Share
Chapter 75
I woke up the next day, feeling more tired than usual. Rinig ko ang pagiging abala ng lahat sa labas kaya't tumayo na ako mula sa pagkakahiga.
Napabaling ang aking tingin sa kabilang bahagi ng kama. My tears fell once again at the sight of it.
“Dad,” I heard Jordan knocking on the door.
Pinunasan ko ang aking mga luha at nilingon ang pinto. Jordan managed to open the door and ran immediately to hug me.
“W-What's wrong, Jordan?” I asked him.
Umiyak siya at mas humigpit ang yakap sa akin.
“H-Have you had breakfast?” tanong ko sa kaniya. Umiling siya at narinig ko ang kaniyang hikbi habang nakayakap sa akin.
Kaugnay na kabanata
When the Skies are Gray Epilogue
“I'll stay here for a bit. Iuwi niyo na lang muna si Jordan. Susunduin ko na lang siya bago ako umuwi sa bahay,” sambit ko at inihiga ang natutulog na si Jordan sa backseat ng van kung nasaan si Aubree. “Alright. We'll go home already. Umuwi ka rin agad at magpahinga…” Dad said. Tumango ako at hinawakan ang pinto para isara. I closed the door and watched them go. Tahimik na ang lugar. The tent was still built, but the chairs were gone already. Bumuntonghininga ako at saka nilingon ang sasakyan ng taong alam kong kanina pa nanonood. “You can come near if you want to. Hindi kita bubugbugin ngayon,” I said after sitting in the grass in front of the grave, knowing that someone can hear me.
When the Skies are Gray Chapter 1
“Flight Attendants, prepare for landing, please,” I announced. I stared at the firm runway where we are going to land. Inayos ko ang aking salamin at naghandang mabuti. Mahigit isang linggo rin akong hindi nakauwi. Our overseas flight required us to stay there dahil na rin sa sunod-sunod na flights. I missed home already. Miss na miss ko na rin si Damien. Noong ibinaba ng kasama kong piloto ang landing gear ay ngumiti na ako dahil sa pagka sabik. I gave my full attention to give this flight a smooth landing. Bahagyang sumulyap sa ‘kin si Lionel, but I didn't look back. He should concentrate. Alam niyang hindi ko palalampasin ang pagkakaroon ng magandang landing. But I know that he's also good at this. When we touched down, I smiled a bit as we continued and reduced our speed. Nang makatigil kami ay saka ko naramdaman ang galak sa naging lipad. It was tiring. Nakakangalay at minsan ay nakakairita pero kahit ganoo
When the Skies are Gray Chapter 2
Damien was my boyfriend for six years, but I realized that it doesn't depend on how long your relationship was. If the other half cheated once, that person would surely do it again. How ridiculous.“Jeanne, sino ‘yon?” nakangiting tanong ko habang itinuturo ang lalaking nakikipagtawanan at tumutugtog ng gitara.He was smiling from afar while talking to his friends, and he looks so friendly.“Alin?” tanong ni Jeanne.“Iyong tumutugtog ng gitara?”“Ah, si Damien. Hindi naman marunong 'yan, hawak lang ‘yong gitara. Gusto lang magpa-pogi,” aniya.Napangiti ako habang pinagmamasdan iyong Damien na nakikipag kulitan. Totoong hindi nga siya marunong maggitara at puro strum lang.I giggled when I realized that he looks cute and friendly.“Anong buong pangalan?”“Hindi ko
When the Skies are Gray Chapter 3
“Sino ang kasama mo, kung ganoon?” inis na tanong ko. Natigilan siya bago tumingin sa akin nang maayos. Damien looks so innocent that it breaks my heart whenever I remember that he cheated on me. “She's Architect Tanya Renales. Inihatid ko lang sa bahay nila dahil lasing na lasing,” aniya. I just nodded and acted as if I believe him. Hatid lang ba talaga, Damien? “Walang nangyari sa inyo?” “Wala, Sandra! Maniwala ka sa akin.” I nodded at his lies. I am sure that he just did it with her, or with someone else. Dahil sa pag-uusap namin sa telepono kahapon, alam ko ang ginagawa niya! “I believe you,” I lied. He hugged me tight. Gumanti rin ako ng yakap sa kaniya. Mas mahigpit na para bang pakakawalan ko na siya. “Sandra? Pwede ba akong manligaw?” tanong ni Damien. “M-Manligaw? Sa akin?” tanong ko. Bahagya siyang tumawa at saka tumango. “Kung papayag ka?”
When the Skies are Gray Chapter 4
“Fuck you, Damien! Fuck you! Ang makita kitang nambababae nang paulit ulit ay kinakaya ko pa! Pero ang makita kitang kasama ang kapatid ko? Sa tingin mo ba talaga ay papakasalan pa kita?” “Love, makinig ka muna sa akin. I'll explain. I can explain.” “You can explain? That's bullshit! Anong rason mo? Anong rason mo ang tatanggapin ko?!” sigaw ko sa kaniya. “Ate, I'm sorry, please.” Lumapit na rin sa akin si Aubree. It hurts seeing her cry in front of me. I hate her for being like this! I hate her for trying to do this! “Bakit ganito, Aubree? Anong pagkukulang namin sa pagpapalaki sa ‘yo para maging ganito ka?” “Ate, I love him! I love Damien, Ate.” Tumulo ang luha ko sa sinabi niyang iyon. Nagagalit ako dahil nagiging ganito siya. Nagagalit ako dahil sinisira niya ang reputasyon at pagkatao niya at hindi dahil mahal niya si Damien. Nagagalit ako kasi hindi puwedeng ganito si Aubree! Kay Damien man o sa ibang magkarelasyon,
When the Skies are Gray Chapter 5
“Call me when you need anything,” sambit ni Jeanne nang makarating kami sa apartment niya.. I nodded and went inside of the guest room. Nahiga ako sa kama at muling nakatulugan ang pag-iyak When I woke up the next day, sobrang hapdi ng mata ko. Hindi ako makabangon sa bigat ng pakiramdam. Akala ko noong una, maayos na. Pero nang maalala ko ulit ay tumulo na naman ang luha ko. Kinatok ako ni Jeanne. “Sandra, magtatrabaho lang muna ako. Ayos ka lang ba rito?” she asked. I smiled at her and nodded. “Magbreakfast ka na. May pagkain sa lamesa.” “Salamat, Jeanne. Uuwi din ako ngayon,” sabi ko. Tumango naman siya. Later on, she left while I ate breakfast. Bagsak pa rin ang balikat ko at pinag-iisipan kung uuwi na ba ako. Mayamaya ay nakita kong tumatawag sa ‘kin si Vincent, the CEO of my airline, kaya kahit gaano kasama ang mood ko ay kailangan kong sagutin iyon. “Hello, Sir, good morning.” I tried to sound happy
When the Skies are Gray Chapter 6
I was sleeping comfortably when I felt someone move beside me. Naalimpungatan ako lalo na noong naramdaman kong may humawak ng aking balakang. I slowly opened my eyes and nearly had a heart attack. “Oh shit,” mahinang sambit ko. My head hurts from last night, and I can't remember what happened! Sino ito? Sino siya? Bakit ako nandito? I looked under the sheets and was shocked when I saw that I'm naked, and I'm fucking sore! What the hell happened? Bwisit, Sandra! Napakatanga mo! Dahan-dahan kong tinanggal ang kaniyang kamay mula sa pagkakayakap niya sa ‘kin. I stared at him and tried my best to visualize if I met him before. Pero hindi ko talaga maalala. Inilapit ko ang mukha ko sa kaniya para matingnan siyang mabuti. But when he moved, I immediately went off the bed and hid. I am one shy bitch who just got wild last night, but can't face a man! Anong tawag doon? Malanding medyo mahiyain? Damn it, I should get ou
When the Skies are Gray Chapter 7
Naglakad ako papunta sa may malapit na desk ng nurse. We're actually in a Charity event as I realized it. This is a company with an event on its ground.“May I help you, ma'am?” tanong ng nurse.“Paki-check naman po blood pressure ko,” pakiusap ko sa kanila. Their eyes widened, but they nodded and followed what I said.Bumuntonghininga ako at naupo sa harap habang kinakabit nila ang apparatus sa akin. I don't actually really know. Pakiramdam ko ay nanlalambot ako.Tumaas yata ang dugo ko, o nawalan ako ng dugo dahil sa kahihiyan. I also bought a cold bottle of water just to put in my hickey.“Miss, anong meron dito?” tanong ko sa kaniya.“Charity event po ni President Costales para sa mga bata ng Kalibo. Kayo po ‘yong piloto, ‘di po ba?” she asked.I smiled and nodded at her. I looked around the huge company and saw the name ‘Costales Shipbuilding Corporation.&rsq
Pinakabagong kabanata
- When the Skies are Gray Epilogue
- When the Skies are Gray Chapter 75
- When the Skies are Gray Chapter 74
- When the Skies are Gray Chapter 73
- When the Skies are Gray Chapter 72
- When the Skies are Gray Chapter 71
- When the Skies are Gray Chapter 70
- When the Skies are Gray Chapter 69
- When the Skies are Gray Chapter 68
