Share
Chapter 45
DAVEN
"Who's that cute girl, Dave?"
Hindi ako nilubayan ni Wency magmula nang pinuntahan ako ni Clara sa school kanina. She just informed me about her neighbor who wants to meet me. Wala akong ideya kung sino ito at kung ano ang kailangan niya sa'kin. Sana lang ay importante ang sadya nito sa'kin dahil ayokong masayang lang ang oras ko.
Pinasok ko lahat ng dala kong gamit sa locker at pabagsak itong sinara. Sinundan ako ni Wency papuntang parking lot at mukhang gusto pa yatang sumama sa lakad ko. Nilingon ko siya at binigyan ng pagod na ekspresyon.
"Could you please stop bugging me? I need to go now," sabi ko.
He smirked. "Ikaw, ha. Girlfriend mo 'yon, 'no?"
Related chapters
Who is the killer? Chapter 46
DAVEN In my whole life, I've never experienced having a normal life. My dad died when I was just five years old. He was a great police officer and he sacrificed his life for the sake of others. Instead of drowning in depression, my mother became stronger and raised me well. Not until when she was also taken away from me. Tulad ng normal na reaksyon ng isang bata ay nagluksa ako ng ilang araw. I was devastated and no one could make me feel happy that time. Eleven years old lang ako at hindi pa gano'n katatag ang loob para lunukin na lang ang lahat. I didn't change myself, because pain and eagerness for vengeance changed me. Minsan ay naiisip ko kung tama pa ba ang ginagawa ko. Kung may patutunguhan ba ang pagkamit ko ng hustisya. Ang pinakamahirap tanggapin sa'kin sa pagkamatay n
Who is the killer? Chapter 47
ADRIANNA I couldn't believe what I'm seeing now. Daven's literally talking to my brother as if they're close already. Not to mention that I just noticed how they exchanged looks earlier. It seems that they can communicate just by looking at each other. The thing that I've never experienced with my own brother. Habang pinapanood ko silang mag-usap sa labas ay napapansin kong parang magkagalit sila. Pero hindi pa rin nito nababago ang mapait kong nararamdaman. Para kasing mas nagiging open pa si Jensen kay Daven kaysa sa'kin kung titingnan. Hindi ko alam kung anong napag-usapan nila noon at parang may kakaiba sa kanila. Nagulat rin ako sa ginawa ni Daven kanina na pagtatakip kay Jensen. I'm sure he already knows something about my
Who is the killer? Chapter 48
JENSEN "Jensen! Pasa rito, tol!" Pinasa ko ang bola sa kakampi kong gagad na maka-score at makapag-pasikat sa ibang estudyante. Nang sinubukan niya itong i-shoot ng three points ay sumablay. Mabuti na lang at nakuha ko ang rebound at ako na ang pumasok nito sa ring. I saw his death glare at me as my teammates shouted for me. Hindi ko na lang siya pinansin at naglakad patungo sa bench kung nasaan ang bag ko. Mabilis kong hinubad ang jersey shirt ko at pinunasan ang tumutulong pawis sa katawan ko. I noticed a group of girls whispering while looking at me. Tinutulak nila ang isa palapit sa'kin kaya wala itong nagawa kundi ang lapitan ako. She looked shy and her face turned red as she approached me. Tumalikod ako at hindi
Who is the killer? Chapter 49
JENSEN Tiningala ko ang mataas na building kung saan makikita ang kabuoan ng San Rafael. Kung hindi ako nagkakamali ay dito dinala ni Jefferson ang kapatid ko para ipanood sa kaniya kung paano patayin ang isang inosenteng babae. Restricted na sigurado ang rooftop nito pero pumasok pa rin ako sa loob. Malamig na hangin ang sumalubong sa'kin sa rooftop. Kitang-kita ko ang kulay kahel na kalangitan at ang papalubog na araw. Sa dulo ng rooftop ay nakita ko ang pamilyar na likod ni Jefferson. Nakatanaw siya sa siyudad at mukhang malalim ang iniisip. Nilingon niya ako nang matunugan ang pagdating ko. Hindi tulad ng dati ay wala siyang soot na mask ngayon at scarf. Kitang-kita ang mukha niya kung tutuusin. Sa unang tingin ay mukha lang siyang ordinaryong lalaki. Hindi nakakatakot ang mukha niya da
Who is the killer? Chapter 50
DAVEN "Paano ka nakapasok dito?" Hinimas mk ang balahibo ni Max para pakalmahin ito dahil kanina niya pa nililigiran si Jensen at parang handa itong kalmutin siya ano mang oras. Ang aso naman na nadatnan ko sa loob ng bahay ay tahimik lang na nakaupo sa tabi ko. Max and him didn't get along of course. Mabait ang aso pero si Max ay mukhang mainit ang dugo sa kaniya at pati na rin sa amo nito. Kahit kanino naman kasi ay ganito talaga ang pusa ko lalo na sa mga taong alam niyang may negativity. "Bukas ang gate at main door. Mukhang nakalimutan mong i-lock," sagot ko. "Walang kang dapat puntahan dito. Leave now," he said and pointed his index finger at the door.
Who is the killer? Chapter 51
ADRIANNAMy tears can't stop falling while covering my mouth to prevent myself from crying loudly. Kinuha ko ang unan sa kama at sinubsob ang mukha ko rito. Doon ako humagulgol ng malakas habang mahigpit na nakahawak sa unan.It hurts so much just by hearing what happened to Chief Esguerra. Kanina pa ako nagmamakaawang palabasin nila sa kwarto ko dahil gusto kong makita ang lahat pero walang pumapansin sa'kin.This can't be happening, right? Pwedeng inakala lang nila na patay na siya. Lahat naman nagkakamali kaya baka buhay pa talaga si Chief. Mula pa kasi kaninang nabalitaan ko ang nangyari ay wala na akong narinig galing sa labas.That's right. Chief is not dead. He's a strong and smart person so nothing bad could happen to him.
Who is the killer? Chapter 52
DAVEN"Dave, I know you'll be here."I heard the familiar voice of Jericho. Narinig ko rin ang mga yabag niya palapit sa'kin. Umupo siya sa damuhan at tinabihan ako. I don't know what he's doing here and how he knows that I'm here. Naghari ang katahimikan sa paligid hanggang sa nagpasya akong magsalita para basagin ito."I've never felt so useless until now," I said while looking at the gravestone of my mother."You're not useless, man. Things are really difficult to solve sometimes.""They left me. All of them. It's as if life really wants me to suffer."He placed his hand on my shoulder. "You have friends, Dave. Weren
Who is the killer? Chapter 53
ADRIANNAChief Alejandro Esguerra's face looks so calm and peaceful. Kahit masalimuot ang pagkamatay niya ay para pa rin siyang masayang namayapa. I couldn't believe that the last time I'm gonna see him is when he's already lying inside a coffin. Parang kailan lang nung huli pa kaming nagkausap.Hinaplos ko ang salamin ng kabaong niya habang sunod-sunod ang patak ng luha ko. Ni hindi ko na pinansin man lang ang pamahiin na bawal umiyak sa mismong harap ng kabaong dahil malas daw ito. Medyo nahihirapan ako dahil nakaposas ang dalawa kong kamay.Nagmakaawa lang ako kay Inspector Fajardo na isama ako sa burol ni chief. Pinayagan naman niya ako pero saglit lang daw at kailangan ay may mga pulis na nakabantay sa'kin. Ayos lang dahil wala naman akong balak na tumakas.
Latest chapter
