Путь гейши. Когда проснется дракон

ร่างกายร้อนผ่าวอยู่บ้าง

กู้หว่านเยว่ลืมตาขึ้นมา พบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงแกะสลักขนาดใหญ่ มีกลิ่นอายโบราณหลังหนึ่ง ข้างเตียงมีชายสวมชุดแต่งงานนั่งอยู่หนึ่งคน

นี่คงฝันไปใช่ไหม แต่เหตุใดเหมือนจริงถึงเพียงนี้?

นางเบือนหน้ามองฝ่ายชาย

ฝ่ายชายผิวพรรณขาวดุจหยก ใบหน้าหล่อเหลางดงาม มองแวบเดียวก็ทำให้คนจมดิ่งสู่ภวังค์อย่างยากจะหักห้ามใจ เพียงแต่สีหน้าของเขาเย็นชาเกินไป สุ้มเสียงเองก็ไร้อารมณ์เสียนี่กระไร

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากแต่งกับข้า พระบรมราชโองการยากจะฝ่าฝืน หากเจ้าไม่ยินยอม...”

“ข้ายินยอม ข้ายินยอม!”

ชายหนุ่มรูปงามหาใครเทียบได้เช่นนี้ นางครองโสดมายี่สิบกว่าปีไม่เคยได้พบพานมาก่อน ไฉนเลยจะไม่ยินยอมกันเล่า!

กู้หว่านเยว่พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนใจสีหน้าตกตะลึงของฝ่ายชาย ยื่นมือออกไปเกี่ยวเข็มขัดโผเข้าหาอ้อมอกของเขา

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง อ้า หอมยิ่งนัก กลิ่นหอมเย็นของชายหนุ่มรูปงาม

เห็นได้ชัดว่านี่คือครั้งแรกของฝ่ายชาย ทีแรกยังคิดปฏิเสธ แต่กลับไม่อาจต้านทานเสียงที่ดังออดอ้อนออเซาะขึ้นมาของนางได้ สติค่อยๆ เลือนรางไป ทว่า ครู่เดียวก็ทำเอากู้หว่านเยว่วิญญาณหลุดลอย

ทั้งสองเกี่ยวกระหวัดรัดรึงตลอดคืน จนกระทั่งใช้แรงกายที่มีจนหมด ถึงโอบกอดกันนอนหลับไป

.....

วันต่อมา กู้หว่านเยว่ถูกความเจ็บปวดระลอกหนึ่งปลุกจนตื่น

ตื่นขึ้นมานางก็งุนงงไป

นางข้ามภพแล้ว

ชายหนุ่มรูปงามเมื่อคืน ก็คือของขวัญจากการข้ามภพ เป็นสามีให้นางรังแก

เพียงแต่อีกครึ่งวัน เขาก็จะตายแล้ว

นี่คือนิยายทำไร่ไถนาเรื่องหนึ่งที่กู้หว่านเยว่เคยอ่าน ซูจิ่งสิงคือตัวร้ายที่น่าเศร้าที่สุดในนิยายเรื่องนี้

เขาฉลาดปราดเปรื่อง มีความสามารถทางทหาร อายุเพียงยี่สิบ ก็โจมตีพวกทูเจวี๋ยจนพ่ายแพ้ราบคาบ ไม่เพียงทวงคืนดินแดนได้ ยังสามารถบีบคั้นให้พวกทูเจวี๋ยลงนามในสัญญาได้อีกด้วย

เพราะสาเหตุนี้ เขาจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจิ้นเป่ยอ๋อง ทั้งครอบครัวพลอยได้ดิบได้ดีมีวาสนาไปกับเขาด้วย

ทว่าหลังฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์แล้ว กลับกริ่งเกรงในอำนาจบารมีของเขา แสร้งพระราชทานสมรส แต่แท้จริงแล้วคือหาโอกาสลอบสังหาร

อีกเดี๋ยว เขาจะถูกเรียกตัวเข้าวัง ถูกยึดทรัพย์เนรเทศไปยังหนิงกู่ถ่าข้อหากบฏ สุดท้าย ร่างกายได้รับพิษ พิษกำเริบจนตายกลางทาง

ชายาของเขาก็คือตนเอง ทุกวันลำบากยากเข็ญ เดินขาแทบหักไปถึงสถานที่เนรเทศอย่างยากลำบาก กลับหนาวตายเพราะหิมะตกหนัก

กู้หว่านเยว่ : …นิยายข้ามภพ X นี่ นางร้ายตัวประกอบ X นี่!

“ท่านอ๋อง ฝ่าบาทมีรับสั่งเชิญท่านเข้าวังในทันที”

มาแล้วมาแล้ว ฮ่องเต้ชั่วต้องการลงมือกับซูจิ่งสิงจนแทบรอไม่ไหวแล้ว!

กู้หว่านเยว่เผยสีหน้าโศกเศร้า อิงตามกฎของนิยายข้ามภพทั่วไปแล้ว นางต้องข้ามภพกลับไปไม่ได้เป็นแน่

หนีก็หนีไม่ได้ ต้าฉีมีระบบสำมะโนครัว นางหนีไปแล้วก็กลายเป็นคนไม่มีสำมะโนครัว ต้องหลบซ่อนภายในป่าชั่วชีวิต

นั่นก็หมายความว่า เว้นเสียแต่หย่าร้าง ชาตินี้นางก็ต้องผูกติดกับซูจิ่งสิงไปจนตาย

หากซูจิ่งสิงตายแล้วนางก็ต้องกลายเป็นม่าย นางไม่อยากเป็นแม่ม่ายฮือฮือฮือ...

ช้าก่อน! มิติวิเศษของนางคล้ายมียาถอนพิษหนึ่งเม็ด

“ท่านอ๋องช้าก่อน ข้ามีของมอบให้ท่าน”

“สิ่งใด?” ซูจิ่งสิงเปลี่ยนสวมชุดยาวสีดำปักลายหม่าง เนตรขนงเยียบเย็น เทียบกับความเร่าร้อนเมื่อคืนแล้วกลับกลายเป็นคนละคน

แสร้งสุขุม!

กู้หว่านเยว่เงียบลง แต่นางยังไม่ลืมธุระสำคัญ หยิบยาถอนพิษออกจากมิติวิเศษ

“นี่คือยาถอนพิษร้อยพิษมิกล้ำกลายที่ท่านแม่ข้าทิ้งไว้ให้ ยกให้ท่านแล้ว ท่านกินมันก่อนเข้าวังเถอะ”

“เจ้าคิดว่าข้าเข้าวังแล้วจะเกิดเรื่องใด?”

แหม ชายคนนี้ไม่โง่นี่

กู้หว่านเยว่ผายมือ “ข้ามิได้พูดเช่นนี้เสียหน่อย อย่างไรเสียนี่ก็คือของดี ท่านรีบกินมันเข้าไปเถอะ”

ซูจิ่งสิงมองนางสายตาซับซ้อนแวบหนึ่ง คล้ายอยากมองให้ออกว่ากู้หว่านเยว่รู้เรื่องใด แต่อีกฝ่ายมีไหวพริบจนน่าประหลาดทำให้เขาอ่านไม่ออก

สุดท้ายเขารับยาและกินลงไป ก่อนจากไปยังเอ่ย “...ขอบคุณมาก”

“ไม่ต้องขอบคุณ!”

กู้หว่านเยว่รับคำอย่างไม่ใส่ใจ ทั้งยังอดทนไม่มากพอจะพูดไร้สาระกับเขามากเกินไปนัก นางยังต้องย่อยความทรงจำในหนังสือเพียงลำพัง ส่วนซูจิ่งสิง นางมิได้ห้ามเขาเข้าวัง

สำคัญคือห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์ ภายในวังล้วนจัดการทุกอย่างไว้ดีแล้ว มิหนำซ้ำสามีนางก็กล้าหาญภักดี ต้องยังไม่เตรียมการก่อกบฏเป็นแน่ ถูกยึดทรัพย์เนรเทศเป็นเรื่องแน่นอนดุจตะปูตอกบนแผ่นเหล็ก

ต้องคิดๆ ดูว่าระหว่างถูกเนรเทศต้องทำเยี่ยงไร

นึกออกแล้ว เนรเทศมิใช่ต้องการทรัพยากรหรือ เช่นนั้นนางก็ยกเค้าคลังเก็บของของศัตรูให้หมดเลยแล้วกัน!

ชาติก่อน นางเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มที่มีมิติกักตุนสิ่งของอยู่กับตัว ขอเพียงนึกคิด วัตถุก็จะหลั่งไหลเข้ามิติของนาง ชนิดที่ว่าไม่ต้องยื่นมือออกไปจับ เทียบกับโจรยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าโจร

ใช้มิติวิเศษเคลื่อนย้ายตนในพริบตา เพียงเบี่ยงกายก็เข้าวังแล้ว

ภายในพระราชวังมีท้องพระคลังสองแห่ง แบ่งออกเป็นท้องพระคลังฝ่ายในและท้องพระคลังหลวง ท้องพระคลังฝ่ายในคือคลังเก็บทรัพย์สินของฮ่องเต้และราชวงศ์ ใส่ทรัพย์สินส่วนตนของพวกเขา เพื่อสร้างความหฤหรรษ์ใช้ชีวิตอย่างหรูหราให้ราชวงศ์

กู้หว่านเยว่ตรงไปยังท้องพระคลังฝ่ายในโดยตรง

เพียงผ่านเข้าประตู นางก็เหม่อลอย

ฮ่องเต้พระองค์นี้ช่างละโมบเสียจริง ขึ้นครองราชย์ได้ไม่นาน ความสามารถในการเก็บเงินยอดเยี่ยม ภายในคลังล้วนเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าหาได้ยาก ทองอร่ามเงินขาวหลายสิบหีบนับหลายร้อยล้านตำลึง ผ้าไหมผ้าแพรกองเป็นภูเขาลูกเล็ก ไข่มุกราตรีทะเลทิศบูรพาใหญ่โตเท่าไข่นกพิราบ ยังมีเกี้ยวงดงามหลากหลายแบบ

ให้ตายเถอะ รวยแล้ว!

สมบัติเหล่านี้ล้วนเป็นของนางแล้ว!

เก็บๆ เก็บเข้ามิติ!

เหล็กแผ่นเดียวก็ไม่เหลือทิ้งไว้ให้เขา!

ยังมีอาหารป่าอาหารทะเลหายากของห้องเครื่อง ยาล้ำค่าของสำนักหมอหลวง ข้าวแป้งธัญญาหารน้ำมันในคลังเสบียง กู้หว่านเยว่ทางหนึ่งวิ่งวุ่นทั่วสารทิศ ทางหนึ่งวัตถุที่มองเห็นก็คล้ายตั๊กแตนถูกกวาดพาไปจนเกลี้ยง

ก่อนจากไป นางยังนำราชลัญจกรหยกและบัลลังก์มังกรทำจากทองไปด้วย

รอจนกระทั่งออกจากวัง ร้อยล้านตำลึงเงินและวัตถุแน่นเอียดก็ถูกเก็บภายในมิติแล้ว

กู้หว่านเยว่หวนคิดถึงโครงเรื่องภายในนิยาย

ซูจิ่งสิงมีกองทัพใหญ่อยู่ในมือ อาศัยเพียงฮ่องเต้ชั่วย่อมไม่สามารถล้มเขาได้ ยังต้องร่วมมือกับเสนาบดีฝ่ายขวาหลี่กวงถิงและหัวหน้าทหารคุ้มครองเมืองเจียงเต๋อจื้อ รวมถึงขุนนางฝ่ายบุ๋นทั้งหมด

คนเหล่านี้ไม่อาจปล่อยไปแม้คนเดียว!

นางทำซ้ำแบบเดิมลอบเข้าจวนของคนกลุ่มนี้ เก็บของทั้งหมดที่สามารถเก็บได้เข้ามิติ

หลังออกมาแล้ว สุดท้ายกู้หว่านเยว่กลับมายังบ้านมารดา จวนจงฉินโหว

ภายในห้องหนังสือ เพราะบิดาชั่วของร่างเดิมจงฉินโหวขาดทุนในบัญชีหลายหมื่นตำลึง ตบแต่งมารดานางลูกสาวพ่อค้าเกลือ ผลปรากฏว่าหลังใช้สินเดิมของมารดานางจนหมดแล้ว กลับหลงอนุฆ่าภรรยา ทำให้มารดานางโมโหจนตาย

บ้านมารดาเช่นนี้ กู้หว่านเยว่ย่อมไม่ปล่อยไป

ยามเข้าประตู บังเอิญพบบิดาชั่วและอนุอวี๋กำลังสนทนาส่วนตัว

“มองความนัยของฝ่าบาทดูแล้ว คือต้องการจัดการเจิ้นเป่ยอ๋องแล้ว ก็สงสารหว่านเยว่เด็กคนนั้นเพิ่งแต่งงานเข้าไปก็...”

“ฮึ นั่นคือชะตานางอาภัพ เดิมทีต้องการให้นางแต่งเข้าไปเพื่อหาโอกาสหว่านล้อมเจิ้นเป่ยอ๋อง ใครรู้ไม่มีประโยชน์แล้ว! ใครก็ห้ามมิให้ช่วยเหลือนาง ประเดี๋ยวหายนะจะมาถึงตัว...”

“ใช่ๆ ยังดีอีกสองสามวันหว่านหรูใกล้เข้าวังเป็นพระสนมแล้ว ขอเพียงนางเป่าหูฝ่าบาท จวนโหวก็ไม่มีวันเดือดร้อนแล้ว”

“เฮ้อ หว่านหรูของพวกเรามีประโยชน์กว่าเด็กที่นางแพศยาคนนั้นคลอดมากนัก...”

กู้หว่านเยว่ที่นอกประตูกลอกตาขาว บิดาชั่วชั่วช้าอย่างที่คิดไว้ ดีมาก ท่านไม่มีจริยธรรมต่อสู้ เช่นนั้นข้าก็ไม่มีคุณธรรมแล้ว เก็บๆ ทั้งเงินทั้งสมบัติ โฉนดที่ดิน ผ้าห่มเตาไฟถ่านล้วนเก็บไปทั้งหมด

กระดาษชำระก็ไม่เหลือทิ้งไว้ให้เขาแม้แผ่นเดียว

ยังคิดเข้าวังเป็นพระสนม?

คิกๆ...ต้องดูก่อนว่าฮ่องเต้ชั่วยังมีเงินเลี้ยงสนมอยู่หรือไม่！

กวาดของในจวนโหวจนเกลี้ยงคล้ายโจรก็มิปาน กู้หว่านเยว่รีบนำเงินไปซื้อขาหมูจากร้านอาหารรสเลิศในเมืองหลวง ยังมีไก่ย่างเป็ดย่าง คิดได้ว่ายังมิได้เก็บของในจวนอ๋อง ก็รีบเดินทางกลับจวนอ๋องแล้ว

บัดนี้จวนอ๋องมีคนใช้งานอยู่ห้าห้อง ห้องของทุกคนล้วนไม่สามารถปล่อยผ่านได้ กู้หว่านเยว่รีบเก็บของมีค่าและสินเดิมทั้งหมดของตน

ขณะกำลังหอบหายใจอยู่นั้น เสียงเอะอะโวยวายระลอกหนึ่งก็ดังขึ้น ยังมีเสียงทุบข้าวของอีกด้วย

กู้หว่านเยว่เช็ดเหงื่อ

มาแล้ว!

พระบรมราชโองการยึดทรัพย์เนรเทศมาแล้ว!