I followed him downstairs na kaagad namang nag tayuan ang mga katulong niya. I haven't seen them yesterday. Siguro ay day off nila iyon. Pagalit na niyang hinila ang upuan. Why this man is so arrogant? What's up with him?
I grab the chair before he finally pulls it. "I can manage."
My eyes got widen when he spoke to me unexpectedly an insulting words. "I wasn't offering you this one, it's for me." aniya, may bahid ng pang aasar.
Inirapan ko siya at lumipat sa kabilang chair para doon maupo. "Eh di iyo na. Saksak mo sa baga mo." inis kong sabi sa kaniya. Hindi niya ito pinansin
Kumuha na ako ng itlog, fried rice at saka longganisa. Nakatitig lamang siya habang kumukuha ako ng pagkain. Para bang ayaw niya akong pakainin sa lagay na iyon. "What?!" hindi ko maiwasang mag tanong.
"Pray first, before you eat."tipid niyang sabi saka pumikit siya at nag dasal ng lenguwahe na hindi ko maintindihan.
Pumikit na rin ako at nag dasal sa aking isip. Akala ko pa naman kung ano ang sasabihin niya sa akin. Napaka aroganta niya talaga nakakainis. Kahapon pa iyan e, sapakin ko kaya.
"So, Sydney right?"
"Uh-huh," I answer him habang sumusubo ng hotdog. I notice that his throat move in pace. May kung anong kalokohan ang nasa isip ko habang nakatitig siya sa akin ay dahan-dahan kong sinubo ang hotdog ng paulit-ulit. Natawa ako dahil hindi siya makapag focus.
"Will you, uhm... eat properly?"
"What's with you? Kumakain lang naman ako ah."depensa ko.
"Yeah. Right, whatever." sa ibang bagay niya ibinaling ang paningin. "What you do most of your time, hmm?"
Nilapag ko ang tinidor sa plato saka umayos ng upo. "Well, I'm a fashion designer. Most of my time spent in my shop. Sometimes I hang out with my friends. But lately, staffs ko ang gumagalaw sa shop."I explain.
"I see. But you chose to hang out with Callie, hmm?"
"We're friends. What's the matter with that? He's nice, anyway."
"You have known him for a week, how could you say that?"
"My heart knows. Does time matter to know a person whom I should be trusted?"
"It should be. Trust must be earn. People around you isn't always what you think. Some are good, some are walking jelly."
Hindi ko maintindihan kung ano man iyong pinanggagalingan niya. He's right. Wala namang masama kung mag titiwala sa tao. But my heart knows it well more than I do.
"How about you, Mr." usisa ko. Hindi na tuloy ako natapos sa pag kain ko.
"I prefer not to answer."aniya.
"Ang daya naman. Sinagot ko mga tanong mo, dapat sagutin mo rin tanong ko."I pouted.
"Call it off." Tumingin siya sa kaniyang relo saka bumaling sa akin. "Are you done? I have a meeting today."
"Sasagutin mo lang e," Simangot ko.
"No!"
"Dali na,"
"Let's go,"
"Sige na kasi,"
"I said no!"
"Eh 'di wag. Matisod ka sana." hindi niya sama marinig.
He walks first while I was following him at the back. He's wearing all black suit from his broad back down to his ankle. Ang kintab ng sapatos niya, mas makintab pa ito sa buhok kong umaalon-alon sa kulot.
Nawili ako sa pag sulyap sa suot niya dahilan para hindi ko namalayan ang pagka untog ko sa matitigas niyang likuran na nag bigay sa akin ng kakaibang kaba. Sapo-sapo ang sariling noo.
"Why are you following behind my back? You supposed be beside me, hmm?"aniya,
Nag angat ako ng mukhang nang mag tama ang aming paningin. My heart beat race, feeling of unable to control my breath. It took me seconds to returned in my senses.
"Malay ko ba. Ang sikip kaya ng bahay mo,"irap ko, sobrang lapit niya sa akin, hindi ako makahinga. I felt his palm on my head, scrubbing it using his own hand. Nag aalangan ako kung hahawiin ang kamay niya roon o hahayaan ito.
Mainit. Bawat haplos ng kaniyang palad ay nag bibugay ito ng kakaibang sensasyon sa kaibuturan ng aking puso. Gayon pa man ay nagawa kong alisin ito gamit ang braso ng hindi tumitingin ng diretso sa mga mata niya.
I gasped an air when I finally reached his car. It's a black Bugatti Chiron a latest model of 2020. Eh 'di siya na mayaman, siya na masuwerte. Eh 'di siya na.
"Hatid mo na ako. I'm tired for this." sabi ko, he didn't bother to talk tanging titig niya lang ang nakuha kong sagot.
Ang lamig ng top na binili ni Callie, kulang na lang pati kaluluwa ko pasukin na ng lamig. Nag sisisi ako na binuksan ko pa iyong aircon. Naramdaman kong ihinto niya ang sasakyan sa tabi ng kalsada.
Pinakatitigan ko siya at inirapan. Ano na naman kayang eksena nito, nauubos na pasensya ko. Uwing-uwi na ako e. Pero nagulat ako ng ilahad niya sa akin ang coat na suot niya. Simpleng white long sleeve na lamang ang suot niya pang ilalalim.
"Hindi ako nilalamig." sabi ko, kahit ang totoo ay mamamatay na ako sa sobrang lamig. I pulled of my knees to hug them both. He insisted, bago pa man ako mag reklamo ay nailagay niya na ito sa likuran ko, dahilan nang pag tama ng ilong ko sa pisngi niya.
Pareho kaming napaiwas sa isa't-isa at umayos ng upo. Parang sasabog itong puso ko na hindi ko malaman kung ano bang dapat kong maramdaman.
"T-thanks!"
"Now, sleep. It will take 2 hours to reach your condo."aniya,
Tumango ako saka isiniksik ang ulo sa car door.___
Nagising na lamang ako ng bumukas ang bintana ng kotse kung saan ako nakasandal. Inayos ko muna ang magulong kong buhok at sinuklay iyon gamit ang aking mga daliri. Napansin ko ang mga titig niya sa paa ko. Gusto ko ng magpalamon sa lupa.Kalahati ng binti ko ay nasa pagitan ng hita niya. Hindi siya umimik sa ginawa kong pag tanggal rito. I felt my cheek turned into a red tomato. Nakakahiya ang ginawa ko. Nakalimutan kong malikot pala ako matulog.
"S-sorry, I didn't mean to..." I couldn't continue because no words are tying to come out.
"Don't bother, I enjoy it. Squeezing my balls."nakakalokong ngiti ang pumakawala sa kaniya.
I want to punch him right now. Nangigigil ako sa mga ngiti niyang nakakaloko. "Shut up!"inis kong sabi, "I slept, wala akong alam sa mga nangyare, okay? Tulog ako! Tulog!"depensa ko.
He just chuckled, giving me his nuisance off smile. Parang sira na ewan. Hindu ko naman kasi ginusto iyon eh, saka tulog ako. Malay ko ba, dapat siya nalang nag adjust nakakahiya naman kasi sa kanya.
Sa hiya ay lumabas ako ng kotse niya ng hindi nagpapaalam. Pero binuksan niya pa rin ang bintana at nag iwan ng nakakalokong ngiti saka pinaharurot ang kaniyang sasakyan.
Dire-diretso akong pumasok sa loob ng bahay at nag tungo sa kwarto ko. Napagtanto ko na mabigay ang balikat ko, pero laking gulat ko ng maalala na nasa akin pa pala ang coat niya. Paano ko isasauli ito wala naman akong numero niya.
Sumalampak na lang ako sa kama at natulog muli para mabawasan ang ganap kanina na nagpa ulit-ulit sa isip ko.
It's been days but I haven't seen Callie roaming around. Nakakapanibago. I started building a friendship to him because he has this vibes that could erase the pain in my heart. Matagal na panahon na rin akong hindi nagkaroon ng kaibigan,maliban kay Aaron na naging boyfriend ko noon.Kasalukuyan akong nag aayos ng mga gown nang may pumasok. It's him. Noong isang araw lang ay ngg punta siya rito para mang asar tapos ngayon ay nandito na naman siya.I gave him a deadpan look, my hands is at the back of my waist while looking at him. Nakapamulsa siya habang papalapit sa akin. Hindi niya ako nilulubayan ng mga titig niya. "What? Are you here to insult me again-"hindi pa man matapos ang sasabihin ay niyakap niya ako ng mahigpit.A hug that heaves my heart began racing, thud in my heart become louder and louder. I constantly pushes him, his body is heavy. Wala akong nagawa kundi hayaan siya roon."Stay,"
Callie's birthday happened in the mansion where he first brought me. 27th of May is his 32nd birthday. I gave him a present for his day kahit hindi ko alam kung ano ang gusto niya. "I'm sorry, boo. I have no idea what to give you. I really am." "Nah. Anything is fine as long you're here."aniya, Iginaya niya ako roon sa couch kung saan ang mga bisita ay naroroon. Inilibot ko ang aking paningin mga nag iinoman at naglukuwentuhan. "Thank you, boo. Babawi ako next time, okay?" Nahihiya ako sa regalo ko. It's an eclipse pendant na mayroong locket, kung saan may picture naming dalawa. "Hey, don't be bother. I like it, okay? I'll keep this for you, baby." He gave me a hug and planted kisses on my forehead. Isang malakas na tikhim ang unagaw sa mga nagsasayang bisita. Biglang kumalabog ng mabilis ang puso ko, it feels like it's going to crush anytime. I felt a liquid in between my thighs when I saw
"You guys okay?"salubong sa amin ni Callie na may dalang alak."Y-yes, uwi na ako. May pasok pa ako bukas sa shop."paalam ko,"Ako na mag hahatid," si Callie"I'll drive her home and besides you're drunk bro," singit naman ni Sean at nilapitan ako."Uh-huh, good night boo, take care."paalam niya saka umakyat sa taas. Nagpagiwang-giwang pa ito."Let's go,"aniya, hawak pa rin niya ang beywang ko.10pm pa lamang pero sobra ang lamig sa paligid. Humahaplos sa balat ko ang lamig. I wore his long sleeve na hanggang tuhod ko ang haba. Ginamit ko ang built na naroon sa hinubad kong damit. Tanging boxer niya lamang ang suot ko,bukod roon ay wala na. Yakap ang sariling tuhod para mainitan at makaiwas sa lamig.I got shocked when he stop the car and pulls me into his lap. Magkaharap na kami ngayon dahan-dahan niyang pinasadahan ang legs ko gamit ang maiinit niyang pa
"Ma, what happened?"pag aalala kong tanong. Narito kami sa hospital ngayon. Kagagaling ko lamang sa shop nang makatanggap ako ng tawag mula kay Annie."Y-your dad, inatake siya sa puso."Hagulgol ni mama. Inalo ko siya at niyakap ng mahigpit. Nag unahang tumulo ang mga luha ko dahil sa balitang iyon."Shh... it's okay ma, malalagpasan natin ito, okay? Magdasal lang tayo." wika ko, kahit sa loob-loob ko ay napanghihinaan na rin ako. Matagal ng may sakit si papa kahit noon pa man, pero dahil sa katigasan ng ulo ayaw niyang makinig at trabaho pa rin ang nasa isip.We're all here at the hospital, mga kapatid ni papa and mama in both sides. Nakakatuwa lang na sa ganitong paraan ay pamilya pa rin talaga ang maasahan. Pamilya pa rin ang uuwian sa lahat ng mga nangyare.Nagpaalam ako na may bibilhin lang sa labas, pero ang totoo ay hindi ko alam. Bigla na lamang bumuhos ang luha ko sa sobrang sakit na nadaram
It's been a month since my dad have died. Pero parang wala lang sa akin iyong nangyare dahil narin siguro sa galit ko. I tried to accept and forgive pero instead, I got the power to heal the wound that have cause me. Darating rin ang araw na mapapatawad ko rin siya ng buong puso. Naniniwala ako roon, I just had to let the time works on its way. "Hindi ka ba uuwi sa condo mo ngayon?"baling ko kay Aaron, He visited me in shop dahil usapan namin na kakain kami sa labas. Pumayag na rin ako dahil ilang linggo ko na siyang iniiwasan. "Hmm... After I take you out. Where do you want us to eat?" "Anywhere." "Hmm...okay, we'll go to your favorite restaurant." "I would definitely love that idea of yours," "Wait here, I'll call dad for a minute."he said, I just nodded. He left me inside his car, in turning point I played music to avoid b
"I'm sorry for what happened last time. "sabi ko, "This pasts months, I haven't clear my feelings towards you dahilan para umabot tayo sa ganito. I hope you don't mind, Aaron. I loved you before, totoong minahal kita noon, tinanggap kita at pinatawad sa kabila ng lahat. Hanggang doon na lang 'yon, past is past ika nga. Naka move on na ako, and I realized it lately. Sana maging happy ka sa desisyon ko, because I am happy for you. Palayain na natin ang isa't isa, Aaron.""I'm sorry for everything, I thought we could get a chance. I've been selfish for all over those years, I have hurt your feelings and I was fool at that time, I admitted those."he said, tears streams on his cheek, redden his eyes. It makes me sad for letting him feel this ways. "I wish you a happy and wonderful life even without me, I loved you so much, sweet girl. You've grown and matured enough. Guard your heart for the right man, as you favour me."he added.I run and gave him a tight hug as if i
"Natagpuang patay ang isang lalake matapos itong pag babarilin ng mga hindi kilalang armado," ani ng balita.Bigla akong kinabahan at nanghihina ang buo kong katawan. Diyos ko 'wag naman sana. Nagdasal ako saglit, pagka tapoa ay biglang nga ring ang telepono na kaagad ko namang tinakbo.I was about to speak then I heard a person crying over the phone. Pero pinilit ko pa ring mag salita "H-hello, who is this?""Aaron's mom, hija." anang boses "H-he is dead, hija..." hagulgol na anunsyo ni tita.Napaupo ako ng dahan dahan sa sofa ng marinig ang balita. Nag uunahan ang mga luha at hindi makapaniwala sa narinig. Kaya pala iba ang mga kinikilos niya, ang mga pinahihiwatig niya dahil 'yon na pala.Naririnig kong nag sasalita pa ang kabilang linya pero bumagsak
Nagka tinginan kami saglit. Tumikhim siya saka tumayo at nag tungo sa gawi ko. My heart is traitor, hindi dapat ito makaramdam ng special na pagmamahal na galing sa kanya dahil wala namang kami. Even he told me na mahal niya ako. "Where have you been? Hmm? I went in your house but no one was inside. Tell me, where have you been?" may diin na tono sa kaniyang boses. Napasandal ako sa wall nang dumungaw siya sa mukha ko. Pinangko niya ang dalawa niyang kamay habang diretsong naka tingin sa akin. Nag iwas ako ng tingin dahil hindi ko siya kayang tignan. Naguguluhan ako sa inaaakto niya sa akin. " Bakit parang concern ka? Sexual attachment lang mayroon tayo. Kaya wag kang umakto na parang may 'tayo' " sabi ko. Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko sa mga titig niya ng sulyapan ko siya. "Hmm...that's my baby. "he teases me. "Once I marked mine, it's mine only. You don't have to ask for label baby because