Gayunpaman, huli na para umiyak sa natapong gatas. Hindi nagtagal si James sa restaurant. Nakipagpalitan lang siya ng ilang salita kay Glen, na labis na nagpasalamat sa kanya. Umaasa rin si Glen na maging maawain si James sa kanyang anak na si Frederick. Agad namang pumayag si James sa hiling ni Glen. Hangga't iniwan ako ni Frederick, hindi ako gagawa ng paraan para abalahin din siya. Nang tuluyang makalabas si James sa restaurant, agad niyang natanaw ang kanyang mga magulang na nagmamadaling pumunta na may gulat na mga mukha. "James, okay ka lang?" nag-aalalang tanong ni Hannah. "Mom, I'm perfectly fine. Bakit ba nagmamadali kayong dalawa?" naguguluhang sagot ni James "Natatakot kami na baka may mangyari sa iyo. Tingnan mo, nakapag-ipon kami ng iyong ama ng pera. Bagama't hindi ako sigurado kung sapat na ito..." Binuksan ni Hannah ang kanyang bag upang ipakita ang laman nito. Sa loob, ang bag ay puno ng mga salansan ng pera. Ang mga tala na ito ay mula sa daan-daan hang
“O-Isang milyon?” Napatulala talaga si Devin. Dahil si Devin ay nagtrabaho lamang bilang isang health minister, ang isang milyon ay hindi maliit na halaga para sa kanya. Bagama't nakapag-ipon siya ng malaking halaga, nag-atubili si Devin na gastusin ito. “Kung ganoon, iluluwa ko sa anak mo ang alak na ininom niya.” Nang makita ang pag-aalinlangan ni Devin, nagpatuloy si Gabriel sa pagpaulan ng sandamakmak na suntok sa tiyan ni Simon, dahilan para mapaiyak ito sa sakit. "Mr. Fernandez, pakiusap, itigil mo na ang pananakit sa kanya. Ipapadala ko sa iyo ang pera ngayon din." Mabilis na kinuha ni Devin ang kanyang telepono at naglipat ng isang milyon. Nang matanggap ni Gabriel ang transaksyon, sa wakas ay pinakawalan niya si Simon mula sa kanyang pagkakahawak. Lumapit siya kay James at sinabing, "Mr. Alvarez, nangyari ang insidenteng ito dahil sa kakulangan ko sa paghahanda. Magpapadala ako ng kukuha ng alak ngayon." Kaagad, inutusan ni Gabriel ang kanyang mga tauhan na kunin
Iyon lang. Biglang tumahimik ang paligid habang ang lahat ay nakanganga sa pagkataranta. Hindi lang si Benedict at ang kanyang pamilya ang natigilan, pati ang grupo ng mga taong dinala ni Glen ay parehong nabigla. Bakit napakagalang ng alkalde sa kabataan? Ito ay hindi kapani-paniwala! Hindi napigilan ni Gabriel na mapangiti habang sinulyapan ang lahat ng tao sa silid. Mabilis na bumalik sa katinuan ang grupo ng mga opisyal na sumusunod kay Glen. May dahilan siguro kung bakit napakagalang ni Mr. Lowe sa binata! Baka anak siya ng importante! Sa pag-iisip na iyon sa kanilang isipan, lahat sila ay humawak ng kanilang baso at inalok si James ng toast. Puno pa rin ng kulay ang mga mukha ni Benedict at ng kanyang pamilya. Kasabay nito, medyo nakaramdam sila ng pananakot kay James habang iniisip nila kung ano ang nangyayari sa kanilang mga mata. Hindi na kailangang sabihin, hindi pa rin sila makapaniwala. Katulad nito, si Devin ay labis na nabigla. Pagkatapos ay pinandilatan
Natigilan si Javier habang inilipat ang tingin sa baso ng alak niya. Agad siyang namula nang mapagtantong nalantad ang kanyang mga kasinungalingan, Sa pagiging tao niya, hindi niya kayang lunukin ang kanyang pride. Ang dahilan kung bakit puno ang kanilang mga baso ng alak ay dahil ipinapalagay nila na ang alak ay isang limitadong edisyon na Sauvignon Blanc. Kaya naman, gusto nilang tikman ito. To their dismay, that was the giveaway. "B-Why do you care? Nakipag-inuman man kami ni Mr. Lowe, nakilala pa rin namin siya! Sa kabilang banda, gusto kong makita kung paano mo babayaran ang pagkain! How dare you try to have a free meal at Mr. Fernandez' expense? Once he found out about this, I bet he would immediately wipe that smirk off your face!" With that, umupo si Javier at inilayo ang ulo kay James. "Sino bang may sabing kailangan kong magbayad para sa pagkain? Hindi ba lahat kayo ay nag-order din ng pagkain? Aba, wala akong pambayad. Gusto kong makita kung sinuman sa inyo ang makaka
Hindi napigilan ni Gabriel at ng iba pa ang mapangiti nang marinig ang sinabi ni Glen. Namula agad ang mukha ni Benedict sa kahihiyan. Bagama't hindi siya masaya, hindi siya naglakas-loob na magbitaw ng kahit isang salita. “Hindi, hindi, hindi!” Ikinaway ni Devin ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis bago hinila si Simon papunta sa kanya. "Ito ang aking anak, Simon. Benedict ang kanyang biyenan!" Natahimik si Glen matapos na maunawaan ang sitwasyon. Gayunpaman, ang kanyang tono ay mabagsik at malamig pa rin nang magtanong siya, "Bakit mo dinala ang napakaraming tao, Mr. Moore? Hindi mo ba alam na gusto kong kumain dito nang maingat?" "I'm so sorry, Mr. Lowe. Aalisin ko sila sa sandaling ito!" Nanginginig sa takot si Devin bago sinipa si Simon at umungol, "Get lost! What a bunch of dimwits!" Nagulat si Simon, at agad siyang umalis. Ganoon din ang masasabi para kay Benedict at sa kanyang pamilya habang nagmamadali silang lumabas ng silid. Iyon ay isang lubos na kahihiyan
sombrero noon, pusheul ang pinto, pumasok si Gabriel, nakahawak ang mga kamay sa isang bote ng alak Nang makita ng karamihan na si Gabriel iyon, nagulat sila. Pagkatapos ng lahat, sa kaibuturan, alam na alam nila kung ano ang kanyang ginawa para sa ikabubuhay, Bilang isang marangal na tao na patas at makatarungan, si Glen ay dating antipatiko sa pakikisalamuha sa isang tulad ni Gabriel, Gayunpaman, personal niyang hiniling na imbitahan si Gabriel sa panahong iyon. Mr. Lowe, salamat sa pagbisita sa maliit kong restaurant na ito. Bilang pasasalamat, ang pagkain ngayong araw ay sa akin!” Ngumiti si Gabriel habang tinatanggal ang takip ng alak. Dahil siya ay isang batikang miyembro ng lipunan, hindi kataka-taka na alam niya ang paraan ng pakikitungo sa kanyang bisita. Ang hindi niya maisip ay kung bakit bigla siyang tinanong ni Glen *Gabriel, hindi kita hiniling dito na magbayad ng bill. Maupo ka; mag-chat tayo.” Sumenyas si Glen kay Gabriel Walang pag-aalinlangan, ang huli