MULA sa boarding house nila sa Tanza Cavite, nilakad na lang ni Raquel ang patungo sa STI University kung saan siya ay graduating na sana sa kursong Bachelor of Science in Secretarial Administration (BSSA). Kapag may iniisip siyang mabigat na problema ay mas gusto niya ang naglalakad habang nag-iisip.
Nanghihinayang siya 'pagkat isang semester na lang naman at matatapos na siya sa kolehiyo. Ayaw man ay mapipilitan siyang huminto muna sa pag-aaral. Hindi na siya matutulungan ng kanyang ina na matustusan ang kanyang pag-aaral.
Isang domestic helper ang kanyang ina sa ibang bansa. Patay na ang kanyang ama, kaya naman napilitan mangibang bansa ang kanyang ina upang suportahan silang magkapatid.
Natigil siya sa paghakbang nang marinig na tumunog ang kanyang cell phone.
“Aling Lolita, bakit ho?” bungad niya, biglang may bumundol na kaba sa kanyang dibdib. Paanong hindi siya kakabahan? Hindi ugali ng kanyang kasera na tawagan siya sa cellphone.
“Raquel, si Mark, nasa ospital!” pagbabalita nito ukol sa kanyang bunsong kapatid. “Pumunta ka na ngayon dito sa General Trese Hospital, dalian mo!”
“H-ho?” Dinaklot ng pag-aalala ang puso niya para sa kapatid. “K-kumusta ang kapatid ko?”
“Pumunta ka na lang dito!”
“S-sige po, pupunta na ako riyan!”
Natagpuan ng dalaga ang sarili na umiiyak at nagmamadaling pumasok sa ospital na binanggit ni Aling Lolita makaraan ng isang oras.
“A-ano’ng nangyari kay Mark?” usisa ni Raquel nang malapitan si Aling Lolita na dinatnan niya sa loob ng emergency room.
“Nanonood lang si Mark ng telebisyon kanina kasama ng aking apo nang bigla na lang siyang nag-collapse. Sa takot ko’y dinala ko na rito sa ospital.”
“K-kumusta na raw siya, Aling Lolita?” tanong pa niya na pilit nilalabanan ang takot na nadarama sa maaaring mangyari sa kapatid.
“Inoobserbahan na siya ngayon ng mga doktor. Kailangan natin ipagdasal na sanay magising na ang kapatid mo at sanay wala siyang malubhang sakit.”
Waiting for the doctor felt like an eternity for Raquel. Sadyang hindi na siya makapaghintay na malaman ang kondisyon ni Mark. Nang harapin siya ng doktor ay halos pigil-hininga na inantabayanan niya ang sasabihin nito.
Parang binagsakan ng langit at lupa si Raquel nang mga sandaling ‘yon habang masinsinan siyang kinakausap ng doktor.
“Kailangan manatili sa ospital ang pasyente para sa series of test. Bata pa lang ang kapatid mo ay nagkaroon na ito ng problema sa dugo–”
“A-ano’ng ibig mong sabihin, doktor?” putol niya sa sasabihin nito. Kinabahan siya nang sambitin nito na may problema sa dugo ang kapatid.
Nakita niyang humigit ng isang malalim na hininga ang manggagamot. Hinubad nito ang suot na salamin sa mata at tinitigan siya.
“Miss, may problema sa dugo ang kapatid mo na ngayon ay naging full-blown leukemia.”
“L-leukemia?” sambit niya, biglang nanlamig ang pakiramdam niya.
Marami pang sinabi sa kanya ang doktor ngunit ang lahat ng iyon ay pumasok lang sa isa niyang tainga at lumabas naman sa kabila. Nakapokus ang isipan niya sa maaaring mangyari sa kanyang kapatid.
Pagkatapos nilang mag-usap ng doktor ay nakiusap siya kay Aling Lolita na bantayan muna ang kanyang kapatid. Lumabas siya ng ospital at naghanap ng telephone booth.
Nang araw ring ‘yon ay nag-overseas call si Raquel sa ina upang ipaalam dito ang kalagayan ng kapatid. Pero ayon sa employeer nito, last year pa nakabalik sa Pilipinas ang kanyang ina.
Sinubukan tawagan ng dalaga ang kaibigan ng kanyang ina na nagtatrabaho rin sa Middle East. Laking pasasalamat niya dahil sinagot nito ang kanyang tawag.
“Tapos na ang kontrata ng iyong ina, Raquel. Ayoko sanang sabihin ito pero tingin ko’y karapatan mo bilang anak na malaman ang totoo tungkol sa iyong ina.”
“Ano’ng ibig n’yong sabihin, Aling Rosa?” kinakabahan niyang tanong.
“May bago ng asawa ang iyong ina. Ang alam ko ay nakatira sila ngayon sa Davao.”
Hindi makapaniwala si Raquel sa nalaman. Ngayon ay alam na niya ang dahilan kung bakit hindi siya matutulungan ng ina na matustusan ang kanyang pag-aaral. Pero higit na mas kailangan niya ngayon ang ina dahil nasa ospital si Mark.
“Aling Rosa, may numero ho ba kayo ni inay na maaaring matawagan? Kailangan niyang malaman na nasa ospital ang kapatid ko.”
“Pasensya ka na, Raquel, hindi ko alam ang bagong mobile number na ginagamit ng iyong ina. Sige, ibababa ko na ang telepono at baka makita ako ng amo ko.”
“Sandali la–” hindi natuloy ang sasabihin niya dahil nawala na sa kabilang linya ang kausap.
Parang wala sa sarili na naglakad si Raquel pabalik sa ospital. Gulong-gulo ang isip niya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Nasa ospital ang kanyang kapatid. Wala siyang sapat na pera. Kailangan nang malaking halaga ng pera para sa pagpapagamot nito.
Ang kanyang ina na dapat ay inaasahang makakatulong sa kanya, pinagtataguan pa yata silang magkapatid.
Wala sa sarili si Raquel na naglalakad sa kalsada. Sa harap ng maraming tao ay umiyak siya nang umiyak. Nag-aalala siya para sa kapatid. Saan siya kukuha ng perang gagamitin sa pagpapagamot nito?
Oo nga’t nakapag-aral siya sa kolehiyo, subalit wala namang diploma dahil nasa third year college palang siya. Tiyak na mahihirapan siyang maghanap ng trabaho. Isa pa, ngayon niya na kailangan ang pera para simulan na ang series of test na sinasabi sa kanya ng doktor.
Tumawid ng kalsada si Raquel. Pero bago pa siya makarating sa kabilang kalsada’y nahagip na siya ng isang sasakyan.
Ang bilis ng mga pangyayari. Naramdaman ni Raquel ang sakit ng pagkahagip sa kanya ng bumper ng sasakyan. Sa sobrang sakit ay agad ding namanhid ang kanyang buong katawan at bago pa bumagsak sa konkretong semento’y nawalan na siya ng ulirat.
Nataranta ang lalaki. Umibis ito ng kotse. Agad na binuhat ang walang malay na dalaga at isinakay sa likurang bahagi ng sasakyan.
TITIG na titig si Arthur sa maamong mukha ng babaeng natutulog sa harapan niya. Maamo, napakaganda at kaakit-akit na mukha. Mistula itong isang anghel habang pinagmamasdan. Napabungtong hininga si Arthur bago kinumutan ang dalaga. Muli siyang napatitig sa mukha nito. Makapal ang kilay at matangos ang ilong. Makipot ang mapupulang mga labi. Lumabas si Arthur sa private hospital room na ‘yon. Kinausap niya ang nakatagalang doktor sa dalaga. Ayon naman sa manggagamot, ligtas sa kapahamakan ang pasyente. “May sugat siya sa ulo. Wala ho ba siyang brain damage, doctor?” Nasa tinig ni Arthur ang pag-aalala. “According to Dr. Sheryl Sambere–Specialization. Radiology. After the Head Ct (Computed Tomography, CAT Scan) was performed, no injury or blood clot was found in the patient's skull or brain.” “Thanks, God!” sambit ni Arthur. Gumaan ang pakiramdam ng lalaki sa kaalamang iyon. “What is your relationship with the patient?” Sandaling natahimik ang binata. U
KINABUKASAN nang magising si Raquel ay agad niyang napansin ang isang basket na naglalaman ng pink roses sa ibabaw ng mesa. Awtomatikong napakunot ang noo niya habang iniisip kung sino ang maaaring nagdala niyon dahil sigurado siyang bago natulog kagabi’y wala pa ang mga bulaklak. Marahan siyang bumangon. Medyo kumikirot pa ang sugat niya kapag nabibigla ang kanyang paggalaw. Pumasok siya sa banyo. Inayos niya at nilinis ang sarili. Pero habang nasa harap siya ng salamin at matamang nakatitig sa sariling repleksyon ay nakaramdam siya ng pag-aalala. Tatlong libong piso lang ang laman ng wallet niya. Paano kung kulang iyon para sa hospital bill niya? Ang perang ‘yon ay natirang allowance nila ng kapatid. Nasapo niya ang sariling noo. Ang perang ‘yon ay pandagdag sana sa pambili ng gamot ng kanyang kapatid. Kung hindi pumayag ang ospital na paalisin siya kung hindi sapat ang kanyang pera para sa hospital bill ay iiwan niya ang kanyang gold necklace. Regalo iyon sa kanya ng in
NANG bumalik si Raquel sa hospital room ng kapatid ay nagulat siya nang makita ang isang pamilyar na mukha. “I-ikaw?” naisatinig niya nang isara ang dahon ng pinto. “A-anong ginagawa mo rito?” “Hi!” nakangiting bati sa kanya ng lalaki. Ito ang lalaki na nagdala sa kanya sa ospital. “Si Aling Lolita, b-bakit wala siya rito?” “Ang tinutukoy mo ba iyong matandang babae na may nunal sa kanang pisngi?” “Oo. Nasaan siya at bakit ikaw ang naririto sa silid ng kapatid ko? Sinusundan mo ba ako?” “Maaari ba kitang makausap ng masinsinan?” sa halip ay ito ang isinagot nito sa kanya. “Wala akong panahon para e-entertain ka lalaki,” matapat niyang sabi. Itinuro niya ang natutulog na kapatid. “May malubhang sakit ang kapatid ko–” “May sakit na leukemia ang kapatid mo,” mabilis na sansala nito sa sasabihin niya. Nangunot ang noo ni Raquel. Marahil ay nabanggit ni Aling Lolita sa lalaki ang tungkol sa sakit ng kapatid niya. “Ngayong alam mo na ay maaa
INILAPAG ni Raquel sa ibabaw ng mesa ang dalawang card na pag-aari ng lalaki. “Sorry, nabawasan ko ang pera mo.” Nahihiyang nagyuko siya ng ulo. “Ginamit–” “Ssh…. Hindi mo naman kailangan magpaliwanag, Raquel. Kakailanganin mo pa ang bagay na ito.” Ibinalik nito sa kamay niya ang ATM card. “Huwag kang mag-alala, dadagdagan ko pa ang perang nasa ATM card na ‘yan.” Nag-angat siya ng mukha. Malaking halaga ang nilalaman ng ATM card, nakita niya iyon kahapon nang mag-withdraw siya ng pera. “S-salamat,” she said tearfully. Kinapalan niya na ang mukha. Totoong kailangan niya ng pera para sa mga test na gagawin pa sa kapatid. Ang pagpayag na magpakasal siya kay Arthur ang naiisip niyang kasagutan upang mailigtas sa tiyak na kamatayan ang kapatid. Ipinaliwanag ni Arthur ang magiging kasunduan nila sa kasal. Puro tango lang ang ginawa niya. Ang totoo ay hindi naman pumapasok sa utak niya ang mga sinasabi ng lalaki. Pakiwari niya’y naiwan sa ospital ang kalahating
SUMANDAL si Raquel sa railing ng balkonahe upang may sumuporta sa nanlalambot niyang katawan. Nagpapahiwatig ang tono ni Zeus na hindi maganda ang sasabihin nito sa kanya. “Tungkol saan naman ang pag-uusapan natin?” “Stay away from my brother, opportunist!” “Ano ulit?” tanong niyang nabingi sa sinabi nito. “Darn it! Sabi ko layuan mo ang kapatid ko. Hindi niya kailangan magpakasal sa isang hampaslupang katulad mo!” matigas na sabi nito. Napatuwid siya nang tayo. Humigpit ang hawak niya sa telepono. “Sandali, Mr. Del Prado! Sumosobra ka na,” sagot niya sa kontroladong boses. “Ang iyong dila ay parang tabak at tulis. Hindi dahil mahirap ako pwede niyo na akong pagsalitaan ng masakit. Ni hindi niyo nga ako kilala.” Inaasahan na niyang palalayuin siya nito kay Arthur subalit hindi niya inaasahang tahasan na iinsultuhin nito ang pagiging mahirap niya. Ayaw niya sa lahat ay ang mga mayayaman na kung umasta ay pag-aari ang buong mundo. Na ang mahihirap ay p
DAHIL walang investor para simulan ang farm ay isa na lang ang naisip na solusyon ni Arthur. Ayon sa testamento na iniwan ng ina nito ay nag-iwan ito ng malaking halaga para sa magkapatid na makukuha lang oras na mag-asawa ang mga ito. Marriage for convenience lang ang kasunduan nila. Walang sekswal na magaganap sa pagitan nila dahil wala silang pisikal na relasyon. Matutupad ni Arthur ang pangarap ng ina nito. Samantalang maliligtas naman ni Raquel ang buhay ng kapatid niya. Kinuha ni Arthur sa mga kamay ni Raquel ang cordless phone at sinenyasan ang dumaan na kasambahay na kunin iyon. “I wonder if I made the right decision,” sambit ni Raquel habang nakatingin sa kawalan. Humugot siya ng isang malalim na hininga. Pakiramdam niya naninikip ang kanyang dibdib pagkatapos makausap sa telepono ang kuya ni Arthur. “Natatakot ako na baka hindi ko magampanan ang role ko bilang iyong asawa.” Hindi kaila sa kanya na maraming babae ang gustong makipagpalit sa pwesto niya. Mg
MULA sa pagdalaw kay Mark sa ospital ay tumuloy si Raquel sa Baguio. Pagpasok niya sa villa ay nagulat siya nang makita ang dalawang kasambahay na pababa ng hagdan at bitbit ang mga maleta niya. “Akin ang mga ‘yan, ah?” Tukoy niya sa mga maleta. “Saan n’yo dadalhin ang mga ‘yan?” “Ma’am, sabi po ni senyorito, 'pag nakabalik ka ng villa puntahan mo raw siya sa library,” sa halip ‘yon ang sinagot sa kanya ng isang kasambahay. Napakurap siya. Nasundan niya pa ng tingin ang dalawang kasambahay na ngayon ay patungo sa maluwag na sala. Isang buntong hininga ang kumawala sa lalamunan niya. Mahigpit ang hawak niya sa handrail ng hagdan bago nagsimulang humakbang. Nang marating ang library, kumatok muna siya bago pinihit ang seradura. Nakita niyang kausap ni Arthur si Dianna. “She’s here,” si Dianna. “Mabuti at dumating ka na,” ani Arthur na puno ng pag-aalala ang mukha. “Ipinahanda ko ang mga gamit mo. Kailangan mong umuwi sa San Ruiz ngayon din.” “San Ruiz?
NANG makarating si Raquel sa city limits ng Baguio City, dumilim ang langit. Tila uulan, naisip niya. Kailangan siyang magmadali dahil ayaw niyang abutin ng malakas na ulan sa zigzag roads ng Mountain Province. Hindi niya kabisado ang daan, umaasa lang siya sa waze map. Nakalampas na siya sa zigzag pero pababa at pataas pa rin ang makipot na mga daan. Nagsimula nang bumuhos ang malakas na ulan at malalaki ang mga patak nito sa windshield ng kotse. Mula sa loob ng sasakyan ay narinig ni Raquel ang kulog at nakikita niya rin ang paminsan-minsang pagguhit ng kidlat sa kalangitan. Natensyon siya. Ninais niyang sana ay naroon siya sa ospital kasama ang kapatid. Binabantayan ito habang gumuguhit sa kanyang sketch pad. O kaya ay nagbabasa ng isang horror story na akda ni Miss Contessa. Hindi talaga siya mahilig magbasa ng love story, wala naman siyang love life. Biglang gumuhit sa kanyang isipan si Zeus. Damn him! Ito ang may kasalanan kaya naroon siya ngayon sa gitn