ตอนที่ 42 : เรียนรู้กันใหม่... ในคืนที่เป็นของเรา

ตอนที่

[39]

เรียนรู้กันใหม่... ในคืนที่เป็นของเรา

คำพูดที่ไม่คาดคิดของซ่งเว่ยหลิงทำให้หลี่ซ่างเอินถึงกับพูดอะไรไม่ออก นางได้แต่จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาอย่างตะลึงงัน

เขา... ไม่ได้โกรธนางเลยแม้แต่น้อย?

“ท่านอ๋อง... ไม่รังเกียจหม่อมฉันหรือเพคะ” นางถามเสียงเบา ยังคงไม่อยากจะเชื่อ

“รังเกียจ?” เขายกมุมปากสูงขึ้น

“เหตุใดข้าต้องรังเกียจภรรยาที่ทั้งงดงาม ฉลาดหลักแหลม และยังเก่งกาจในสนามรบอีกเล่า” เขายื่นมือไปปัดเศษฝุ่นที่เปื้อนอยู่บนแก้มนางอย่างแผ่วเบา

“ตรงกันข้าม... ข้ากลับรู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีเหลือเกิน” เขาไม่โกรธหรือรังเกียจนาง หนำซ้ำกลับรู้สึกภูมิใจที่นางเก่งกาจถึงเพียงนี้

“ท่านอ๋อง…”

ความอ่อนโยนในแววตาและสัมผัสของเขาทำให้กำแพงในใจของหลี่ซ่างเอินที่สร้างมาอย่างหนาแน่นค่อย ๆ พังทลายลง น้ำตาที่นางไม่เคยคิดจะแสดงให้ใครเห็นในยามอ่อนแอ เอ่อคลอขึ้นมาในดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่น้ำตาครั้งนี้... ไม่ใช่หยาดน้ำตาแห่งความเสแสร้ง ไม่ใช่หยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวด แต่เป็นหยาดน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ

เขาไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่ดึงร่างของนางเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขนที่แข็งแกร่งแ