Share
Chapter 15
ADRIANNA
Tumingin ako sa salamin habang tinitrintas ang aking buhok. Inayos ko ang aking soot na blouse pagkatapos itrintas ang buhok ko. Sinoot ko ang aking nameplate at kinuha ang bag sa kama bago lumabas ng kwarto at puntahan si Jensen sa kwarto niya.
Mag-a-alas sais pa lang ng umaga kaya naman hindi na katakataka kung naabutan ko siyang tulog pa. Nakita ko si Conan na mahimbing din ang tulog sa gilid ng kanyang kama. Inayos ko ang kumot niya at hinimas ang kanyang buhok. Ayoko na kasing gisingin pa siya dahil alam kong magagalit siya kapag ginawa ko 'yon.
Hinalikan ko siya sa noo bago lumabas sa kwarto. Sinoot ko ng maayos ng aking backpack at sinigurong naka-lock pinto at gate ng bahay bago tuluyang umalis. Pagkatapos ng mahabang pagliban ko sa school ay ngayon ko lang napagpasyahang pumasok
Kaugnay na kabanata
Who is the killer? Chapter 16
ADRIANNAAlas kwatro ng hapon nang makauwi ako sa bahay galing sa school. Pabagsak akong umupo sa sofa ng living room at hinubad ang soot kong backpack. Napagod ako ng husto sa paggawa ng mga projects kahit na nakaupo lang ako buong afternoon class sa library. Sumasakit din ang ulo ko dulot ng matinding pag-iisip kanina.Ilang minuto akong nagpahinga sa sofa nang makarinig ako ng kalabog sa kusina at pagtahol ng tuta. Tumayo ako at naglakad patungo roon. Naabutan kong pinapakain ni Jensen si Conan habang may iniinit sa microwave. Tumungo ako sa ref at kumuha ng makakain saka inilapag iyon sa island counter."Kamusta ka naman?" Tanong ko sa kapatid ko."Fine," matipid niyang sagot na hindi ako tinatapunan ng tingin.
Who is the killer? Chapter 17
ADRIANNA Pagkatapos naming mag-lunch ni Mikaela ay niyaya ko siyang pumunta sa entrance gate ng school para abangan si Daven. Bawal kasi siyang pumasok sa loob dahil hindi naman siya estudyante riti at kakausapin ko na lang ang guard para hayaang makausap namin siya saglit. Nagpadala na rin ako ng mensahe sa kanya at nagpakilala na dahil baka nakalimutan na naman niya ang numero ko. Lumipas ang sampung minuto at hindi pa rin siya dumarating. Hindi ako sigurado kung aling school siya nag-aaral pero base sa uniporme niya ay parang sa Georson College of Criminology. Sobrang mahal ng tuition fee doon at kung hindi ako nagkakamali ay doon balak mag-aral ni Jensen sa college. Wala naman iyong problema sa'kin since suportado ko ang kapatid ko sa ano mang gusto niya. "Are you sure he will com
Who is the killer? Chapter 18
ADRIANNASiguro nga ay tama si Daven sa sinabi niya noon tungkol sa'kin. I'm dumb and stupid. Paanong hanggang ngayon ay hindi pa rin ako natututo sa mga pagkakamali ko? Kaagad akong naloloko ng ibang tao dahil masyado akong pabaya at madaling mag-tiwala. Masama ba ang sobrang pagtitiwala? Paano ko ba malalaman kung dapat kong pagkatiwalaan ang isang tao?Maraming tao ang magaling magtago ng kanilang tunay na katauhan. Looks can be deceiving as they say. Magaling ang mga manloloko pagdating sa paglalaro ng mga salita at pag-arte. Kung hindi man sa mukha ay sa mga salita nila nakukuhang lokohin ang iba. Napatunayan no'n ang nangyari sa'kin ngayon. I was fooled…...again."I'm counting on you. Put her down and raise your hands," Daven said.
Who is the killer? Chapter 19
ADRIANNAIt was already 10:00 in the evening when I got home. Bukas pa ang mga ilaw sa sala at kusina. Ibig sabihin ay gising pa si Jensen at siguradong nasa kwarto ito. Umakyat ako sa second floor at kumatok sa kanyang kwarto. Walang sumagot at napansin kong hindi naka-lock ang pinto kaya naman binuksan ko na lang ito at pumasok sa loob."Jensen?" I called his name.I heard the sound of running water from the shower inside his bathroom. Siguro ay naliligo ito kaya hindi ako pinag-buksan ng pinto. Umupo ako sa kanyang kama at napansin si Conan na mahimbing ang tulog. Hinimas ko ang ulo niya at bigla siyang nagising. He barked while looking at me intently.Narinig kong bumukas ang pinto ng bathroom at lumabas si Jensen na nakasuot ng pant
Who is the killer? Chapter 20
ADRIANNAI could not take it anymore and started vomiting in the trash can. I held on to the tree and looked at the alley where clusters of people and police are there. Pinunasan ko ang bibig ko gamit ang panyo at naglakad pabalik sa kinaroroonan ng mga pulis kung nasaan si Inspector Fajardo na kinakausap ang mga kasamahan niya."We identified the victim's identity. Her name is Genevieve Lacson, twenty-one years old and a working student. Ayon sa mga kaanak niya ay tumawag ang biktima na pauwi na ito kagabi pero lumipas ang ilang oras ay wala pa rin ito kaya nagsimula na silang mag-alala," sabi ng isang pulis kay Inspector Fajardo.Pinaalis ng mga pulis ang mga taong pilit na nakiki-usyoso. Nilagyan nila ng barricade tape ang bungad ng eskinita at doon ko ulit nakita kung ano ang nasa loob nito.
Who is the killer? Chapter 21
ADRIANNA "What do you think is the reason why Denmark Ferrer killed a woman like how he killed your friend?" Daven asked me that question while looking at the documents of the recent case. Nasa loob pa rin kami ng office ni Chief Esguerra pero umalis na silang dalawa ni Inspector Fajardo para sa isang meeting. Naiwan kaming dalawa ni Daven dito sa loob at tinitingnan ang mga dokumentaryo ng mga kasong magkakakonekta. Uuwi na dapat ako pero may nag-udyok sa'king manatili. "Hindi ko alam. Siguro ay bored siya kaya gusto niyang pumatay ng mga inosente," tugon ko. I just said that because I actually don't know the exact answer. Maging ako ay napapaisip kung bakit pa siya pumatay ng isang inosente. Hindi ko masyadong kilala si Denmark
Who is the killer? Chapter 22
DAVEN Life's greatest lessons can be learned from the worst mistakes while failure leads to a great success. That's what I believed since I was young. At a very young age, I've seen things that a mere and innocent child should not see. Since then, my beliefs about life gradually faded away. Kahit hanggang ngayon ay nakatatak pa rin ang paniniwalang 'yon sa isip ko, ako mismo sa sarili ko ay hindi ito maramdaman. Because everything seems opposite to me. I'm learning from my own mistakes but I can't feel any joy from success--if I really have it. Everything to me seems bullshit. People, places, problems, and so on. There are only a few people I can trust including my relatives and friends. Pero gayon pa man ay hindi talaga buo ang tiwala ko ni isa man sa kanila. Ang sarili ko lang ang natatan
Who is the killer? Chapter 23
ADRIANNA "Do you like red or blue?" Everyone seems excited and happy for the school program today. Students are wearing shirts with their name, section and course printed on their back. Each course has its own shirt color and for journalism, we got white. My classmates keep complaining about the color of our shirt and the task given to us. They think that it's too boring. "Red," I replied to Giselle who's beside me. Nasa loob kami ng field at kasalukuyang tumutulong sa pag-dedecorate. Pinipintahan namin ang mahabang tela na magsisilbing welcome banner papasok sa field. It was the easiest task for me and unlike my classmates, I don't complain about it. Mas gusto ko na 'to kaysa maglinis sa school o mag-invite ng outsiders.
Pinakabagong kabanata
