Kabanata 4

TUMANGO ako. "Salamat, Ate,"

    

    Hinaplos nito ang likod ko. Ngayon ko lang ulit nakita ang pagngiti nila. Hindi ko alam na ganito pala sila kasaya nang makita ako. 

    

    "Bye, Hanna, pakabait ka kay mommy ha?!"

    

    "Bye, tito!" Hinalikan ko siya sa noo at nagpa-alam na rin kina mama at ate. 

    

    Nakangiti akong naglalakad palabas ng bahay. Ngayon ko lang talaga naramdaman ang ganito. Sabi ko nga, buong buhay ko ay hindi ko naranasan 'to, ngayon pa lang. Napahinto ako nang madatnan kong naghihintay si Kate sa labas. Sinisipa-sipa nito ang mga bato. Simple lang ang suot niya, gaya ko, nakapantalon lang din ito. Naka-semi formal sa pang-itaas at may hawak na panlamig. Umayos ako ng tindig. Itinago ko muna ang ngiti ko at seryoso akong humarap sa kanya.

    

    Nang mapansin ako nito ay agad siyang napahinto sa pagsipa ng mga bato. Lumapit naman ako sa kanya. Napansin kong, nagsisimula nang lumawak ang ngiti niya. Hulaan ko, tutuksuhin ako ng babaing 'to!

    

    "Woah! Magni-ninong ka ba sa binyag? Ayos ah!" 

    

    Napa-iwas na lang ako ng tingin. Gusto kong tumawa pero pinipigilan ko lang. "Ikaw, mukha kang saleslady sa mall," bawi ko naman sa kanya.

    

    Sabi ko na nga ba! Tutuksuhin ako ng babaing 'to! Bumawi na lang ako para hindi halata.

    

    "Hahahaha!" tumingala 'to at tumawa ng malakas. Sa asta niya para siyang batang nasa birthday party, ang saya niya lang. 'Yon bang matatawa ka rin kapag tumawa siya. 

    

    "Ano bang nakakatawa sa suot ko?" bulong ko sabay tingin sa damit ko. Hindi ko alam na narinig niya pala 'yon.

    

    "Hahahaha! Wala naman. Ang pogi mo kaya. Sa susunod hindi ka na ninong, mayor ka na! Hahahah!" hindi pa rin ito natigil sa kakatawa. 

    

    Nginisian ko siya at iniwang mag-isa sa kinatatayuan niya. Akala niya ba masaya 'yon? Hindi na talaga ako magsusuot ng ganitong damit. Mapapahiya lang ako! 

    

    "Hoyyy! Teka lang!" sumunod siya sa akin. "Mali naman 'yang dinaraanan mo, eh! Dito tayo!” Hinila niya ang braso ko papunta sa kung saan.

    

    Umagang-umaga naririnig ko na naman ang pagtawa niya. Tila tunog musika iyon sa aking tainga. Ang sarap pakinggan, nakakagaan ng loob. Hawak-hawak niya ang braso ko habang tumatakbo. Para akong nasa isang teleserye, hinihila ako ng isang babae habang tumatakbo ng mabagal. Sa tuwing lilingon siya ay mapapanganga ka na lang sa sobrang ganda ng ngiti niya. Sabay sa galaw din ang buhok nito na siyang nagpapaganda lalo sa kanya. I can't believe that this is happening!

    

    "Wala ka bang dalang ibang gamit? No changing of clothes?" tanong niya.

    

    Umiling ako. "Is that important?" nagtatakang tanong ko.

    

    Tumango naman siya at napatingin sa station na tapat namin. Train station I should say. "We are escaping city for now. Napag-isipan ko, kailangan nating magbakasyon ngayong weekend," 

    

    Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Bakit naman biglaan kung magsabi siya? "Why didn't you tell me?!" gulat na tanong ko. Eh, 'di sana kahit kapirasong brief ay nagdala ako. Umalis ako ng bahay ng walang dala, pero itong si Kate may dalang sling bag. Hindi naman kasya roon ang mga damit nito kaya parehas lang kami.

    

    "It's a suprise!" Nginitian niya ako at naunang naglakad sa loob. Nauna na pala siyang bumili ng ticket namin kaya hindi na 'ko magtataka. 

    

    "Saan mo ba 'ko dadalhin?" seryosong tanong ko sa kanya. Hindi niya ako binalingan ng tingin ngunit napansin kong gumuhit ang labi niya. Nginisian ba ako nito?

    

    Pumasok na kami sa train station at umupo. Parang upuan sa bus ang mga upuan doon may mga mesa rin at nagse-serve sila ng mga pagkain lalo na at mahaba ang biyahe. Kasama na sa bayad ang pagkaltas ng mga 'yon. I found this train is too expensive. High class ang sinakyan namin, iniisip ko nga kung saan kumukuha ng pera itong si Kate. Sobrang masayahin siya. Ngayon ay sinusuri nito ang isang mapang hawak niya, nakakunot ang noo nito. Sinulyapan ko naman ito. Nang mapansin kong baliktad ang pagkakahawak niya, bahagya akong natawa. Hindi niya narinig ang pagbungisngis ko.

    

    "Why like this? I can not understand!" nakakunot noo niyang wika. 

    

    I laughed. "Here!" Kinuha ko 'yon at binaliktad.

    

    Napatingin naman siya sa akin at bahagyang natawa. "Oh! Sorry! I didn't noticed it!" natataeang aniya at saka napakamot batok ito.

    

    Ang cute niyang tingnan. Para siyang munting anghel na bumaba sa langit. Nang matapos akong kumain ay ininom ko na iyong tubig na nakalagay sa plastic bottle. Hindi p'wede ang baso rito at baka mabuhos pa ang tubig o 'di kaya ay juice. 

    

    "Siguro pumunta tayo ng mall at bumili ng mga damit. O 'di kaya sa tiyangge. Kumain tayo ng ramen, may alam akong lugar kung saan may pinaka-masarap na luto ng ramen. Gusto ko rin mamasyal at ipagpitas ng bulaklak ang kapatid ko,"

    

    Sobrang dami niyang gustong gawin. Siguro nga ganito siya ka-excite i-spend ang natatangi niyang oras sa mundo. 'Yon bang marami ka munang gustong gawin bago mawala sa mundong ginagalawan mo. But I really don't believe her na malapit na siyang mamatay. 

    

    "Anong masasabi mo na isinama kita rito?" tanong niya habang kumakain. 

    

    Nagbabasa lang ako ng diyaryo. Hindi ko 'to pinansin ngunit narinig ko ang sinabi niya. "Nakakainis ka!" walang ganang tugon ko.

    

    Tumawa naman ito. "Hahaha! Bakit? Nakalimutan mong magdala ng brief mo?" 

    

    Tinakpan ko ang bunganga niya. "Shhh! Ang ingay mo! Nakakahiya ka!" bulong ko sa kanya sabay tingin sa mga tao. Ang daming pasahero, nakakahiya kung marinig nila iyong sinasabi ni Kate.

    

    Tumawa lang ito nang tumawa. She keep on shouting that thing. Ang kulit niya lang hanggang sa hinayaan ko siya sa gusto niyang gawin.

    

    Nang makarating kami sa isang maliit na syudad ay agad namang nag-aya si Kate na pumunta ng mall. Dinala niya ako sa men section, siya ang pumili ng mga damit at jacket na susuotin ko. "This one! Bagay sa iyo!" nakangiting aniya. Hindi talaga siya nangangawit sa kakangiti, habang ako naman ay seryoso pa rin ang reaksyon.

    

    Nagpakawala ako ng mahabang buntong-hininga at sumunod na lang sa gusto niya. Kahit tumanggi ako ay ipipilit din nito ang mga gusto niyang bilhin kahit hindi ko naman gusto.

    

    Hinayaan ko lang din ito kung saan niya gustong pumunta, lagi niya akong hinihila kapag may nakikita siyang magagandang bagay. Nagawi rin kami sa plaza, 'di tulad sa aming lugar, mas malaki ito kumpara doon. Maraming nagbebenta, at sobrang daming tao. May mga bulaklak din doon. Bumibili si Kate ng ice cream, imbes na hintayin ko siya ay naagaw naman ng isang bulaklak ang atensyon ko. Ang ganda niyon kaya nilapitan ko. 

    

    Walang babala na ipinagbabawal ang pumitas kaya kumuha ako ng isa. Kulay dilaw ang bulaklak na iyon. Naisipan kong bigyan si Kate. She deserve it. She changed my life indeed. Napansin kong papalapit na siya sa gawi ko kaya itinago ko iyong bulaklak sa likod ko.

   "Here," aniya at saka nito inilahad iyong ice cream sa harapan ko.

    

    "Thanks," tipid na sagot ko sabay kuha sa ice cream na ibinigay niya. Sinimulan niyang dilaan 'yong ice cream habang nakangiti sa akin. Ang ganda niya. Halos matunaw ang ice cream na hawak ko sa kakatitig sa kanya. Inilabas ko na 'yong kapirasong bulaklak, napahinto naman siya nang makita iyon.

    

    "Woah! Para kanina 'yan? Sa crush mo? Aayyieehh!" Nanunukso ang bawat tingin at ngiti niya. Hindi pa ito nakuntento at sinundot pa niya ang tagiliran ko. 

    

    Napa-iwas ako ng tingin dahil naramdaman kong nakikiliti ako. Pilit kong tinatago ang ngiti sa aking labi. Ayokong isipin niyang may gusto ako sa kanya, pero parang gano'n na nga. Masyadong mabilis pero gusto ko na yata siya.

    

    "Stop it!" pagpigil ko sa ginagawa niya. Huminto naman ito at nginitian niya na lang ako. "This is for you," seryosong sabi ko. Bahagya akong napangiti nang umawang ang labi nito. Hindi ko na pinatagal at inilagay ko ang bulaklak na iyon sa likod ng tainga niya. 

    

    'Yan! Mas lalo siyang gumanda!

    

    Napangiti naman ako nang ngumiti siya. "Romantic ka rin pala 'no?" natatawang aniya. 

    

    "Ngayon ko lang ginawa 'to sa isang babae," saad ko. Bahagya pa akong napa-iwas ng tingin sa kawalan dahil hiya. Pakiramdam ko namumula ang pisngi ko.

    

    Laking gulat ko nang lumapit ito sa akin at yakapin ako. Nararamdaman ko ang tibok ng puso niya sa dibdib ko. Hindi ako makagalaw. Nakatulala lang ako sa kawalan kahit alam kong yakap-yakap niya na ako. Ang sarap pala sa pakiramdam ng niyayakap ng ibang tao. 

    

    We are just a stranger when we first met. But now, I think I'm falling in love with you!

    

    "'Yong ice cream mo, natutunaw na!" 

    

    Namulat na ako sa reyalidad. Sinulyapan ko ang hawak kong Ice cream, natutunaw na pala iyon sa kamay ko, ni hindi ko man lang namamalayan. Pinagtawanan lang ako ni Kate, nginitian ko lang din siya nang dahil doon. 

    

    Ano bang mayroon sa kanya? Iba ang nararamdaman ko sa tuwing kasama ko siya. Hindi ko maipaliwanag iyon. Sa buong buhay ko hindi ako nakaramdam ng ganito. Ngayon pa lang talaga. 

    

    Nakarating kami sa isang sitio. Parang ramdam ko ang katahimikan na bumabalot sa buong lugar. Malayo sa bayan ang lugar na 'to, ang tanging makikita mo lang ay mga palayan, maisan at iba pang mga taniman. May isang bahay ang nakatirik sa gitna. Sa tingin ko roon kami pupunta ni Kate. 

    

    "Hoyyy! Tara!" anyaya ni Mate. Nasa unahan siya habang ako naman ay nakasunod sa kanya. 

    

    "Ateee!" sigaw ng isang batang babae na naglalaro sa tapat ng bahay. Tumakbo siya at agad sinalubong si Kate. Binuhat niya naman iyon at hinalikan. 

    

    "Ang laki-laki mo na! Mmuuaahh!" Bakas sa mukha ni Kate ang saya. 

    

    Nasa hindi kalayuan ako at nakatayo. Pinagmamasdan ko lang ang bawat galaw ni Kate. May isang babae rin ang lumabas at sinalubong ito. Nagmano siya at niyakap iyon. Laking pagtataka ko kung bakit nandito ang kapatid niya e, sa kabilang siyudad pa ang lugar namin.

    

    "Hhooyy! Tara dito! Tara!" tinawag niya ako. 

    

    Lumapit naman ako at nagmano sa isang babae. Kung hindi ako nagkakamali, iyon ang kanyang ina. 

    

    "Magandang araw po," bati ko.

    

    "Magandang araw din," 

    

    "Ma, siya si Hoy! Kaibigan ko," nakangiting wika nito. 

    

    Napakunot noo ako. Hoy? Ang pangalan ko? Kaya pala lagi niyang akong tinatawag sa salitang hoy! . Hindi ko pa pala nasasabi sa kanya kung anong pangalan ko. Ilang araw na kaming magkasama pero hindi pa rin nito tinatanong ang pangalan ko.

    

    "Pasok kayo sa loob, maghahanda ako ng meryenda!" nakangiting saad niyong mama niya. na ikinatango ko na lamang. Kamukha ni Kate ang kanyang ina. Sa tuwing ngingiti sila ay nanlalambot ang mga tuhod ko. Hindi nga sila nagkakahiwalay. 

    

    Nang maka-upo ako sa upuan ay hindi na ako tinantanan ng kapatid ni Kate. Nakatayo siya sa harapan ko at halatang sinusuri ang buong katauhan ko. Nakakunot ang noo niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o maaalibadbaran.

    

    "Sino ka?!" pasigaw nitong tanong sa akin habang nakapameywang. Para siyang matanda. 

    

    "Hoy! Pagpasensyahan mo na 'yang kapatid ko, talagang ganiyan lang 'yan. Naninibago kapag may nakikita siyang ibang tao," nakangiting wika ni Kate. "Wait lang! Tutulungan ko lang si mama sa kusina," paalam niya at tumayo rin mula sa kinauupuan nito. 

    

    "Ang pangit ng pangalan mo!" bulala niyong bata. Sungitan ba naman ako ng kapatid ni Kate.

    

    "Ikaw? Sino ka ba?! Ang liit-liit mo pero kung makapagsalita ka akala mo matanda ka na," sumbat ko. Hindi ako naglabas nang kung anong emosyon. Gusto ko itong inisin ngunit kinakabahan ako baka umiyak.

    

    "Tsee! Ako si Kath. Hindi na 'ko bata ano? Hhmmp!" nag-iwas siya ng tingin. Natuwa naman ako sa inasta niya. Talagang magkapatid na magkapatid nga sila. Kahit ang galawan nito ay hindi nalalayo sa ugali ni Kate. Ang cute nila kung magsungit o kapag nalulungkot.