You're Gonna Miss Me When I'm Gone

"Oh, Paul, sige pa."

"Calista Everhart, tingnan mo ako. Sino ako?"

Binuksan ang mga ilaw. Nanlaki ang mga mata ni Calista nang makilala niya ang mukha ng lalaki.

"Lucian Northwood? Anong ginagawa mo dito!"

Hinawakan ni Lucian ang kanyang baba na may malamig na ekspresyon. "Kung dadalhin mo ang katawan mo sa kama ko, alam mo na dapat na hindi ako madaling pakisamahan."

"Teka mali ang iniisip mo. Nagkamali ako..."

Sinubukan niyang kumawala, pero huli na ang lahat. Nilamon siya ng matinding sakit buong gabi.

Pagkatapos ng nangyari sa kanila, binato siya ni Lucian ng credit card. Pero sinampal niya ito sa mukha.

Dinilaan ni lalaki ang gilid ng labi niya at ngumisi. "Hindi ba 'to ang pinunta mo?"

Nawasak ang baabe sa mga salita ng lalaki, pero wala nang balikan sa puntong ito.

"Lucian Northwood, ayoko ng pera. gusto kong pakasalan mo ako!"

Makalipas ang tatlong taon.

Si Calista ay nanonood ng entertainment news sa Everglade Manor. Mapapanood sa balita ang isang dancer na nagngangalang Lily Scott, na aksidenteng nahulog sa entablado. Ang gulo ng eksenang ipinakita.

Isang lalaking naka-suit ang lumakad sa mga tao na may malamig na ekspresyon. Binuhat niya ang sugatang si Lily at umalis sa eksena.

Bagama't side profile lang ang ipinakita ng isang tao sa footage, makikilala ito ni Calista. Tutal, tatlong taon na silang kasal. Makikilala niya ito kahit anong mangyari.

Kagabi, sa kama, ang mismong lalaking iyon ang nagsabi sa kanya na uuwi siya ng maaga ngayon.

Nilingon niya ang malamig na pagkain sa mesa. Buong hapon siyang nagluto.

Tumayo siya at itinapon ang pagkain sa basurahan. Tila kabaligtaran ng dalawang paltos sa likod kamay niya ang kanyang walang emosyong pagkilos.

Kasunod nito, umakyat si Calista para mag-impake ng kanyang mga bagahe. Sa araw na irehistro nila ni Lucian ang kanilang kasal, kumuha din siya ng abogado para gumawa ng divorce agreement.

Naalala niya na parang kahapon lang.

Ayon sa kasunduan, tatlong taon lamang dapat ang kanilang pagsasama. Pagkatapos, maghihiwalay na sila. Iyon ay ang eksaktong oras na ginugol ni Lily sa pag-aaral sa ibang bansa.

May tatlong buwan pa bago opisyal na matapos ang kasunduan. Pero, sa maagang pagbabalik ni Lily sa bansa, naisip ni Calista na magtatapos na ang kasunduan.

Binuhat niya ang mga bagahe pababa. Pagkatapos, tinawagan niya si Lucian bago lumabas ng bahay.

Umalingawngaw ang naiinip na boses sa telepono. "Ano?"

Dahil sa walang pakialam na tono nito, humigpit ang hawak ni Calista sa handle ng bagahe. Halatang nakalimutan na niya ang pangako niya kagabi.

Well, paano nga ba siya maniniwala sa sinabi ng lalaki kung pangako lang naman ito na nagmula sa gawain sa kama?

"Kumain ka na ba?"

Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan. Ayaw niyang sagutin ang boring na tanong.

"Kung wala nang iba, ibababa ko na. Busy ako." Sa sandaling ibinigay niya ang maikling sagot na ito, binaba niya ang tawag.

Pagkatapos noon ay umalis na ni Calista gamit ang pinakamahal na sasakyan sa garahe.

Hindi ito namumukod-tangi sa mga linya ng mga mamahaling sasakyan. Pero sa kalsada, iba. Ang mga cool na features nito ay pwedeng magbigay sa mga nanonood ng adrenaline rush.

Nagmaneho si Calista sa isang seven-star hotel sa lungsod.

Iniabot niya ang isang itim na card sa receptionist. "One presidential suite. Para sa tatlong buwan."

Nakangiting tinanggap ito ng receptionist. "Of course, miss. Ang total po ay 15 million dollars. Since presidential suite ito, kailangan po ng 30 percent penalty kung mag-check out man po kayo nang mas maaga sa nakabook."

"Magbabayad ako gamit tong card," walang ekspresyong sabi ni Calista. Baka hindi na niya magamit ang pera ni Lucian simula bukas.

Nakasaad sa kasunduan sa diborsiyo na ang mga ari-arian ay hahatiin nang pantay.

Pero, palaging pwedeng magpasya si Lucian na labag sa kasunduan. Iyon ay magpapahirap sa kanya, at pwedeng hindi siya makatanggap ng kahit isang sentimo.

Pagkatapos ng lahat, ang Northwood Corporation ay may pinakamahuhusay na abogado sa industriya. Wala kaso na hindi nila mareresolba.

Bilang pag-iisip, pwede rin niyang gastusin ang pera habang siya ay "Mrs. Northwood" pa.

Kung hindi niya ginawa iyon, ang pera ay magiging pag-aari ng homewrecker.

Matapos i-swipe ang card ay inabot ng receptionist ang isang key card kay Calista. "Please keep it safe, miss."

Sa pagkakataong iyon, pinagtitinginan siya ng mga tao dahil sa yaman niya.

Habang nakatayo si Lucian sa labas ng operating room, nakita niya ang paggamit ng credit card.

Kumunot ang noo niya. Ito ay hindi dahil sa halaga, pero kung saan ito binayaran.

Isang seven-star hotel.

Akmang tatawagin na niya si Calista nang makita niya ang isang doktor na inilalabas si Lily sa operating room.

Nakasuot pa rin siya ng dance outfit. Nang mahulog siya sa entablado, nag-iwan ng mga hiwa sa mga braso niya ang dekorasyon. Lalong naging mas nakakatakot ang mga sugat dahil sa tahi.

Sobrang putla ng balat niya.

"May mild concussion siya at soft-tissue injuries. May kaunting injury din siya sa spine. Pero, hindi ganoon kalubha."

Pero, tila nakamamatay ang putla ni Lily. Pagkatapos ng lahat, siya ay nahulog mula sa isang mataas na lugar.

Kinakabahan, tinanong niya, "Maaapektuhan ba nito ang career ko?"

"Oobserbahan muna natin ang mga bagay sa ngayon. Hindi natin maalis ang posibilidad na iyon." Malabo ang sagot ng doktor.

Halos namula ang mga mata niya. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha at tumingin kay Lucian. "Salamat, Lucian. Makakauwi ka na. Kaya ko nang mag-isa—"

Bago pa siya matapos, sumabat ang doktor, "Hindi pwede 'yun. Kailangang may mag-aalaga sa iyo. Ang mild concussion ay hindi isang bagay na dapat balewalain."

May gusto sana siyang sabihin, pero pinigilan siya ni Lucian. "I'll stay for the night. Magpahinga ka muna."

Matagal na silang magkakilala kaya alam na alam niya ang pagkatao nito. "Salamat. Pero...dapat ko bang kontakin si Calista para ipaliwanag ang sitwasyon?"

Napakalaki ng insidente kaya lumabas ito sa mga balita, kaya malamang alam na ito ni Calista.

Natahimik si Lucian ng ilang segundo. Pagkatapos, napangiwi siya nang walang pasensya. "Hindi na kailangan 'yun."

Nanatili siya hanggang kinaumagahan. Pag-uwi niya, nililinis na ng housekeeper na si Mia ang lugar.

Nang mapansin ang kanyang pagdating, bumati si Mia, "Nakabalik na po pala kayo, sir. Gusto niyo ba ng almusal?"

"Oo."

Buong gabi siyang walang tulog kaya sumakit ang ulo niya. Napakunot siya ng noo at kaswal na nagtanong, "Nasaan si Calista?"

"Baka po pumasok. Hindi ko pa siya nakikita simula nung dumating ako."

Hindi nagustuhan ni Lucian ang ideya ng pagkakaroon ng stay-in na kasambahay, kaya hindi doon nakatira si Mia.

Tinignan niya ang wristwatch niya kung anong oras na. Kadalasan, nag-aalmusal pa si Calista sa ganitong oras.

"Ibig sabihin siya nga ang nagbayad ng hotel para sa sarili niya? Doon siguro siya nagpalipas ng gabi," inisip niya.

Nagdilim ang mukha niya.

Hindi ito pinansin ni Mia at ininaghain lang ng almusal. Pagkatapos, may hawak siyang isang package. "Mr. Northwood, may package ka."

Ang address ng kanyang tirahan ay pinananatiling personal. Ang mga package at mail ay karaniwang ipinadala sa Northwood Corporation.

Laging tinitingnan ng secretary niya ang mga nilalaman nito bago ibigay sa kanya.

Hindi na masyadong inisip ni Lucian ang package. Nagkataon na libre siya, kaya tinanggap niya ito para tingnan kung ano iyon.

Nang napagtanto niya na ito ay isang divorce agreement, ang kanyang mukha ay nanlumo. Mabilis niyang binasa ang dokumento. Pagkatapos, naabot niya ang mga tuntunin para sa pamamahagi ng asset.

Siya scoffed. "Nakalagay na ang mga detalye, huh?"

Ayon sa mga kondisyon, ang lahat ng mga bahay, sasakyan, pera, at mga stock na pag-aari niya ay dapat hatiin nang pantay.

"Ang lakas ng loob ah," komento niya.

Walang lakas ng loob na magsalita si Mia nang makitang malinaw ang salitang "divorce". Gusto niya na lang sana na maglaho sa oras na yun.

Hinawakan ni Lucian ang kasunduan at nagdial ng numero.

Umalingawngaw sa kabilang linya ang inaantok na boses ni Calista. "Ano?"