KABANATA 4

AZALEA

“I added thirty-k in your bank account,” walang tigil pa din ang kakabuntot niya sakin hanggang sa makalabas ako sa university. “Hindi mo na kailangang mag-trabaho as part timer sa mga fastfood—” napahinto siya nang huminto ako sa paglalakad at bumaling sa kanya.

“Hindi ko alam kung paano mo nalaman yung bank account ko pero hindi ko gagamitin yung perang nilagay mo. Wala kang karapatang utusan ako na tumigil sa trabaho ko dahil yun lang ang bumubuhay sakin. And stop forcing me to sign that stupid contract of yours kasi kahit anong pilit mo sakin, I won't and I will never—”

“I'm not forcing you. Ikaw mismo yung nagbigay ng sarili mo sakin kagabi, remember?”

That hits me.

May nakapaskil na ngisi sa kanyang mukha at tila naghihintay ng salita mula sakin.

I can't deny the fact na kasalanan ko yung nangyari sa'min kagabi. Pero siya yung nauna, nadala lang ako that's why I begged him for more.

“But it doesn't mean na pumapayag ako sa gusto mo—”

“So you're telling me na nagpakasarap ka lang kagabi, then good bye na? Ganun na lang yun?”

I instantly landed my palm on his cheeks. “The next time na pagsabihan mo pa ako ng ganyan, hindi lang sampal ang aabutin mo sakin.” I glared at him. "Nasarapan ka din naman at quits lang tayo and once is enough kaya hanggang dun na lang yun at hindi na masusundan pa.”

Balak ko na sanang pumara ng taxi nang biglang may humila sakin at saktong pagkalingon ko ay kusang lumapat ang labi ko sa labi ni Izon. Sa sobrang pagkagulat ko sa ginawa niya, muli ko siyang nasampal dahilan para mapahiwalay yung mukha ko sa kanya.

“Ano ba'ng problema mo?” pasigaw kong tanong at halos magsi-akyatan pataas lahat ng dugo ko sa katawan.

The heck!

“Incase na magbago yung desisyon mo kapag hinalikan kita,” hindi pa din mawala yung ngisi niya habang nakahawak sa pisnge niyang sinampal ko. “But whether you accept or not my proposal, the moment I touched your body last night, it only proves that I own you and that means you'll be my personal escort from now on.” halos mapanganga ako sa sinabi niya. Ang hirap ipasok sa utak ko lahat ng lumabas galing sa kanya.

Tch.

Nabalik lang ako sa katinuan nang maramdaman ko ang kamay niyang nakahapit sa bewang ko. Pumara siya ng taxi tsaka pinagbuksan ako ng pinto. Pumasok na lang ako sa loob dahil lutang pa din ang isip ko at ayaw bumalik sa wisyo.

“Sa City mall po kuya.” napalingon ako sa katabi ko na kakapasok pa lang.

“Uuwi na 'ko.” seryoso kong sabi habang nakatitig sa kanya.

Kailangan kong magpahinga dahil pagod na pagod na yung katawan ko.

“Don't worry, ihahatid kita mamaya after ng lakad natin.” inakbayan niya pa ako ngunit mabilis ko namang tinanggal yung braso niya sa balikat ko.

“Bahala ka sa buhay mo. Dinadamay mo pa 'ko sa mga kalokohang naiisip mo, Tsk.”

“Para saan pa yung nagpaalam ako sa kaklase mo na—”

“Bakit? Inutusan ba kita na gawin mo yung kung ano mang kaek-ekan ang nasa utak mo?” saglit siyang napatahimik dahil sa sinabi ko.

Totoo naman eh. Balak ko na sanang tumulong sa paggawa ng book bind, pero nandun siya. Pilit na nagpapaka-epal. Tsk.

“Tsss,”

“Manong. Bababa na po ako.” baling ko sa driver. Napatingin ito sa rear view mirror bago nagsalita.

“Po—”

“Mag-drive lang po kayo.” utos naman ng kasama ko na siyang ikinaiinis ko ng todo.

“Bababa na nga ako.” napakagat pa 'ko sa'king labi nang medyo sumakit yung puson ko.

Kunti na lang at makakatikim sa'kin ang kumag na 'to.

“No”

“Isa..” medyo nagbabanta kong tono.

“Dalawa.” nang-aasar yung boses niya kaya napapadyak na lang ako dahil dun.

“Argh! Itigil niyo 'tong taxi, manong!”

“Huwag po kayong sumunod sa kanya.”

“Bakit ba ayaw mo 'kong—”

“HEH! MAGSITIGIL NGA KAYO. Bayaran niyo yung metro at makakalabas na kayo. Sinisira niyo ang araw ko.” biglang sigaw ng driver dahilan para mapatigil kami sa pagtatalo.

Walang kagatol-gatol na binuksan ko ang pinto pagkatapos iparada ni Manong ang taxi sa gilid. Papalabas na 'ko nang hinila ako ni Izon pabalik sa loob.

“Ano na naman?” inis kong sigaw.

Lumapit siya sa bandang tenga ko na siyang ikinalayo ko naman pero hinila niya pa din ako palapit sa kanya. “I left my wallet..” nakakunot ang noong tumingin ako sa kanya at siya naman 'tong parang hindi mapakali. “Can you lend me some?” medyo nahihiya pa siyang ibulong yun.

Napapikit ako nang mariin habang pinipigilan ang sariling mainis sa lalaking 'to. Ang lakas ng loob yayain ako sa galaan tapos wala naman palang dalang pera. Ang galing talaga, tsk.

Dumukot ako ng pera sa wallet ko at kaagad na ibinigay 'yon sa driver. Perwisyo ang lokong yun. Napagastos pa 'ko nang wala sa oras. Psh

Pagkalabas ko sa taxi, napatingin ako sa paligid at napagtantong nandito pala kami sa downtown area. Syempre maraming tao at...

“Azalea!”

Eto na naman siya.

“Ayoko na. Tigilan mo na 'ko” nagmamakaawa na yung boses ko dahil pikon na pikon na 'ko sa kanya.

“May red stain sa—”

“Hindi ka pa ba tigigil? At talagang dinadaan mo pa sa red—WHAT?” napatingin ako saking likuran at halos manlumo ako nang makita yung pulang mansta sa suot kong skirt.

“Sayang...” dinig kong usal niya.

“Pano na 'to?” halos malukot na yung mukha ko dahil balisa ako sa mga taong nandirito. Ayokong makita ng isa sa kanila ang may tagos kong skirt.

Bakit kasi ngayon pa 'to dumating!! Kainis!

“Ayos lang yan. Kumakain naman ako ng dinuguan—Arayy!” napadaing siya sa sakit nang kinurot ko siya sa kanyang tagiliran.

Kabastusan pa din yung nasa utak niya.

“Kung hindi mo ba naman sana ako dinala dito, edi sana hindi ako napapahiya ng ganito.” halo-halo na yung emosyon ko ngayon pero mas nangingibabaw ang inis at pagkapahiya dahil sa pagyaya niya sakin dito.

“Maghintay ka lang dito. Bibilhan kita ng na.. Nakp—Ano nga ulit ang tawag dun?”

Nanadya ba 'to?

“Nananadya ka ba?”

“Sabihin mo na kasi kung ano yung bibilhin” painosente niyang sagot kaya napabuntong hininga na lamang ako.

“N-Napkin.” pabulong kong sabi, baka marinig ng mga taong dumadaan sa tabi namin.

“Sige. Hintayin mo 'ko dito” sabi niya tsaka iniwan ako.

Naglakad siya papunta sa—THE HECK! Bakit sa Jollibee? Anong gagawin niya diyan?

Balak niya bang mag-cr?

Halos hindi na 'ko mapakali sa pabalik-balik ng lakad dahil sa ginagawa niya. Tila nabunutan ako ng tinik nang makita ko siyang maglakad pabalik sa pwesto ko.

“Anong ginagaw—”

“Wala nga pala akong pera. Baka naman pwede mo 'kong bigyan ng pambili.” putol niya sa sasabihin ko.

Napatampal ako sa sarili kong noo bago muling napatitig sa kanya. “At saan mo naman balak bumili? Sa jollibee? Sa tingin mo nagtitinda sila ng bibilhin mo?” feeling ko mas lalong sasakit yung puson ko dahil sa kanya.

“Yan lang ang malapit bilihan ng table napkin dito.” seryoso siya.

At literal niya talagang ipapahiya ang sarili niya sa jollibee?

Ayoko na. Suko na 'ko.