Chapter 14

Warning: SPG | R18+

Nagising ako nang maramdaman kong may nakadagan sa may baywang ko. May nararamdaman pa akong hilo pero hindi na kasingbigat tulad kanina. May kung ano ring nakapatong sa noo ko kaya kinuha ko iyon. Isa pa lang bimpo.

I sighed.  Inilibot ko ang paningin ko sa kinaroroonan ko ngayon. Hindi ako pamilyar sa kwartong ito.

Nasaan ako?

Sino na naman ang nagdala sa akin dito?

Ang naaalala ko lang kanina ay nawalan ako ng malay sa harap ni Sir Dearil...

Sandali...

Nawalan ng malay...

Sa harap ni Sir Dearil...

Fuck!

Agad akong napalingon sa kung sino’ng nasa tabi ko. Nanlalaki ang mga mata ko at naging sunod-sunod ang paglunok ko.

What is he doing here?

Why was he lying beside me?

What the fuck?

Babangon na sana ako pero nakaramdam ako ng paghigpit ng kapit niya sa may baywang ko. Bumagsak ang tingin ko roon at nakita ang braso niyang nakapulupot sa akin.

I gulped. My heart was starting to pound fast. I was stunned at the moment.

Bakit siya nakayakap sa akin?

“Sir...” paos na bulong ko.

Sinubukan kong tanggalin ang pagkakayakap niya sa akin pero mas lalo lang iyong humigpit at hinapit niya pa ako palapit sa katawan niya.

Shit!

I shut my eyes intently as I let out a frustrated sigh.

“Don’t move...” His bedroom voice soothed my ears.

Damn!

Mas lalo lang dumoble ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano ba’ng trip ni Sir Dearil!

Argh! Hindi nakakatuwa.

“Let go, Sir,” mariing sambit ko.

“No.”

“What the hell! Why would I?” naiinis na tanong ko.

“Because I said so. Stay fucking still, Anveshika, hmm?” he gently whispered.

Mas lalo pa siyang nagsumiksik sa katawan ko. Ang mukha niya ay inilagay niya pa sa pagitan ng leeg at balikat ko.

I swallowed hard. Fuck my heartbeats.

“Sir?” tawag ko sa kaniya.

“Hmm?” tugon niya.

Ramdam ko pa ang paghagod ng hininga niya sa leeg ko. Napasinghap ako ng wala sa oras.

I smirked when a thought entered my mind. Hindi ako magpapatalo sa ‘yo Sir Dearil.

“Come on, look at me,” bulong ko sa tainga niya. Napangiti ako nang marinig ko ang malulutong na pagmumura niya.

Sabi ko naman sa ‘yo, Sir. Hindi mo kakayanin kapag ako ang gumawa ng galaw. Tingnan natin kung hanggang saan ang aabutin mo.

“Why? I want to stay like this...” parang batang saad niya. Mas nagsumiksik pa siya sa leeg ko at ramdam ko na ang paglapat ng labi niya roon.

Napalunok ako.

Fuck!

“I want to see your face. Come on, look at me now,” malambing na usal ko.

Gusto kong matawa sa sarili ko. Hindi ko nakikita ang sarili ko na gagawin ang bagay na ito, pero ngayon, hindi ko alam. Sasakyan ko ang mga trip sa buhay ni Sir Dearil.

“I don’t want...” bulong niya pa.

“Why is that?” malumanay na tanong ko.

Inumpisahan ko ring paglaruan ang buhok niya gamit ang mga daliri ko. His hair was so soft between my fingers. Akala mo ay mas malambot pa kaysa sa buhok ng babae.

“I just want to hug you,” he softly uttered.

I smiled. My heart was still hammering so fast inside my chest. I just do hope that he won’t notice it.

“Is the a problem?” tanong ko pa.

Umiling-iling naman siya. Bahagya naman akong natawa sa ginawa niya.

“I was just... so damn worried, Anveshika,” saad niya at ramdam ko ang pag-aalala sa boses niya.

My heart dwells with the thought of him, worrying about me.

“I was scared when you collapsed in front of me...” dugtong niya pa.

Mas lalong lumawak ang ngiti sa mukha ko. Hindi ko alam pero natutuwa ako nang malaman kong nag-aalala siya para sa akin.

“So... you were the one who brought me here? Where are we anyway?” tanong ko at inilibot ulit ang paningin sa buong kwarto.

Sa amoy pa lang ay alam kong kwarto ito ni Sir Dearil at wala na kami sa opisina niya. His room was themed with a black and white minimalist style. Malinis din ang buong kwarto.

“My room. My penthouse,” sagot niya.

Seriously?

Penthouse?

Hindi naman yata siya mahilig sa tuktok ng gusali ano?

Wala naman yata siyang balak na tumalon mula roon ano?

I mentally laugh.

“Iyong totoo, Sir. Hilig mo yata sa tuktok, ah?” natatawang biro ko.

He chuckled. Napasinghap ako nang tumama na naman ang labi niya sa balat ng leeg ko.

“Yeah, I love being on top, Anveshika...” makahulugang sambit niya.

Napalunok ako sa tinuran niya.

Bakit iba ang naiisip ko?

Fuck!

He was making me think of the things I shoudn’t think about!

He stiffled a laugh when he got no response from me. Hindi ko rin naman kasi alam ang sasabihin ko sa sinabi niyang iyon. Paano kaya kung sinabi kong, I love being on the bottom part, Sir.

I just mentally shook my head. Kung ano-ano na talaga ang naiisip ko kapag kasama ko si Sir Dearil.

“Sir? Wala kang balak bumangon?” tanong ko ulit makalipas ang ilang minuto na tahimik kami.

Nanatili pa rin ang mukha niya sa leeg ko habang ang mga daliri ko naman ay naglalaro pa rin sa buhok niya. Parang ayaw ko na matanggal ang kamay ko roon dahil sa sobrang lambot ng buhok niya.

“Don’t you want to cuddle with me? Hmm?” malambing na tanong niya pa.

I chuckled. “I’m starving.”

“Eat me, then.” Hinampas ko siya sa braso dahil sa isinagot niya.

“Fuck you!” I hissed.

He chuckled this time. “My pleasure, baby...”

Fuck!

Ramdam ko ang unti-unting paggalaw ng kaniyang labi sa leeg ko. Para akong nakukuryente sa tuwing paglapat ng labi niya sa balat ng leeg ko.

Shit! Naalala ko ang naging usapan namin kagabi! Ito na ba ‘yon?

“Sir...” bulong ko pero nagmistula iyong ungol. Humigpit ang paghawak ko sa buhok niya nang nagpatuloy siya sa paghalik sa leeg ko.

“Call me Damien, baby...” he whispered between his wet kisses he was giving me.

My forehead creased.  “W-What?” nahihirapang sambit ko.

“Call me Damien,” aniya.

Mas lalong lumukob sa sistema ko ang sensasyong ngayon ko lang naramdaman. Nagpatuloy siya sa paghalik sa leeg ko hanggang sa maramdaman ang labi niya sa collarbone ko.

“D-Damien...” ungol ko.

“Fuck! Please stop me, baby...” bulong niya pa pero wala siyang nakuhang tugon mula sa akin.

Napasinghap ako nang maramdaman ang labi niya sa pagitan ng d****b ko. I was breathing so hard right now. Unti-unti niyang tinanggal ang sinturon ng suot kong blazer dress.

Naliliyo ko pa siyang tinulungan na matanggal ang blazer dress ko. I was just wearing a plunged brassiere inside then a lace panty.

“Damn! You’re just wearing a fucking lace panty inside that dress?” he hissed.

Agad namang nag-apoy ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Sanay naman ako roon kaya walang problema ang pagsuot no’n sa akin. Nakakahiya lang dahil may nakaalam na.

“Y-Yeah...” nahihiyang sagot ko.

“Fuck! And you’re always wearing that everytime you’re in a skirt or dress?” tanong niya pa.

I nodded with my cheeks flushed. Napatili ako nang hilain niya ang isang braso ko. Napahawak ako sa balikat ni Sir Dearil nang bumagsak ako sa kandungan niya. Agad naman na pumulupot ang mga braso niya sa baywang ko.

“S-Sir,” kinakabahang sambit ko.

Our eyes locked. I can feel my heart throbbing so hard.

“From now on, you will call me Damien,” he seriously said as he stares at me intently.

“Why? Aren’t you Dearil Ravides?” naguguluhang tanong ko.

“I am. But I want you to call me Damien, my second name,” madiin na sambit niya.

“Okay?” alanganin na sagot ko.

I was just staring at him and he was staring at me too like he was memorizing all of my face contours.

I am screwed.