Death, they say is inevitable. Kung oras mo na, oras mo na. Maayos naman ang takbo ng buhay ni Narisha Blaire kasama ang kaniyang nakatatandang kapatid. Nakakakain ng tatlong beses sa isang araw at may maayos na tinutuluyan. Kung may prinoproblema man, kadalasan ay sa pinansyal na aspeto ngunit nagagawan naman ng paraan. Ngunit may mga bagay na nangyayari sa ating buhay na hindi natin inaasahan. Dumaan ang tila isang malakas na na alon na siyang hahagupit sa buhay nila ng kaniyang kapatid. She almost thought of giving up. Masakit man ang alon na tumama sa kanilang buhay ngunit pinipili niyang bumangon at hindi tuluyang magpalamon sa malakas na hampas nito. But it was all too fast. One day, she was laughing and sharing her happy moments with her friends. One night, she faced the cruelty of her own death under the moonlight.
view more"NARI, tara na! Mauna na tayo!"
Napatigil sa pagbabasa si Nari nang marinig ang pamilyar na boses habang siya'y nakaupo sa isang bench sa loob ng kanilang eskwelahan. The wind is slightly fanning her face that's why she can't help but feel relax.
Pero ito naman ngayon, kinukulit siya ng kaniyang kaibigan na kararating lang at mukhang kakatapos lang magpasa ng isang project sa isa nilang prof. Mabuti na lang at natapos na niya iyon kahit malayo pa ang deadline. May isang subject kasi na parehas sila ng project at same prof.
"Hintayin na lang muna natin si Scarlette, Lester. Baka magtampo 'yon kapag nauna na tayo," malumanay na wika niya sa lalaki at muling ibinalik ang mga mata sa binabasa.
Actually, she was just reading her notes para ready siya kapag may surprise quiz sa klase. Ganoon pa naman sa college, madaming surprise. Ewan ba niya, hindi pa rin siya nasasanay hanggang ngayon. Mangangalahati na sila sa school year pero may mga nakasanayan pa rin siya noong high school na nadala sa college.
"Eh, may exam pa yata sila. Alam mo namang may pagka bobo 'yun, kukupad kupad sumagot, akala mo naman tama," harsh na saad nito na ikinangiwi niya.
She shooked her head on what Lester said. "Tinext mo na ba siya?" tanong na lang niya.
"Hindi pa. Tinatamad ako," bored na sagot ni Lester.
"I-text mo na," pangungumbinsi niya.
"Tss. Teka nga pala, Nari. 'Yung motor ko naka-park pala sa blue building. Sunduin ko na lang si Scarlette sa department nila. Pa-VIP talaga ang babaeng 'yon," dagdag pa nito, iiling iling.
She just nodded her head on what he said. Lester is kind, but not to their other friend Scarlette. Wala talagang oras na hindi nagbabangayan ang dalawa kapag magkakasama sila. Umalis na rin ito kaagad na nakabusangot ang mukha.
The three of them are friends since high school days. Iisang school sila nag aaral at sanay na sanay na sila sa isa't isa kaya kahit ngayong nasa kolehiyo na sila, naghihintayan pa rin kahit hindi na gaanong nagtutugma ang schedule. Lester and Nari are both Engineering student. Si Nari, civil engineering ang kinuha. Samantalang si Lester naman ay mechanical kaya mas madalas silang magkasamang dalawa kaysa kay Scarlette na nahiwalay sa kanila na ang kinuhang course ay Education.
Narisha was left alone under the bench again. Ipinagpatuloy niya ang pagkakabisado sa notes niya, bahagyang dinadama ang dampi ng hangin na siyang nagpapakalma sa kaniya.
She almost had an heart attack when she heard a sound coming from a stick broom. Napatuwid si Nari ng pagkakaupo at tinanaw ang pamilyar na lalaking nagwawalis ng mga dahon sa ground.
She eyed the janitor intently. He was just wearing a plain white shirt. Ang maong na kupas ay halatang luma na pati na rin ang sapatos na may kaunting butas sa dulo. Sumasayad din sa lupa ang puting lace niyon.
Nari cleared her throat. "U-Uhm..." Parang hindi niya alam bigla ang sasabihin.
At oo nga, ano ba dapat ang sasabihin niya?
Namula siya dahil do'n. Kung may ibang makakakita sa kaniya iisipin ng ibang kinikilig siya sa presensya ng lalaki. His presence is quite intimidating for her. It's too much that she just want to runaway from him but if she will do that, she'll look stupid.
"Excuse me, Miss," sabi ng janitor nang magwalis na ito sa may paanan niya. His voice is deep and kinda raspy. It sounds mature and raw.
Aligaga namang napatayo si Nari sa kinauupuang bench. Nanginginig ang kaniyang mga tuhod kaya naman halos mapamura siya nang nagsilaglagan ang ilang papel na nakasipit sa notes niya. Mga seatworks lang naman iyon.
"Clumsy.." she heard him said then pick up the pieces of paper and handed it to her.
"S-Sorry..." wala sa sariling sabi niya. Mas dumoble tuloy ang pag iinit ng kaniyang mukha. She quickly get the papers from him.
He just tsked like he was irritated with something.
Saka lang napagtanto ni Nari na mali pala ang nasabi niya. Hindi ba dapat "thank you" ang sinabi niya? So stupid of her!
What can she do? That man is giving her chills that she can't even think straight.
Ipinagpatuloy na lang ng janitor ang pagwawalis. Ilang segundong nakatanga lang si Narisha habang pinagmamasdan ang lalaki sa harap niya. She can't help but to notice his scent. For a janitor, he surely smells good and... addicting. Hindi gaanong masakit sa ilong. O kung may pabango ba talaga itong iwinisik sa katawan nito? It must be his natural scent...
Nabalik lamang siya sa wisyo nang biglang umalis ang lalaki sa harap niya. She sighed. Bakit ganito na lang ang epekto ng lalaking iyon sa kaniya. She didn't even know his name! Pamilyar lang ito sa kaniya at paminsan minsan niya itong nakikita sa kabilang building kaya hindi siya nagkaroon ng kahit anong interaksyon dito.
"Bobo! Sinabi ko bang sunduin mo ako?!"
"Bakit hindi ka na lang mag thank you?! At hindi ka man lang nagtext! Sarap na sarap kang makipaglandian sa mukhang talakitok na lalaking iyon!"
"Gago ka ba? Hindi siya mukhang talakitok! And I wasn't able to text because my phone's battery went dead! Hindi na ako nag charge kasi uwian naman na!"
"Palusot mo!"
Napailing na lang si Nari dahil sa pagbabangayan ng dalawa. Aawatin naman niya dapat ang mga ito pero hindi na jiya itinuloy at sumakay na lang sa motor ni Lester at kinuha ang isa pang helmet na nasa manibela ng motor nito. Doon lang napansin ng dalawa ang presensya niya.
These two never fail to make her head ache on their petty fights.
Habang paandar ang motor, sumulyap si Nari sa educ. building. The janitor is standing in front of the door and her heart pounded harshly because of that.
Nakahawak na ito ngayon ng mop. But what she notice the most is his cold stares.
Is it just her or... his eyes really turned red?
Epilogue TUNAY NGANG mabilis ang pagdaloy ng panahon. Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay maraming mga pagsubok ang dumaan sa buhay ni Nari. Nagdaan ang ilang taon at ngayon ay eksaktong limang taon na ang lumipas matapos ang trahedyang iyon. Nari stared at the blank canvas while holding the paintbrush. Pang ilan na 'to... pang ilang mukha na ni Helion ang kaniyang naipinta. She slightly averted her gaze at the wall where some of her pieces are hanged. Two years ago, she found a new hobby and that is to paint. Hindi naman niya inaakalang magugustuhan niya rin itong bagong hobby na natuklasan niya.At first, simple lang ang mga ipinipinta niya. Karamihan ay mga tanawin lang. She likes to paint the calming view of the nature. Nakaka relax na tipong nasa loob siya mismo ng tanawin na iyon. Hanggang sa namalayan na lang niya isang araw na sa tuwing ipinipikit niya ang kaniyang mata ay may mukha na pala siyang ipinipinta... It was Hel
Kabanata 48 Playmate "MY KING, we all know that H-Hector Demarcus is really competent but let's face the fact that he wasn't here for a long time. We don't want to doubt your decision on this matter but isn't it too unfai, my king?" Sabay sabay lahat na napatingin sa naglakas loob na babaeng nagsalita. Halatang takot na takot ito pero para kay Nari ay matapang ang babae para magsalita. Nagsitanguan ang lahat. Sumasang ayon sa sinabi nito. "I understand. But trust me on this matter, I won't risk the council and he's the only one I know that can make the council better. Don't get me wrong, Helion was also great but let's give another chance to Hector. Alam nating lahat kung gaano ito kagaling no'ng nanunungkulan pa lang ito. Let's allow him to show his capability again," sabi muli ng hari. "For now... let's hear what he wanted to say." Umupo ang hari muli at bumalik ang seryoso na ekspresyon nito. Pumalit si Hector sa gitna kung
BackNAGSIBALIKAN NA silang lahat sa kaniya kanilang mundo. Sumama si Nari kina Hector na bumalik sa council. Doon sasabihin sa lahat ng mga bampira ang kinahinatnan ni Helion at balak niyang maglagi doon ng mga ilang araw.They would tell everyone that the current leader of the council is... dead."Think about it thoroughly, Hector." Sinulyapan ni Nari ang pinaggalingan ng boses. It was the king facing Hector with his intimidating expression.They are all inside the office of Helion. Hindi nga niya alam kung bakit sinama pa siya dito. Kung tutuusin ay wala naman siyang karapatan ng pumasok sa pribadong silid na ito kasi wala naman na si Helion. Pakiramdam niya ay paramg sampid na lang siya dito kahit hindi naman ipinaparamdam iyon ng mga kasama niya sa loon ngayon."That would not be easy, you know that, Theodore. Hindi ko na yata kayang ibalik ang tiwala ng mga kalahi natin sa 'kin," saad ni Hector at sumimsim sa kopitang may
Forget"H-HE... HE didn't make it.. He's gone."Hindi na kinaya pa ni Nari ang narinig. She found herself running away from that place. Rinig pa niya ang pagsigaw ni Evander ng kaniyang pangalan pero inignora niya lamang 'yon.While running, her tears stream down her cheeks. Masakit. Hindi maipaliwanag na sakit ang siyang lumukob sa kaniyang sistema. Parang pinipiraso ang loob niya sa sakit.Wala na ba talaga? Wala na talaga si Helion?She thought everything is fine now lalo pa at tapos na ang labanan. Pero kahit na tahimik na ang lahat at maayos na, sa huli ay luhaan pa rin siya. How could she give him his chance now if he's... He's gone.Parang panaginip lamang lahat. Parang kanina lang ay kausap niya ito bago umalis habang abala ang lahat sa pakikipaglaban sa mga rogues. Pero ngayon... punung puno ng pagdadalamhati ang kalooban niya.Kung maibabalik lang ang oras ay talagang patatawarin niya kaagad ito ng
GoneMABILIS ANG kilos ng bawat isa. Walang sinasayang na oras at alerto sa pagpuksa sa kanilang mga kalaban. It seems like they underestimated them. Akala nila ay malakas na ang panglaban nila lalo pa't kasapi nila ang pinakapamalas na grupo ng werewolves. Evander and the pack are really good pero kahit anong bilis ng kilos nila, ay mas doble pa ang bilis ng mga rougue.At mas lalong lumakas din ang mga ito. This just means that their lord became more powerful and stronger. Lumalakas lamang ang pwersa nila lalo."Nari, at your back!" Evander suddenly shouted at Narisha. She's busy healing a wolf pero bahagyang naantala dahil sa bahagyang pagsigaw ni Evander. Actually, he's in his werewolf form but he manage to talk to her using his mind. She didn't know if how did that happened.Nanghihina na rin si Narisha sa pagpapagaling sa mga kasamahan nilang sugatan. Nasa gilid lamang siya, hindi man nakikipaglaban ngunit malaki ang kaniyang naging ko
End"SHIT, I'm afraid that we can't to this!" Hector shouted with frustration as he dodge the attacked of a rogue."We can do this! Let's buy more time so that Helion won't have anything to worry while beating their shitty lord!" The king answered in response. He was about to attack the rogue in front of him but he failed when a punch suddenly land on his face. "What the fuck?!" he screamed and glared at the rogue who did it. The rogue just smirked like he understands what he blurted out.Ang mga rogues ay wala ng kakayahang ma isip pa ng tama at tanging ang kanilang Panginoon o Lord lamang ang may kakayahang kontrolin ang kanilang kilos at galaw. Sa bawat utos ng kanilang Panginoon ay kanilang sinusunod ng walang pag aalinlangan.Nang makabawi ang hari ay pumuwesto ito sa likod ni Hector at talikuran silang humarap sa rogues na nakapalibot sa kanila. They are both in their alert mode. Ang mga pangil nila ay nakalabas na at namumula na
Mga Comments