. Please let me explain everything!"Pagpapakalma ni Varun nang makuhang hawakan nito
KASALUKUYAN naghahanda sa pagpasok si Varun ng mga sandaling iyon nang makarinig siya ng pagkatok mula sa pinto ng kanyang silid. "Bukas iyan,"pabalewalang sagot niya. Agad naman nagbukas iyon at nakita niya mula sa kaharap na salamin si Manang Anita. "Ano po iyon Manang?"tanong ni Varun na tuluyan umikot para makausap ito. Sa sandaling iyon ay naglalagay na siya ng kurbata. Sa ilang ulit niyang ginagawa iyon tuwing umaga ay unti-unti siyang natuto na gawin iyon ng mag-isa. Kumbaga nasanay na siya sa isipin na walang gagawa niyon bukod sa kanyang sarili. "Hindi ka ba kakain ng almusal bago pumasok Senyorito?"tanong ni Manang Anita. "Hindi na ho Manang, baka magpadeliver na lang ako sa office mamaya, saka wala ho akong gana, "tugon niya. Tuluyan na niyang kinuha ang suitcase niya. Lalabas na sana si Varun ng muli niyang madinig ang tinig ng matanda. "Iho...wala akong karapatan na sabihin ito sa'yo, pero para sa akin ay para na kitang anak. Nag-
CHAPTER TWENTY FOUR: AFTER FIVE YEARS NAGING matulin ang mga Taon na lumipas. Naging busy man si Varun sa pagpapatakbo sa business ay hindi naman niya nakakalimutan ang obligasyon niya sa anak na si Amanda Veron. Sa dumaan na limang Taon sa tuwing dinadalaw niya ang anak sa London ay iniiwan ni Pamela sa bahay ng kapatid niyang si Arthur ito. Ganito na ito since umalis ito ng Pilipinas, sa halos limang Taon na pabalik-balik niya roon ay hindi niya ito nakikita. But kidding aside kahit hindi naman niya ito nakikita ng personal ay kitang-kita niya ang nakakalat na image nito sa boulevard bulletin sa city ng London Borough. Hindi niya aakalain na magiging successful model ito roon. Nabalitaan niya rin na nakapagtapos din ito ng "Online Portrait Painting" marahil kung hindi nangyari ang mga trahediya sa pamilya nila ay noon pa ito naisakatuparan nito iyon. Kitang-kita niya kasi kung gaano kamahal ni Pamela ang pagpipinta. "M
DUMATING ang araw na pinakahihintay ni Pamela. Madaling-araw pa lang ay sinundo na siya ng Brand Ambasaddor ng Modeling Company ang “PARCI”(Philippines Arts Runaway Comission Incorporation). Isa sa prestesyuso at coordinated by a successful pioneer member by Jhing Quiroso. Philippines Arts Runaway Comission Incorporation is a special production that held in the Philfest. Dahil sa traffic ay halos inabot ng sampung oras ang biyahe. Si Amanda Veron at Ate Camella niya ay susunod na lamang daw. Dahil sa matagal na hinintay ni Pamela ang opportunity na iyon dahil nabigyan siya ng Management niya sa London na irampa din ang sarili niyang designs. Siya ang mangunguna. Kaya kakaba-kaba siya, magkagayunman ay gagawin niya ang best para maging successful ang araw na iyon! Pagkapasok pa lang ni Pamela sa dresser room ng mga kapuwa niya model ay agad na siyang inasikaso ng make-up artist at hair dresser niya. Anim silang Filipino roon ang iba na maka
ARAW ng kasal ni Camella at David. Napagdesisyunan ng dalawa na San Salvation sa maliit na chapel na iyon ganapin ang pag-iisang dibdib nila.Mas gusto kasi ng dalawa na intimate ang magiging wedding na magaganap. Magkagayunman, dahil sadiyang maliit na Bayan ang San Salvation ay dinagsa pa rin ang ginanap na kasal.Nang matapos ang kasal ay dumiretso na sila sa reception. Sa Hacienda ng mga ito pinili, dahil sa marami pa ang dumarating upang kumain ay nagpadagdag pa si Camella ng mga pagkain sa may buffet."Hindi ko aakalain na ininvite mo pala ang halos lahat ng mamayan dito sa San Salvation ate!"natatawang kantiyaw ni Pamela."Sira! Hindi ah! ba't ko gagawin iyon. Kung dito ka lang ikinasal dati tiyak ko ganito rin karami ang taong dadalo sa kasal niyo ni Varun!"nasabi ni Camella habang hawak-hawak nito magkabilaan ang puting gown para hindi sumayad sa baba. Panay din ngiti sa mga taong binabati s