Sophia's POV
Panahong wala pa akong ideya na ako pala ay nagbalik sa kung saan talaga ako nabibilang. Tandang-tanda ko ang unang araw ng ma-transmigrate ako sa mundong ito. Sobra akong nasurpresa nang magising sa katawan ng isa sa mga importanteng tauhan ng nobelang nabasa ko. Sa kasamaang palad, ako ay naging si Elizabeth White, ang kontrabidang nakatakdang mamatay para sa progreso ng kwento na binibidahan ni Beatrice.
Hindi na mabilang sa daliri ang mga pagkakataong nakaramdam ako ng ilang sa pakikitungo ng mga nakapaligid sa 'kin. Hindi naging madali sa una, lalo pa't marami ang takot kay Elizabeth. Karamihan sa kanila ay mga may mabababang posisyon sa lipunan. Takot ang mga itong makagawa ng kahit konting pagkakamali sa harap niya dahil baka mapagbuntungan sila ng inis ng dalaga.
Marami ang naging biktima sa hagupit niya. Lalo na ang mga babaeng hindi niya pinalampas gawa ng selos, at pagka-paranoid
To those who supported Ways to Escape Death, at sa mga susuporta pa in the future. Nagpapasalamat ako sa pagsubaybay ninyo nito mula simula hanggang dulo, gano'n din sa pagmamahal na binigay niyo sa characters ng kwentong ito. To be honest, I am not good at expressing my feelings in words. Basta ayon! Maraming salamat sa mga comment na nagpapangiti sa 'kin sa araw-araw, at sa reads na sinabayan din ng votes. Sana ay samahan ninyo ako sa mga susunod at parating pa na storyang gawa ng inyong shineberry. I love you all!
I am Sophia Ark, twenty-three years old. I live my life as an ordinary college student, that loves reading fiction novels. Sikat ang Beatrice's Love sa mga kabataang katulad ko. Ang kwento ay tungkol sa isang babae na nagngangalang Beatrice, at tatlong lalaki na maglalaban-laban para sa pag-ibig niya. Marami ang nahuhumaling sa takbo ng kwento, lalo na pagdating sa bida na si Beatrice. Pero naiiba ang pananaw ko kaysa sa kanila. Nakakaramdam ako ng awa sa pagkamatay ng villainess na si Elizabeth. Namatay siya sa mismong kamay ng lalaking mahal niya. Ang mas nakakainis na parte pa, pinabayaan siya ng sariling ama na mamatay. Tinuring din siya nitong malaking kahihiyan sa pamilya. Tanging ang lady-in-waiting niya lang ang naging kakampi at umintindi sa damdamin ng dalaga. Hanggang sa huli ay sinamahan siya nitong humarap sa kamatayan.
Sophia's POV Parang kailan lang noong namumuhay pa ako ng normal. May hawak na cellphone habang nagbabasa ng novels na downloaded sa documents ko. Minsan naman nakatambay ako sa social media, o kaya nanonood ng movie sa Netflix. Pero ngayon ... "Aaaaaah!" Bakit ba hindi pa updated ang technology sa panahon na 'to? "Lady Elizabeth, ano pong problema?" Dali-daling pumasok si Melrose sa loob ng kwarto ko. Siya ang kaisa-isang lady-in-waiting ng orihinal na Elizabeth. Siya ang nanatili sa tabi nito hanggang kamatayan. Melrose Homes, nineteen years old. She has brown hair, the color of her eyes is green, her face is small and it is an oval shape. Simple lang siya, hindi naglalagay ng mga kolorete sa mukha. Pormal na rin ang pananamit nito, suot ang uniform na nararapat para sa posisyon niya. Hindi na siya mukhang isa sa mga maid ng mansyon. Hindi katulad noong unang
Sophia's POV "Napakaganda mo po talaga, Lady Elizabeth." Pareho kaming nakatitig sa whole body mirror. Para akong buhay na manikang naka-dress up. Bagay naman sa 'kin 'yong suot kong gown, kaso nga lang nahihirapan akong makahinga dahil sa corset. I looked like one of those Disney Princesses. Ang suot ko ay maihahalintulad sa kasuotan nina Snow White, Cinderella, at Belle. My gown is color purple with black laces. I am wearing black gloves, na ang haba ay aabot sa siko ko. My jewelries are black tourmaline, and I wore black high heels. Should I just call myself a villain princess? Because I looked like one. Mas lalo ako naging mukhang maldita dahil sa suot ko. Lahat ng damit ni Elizabeth ay puro dark colors. Hindi ko rin gusto ang designs. Siguro dahil galing ako sa modern era kaya iba ang taste ng fashion standards ko. "May sarili ba akong designer?" walang kabuhay-buhay kong tanong.
Duke White's POV I, Felixander White Sr., the current head in our household. I am the father of Elizabeth White. I love my daughter dearly, hindi lang halata. She speculates I neglected her, but she doesn't know I am always updated on her whereabouts. Even though I can't show her my affection, I will give her everything to make her happy. My daughter, Elizabeth, resembles my wife who died because of childbirth. Noong una, hirap akong tingnan siya dahil naaalala ko 'yong sakit nang mawala sa 'kin ang babaeng mahal ko. Pero nang naabutan ko siyang walang buhay sa loob ng kwarto niya, doon lang ako tuluyang nagising. Nakaramdam ako ng sobrang pagsisisi. Laking pasasalamat ko nang muli siyang nagising mula sa kamatayan. Pakiramdam ko ay binigyan ako ng pagkakataon ng Diyos para itama lahat ng pagkukulang ko. "I am here to give my report," she said. Tumayo ng tuwid si Melrose sa h
Sophia's POV "Milady, the Crown Prince is here. Wake up, milady." Istorbo sa 'kin ng kung sino. I groaned. "I need to sleep, just five more minutes ..." "No more five minutes. The Crown Prince is here!" Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko. "What? I thought it would take days before granting my request?" gulat kong tanong sa aking sarili. I just sent the letter yesterday. What is he doing here? At saka madaling araw pa lang! Is he that excited to annul our engagement? According to the memories of Elizabeth, it's hard to keep in touch with him. He often ignores her letters and disregards all of them. That's why she stopped sending letters anymore, and barged in herself, unin
Lawrence's POV "There's a letter for you from Lady Elizabeth of White Dukedom," my aide said while holding the tray that has the letter on top of it. "What is it this time?" Nahinto ako sa pag-review ng reports para paglaanan siya ng pansin. "See it for yourself. Are you that cold-hearted to your fiance?" What is he talking about? I believe that is just like usual. Wala namang bago kay Elizabeth. Pinunit ko ang dulo ng sobre para kunin sa loob ang laman. Sunod kong binuklat ang liham para pasadahan ng tingin ang nilalaman niyon. His Highness, the Crown Prince To: Lawrence William I greet the future sun of Asterin Empire, Your Highness the Crown Prince, Lawrence William. I hope you have a great day today. I, Elizabeth White, daughter of Duke White, request permission to be your a
Sophia's POV "Lady Elizabeth, I was stunned by your talent in swordsmanship. This will be a satisfactory report for Duke White, he must hear about this," sabi nito sa 'kin matapos makita ang stances ko sa paggamit ng espada. Kasalukuyan akong nasa training grounds ng mga knight. Kahit papaano ay naging madali ang pag-a-adjust ko sa katawan ni Elizabeth. I can even learn effortlessly swordsmanship here in this era. I know Fencing from my previous life. Although I am not the best at it, I was still one of the top competitors in the university. Pinunasan ko ang aking pawis gamit ang towel na bitbit ng isa sa mga servant ng mansyon, at saka uminom ng tubig para matanggal ang uhaw ko. "I learned well because you're good at instructing me. No beginner can be better in everything without having an excellent educator," sagot ko. His cheeks turn red. Napapakamot siya sa batok
Sophia's POV Today is the Mask Festival Day, here in the middle-class area. I decided to go tonight to gain experiences of this world. I plan to have fun without thinking of any unnecessary things. Deserve ko rin maging masaya bilang ako mismo 'no! Of course, I brought guards with me since I am not familiar with places here. Hindi naman mahilig maggala si Elizabeth kaya wala akong idea—at saka for security and emergency purposes na rin. Mas okay ang laging handa 'di ba? For me to not feel lonely, sinama ko na rin si Melrose. We both wear normal clothes and masks to easily blend with ordinary people. "Sophia, look at those pieces of jewelry!" She gladly introduces to me the accessories na may magagandang designs. I let her take her time to look and decide. For the first time in this life, I let myself be called by my real name even just for the night.