“Akala ko hindi ka na darating dahil bitter ka!” kantyaw nina Paulo sa akin nang makarating ako sa Acquaintance Party. Bahagya akong ngumisi at umiling.
Napansin ko sa aming table ang isang babaeng nakaupo lang at nakatungo.
“Nga pala, ito si Estelle. Estelle, this is Damien,” pagpapakilala ni Zoren at Jack sa amin.
Tinanguan ko lang ang babae at saka ko muling nilibot ang aking paningin sa paligid at hinanap ang presensya ni Sandra, subalit wala pa yata siya.
“You're Damien? Ikaw si Damien na crush noon ni Alexandria?” tanong noong si Estelle.
Kunot-noo ko siyang nilingon at nagtataka akong tumango. Kasunod noon ay ang pag ngisi ko dah
“D-Damien nga… I-I'm sorry,” nahihiyang sabi ni Sandra.I smiled and nodded, forgiving her.A few more days had passed until I got to ask her the question I've been wanting to ask her for a very long time.“Ang saya ng basketball! You were cheering for our department! Your classmates are probably mad at you,” she said and laughed when we got out of the gymnasium.Bahagya rin akong tumawa at inilagay ang ilang takas na hibla ng buhok niya sa likod ng kaniyang tainga. Her eyes widened a bit especially when I caressed her cheeks.“They'll understand,” nakangiting sambit ko.Napaawang
“Ate,” tawag ni Aubree at pumasok sa aking kwarto. Ismiled at her and put my phone down, hindi muna tinawagan si River sa kabila ng madami nitong missed calls.“Don't listen to Damien. Hindi ganoon si Kuya River at alam mo iyan,” she said.Ngumiti ako at tumango sa kaniya. “I know… wag kang mag-alala,” I assured her.Napatigil ang aming pag-uusap nang muling tumunog ang aking telepono dahil sa isang tawag. River's name flashed on the screen and I stared at it.This is the answer to my question. I know that this call will give me the peace I've been wanting.“I'll leave you to talk to him,&
“Darling? What's wrong?” I asked with so much frustration.“I-I dropped my p-phone in the bowl and it's b-broken. I'm sorry, hindi ko nasagot ang mga tawag,” she said and sobbed more.Napahawak ako sa aking dibdib. I sighed in relief that she's not harmed or something. Akala ko ay aatakihin na ako sa puso at aalis ng event na ito para lang makauwi.I smiled when I heard her cute but heartbreaking sobs. “Don't worry, it's fine. I'm glad you still managed to call me.”“Wala kasi akong mahiraman ng phone kanina. Gladly, Xyrene came to visit me.”“Alright. Stop crying. Our baby might get sad too,” paalala ko sa kaniya dahil alam kong iyon ang magpapatigil sa kaniyang pag
Suminghap ako at sunod-sunod na tumulo ang aking luha na kaagad ko namang pinunasan.“A-Ate…” inalu ako ni Aubree at nilapitan. Dahil doon ay mas lalong lumakas ang aking paghikbi at tumitig ako kay Kuya Angelo.“Sandra naman,” sambit ni Kuya.Tinakpan ko ang aking mukha at umiiyak na isinubsob ang aking ulo sa balikat ni Aubree. I don't want to see it, I don't want to see it!“Sabi ko naman kasi sa iyo, Angelo. Huwag mong kakatayin ang manok sa harap ng kapatid mo!” saway ni Mama at hinampas pa ng tsinelas si Kuya Angelo.“Maaga kong ginilitan ang manok, Mama! Hindi ko naman kasi alam na maagang magigising si Sandra,” sambit ni Kuya Angelo habang tinatanggalan ng balahib
“Is there something wrong? Bakit tayo nagmamadali?" tanong ko matapos bumili ng cellphone.“Pasensya na, Captain, ah? Pero kasama kasi sa paalala ni President na… umalis agad sa mall kapag nakita si Engineer Salvador,” Xyrene said.Napaawang ang aking bibig at saka ako dahan-dahang tumango. Ngayon ay naiintindihan ko na… Damien is probably at the mall too.Hindi ako sigurado kung alam niya ba talagang naroon ako o nagkataon lang.I sighed when I realized how it sucks. I want to tell him to stop, but I'm still afraid to face him… especially now that I am pregnant.Bumuntonghininga na lang ako at saka tumango. I think it’s better to avoid him in this state rather than risking my emot
“Darling… I'm sorry… I'm sorry,” sambit ko. My tears are falling while Sandra is sobbing loudly.Mas hinigpitan ko ang yakap at hinayaan siyang saktan ako hanggang gusto niya. If she'll feel better with it, then it’s fineIf she'll forgive me with it, then she can hurt me whenever she wants.“Gago ka… River...Gago.... ka–” nanghihinang sambit niya.My eyes widened in shock of how breathless she became. But before I could look at her, pikit na ang kaniyang mga mata at wala nang malay habang nakasubsob sa akin!“Sandra… Sandra!” I called her and caressed her a bit with my trembling hands. Sinalo ko siya gamit ang aking mga kamay at saka sinubukang
Lumipas ang gabing iyon na puro iyak lang ang ginawa ko. Matapos akong kumain ay hinayaan kong matulog si Mama.Hindi ko maalala kung paano ako nakatulog noon. It was hard to sleep that time.Nagising na lang ako na nag-uusap si Mama at ang doktora. The doctor smiled at me before leaving.“Pwede ka nang umuwi ngayon, at huwag ka raw masyadong magpapaka-stress at masama iyon ngayong buntis ka,” sambit ni Mama.Tumango lang ako at muling bumuntonghininga.Nang tumingin ako sa orasan ay napansin kong pasado alas nueve na ng umaga. I looked at the side table and saw a bouquet of roses.“Galing kay River iyan. Nasa baba siya ngayon at inaayos ang bill mo.”
“What did you said?” galit kong tanong kay Estelle at mahigpit na hinawakan ang kaniyang pala-pulsuhan.Hinarap niya ako at halos saktan ko siya dahil sa aking nalaman. Tang ina naman!“I said it clearly! I sent the video to that wench!”“Bakit mo ginawa iyon?! Didn't I tell you that I'll send the video after Sandra gives birth?!” sigaw ko sa kaniya."Bakit ba patatagalin pa, Damien? Nagawa ko na–!”Nag ngitngit ang aking ngipin at naikuyom ko ang aking kamao, pinipigilan ko ang aking sarili upang huwag siyang saktan o sampalin dahil sa