8-ผิดสัญญา

กรงรักราชาโจร

ตอนที่ 8 (ผิดสัญญา)

"รถเตรียมพร้อมออกเดินทางกลับแล้วครับ" เมื่อได้เวลาอันควรแก่การเดินทาง ริฏวานก็ทำหน้าที่ด้วยความตั้งใจ แต่ฉไนเลยผู้เป็นนายกับยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง

"........" เสียงเรียกของริฏวานดังพอที่จะได้ยินชัดเจน แต่คนเจนจัดเล่ห์เหลี่ยมแสร้งทำเป็นนิ่ง เหมือนกับไม่ได้ยินมัน

"ท่านจาร์มาล์" เรียกครั้งแรกไม่สนใจ ริฏวานเลยเดินขยับเข้าไปใกล้อีก

".........." จาร์มาล์ก็ยังคงนิ่งเฉยดังเดิม ทำเพียงพลิกกายหันหลังให้ ทำดั่งกับคนหลับสนิทไม่รู้เรื่องราวอันใด

"ท่านจะผิดคำสัญญาต่อมารดาอย่างนั้นหรือ?" ริฏวานพูดขึ้นเสียงเรียบเป็นการย้ำเตือน การทำแชเชือนของผู้เป็นนายที่ไม่ต่างจากเด็กในตอนนี้ เป็นท่าทีผิดแปลกจากแต่ก่อนโดยสิ้นเชิง ความเหี้ยมโหดและเด็ดเดี่ยวแทบจางหายไป แม้จะรู้ดีว่าเพราะเหตุผลใดถึงเป็นเฉกเช่นนี้

พรึ่บ!! คำว่าสัญญาแว่วเข้ามาในหู ทำให้จาร์มาล์ปัดผ้าห่มผืนหนาออกจากกาย แล้วดีดตัวลุกนั่งอย่างวางท่า เพ่งพิศสายตามองริฏวานอย่างเคร่งขรึม

"เราแค่หลับเพื่อพักสายตา แต่ว่าคงจะหลับลึกเกินไป ทำไมไม่เรียกเราดี ๆ"

"เรียกอยู่หลายที แต่ท่านไม่คิดสนใจ"

ทำทีเป็นต่อว่าเสียงเข้ม ทว่านั่นกลับยิ่งแสดงพิรุธให้ริฏวานได้หัวเราะขบขัน ไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงต่อสิ่งที่เป็นเช่นไร แถจนสีถลอกข้างไปหมด

"เรียกแล้วเราก็ต้องได้ยิน"

"ท่านแสร้งต่างหาก"

"สรุปใครเป็นนายของใครกันแน่ริฏวาน!"

เมื่อสู้รบฝีปากคงไม่รอด จึงข่มด้วยเสียงเข้มอย่างเอาแต่ใจ แสดงอำนาจบาดใหญ่เพื่อหยุดสิ่งที่ริฏวานนั้นกำลังดูแคลนด้วยสายตา ทว่ากลับจริงจังไม่ ทุกอย่างที่แสดงต่อกันยามอยู่ส่วนตัว ล้วนเป็นความสนิทชิดเชื้อใจดั่งเพื่อนทั้งปวง

"ขออภัยครับ...ตอนนี้ท่านควรลุกจากกระโจมเพื่อเดินทางได้แล้ว เพราะหากล่าช้ากว่านี้เกรงว่าจะมืดค่ำเสียก่อน"

"รู้แล้วน่า"

ไม่อยากเย้าแหย่ให้ผู้เป็นนายหัวร้อนมากไปกว่านี ริฏวานจึงตัดบทสนทนาด้วยการย้ำเตือนต่อการเดินทางอีกครั้ง ทำให้จาร์มาล์รีบลุกไปหยิบเสื้อคลุมที่พาดตรงเก้าอี้หรูหรา ก่อนจะสะบัดหางตาใส่ริฏวาน แล้วย้ำเท้าเดินออกมา มุ่งหน้าสู่กระโจมอีกหลังที่อยู่ไม่ไกล เหตุผลไม่ต้องคาดเดาให้วุ่นวายสมอง ไม่ต้องตรองให้ปวดหัว แค่มองด้วยสายตาเดียวก็รับรู้ต่อการกระทำล่วงหน้าของคนปากแข็ง

"หมอต้องอยู่รักษานางที่นี่จนกว่าจะหายดีเป็นปลิดทิ้ง" สองมือไขว้หลังยืนสั่งการกับหมอ วางท่าอย่างน่าเกรงขาม จนหมอต้องหลบสายตาดุดันนั้นอย่างนึกกลัว

"รับทราบครับ"

"พรุ่งนี้เราจะมาดูอีกครั้ง...หากนางมีอาการทรุดหนักลงไปอีก หรือหมดลมหายใจ หมอก็จะต้องตามนางไปเช่นเดียวกัน" เป็นคำขู่ที่ทำเอาหมอนั้นขนลุกขนพอง น้ำเสียงที่ฟังเหมือนเย็นยะเยือกแต่กลับมีพลังล้างผลาญจนน่ากลัว ทำหมอตัวสั่นอย่างหวาดหวั่น จนแทบไม่กล้าสบตาเลยทีเดียว

"ครับ"

จาร์มาล์ขยับขาเดินเข้าไปหยุดยืนข้างเตียงคนไข้ ไล่กวาดสายตามองจัสซีเนียตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ที่ใบหน้าเหลืองซีด หลังมือที่เสียบสายน้ำเกลือ ความเผลอไผลทำให้จาร์มาล์เอื้อมมือหวังจับต้อง แต่เมื่อประคองสติกลับคืนได้ ต้องชักมือกลับเร็วไว ทอดถอนลมหายใจพ่นแรง ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากออกมา มุ่งหน้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่ห่างไกลจากจุดกบดานในเวลาต่อมา