"Wala siyang interes sa iyo. Kahit siya, hindi ka rin niya pakakasalan. Walang sinuman sa Capeton ang maglalakas-loob na pakasalan ang babaeng hiniwalayan ko," sabi ni Lucian.Galit na galit si Calista. Lumingon siya at pinandilatan siya. "Kung sa tingin mo ang dahilan na ito ay makakasira sa iyong reputasyon, makakaisip ka ng iba! Parang naiinis ang asawa mo sa tuwing makikita ka niya at hindi ma-on, kaya hindi natutupad ang buhay may asawa mo!""Calista Everhart ..." mukhang mamamatay tao si Lucian habang binibigkas niya ang kanyang pangalan.Sa pag-aalala na baka mawalan siya ng kontrol sa kanyang init ng ulo at gumawa ng isang bagay na padalus-dalos, lumambot si Calista. "Whatever it is, we have to get divorced eventually. No other married couples like us."Ang pag-iisip ng nakaraang tatlong taon ng kasal ay nagpabagabag sa kanya. Lahat ng ngiti niya ay sinuklian ng lamig. Ang lahat ng kanyang lutong bahay na pagkain ay napunta sa basurahan nang walang pangalawang sulyap. Ang l
Walang pakialam si Calista sa banta ni Lucian.Ang alam lang niya ay hinding-hindi siya makakasama ng kotse niya, kahit na kailangan niyang bumalik sa Everglade Manor ngayon.Pumunta siya doon sakay ng taksi. Sabay na dumating ang dalawa.Hindi siya pinansin ni Calista. Ngumuso siya at naunang pumasok sa mansyon.Tuwang-tuwa si Sally sa kanyang pagbabalik. "Madam, you're finally back! Mr. Northwood was upset these days because you were not around. Hindi ako naglakas loob na gumawa ng ingay habang naglilinis ako ng bahay."Bukod sa madaling lapitan ni Calista, si Sally ay personal na kinuha ni Calista.Kumportable siyang kasama si Calista habang nagsimula siyang magreklamo, "Karaniwan sa mga mag-asawa ang hindi pagkakasundo. Si Mr. Northwood ay nagmamalasakit sa iyo—"Ayaw marinig ni Calista ang anumang magagandang salita tungkol kay Lucian, kaya nagtanong siya, "Sally, kinakain ba ng asawa mo ang anumang iuutos mo?"Hindi maintindihan ni Sally kung bakit iyon naitanong ni Calis
Kinabukasan, maagang umaga ay nakatanggap ng tawag si Calista mula sa abogado ni Lucian. Napagkasunduan nilang magkita sa isang cafe.Nakipag-ugnayan siya kay Harvey kung sakaling mahirapan siya ng sitwasyon.Sa paghusga mula sa kung paano madaling sumang-ayon si Lucian sa divorce, ipinalagay niya na ang mga bagay ay hindi magiging maayos.Pagdating ni Calista sa destinasyon ay naroon na ang abogado ni Lucian. Nakilala niya ang tao. Ito ay si Timothy Howard, ang pangkalahatang tagapayo ng Northwood Corporation.Ang mga kaso na kinuha niya ay nagsasangkot ng malaking halaga ng mga paghahabol. Hindi pa niya narinig na tatanggapin nito ang mga kaso ng family law gaya ng divorce.Pero sa lalong madaling panahon natanto niya na ito ay hindi isang maliit na kaso ng demanda. Ang pamamahagi ng asset lamang ay nagkakahalaga ng bilyon."Mr. Howard, ano ang ibig mong sabihin dito?"Ipinakita ni Timothy ang kanyang propesyonalismo sa pamamagitan ng pagiging sinadya sa kanyang pagpili ng mg
Nawalan ng masabi si Calista. Nagalit siya nang marinig iyon. Agad niyang pinatay ang tawag. Sa simula, hindi siya kailanman nagsasalita nang maayos.Pero ang tatlong milyon ay isang malaking halaga ng pera. Paano siya makakaipon ng ganoong kalaking pera sa loob ng maikling panahon?Inis na inis, pumunta siya sa tindahan ng mga antique ni Yara. Nakilala siya ng staff. "Ms. Everhart, nasa second floor si Ms. Quinn.""Salamat."Nakarating siya sa ikalawang palapag nang akayin ni Yara ang isang kliyente sa hagdan.Nagulat si Yara ng makita si Calista. "Bakit ka nandito ng ganitong oras?"Walang buhay na bumagsak si Calista sa sopa, ikinuwento ang buong kwento.Napatulala si Yara. "How could he stoop this low? Nabangkarote ba ang Northwood Corporation? Bakit ka niya pinag-aayos?"Hindi maintindihan ni Calista ang dahilan kung bakit niya iyon ginawa.Hindi lamang naging maayos ang Northwood Corporation, pero nangangako rin ang hinaharap nito.Tanong ni Yara, "So what's your plan?
Matapos ma-verify na authentic ang painting, maingat itong inilagay ni Calista sa isang kahon. Sumunod, binigyan niya ng kontrata si Lily para pirmahan "Noon, ang pinakamahusay na art student ay pwedeng magbenta ng isang painting sa halagang 30,000. Pero nagtatrabaho siya bilang isang assistant na lang ng isang tao, at taga-gawa ng errands. I wonder what it feels like." Hindi pa tapos si Lily sa pangungutya.Ang bagay na ito ay dapat na isang blot sa buhay ni Calista magpakailanman.Pero walang kahit anong bakas ng galit sa mukha ni Calista ang napansin ni Lily maliban sa pagwawalang bahala.Hindi umimik ang huli habang yakap-yakap ang kahon at umalis.Sinigurado niyang tuwid ang likod niya hanggang sa sumakay siya ng taksi. Noon lang siya naka-relax na parang impis na lobo.Ang pagpipinta ay malubhang nasira, kaya ito ay itinuturing na isang malaking proyekto. Dahil sa masikip na timeline, wala siyang oras na sayangin.Dumiretso siya sa bahay nang makuha niya ang painting.A
Binanggit na naman ni Lucian si Paul."Tungkol sa ating dalawa 'to. Pwede ba wag ka nang magdamay ng ibang tao?" ganti ni Calista.Lucian countered, "Ikaw na ang magkwento. Wala kang ganyang self-consciousness nung binanggit mo si Lily."Nakangiting ngumisi si Calista. "Wala ba siyang kaugnayan dito?"Natahimik si Lucian. Pero ang kanyang titig ay malinaw na nagsasabing, "Nagtatampo ka sa wala.""Kung ganon, bakit niya ginagamit ang credit card mo at ipinagmamalaki pa sa publiko? Napakaraming pera mo ang ginagastos niya sa isang pagkakataon."Walang pinakamataas na limitasyon ang credit card ni Lucian. Iniisip niya kung ang pagiging isang kaibigan lamang ay makikinabang sa gayong mga perks.Kumunot ang noo niya habang sinasabi, "Sino nagsabi sayo niyan?""Sino pa ba edi yang mabait mong babae."Ang negatibong paraan ng pagharap niya kay Lily ay nagpalalim ng lukot sa pagitan ng kanyang mga kilay.Kinurot niya ang kanyang baba at pinagmasdan siya na para bang siya ay isang bag
Mabagal mag-react si Calista dahil nakainom siya ng alak. Hanggang sa tinawag ni Paul ang pangalan ni Lucian ay nakilala niya ang mapanuksong boses.Hindi niya alam kung bakit biglang bumalik si Lucian.Pero may isang bagay siyang alam—ayaw niyang malaman ni Paul ang susunod na sasabihin ni Lucian.Bumangon si Calista mula sa kanyang kinauupuan at lumapit kay Lucian.Dahil sa padalos-dalos niyang mga hakbang at pagka-groggy, hindi sinasadyang nahulog siya sa braso nito.Hindi siya kumikibo, hinayaan niya itong mabangga siya. Malamig ang ekspresyon ng mukha niya.Nanginginig ang mga binti ni Calista, kaya kinailangan niyang hawakan ang mga braso nito para balansehin ang sarili. Medyo nagsisi siya sa sobrang pag-inom.Tumingin ito sa kanya at sinabing, "'W-wag mong sabihin." Hindi sinasadyang kulayan ng hinaing at pagpapa-cute ang tono niya.Umigting ang kanyang panga. "Bakit? Natatakot ka bang malaman niya kung paano mo siya sinubukang i-drug? Ayaw mong masira ang inosente at pe
Napaawang ang labi ni Lucian. Kitang-kita ang mga ugat sa kanyang noo. Mahigpit na tawag nito sa kanya. "Calista!"Natigilan si Calista. Nanginginig ang puso niya nang makita ang nakakatakot na titig ni Lucian. "Seryoso ka ba? Bakit ka galit? Nagbibiro lang ako."Siya clenched kanyang ngipin at sinabi, "Ikaw ang humihingi ng gulo."Walang nagsalita sa natitirang bahagi ng paglalakbay. Naging mabigat at tense ang atmosphere sa loob ng sasakyan.Natakot si Jonathan. Pinabagal niya ang sasakyan at mas maingat na binabaybay ang kalsada.Muling sumandal si Calista sa bintana ng sasakyan. Panay ang tingin niya sa tanawin sa gabi.Sa wakas ay huminto ang sasakyan sa Everglade Manor.Tiningnan ni Calista ang pamilyar na villa na may puting kulay sa harapan niya. Matamlay niyang itinulak ang pinto ng kotse. Siya ay nanirahan sa tabi ni Lucian sa loob ng mga pader na ito sa loob ng tatlong taon pagkatapos ng kasal.Ito rin ang mismong bilangguan na nagbihag sa kanya sa loob ng tatlong ma