I never have thought that someone aside from my parents could hurt me. Even without words, the thing I saw was enough to enhance my pain. The painful, suffocating feeling as if someone is punching me in the heart. I cannot believe that he can do that to me.
We don't have a label– yes, but I trusted him because he told me that he likes me. He said that he will court me. That should be an enough reason to be committed to me. Maiintindihan ko naman kung sasabihin niya sa akin, papayag ako na tumigil siya na manligaw pero bakit ginawa pa niya iyon habang ngumingiti sa akin at sinasabing kukulitin niya ako sa panliligaw niya? Wala akong ganang pumasok ngayon. Ayaw ko talaga kaya lang ay wala naman akong idadahilan at gagawin sa dorm. I took deep breaths. I don't want to face him. I don't want to talk to him. I don't want to question him. I already saw the answer for my question last night. I already know where iMaayos naman ang naging paguwi ko. Natulog na lang ako para hindi na gaanong mag-overthink at umiyak pa. Akala ko ay 'di ko na siya makikita o makakausap matapos nang nangyari kanina pero nakailang tect na siya sa 'kin. Tinatanong kung nakakain na ‘ko. Kumusta na 'ko. Matapos no‘n ay wala na. Halos ngayon-ngayon lang nang makatanggap ako ng panibago.Osmond:Dion, mas tumataas ang lagnat ni Lilo. Please, come over.Napaupo ako. Alam kong 'di siya sanay sa ganito. Frustrated at inis siya maging kanina. Si Lilo naman na ang pinaguusapan namin dito.I tsked and looked for something to wear before I went out.“Nasa'n si Lilo?”Naabutan ko siyang nasa kusina at abala sa pagtitimpla ng gatas. Balisa siya at nagmamadali sa ginagawa. Nakasando na siya ngayon at mas kita ko na ang pula na malapit sa leeg niya.“Anong… anong na
“Porah,” tawag ko sa kanya.Paalis na ako nang makita ko siya. I didn't want to doubt her but I wanted to fuel my curiosity. Maybe she knows what happened.“Bakit?” her voice is sharp and slightly high, even the way she glances at me feels like it's sending me sharp bullets.“Kilala mo si Osmond?” I almost ask it without any emotion. Good thing it sounded like a question.Tinignan niya ako at bigla na lang siyang napasinghal. Tumango siya at umalis sa kinasasandalang pader. Tinapon niya ang sigarilyo at inapakan. Tinignan ko siya na iwan lang iyon doon bilang kalat.“Osmond Aikenery Lazarcon? Kilala ko. Bakit?”Mayroon na akong naiisip sa maaring nangyari nang gabi na iyon, hindi ko lang alam kung paano tatanungin. Kahit naman hindi gano'n katagal ang pinagsamahan namin ni Porah ay parang... 'di naman siya lalapit lang kay Osmo
I bit my tongue before opening the door. It is silent inside.“Osmond?”I suddenly hear chuckles and giggles. Sa kusina iyon nanggagaling kaya naman doon ko hinayaang humakbang ang mga paa ko. Wala ang fence sa sala. Maayos iyong nakatabi sa gilid. Maging ang mga laruan nila Lala ay wala roon.Napahigpit ang kapit ko sa laylayan ng damit ko sa nakitang babae. “Ah... hello?” pag-tawag ko sa atensyon niya.Lumingon naman siya at mabilis na ngumiti. “Hello, Dion!”Mabilis na umangat ang magkabilang gilid ng labi ko. “Hi, ate Hera!”She looks dazzling today. Her brows are perfectly trimmed, eyeliner and eyeshadow on set partnering with a blush and red pouty lips. Her black suit makes her look sophisticated and dominant. She even has a coat and tie above that suit that adds up with her charismatic charm.“You look good to
“Sure ka ba na ayos lang sa 'yong kasama sila sa date natin?”Tumawa ako at pinaikot ang mga mata sa tanong niyang kanina pa ring nagpapaikot-ikot. “Ayos lang sa akin, Osmond. Saka baka mamaya niyan 'di mo na ako sahuran.”Umiling siya at inayos na ang diaper ni Lala. Hawak ko si Lilo at dinadamitan habang siya ay naroon pa lang sa paglagay ng pulbo kay Lala.“Gusto ko lang naman na maging masaya 'to para sa 'yo. Saka special holiday mo 'to kaya bayad ka pa rin sa akin. Doble pa kung gusto mo.”Natawa ako. “Holiday talaga a?”Ngumisi siya sa akin. “Special Osmond's day.”Kinagat ko na lang ang labi sa binitawan niyang linya. Kahit na ata gaano maging corny ang mga banat niya ay mapapangiti pa rin ako. Hindi naman ako ganito, dati ay talagang napapangiwi ako kapag sa mga movie ko naririnig pero no’ng sa kanya na ay lagi na lang ganito a
Bagsak na ang dalawa nang makauwi kami na akala mo ay sila 'tong pagod na pagod. Nailapag ko na sila sa crib nila at nabihisan bago ako bumaba kung saan naabutan ko si Osmond na nag-uunat ng mga braso at binti niya habang nakaupo sa sofa.“Are you okay?”Tumango siya at tiningala ako. “Nood muna tayong movie bago ka umuwi? It's only seven at nakapag-dinner naman na tayo.”“May something ka talaga sa movies ano?”“Gusto lang kita katabi,” ngumuso pa siya sa lintanya.Pumayag ako kaya naman tuwang-tuwa siya. Nagmamadali pa siyang pumuntang kusina para maghandang popcorn habang ako naman ang bahalang mamili ng papanoorin namin. Binigay niya sa akin ang remote at hinayaan akong mag-browse ng mga movies sa Netflix.“Love, pabukas!”Napangiwi ako sa sigaw niya nang mayroong mag-doorbell. Hindi ko alam kung kailan pa niya naisipa
I wasn't really the type of person who is good at taking care of others. I grew up with my yaya. She takes care of me. All of them protect and give me the attention that I need since I am an only child. I didn't really need to do anything inside our house aside from playing, that is also the reason why I am so attached with arts, and the reason why I pursue my yaya to teach me how to cook.After the birth of my youngest cousin, that's how I learn to take care of someone– the care that didn't just end with attention and love. I am her guide. But then I meet them. Sila Lala at Lilo ang nagbigay sa akin ng saya na nararamdaman ko sa tuwing kasama ko ang pamilya. Binigay nila sa akin ang nawala at na-miss kong pagmamahal na sa tahanan ko lang namin naramdam.Tapos si Osmond... Si Osmond iyong tao na parang malakas. Matapang. Hindi ko kaagad nakita na kailangan niya ring alaga.Kagabi lang pumasok sa akin ang mga paano. Iyong
Tumayo na ako at nginitian si Osmond. “Kumain ka na riyan.”Sa bawat paghakbang ko kasabay ang mga katok at doorbell nila ay napapakunot ang noo ko. Bumibilis ang tibok ng puso ko. My gut feel is telling me something else.Pagbukas ko ng pinto ay hindi ko nailagay ang ngiti na dapat sasalubong sa mga bisita.Dalawang pulis at babae.Napakapit ako ng mahigpit sa seradura ng pinto at hindi binuksan iyon ng malaki. Ang babae ay taas noong nakatingin sa akin. Ang kilay niya ay nakataas at ang damit na suot niya ay talagang maganda. Pang-fashion kung ituturing.“Miss, ito ho ba ang bahay ni Osmond Lazarcon?” tanong ng isang pulis, seryoso ang itsura niya.Napalunok ako, pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko. Tumango ako sa tanong nito.“Maaari niyo po ba siyang tawagin para sa amin, ma‘am?”“O-okay. Pupu
Sinubsob ko ang sarili sa sining. Hinayaan kong dalhin ng isipan ko ang kamay sa bawat paggalaw nito sa malaking canvas.Ayaw kong mag-isip. Ikalawang araw na mula nang makuha sina Osmond ang ang kambal pero wala pa rin akong nakukuhang balita. Gustong-gusto ko silang kumustahin. Gusto ko silang puntahan ngunit hindi ko alam kung nasaan talaga sila ngayon.I feel hurt. I wanted to do something, I wanted to take action to help Osmond… but how?Pakiramdam ko tuloy ay wala man lang akong silbi.Bumuntong hininga ako nang maibaba ang paintbrush. Magulo at may iilang splash ang nasa kwadradong litrato pero kitang-kita ang lalaking iniisip ko. Hindi man masilayan ng maayos ang mata niya dahil sa pagdaan ng brush dito ay alam ko naman sa sarili ko na si Osmond ito.Tumunog bigla ang telepono ko kaya mabilis kong sinagot ito. “H-hello?” Hindi ko man lang natingnan ang caller‘s I