Kabanata 3

Nandito ako sa bahay at nagpa-paint. Wala kasi ako magawa kaya ito ang naisipan kong gawin.

Yesterday, naging maayos naman ang pagma-mall namin ni Kia pwera na lang sa accident doon sa restaurant. Nag enjoy naman ako kahit papaano dahil kay Kia.

His image suddenly appear on my mind. His handsome face, his voice that very great on him. Kailan ko kaya ulit siya makikita?

Stop thinking about him Inov!

Ginulo ko ang buhok ko sa pagka-irita. I think I'm having a crush on him. I should stop thinking about him. Pinagpatuloy ko na lang ang pagpa-paint ko kaysa patuloy na isipin yung lalaking yun.

My all attention is focus on what I am doing, until there's someone knock on my door.

"Inov? Are you there?" then my door opened.

I heard Mom's voice kaya tumingin ako sa kaniya.

"Hi Mom. Do you need anything?" ako habang nagliligpit ng gamit ko.

"Oh, you still paint," she flatly said.

"Ah yeah Mom. Uhm hobby ko na lang po. Wala po kasi akong ginagawa ngayon." Habang patuloy pa din na nag-aayos ng gamit.

Ayoko pa naman na nakikita nila ni Dad na nagpa-paint pa din ako because they will always believe that it will hinder the course they want me to take, despite the fact that I do not wish to pursue the business course.

Umupo muna sa sofa na nandito sa loob ng kwarto ko at nilibot ang mata.

Hinayaan ko na lang siya at patuloy na nag-ayos.

"Are you done?" naiinip na sabi niya.

"Uh, yes Mom," may pag alinlangin na sabi ko sa kaniya.

Hindi naman siya nagsalita at pinanood ang aking ginagawa. Binilisan ko naman ang aking pag-iimis dahil nakaka bother ang tingin niya.

Matapos ako sa gawain ay hinarap ko na siya at nagtanong.

"Ah... What do you need po at pumunta kayo dito?"

"Nothing. I'm just here to say that I baked and if you want, you can taste it. Just go downstairs," she straightforwardly said.

She stand up and look at me, waiting for my answer.

"A-ah oo naman Mom. Susunod na lang po ako," nagtatakang wika ko.

Tumango siya sa sinabi ko. She's still standing in front of me.

"By the way, do you have any suitors? or do you have a boyfriend now?" she asked.

Nanlaki ang mata ko sa tinanong niya. Why would she question me that? Did I look suspicious to her? Mukha bang magbo-boyfriend ako? Yes, I have suitors but never in my mind think of entertaining them because I'm so busy with my studies to make them proud.

"None Mom. Why are you asking me that? I'm so busy with my studies. I don't have time for that," I explained to her.

She nod at me. Umawang ang labi niya na parang may sasabihin pa kaya hinintay ko ito ngunit bigla niya din tinokop at pumikit ng mariin.

"Okay if you say so. Alright. Go downstairs after doing whatever in here. Nasa kitchen lang ako," Mom, then umalis na siya ng room ko.

Kahit naka-alis na siya ay nagtataka pa din ako si kinilos niya. Alam kong may gusto siyang sabihin ngunit hindi niya sinabi. I'm also confused about what she just asked me. Is there anything wrong with having suitors? I didn't entertain any of them naman.

Baka wala naman talagang ibig sabihin yun? I think she's just curious about what's happening to her daughter's life.

Napabuntong hininga na lang ako sa naisip ko. Maybe she really want to tell me something but may pumipigil lang sa kaniya.

Tinigil ko na ang iniisip ko at dumiretso na ng kitchen. I'm still bothered by Mom's action. Her actions are confusing me. First, when they did come home. Pinagmadali nila akong umuwi non. I remember Dad was going to say something but Mom cut him saying that they will just gonna need to fix something kaya sila umuwi.

I think I'm just stressed because of my school works kaya kung ano-ano ang naiisip ko. Binaliwala ko na lang lahat nang pumapasok sa isip ko. Lumabas na ako ng room ko at dumiretso sa kitchen.

Nakasalubong ko si Manang habang papunta don. She smiled at me and I also give it back to her.

"Nag-bake ang Nanay mo. Nahipan ata ng mabuting hangin," malokong sabi niya.

"May ganon po ba?" sabi ko habang natatawa.

"Aba'y oo. Nangyari nga sa Ina mo eh," biro niya. After that, she laugh.

Nahawa ako sa tawa niya. Manang is like a second mother to me. Since I was a kid nandyan na siya to guide me. I am always thankful for having her.

Nagpaalam na 'ko sa kaniya at ganon din siya. Dumiretso na 'ko ng kitchen. Nadatnan ko si Mom na hinahanda yung binake niya.

"Oh you're already here. Come here and sit," utos niya sa akin.

Sinunod ko naman siya at umupo sa bar stool. Pinagmasdan ko ang kilos niya. Hindi ko namalayang napangiti na lang ako sa kaniyang ginagawa. Nakakatuwa na inaasikaso niya ko ngayon at ito ang matagal ko ng hinihiling.

"Here, tikman mo itong mga 'to then tell me what's the taste," ani niya.

Nilapit niya sa 'kin ang plato. Nag-aalinlangan ko itong inabot.

"Ano ka ba Inov? Don't be shy. Come on, kumuha ka na," alok niya. Ngumiti siya sa 'kin na sobrang nakakapanibago sa paningin.

Kumuha nga ako at tinikman. Napatango at ngiti na lang ako sa sarap. Namiss ko itong bake niya. It's been years since huli kong natikmn ito at walang pinagbago masarap pa din.

"Ano? Masarap ba o may kulang ba sa lasa? What?" sunod-sunod niyang tanong.

Tumango ako. "Yes Mom masarap," may ngiting sabi ko sa kaniya.

"Hay. Mabuti naman at nasarapan ka. I actually don't know if I know how to bake anymore," bumaba ang boses niya.

"Don't worry Mom. Hindi naman nagbago lasa. Actually, mas sumarap pa nga siya," puri ko.

Pinagpatuloy ko ang pagkain ko habang may ngiti sa labi. She just looked at me for a while then get also the food she baked para matikman din ito. Nakita ko pa na tumango-tango siya. Maybe agreeing with what I said.

"Ah, Mom?" biglang tawag ko sa kaniya. Biglang may pumasok kasi sa isip ko na katanungan.

"Yes? Is there something wrong?" she immediately asked me. Worried is visible on her face.

"I'm just gonna ask you a question. If that's okay with you." dahan-dahan kong sabi. Nag-iingat na baka isang maling salita ko lang ay magalit siya at maputol ang pagiging good mood niya.

"Yeah it's fine with me. Go on," hikayat niya sa 'kin. Nakahinga naman ako nang maluwag sa sinabi niya.

"Hmm kanina po, I think you will say something important to me?" hindi siguradong sabi ko sa kaniya.

"Nasabi ko na diba?" she looks uneasy. Tama nga siguro ako ng iniisip na may gusto niyang sabihin ngunit hindi niya masabi.

"It's not about that. I know you know what I'm saying Mom."

"It's not the right time anak," maikling sabi niya.

"When is the right time?" hindi makapag-intay na tanong ko sa kaniya. Malakas kasi ang pakiramdam ko na malaki ang kinalaman nito sa akin.

"Soon. We will said it to you soon anak. Not now."