Share
Chapter 7
Kaugnay na kabanata
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 8
The next day, early morning Hannah's phone keeps on ringing. She pulled it under her pillow and answered it quickly, inaantok pa siya pero tiningnan muna niya kung sino ang tumatawag. Nagtaka siya at unregisterd number iyon, kaya kahit inaantok ay sinagot niya ang tawag nang nakapikit. “Hello, who's this?” mahinahong sagot niya. Napatulala siya at tila binuhusan ng malamig na tubig sa kanyang narinig. Tawag iyon galing sa hospital na naaksidente daw ang daddy niya at dead on arrival. Sa sobrang gulat, nabitawan pa niya ang cellphone at bumagsak iyon sa sahig dahilan para magising ang naalimpungatan na si Astrid. “Ano iyon?” tanong nito saka napatingin sa kanya. Agad napabangon si Astrid sa higaan at lumapit sa kanya nang makita siyang umiiyak. Humagulgol na siya at parang pakiramdam niya pinagbagsakan siya ng langit at lupa sa mga oras na iyon. Totoo ba ang lahat o prank lang, kahapon lang kausap pa niya daddy niya paanong nagyaring naaksidente ito? “What' s wrong?” takang tanong n
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 9
As we walked inside the classroom slowly, the sound of chartering was the first thing I noticed, a certain area of the class was filled with students laughing and discussing. As I proceeded to sit down at di pa man nga lang nakalapat ang puwet ko sa upuan, eh 'yong mukhang ayaw kong makita ang bumulaga sakin. I saw Aaron, of all people why him? He was there sitting down like a king and the rest of the students were sitting beside him.My heart gave a loud thud and I suckled in a breath sharply. He suddenly looked up from the crowd of students surrounding him, his eyes widened a fraction in surprise, pero naglaho din agad iyon and replaced with a smirk that I knew all too well. He always had that trademark smirk on his face at iyon ay hindi magandang senyales, because I know he will do something bad.“Are you gonna sit down or what--!” A woman's voice echoed. It was our professor who was in front of me who spoke, giving me a curious stare. When did she even arrive? I broke the eye cont
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 10
When I arrived at school, I found my best friend Astrid, already on the classroom and just as I was about to sit in the vacant chair next to her, our professor came in. A few hours passed and we were busy sa mga sumunod pang subject, so our only communication was through eye contact at senyasan nalang.Salamat naman at uwian na, kaya after class Astrid and I walked out of the classroom, naglakad na kami palabas ng campus, malapit na kami sa gate when suddenly someone blocked our path, si Nathan iyon at abot-tenga ang ngiti.“Hoy, Nathan Cortez! Ano ang nakain mo at ang saya mo yata ngayon?” usisa ni Astrid at nakataas pa ang dalawang kilay. Natawa na lang ako at nauna na maglakad palabas ng gate habang nakasunod sa akin ang dalawa.“Bakit, bawal ba maging masaya?” aniya ni Nathan sabay pinandilatan si Astrid. Tanging ngiti na lang ang nagawa ko sa pag-uusap nila. Aba eh daig pa kasi nila ang mag-jowa kung magbangayan. Pero in fairness, bagay naman sila kung sakali. Maganda, matangkad a
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 11
Kinabukasan, maaaga akong umalis ng bahay para pumasok sa school, hindi na ako nakapagpaalam kay Mama kasi natutulog pa ito at isa pa nagmamadali ako. Ilang minuto pa at nasa school na ako at kasalukuyang naglalakad papasok sa main entrance ng building. Nakita ko sila Nathan at Astrid nakaupo sa may school canteen, masinsinan silang nag-uusap at tila hindi nila napansin ang aking pagdating. Nang nasa tapat na ako ng canteen, inisip ko kung pupuntahan ko ba ang mga kaibigan o hindi. Bandang huli dumiretso na lang ako sa elevator at umakyat na sa designated room sa araw na 'yon. Kasalukuyan kong inaayos ang mga gamit ko nang sabay na dumating sila Nathan at Astrid. Aba talagang hinatid pa nito si Astrid sa room, dati naman nya ginagawa iyon. Napaisip tuloy ako kung ano kaya ang pinag-usapan ng dalawang ito.“Oh! Hannah andito kana pala, kanina ka pa ba?” “Hi Besh! Kararating ko lang”Maya-maya pa dumating na ang professor namin. Tahimik naman si Nathan, parang wala ito sa mood, hindi
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 12
Mayroong isang katamtamang laki ng aquarium sa may bungad at malawak na swimming na hugis puso at maraming ilaw ang nakapaikot sa magkabilang panig ng pool at sa bandang dulo niyon ay tila may isang mini library, bahagya lang nakabukas ang bintana kaya di ko maaninag kung tama ang naisip ko. On the other side of it may tatlong desktop computer at iba pang gadgets. Wow! That room is beautiful. Mapapa-sana all ka nalang. Haist! After seeing it, I turned my gaze back to the swimming pool. I still have a lot to do this summer, but everything got canceled because of this vacation. Bakasyon nga ba? Naglakad-lakad ako paikot sa pool at may napansin akong wooden sofa sa sulok, umupo ako doon at isinandal ang ulo para mapawi ang pagod sa maghapong biyahe. Nagising nalang ako sa dampi ng malamig na hangin sa aking balat saka ko napagtanto na halos magtatakip-silim na. Bigla kong naalala wala nga pala ako sa bahay kaya agad akong tumayo at bumalik sa kwarto. Muntik pa akong madapa sa pagmamad
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 13
About ten o'clock in the morning nagising sila Tita Marie at Mama, nakapagluto na ako ng almusal. Pababa na ng hagdan si Tita Marie, habang palinga-linga sa paligid. “Hannah, nakita mo ba si Jake, gising na ba siya?”“Tita! maaga po yata siya nagising, nakapag-jogging na nga po pero bumalik po ulit sa kwarto niya.” “A'right! sige tatawagin ko na lang, aalis tayo ngayon punta tayo SM,” sabi ni Tita Marie saka tumalikod at pumunta na sa room ni Jake. Binalaingan ko si Mama tsaka tinanong, “Ma, sasama ba tayo? Ayoko sana eh dito na lang ako pwede?” “Hannah, nakakahiya naman sa kaibigan ko kung tatanggi tayo.” “Ganon po ba? Okay po sige mag-aayos na po ako.” Umalis na ako papunta sa kwarto para magbihis. ***Samantala, in Jake's room nadatnan siya ng mommy niyang nakaupo sa kama at nag la-laptop. “Jake, iho! Wag mo nga sinusungitan si Hannah, I heard you last night na inaasar mo siya.” “A-right!,” Jake replied but his face suddenly changed. “Paano ba ako hindi maiinis Mommy eh nags
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 14
After that lunch, I stayed in my room at nagpahinga, it was past one in the afternoon at wala naman akong gagawin. Lying on the bed, naalala ko na naman mga kaibigan ko. Sana magkakasama kami ngayon at nag-part time job sa cafe.I miss my bestfriend Astrid at ang kakulitan nito, si Nathan na pasaway, naku ilang araw pa lang kami nasa Manila pero namimiss ko na buhay sa Batangas. Buti pa don fresh air at tahimik. Di gaya dito sa lungsod, napakaingay ng paligid kahit gabi parang araw. Kinahapunan, lumabas na ako ng silid para magluto sana ng dinner when I saw a note on the dining table so I looked and read what's written on it.“I WENT OUT WITH MY FRIENDS, WILL BE HOME LATE!” Naks! May pa sulat pa, knowing that Jake was out, ang saya ko. I felt relax makakakilos ako ng maayos sa bahay di ako maasiwa dahil wala si Jake na bugnutin. Naligo na ako tsaka naglaba na din ng aking damit and cook food for myself. Well, I don't need to clean the house naman dahil malinis 'yon at isa pa may ta
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 15
Jake woke up with Hannah no longer beside him. As far as he can remember Hannah accompanied him last night. Malinis na din ang sala, wala ng naiwang bakas ng paglalasing niya kagabi. Tumayo siya at napatingin sa orasan, it's already four thirty ng madaling araw. He had no intention of going to Hannah's room, but there he was, opening the door, natuwa pa sya dahil pagpihit nya sa seradura di ito nakalock kaya pumasok na siya. He knows what he is doing is not right pero ndi nya mapigil ang sarili, dinala pa din sya ng mga paa nya sa kwartong iyon.He's inside now, nagmasid sya sa paligid and what caught his attention were the books on the study table and the travelling bag where contents had not been removed yet. But one thing caught his attention, a picture of Hannah wearing a school uniform together with her classmates.He slowly picked up the picture frame, carefully caressing it, and he couldn't believed that his Mom told him to take care of her like a younger sister. Sabagay may
Pinakabagong kabanata
