Hindi pa ako nagkakagusto kahit na noon. Hindi ko alam kung ano ang crush hanggang sa mag-grade five dahil tinanong ako ng classmate ko kung sino ang tipo kong lalaki sa klase namin. Pero kahit na ganoon ay hindi naman ako hirap na malaman kung ano ang nararamdaman ko. Alam ko kapag gusto ko ang isang bagay o tao. Ang kaibahan lang ay kapag bagay ang gusto ko alam kong pwede kong makuha pero ang tao? Walang kasiguraduhan.
I am always passionate about what I like and want but it won't be the same with this situation. No matter if he likes me... I don't think it would be okay. I am just too glad earlier to have thought that this would end well and it's fine... but thinking about it deeply, Osmond still has issues about her and himself. He is not fully fixed. I like him. I like Osmond. I still can't confirm if this is beyond like, but I am sure that I cannot fathom how much I adore him. I just suddenly felt that I like him so much. TulNakatitig ako sa paa kong nasa damuhan at ginalaw-galaw ito.“Bakit mo naisip 'yan? Dahil ba sa kanina?” malumanay ang boses niyang tanong.Alam ko ang tinutukoy niya pero ayaw kong iyon ang ibigay na sagot. “Sigurado ka ba talaga sa nararamdaman mo?”“Oo. Sigurado ako, Dion. Hindi ako magsisinungaling tungkol sa nararamdaman ko.”Mayroong pa ring nakalibot sa puso ko. Ayaw niya pa ring rumupok.“Hindi mo na ba siya mahal? 'Di ba nasabi mo noon na kaboses ko siya? Baka naman nakikita mo lang siya sa akin.”Hinawakan niya ang balikat ko at hinarap sa kanya. “Before, I would be guilty because that is true, I saw you as her… that is... the reason why I helped you when you got drunk and offered you this job... but as I see you more, I began to get to know you, I began to see you, Dion. Hindi ka siya, hindi ko na siya nakikita sa 'yo
Naabutan kong pinapatawa ni Osmond sina Lala gamit ang laruan nito. Napupuno naman ng hagikhik nila ang hangin dahil dito. Ang sigla ng mga tawa nila na parang mayroon talagang hidden joke sa ginagawa ni Osmond pero pinagbabangga lang naman niya ang mga laruang kotse.Hindi ko maiwasang mapangiti. Talagang nakakahawa ang pag bungisngis nila. Kahit si Osmond ay grabe kung makatawa. Maaga na naman siyang umuwi ngayon. Wala pang seven ng gabi ay madalas nandito na siya katulad na lamang nitong mga nakaraang araw.Hindi naman ako nag-a-assume. Pero alam kong parte talaga ako sa mga dahilan niya sa maagang pag-uwi.Pinanood ko lang silang mag-aama habang nagtatawanan hanggang sa dumako ang tingin niya sa akin.Ganda mo. Basa ko sa buka ng labi niya.Napairap na lamang ako. Ganyan na siya simula nang umamin. Wala atang araw ang lumampas na hindi niya sinabi na maganda ako. I feel flattered, it i
Kinabukan ay medyo nagmamadaling umalis si Osmond dahil mayroon daw maliit na problema. Na siya ring sa tingin kong dahilan kung bakit wala pa siya ngayon. Malapit nang mag-eight ng gabi at wala pa rin siya.Inayos ko na lang muna ang lamesa pero hindi pa nag-hain dahil baka dumating na siya. Ilang minuto pa akong naghintay. Ilang buntong hinga at tapik na ako sa sarili. Nadidismaya ako na hindi siya makasabay ngayon. Nakasanayan ko na kasing kasama siya sa hapunan.Tumayo na lang ako kahit na bagsak ang balikat at walang gana. Pakiramdam ko ay ang bigat ng katawan ko.Naiintindihan ko naman siya. Mayroon siyang trabaho at siguro hindi talaga maliit ang emergency na iyon dahil inabot na siya ng ganitong oras.Narinig ko ang seradura ng pintuan. Ang kaninang patay kong katawan ay nagbalik sigla. Napangiti pa ako ng malawak dahil sa naririnig na mga tunog. Kumakabog ang dibdib ko sa kaalamang si Osmond na ito.
I never have thought that someone aside from my parents could hurt me. Even without words, the thing I saw was enough to enhance my pain. The painful, suffocating feeling as if someone is punching me in the heart. I cannot believe that he can do that to me.We don't have a label– yes, but I trusted him because he told me that he likes me. He said that he will court me. That should be an enough reason to be committed to me. Maiintindihan ko naman kung sasabihin niya sa akin, papayag ako na tumigil siya na manligaw pero bakit ginawa pa niya iyon habang ngumingiti sa akin at sinasabing kukulitin niya ako sa panliligaw niya?Wala akong ganang pumasok ngayon. Ayaw ko talaga kaya lang ay wala naman akong idadahilan at gagawin sa dorm.I took deep breaths. I don't want to face him. I don't want to talk to him. I don't want to question him. I already saw the answer for my question last night. I already know where i
Maayos naman ang naging paguwi ko. Natulog na lang ako para hindi na gaanong mag-overthink at umiyak pa. Akala ko ay 'di ko na siya makikita o makakausap matapos nang nangyari kanina pero nakailang tect na siya sa 'kin. Tinatanong kung nakakain na ‘ko. Kumusta na 'ko. Matapos no‘n ay wala na. Halos ngayon-ngayon lang nang makatanggap ako ng panibago.Osmond:Dion, mas tumataas ang lagnat ni Lilo. Please, come over.Napaupo ako. Alam kong 'di siya sanay sa ganito. Frustrated at inis siya maging kanina. Si Lilo naman na ang pinaguusapan namin dito.I tsked and looked for something to wear before I went out.“Nasa'n si Lilo?”Naabutan ko siyang nasa kusina at abala sa pagtitimpla ng gatas. Balisa siya at nagmamadali sa ginagawa. Nakasando na siya ngayon at mas kita ko na ang pula na malapit sa leeg niya.“Anong… anong na
“Porah,” tawag ko sa kanya.Paalis na ako nang makita ko siya. I didn't want to doubt her but I wanted to fuel my curiosity. Maybe she knows what happened.“Bakit?” her voice is sharp and slightly high, even the way she glances at me feels like it's sending me sharp bullets.“Kilala mo si Osmond?” I almost ask it without any emotion. Good thing it sounded like a question.Tinignan niya ako at bigla na lang siyang napasinghal. Tumango siya at umalis sa kinasasandalang pader. Tinapon niya ang sigarilyo at inapakan. Tinignan ko siya na iwan lang iyon doon bilang kalat.“Osmond Aikenery Lazarcon? Kilala ko. Bakit?”Mayroon na akong naiisip sa maaring nangyari nang gabi na iyon, hindi ko lang alam kung paano tatanungin. Kahit naman hindi gano'n katagal ang pinagsamahan namin ni Porah ay parang... 'di naman siya lalapit lang kay Osmo
I bit my tongue before opening the door. It is silent inside.“Osmond?”I suddenly hear chuckles and giggles. Sa kusina iyon nanggagaling kaya naman doon ko hinayaang humakbang ang mga paa ko. Wala ang fence sa sala. Maayos iyong nakatabi sa gilid. Maging ang mga laruan nila Lala ay wala roon.Napahigpit ang kapit ko sa laylayan ng damit ko sa nakitang babae. “Ah... hello?” pag-tawag ko sa atensyon niya.Lumingon naman siya at mabilis na ngumiti. “Hello, Dion!”Mabilis na umangat ang magkabilang gilid ng labi ko. “Hi, ate Hera!”She looks dazzling today. Her brows are perfectly trimmed, eyeliner and eyeshadow on set partnering with a blush and red pouty lips. Her black suit makes her look sophisticated and dominant. She even has a coat and tie above that suit that adds up with her charismatic charm.“You look good to
“Sure ka ba na ayos lang sa 'yong kasama sila sa date natin?”Tumawa ako at pinaikot ang mga mata sa tanong niyang kanina pa ring nagpapaikot-ikot. “Ayos lang sa akin, Osmond. Saka baka mamaya niyan 'di mo na ako sahuran.”Umiling siya at inayos na ang diaper ni Lala. Hawak ko si Lilo at dinadamitan habang siya ay naroon pa lang sa paglagay ng pulbo kay Lala.“Gusto ko lang naman na maging masaya 'to para sa 'yo. Saka special holiday mo 'to kaya bayad ka pa rin sa akin. Doble pa kung gusto mo.”Natawa ako. “Holiday talaga a?”Ngumisi siya sa akin. “Special Osmond's day.”Kinagat ko na lang ang labi sa binitawan niyang linya. Kahit na ata gaano maging corny ang mga banat niya ay mapapangiti pa rin ako. Hindi naman ako ganito, dati ay talagang napapangiwi ako kapag sa mga movie ko naririnig pero no’ng sa kanya na ay lagi na lang ganito a