Share
Chapter 31
ADRIANNA
"You're kidding, right?"
Hindi makapaniwalang tumingin ako ng diretso kay Daven. He just dropped the news like a missile bomb. We're talking about a different topic until he suddenly said a surprising thing. Walang sino man maliban siguro sa kanya ang basta na lang maiisip ang kanyang sinabi ngayon lang. But his face is very serious as if he's really stating a fact.
"Nasa inyo kung ayaw n'yong maniwala," aniya.
"It's impossible! Freya's family died in a fire. Paanong buhay pa ang kuya niya at siya ang misteryosong lalaki?" Naguguluhang sabi ko.
Ano na naman kaya ang pumasok sa utak niya at may naisip siyang ganito? Siguro ay masyado na s'yang nadadala sa pagiging matali
Kaugnay na kabanata
Who is the killer? Chapter 32
ADRIANNAI looked at Daven's sleeping face, which is very different from usual. Like my brother Jensen, they have both calm and angelic faces when sleeping. If only he's always like this, people won't misunderstand his personality. Though, I doubt he's just pretending to be aloof and cold. I know that he's being himself.Dalawang oras na ang lumipas at mag-a-alas tres na ng hapon ay hindi pa rin siya nagigising. I found him lying on the floor and it only took a few seconds before he fell unconscious. May nakita akong isang maliit na dart sa kamay niya at kulay pulang dot sa kanyang leeg. Naniniwala akong 'yon ang dahilan kung bakit siya biglang nawalan ng malay.Malakas din ang kutob ko na ang salaring hinahanap namin ang gumawa nito sa kaniya. Hindi ko lang alam ang eksaktong dahilan. Magkahiwal
Who is the killer? Chapter 33
ADRIANNA My life is a perfect definition of tragedy. Mula pagkabata ay naranasan ko na ang mga bagay na kahit ang mga matatanda ay hindi kakayanin. I was happy when I was a child but behind that happiness is a horrible experience. Akala ko ay makakalimutan ko rin kaagad dahil bata pa ako nang maranasan ang mga 'yon, pero dinala ko ang lahat hanggang sa pagtanda. Even my only best friend, Freya, didn't know exactly my childhood. Karamihan sa mga ikinukwento ko sa kaniya ay ang mga masasayang ala-ala. To be honest we're just the same when it comes to hiding secrets. May mga tinago siya sa'kin at gano'n din ako sa kaniya. Mas malala pa nga ang mga bagay na hindi ko sinabi sa kaniya kaysa sa mga inilihim niya sa'kin. Hindi sa wala akong tiwala sa kaniya, kundi dahil hindi ko pa kayang mag
Who is the killer? Chapter 34
ADRIANNA "You'll have a little brother soon." My father said that to me and caressed my hair as he smiled sweetly at me. I looked at my mother's bump on her tummy. A little smile plastered on my face as I touched it. Mama and Papa look happy while watching me. Inilapit ko ang tenga ko sa tiyan ni Mama para pakinggan ang nasa loob nito. Nagulat ako nang may biglang sumipa. Mama laughed, "Mukhang masungit siya ngayon pa lang." "I can't wait to see him!" Masayang sabi ko. Finally, I'll have a brother. I will be the best sister in the world and I will take care of him no matter what happens. Gano'n naman talaga ang isang ate, '
Who is the killer? Chapter 35
DAVEN"You didn't change a bit, Dave. Kaya pala wala ka pa ring girlfriend."Pabagsak kong sinara ang closet at sinuot ang kulay itim na printed shirt. I looked at Clara who's sitting on my bed and smirking at me. Hindi ko siya pinansin at tumungo sa study table para kunin ang laptop ko. Isinilid ko ito sa backpack kasama ang iilang gamit na kakailanganin ko."Leave, Clara. I don't have time for you," malamig kong sabi saka naglakad palabas ng kwarto.Max jumped from my bed and followed me. Sinundan din ako ni Clara at sinara ang pinto ng kwarto. I don't know why this woman's still following me. From the day we met at the coffee shop, she keeps bugging me even through messages and chats. Ano pa ba ang kailangan niya?
Who is the killer? Chapter 36
ADRIANNAPasado alas singko ng hapon ay nakarating na kami sa camp site. Masyadong mahaba ang lakaran kaya lahat ay bagsak ang katawan nang sa wakas ay tumigil na kami sa paglalakad. Kaagad kaming sinabihan na magtayo na ng tent dahil malapit na ang gabi. Ako ang incharge na magtayo ng sa'min kasama si Lesley na pinaka tahimik sa grupo. Ang iba naman ay kumuha ng mga panggatong at gamit.I watched how our tent collapsed again for the fifth time I tried to assemble it. Napabuntong-hininga ako at muling kinuha ang malaking tent at sinubukan ulit itong ayusin. Lesley is just watching me while doing nothing. I want to complain but I don't want a fight with a timid and shy nerd. Hindi naman sa nagmamalakas ako pero feeling ko ay isang suntok ko lang sa kaniya ay susubsob kaagad siya sa lupa.Pagkatapo
Who is the killer? Chapter 37
ADRIANNA"I believe she didn't do it."My tears can't stop falling even though I've been crying for almost two hours. I can feel my eyes becoming sore and my head hurts too. I'm so devastated and can't even think properly right now. Daig ko pa ang namatayan dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman ko--kahit na parang namatayan naman talaga ako dahil patay na ang karamihan sa mga kaklase ko.All of them who drank the juice I made didn't survive death. Kahit saang anggulo tingnan ay kasalanan ko ang lahat dahil ako ang gumawa ng ininom nila. Pinagsisisihan kong nagpaiwan pa ako at nagpresintang ipaghanda sila ng maiinom dahil ganito rin naman pala ang kalalagyan ko. I'm stuck in a situation where I couldn't escape again. A situation that created because of my own mistakes and stupid decisions.
Who is the killer? Chapter 38
JENSEN"....sa ngayon ay wala pa ring malinaw na impormasyon kung ano na ba ang naging desisyon ng pulisya sa--"Mabilis kong pinatay ang TV at binalibag sa sofa ang remote. Kaagad akong pumanhik sa taas at pumasok sa kwarto para kunin ang jacket ko. Sinoot ko 'to habang bumababa sa hagdan. Conan barked and followed me up to the gate of our house. Alam na nito ang gagawin kaya hindi na sumunod pa sa labas.I just walked out of our village and took a taxi to another village. Mabigat ang bawat hininga ko at parang hindi mapakali. My fist clenched because of the extreme frustration I feel. Hindi na ako nagsayang pa ng oras nang mapanood ko ang balita nito lang hapon. Mabilis akong napuno ng galit sa ibinalita ngayon lang lalo na at hindi ito isang ordinaryong balita lang tulad ng dati.
Who is the killer? Chapter 39
ADRIANNA"Now tell me it wasn't because of your stupidity?"Daven looked at me with his brows knitted, piercing eyes and serious expression. Kadarating lang niya sa office ng kanyang uncle at ito kaagad ang sinabi niya sa'kin. Ramdam ko ang inis niya at alam ko naman kung bakit."It was all inevitable, Daven. 'Wag mong sisihin si Ms. Valiente," mahinahong sabi ni Inspector Fajardo."Hindi ko siya sinisisi, inspector. I'm just implying that if she already knew that the perpetrator was there, how could she let her guard down?"Napayuko ako at pinaglaruan ang mga daliri. Tinanggal na ang posas sa kamay ko at pakiramdam ko ay nakalaya ako sa pagkakakulong. Salamat kay Chief Es
Pinakabagong kabanata
