Share
Chapter 54
“Darling… I'm sorry… I'm sorry,” sambit ko. My tears are falling while Sandra is sobbing loudly.
Mas hinigpitan ko ang yakap at hinayaan siyang saktan ako hanggang gusto niya. If she'll feel better with it, then it’s fine
If she'll forgive me with it, then she can hurt me whenever she wants.
“Gago ka… River...Gago.... ka–” nanghihinang sambit niya.
My eyes widened in shock of how breathless she became. But before I could look at her, pikit na ang kaniyang mga mata at wala nang malay habang nakasubsob sa akin!
“Sandra… Sandra!” I called her and caressed her a bit with my trembling hands. Sinalo ko siya gamit ang aking mga kamay at saka sinubukang
Related chapters
When the Skies are Gray Chapter 55
Lumipas ang gabing iyon na puro iyak lang ang ginawa ko. Matapos akong kumain ay hinayaan kong matulog si Mama.Hindi ko maalala kung paano ako nakatulog noon. It was hard to sleep that time.Nagising na lang ako na nag-uusap si Mama at ang doktora. The doctor smiled at me before leaving.“Pwede ka nang umuwi ngayon, at huwag ka raw masyadong magpapaka-stress at masama iyon ngayong buntis ka,” sambit ni Mama.Tumango lang ako at muling bumuntonghininga.Nang tumingin ako sa orasan ay napansin kong pasado alas nueve na ng umaga. I looked at the side table and saw a bouquet of roses.“Galing kay River iyan. Nasa baba siya ngayon at inaayos ang bill mo.”
When the Skies are Gray Chapter 56
“What did you said?” galit kong tanong kay Estelle at mahigpit na hinawakan ang kaniyang pala-pulsuhan.Hinarap niya ako at halos saktan ko siya dahil sa aking nalaman. Tang ina naman!“I said it clearly! I sent the video to that wench!”“Bakit mo ginawa iyon?! Didn't I tell you that I'll send the video after Sandra gives birth?!” sigaw ko sa kaniya."Bakit ba patatagalin pa, Damien? Nagawa ko na–!”Nag ngitngit ang aking ngipin at naikuyom ko ang aking kamao, pinipigilan ko ang aking sarili upang huwag siyang saktan o sampalin dahil sa
When the Skies are Gray Chapter 57
It wasn't easy to forgive and forget. But for the last time, I want to give him a chance to say sorry. Hindi man madaling kalimutan ang nagawa niya sa akin, gusto ko pa rin siyang patawarin.Tinitigan ko si River na nasa labas ng kwarto.May parte sakin na naiiinis pa rin dahil kahit papaano, the video was real, and he still had a night with Estelle. Pero kahit ganoon, ang mahalaga ay hindi niya ako niloko.“I'll get going. He might kill me,” Damien said. Tumalikod siya at saka naglakad paalis.Hindi siya nilingon ni River na nakatingin lang sa akin. Damien talked to Mama, si River naman ay nag-iwas ng tingin sa akin at bumuntonghininga.River went inside and closed the door. He smiled sadly, then sat beside me.
When the Skies are Gray Chapter 58
“Say 'ahh',” I said after cutting the pieces of steak. Iginiya ko sa kaniya ang tinidor na may piraso ng steak at isinubo iyon sa kaniya.Sunod akong sumandok ng kanin at muling iginiya sa kanya.“Rice,” I said cutely, and he immediately opened his mouth.Ngumiti ako at nagpatuloy sa ginagawa. Sumubo muna ako ng para sa akin habang nakatitig naman siya.“Darling, I can eat properly. You don't have to do this,” sambit ni River.I smiled at him and shook my head. Hapon na yata kami kumain ng lunch dahil sa ayaw niyang tigilan ang pagsubok na humalik sa akin. Joradn’s kick that time is way too hard! It made me wonder. Ganoon din kaya siya kapag naipanganak ko na? I can’t wait!
When the Skies are Gray Chapter 59
I sighed and held her back while accompanying her to walk.Kung gusto niya lang namang lumabas ay pwede namang sumakay na lang kami sa kotse at mag-ikot hanggang magsawa siya.We'll tour the world once she gets better together with our son! Just not this time...“River—!” Nagulat ako nang bigla siyang tumigil at napahawak sa akin. She was holding her belly like it was aching.“What? What's wrong?” Nanginig kaagad ang aking kamay at hinawakan siya nang mahigpit. Sinenyasan ko si David na lumapit sa amin upang tulungan ako sa pagbuhat kay Sandra. Karamihan sa kanila ay kanina pang naka stand by at maging ang sasakyan ay ipinahanda ko na.“Oh my gosh, River!” Bahagya pa siyang nawalan ng
When the Skies are Gray Chapter 60
“Anong nangyari? Kumusta?” Mabilis akong tumayo nang makitang papalapit sa akin ang aming mga magulang.“Mom,” I called her.“Nasaan ang apo ko? Bakit biglaan? Anong oras pa kayong narito at bakit ngayon ka lang tumawag?” tanong ni Papa.“Her water broke while we're on a walk earlier. Nasa nursery po ang anak ko.” I smiled weakly at them.“Si Ate? Kumusta si Ate?” tanong ni Aubree sa akin.Bumuntonghininga ako at pagod na napatingin sa kanilang lahat. Nag-aalala na nga rin ako, eh. But I know that I should wait and have faith.“Hindi pa rin siya nagigising. The doctor said that it's because she's too tired. Th
When the Skies are Gray Chapter 61
Hindi ko alam kung ano ang mga sumunod na nangyari. I just woke up the next morning, and saw Jordan was peacefully sleeping at his father's chest.Ngumiti ako at tiningnan ang orasan. It was already six in the morning, and we have to prepare and leave for our wedding this afternoon.Naroon na ang aming pamilya. Some of the guests decided to stay there too. Kami nga lang ay narito pa sa Manila dahil sa trabaho ni River.“River?” Bahagya ko siyang tinapik bago ko iniangat si Jordan para ilagay sa crib nito.“Hmm?” Nagising si River at nilingon ako. I smiled at him sweetly and sat beside him. Niyakap niya naman ako mula roon.“Come on, we have to get up and prepare already,” I told him and str
When the Skies are Gray Chapter 62
5 years later... Malapit nang gumabi nang dumating kami sa Manila. It’s a long and tiring flight. Kung hindi si Lionel ang kasama ko ay paniguradong aantukin ako. We were both bored back in Hong Kong! Sobrang homesick kami roon. I am missing my husband and my son, while he’s very crazy thinking about his wife. Ganoon yata talaga siguro kanag sobrang mahal ang isang tao. “Please take your seats for landing,” anunsyo ko at inayos ang suot kong salamin. Napatawa ako nang maisip na gustong-gusto ko na talagang mag-landing kaagad. Apat na araw na ako sa Hong Kong at gustong-gusto ko nang umuwi. Actually, pareho kami ni Lionel na gusto nang umuwi. Nilingon ko si Lionel nang iangat niya ang kaniyang kamay. Ngumisi ako at nakipag fist bump sa kaniya. Ngayon na lang ulit yata kami naging magkasama sa iisang fligh
Latest chapter
- When the Skies are Gray Epilogue
- When the Skies are Gray Chapter 75
- When the Skies are Gray Chapter 74
- When the Skies are Gray Chapter 73
- When the Skies are Gray Chapter 72
- When the Skies are Gray Chapter 71
- When the Skies are Gray Chapter 70
- When the Skies are Gray Chapter 69
- When the Skies are Gray Chapter 68
