“หึ โจวซุ่นเจ้าอบรมบุตรสาวเช่นไรถึงได้มีนิสัยไร้ยางอายเช่นนี้ ทำให้ตนเองอับอายขายหน้าไม่พอ ยังบังอาจลากเอาราชสำนักของเจิ้นเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวอีก”“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมและขุนนางบางส่วนได้หารือมาสักพักแล้ว ขอฝ่าบาทยกเลิกสัญญาการเป็นวาณิชหลวงของโจวซุ่นด้วยพ่ะย่ะค่ะ ที่ผ่านมามีข่าวรายงานว่าโจ
ขณะที่ลู่ชิงกับเล่อเล่อเกิดการถกเถียงกับโจวเยี่ยนฟางอยู่นั้น ได้มีเสียงกีบเท้าของม้าที่กระทบพื้นดังเข้ามาใกล้ทุกคนขึ้นเรื่อย ๆ ชาวบ้านต่างพากันเปิดทางอย่างรวดเร็วเพราะคนที่มาคือแม่ทัพเหล่ยผู้คอยดูแลความสงบของเมืองหลวง ซึ่งเขาได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ ที่ยามนี้ทรงกริ้วเป็นอย่างมาก โดยมีรับสั่งให้ตนนำ
จากแคว้นอันไปถึงแคว้นเหยี่ยนใช้เวลาไม่มาก ยี่สิบกว่าวันก็นำเรือเข้ามาเทียบท่าได้แล้ว พ่อค้าที่โดยสารมากับเรือของลู่ชิง ต่างขอบคุณที่ดูแลอย่างดีมาตลอดการเดินทาง และสัญญาว่าครั้งหน้าหากได้กลับไปแคว้นฉู่อีก จะโดยสารเรือของลู่ชิงเท่านั้น และกลุ่มของลู่ชิงก็ทำเช่นเดิมคือใช้ม้าของตนในการเดินทาง โดยนำสินค้
“ข้ายังไม่มั่นใจจนกว่าฝูฉางจะสืบที่มาที่ไปคุณชายท่านนี้ มารายงานข้าก่อนจะกลับแคว้นเหยี่ยนหรือไม่”“คุณหนูวางใจบ่าวจะหาข้อมูลทั้งหมด นำมาวางในมือของท่านได้อย่างแน่นอนขอรับ”“อืม ขอบใจมาก เช่นนั้นข้ากับซีไอ่จะกลับโรงเตี๊ยมก่อน ไม่ว่าจะเป็นเวลาใดก็ตามเจ้าสามารถรายงานได้ตลอดเวลา”“ขอรับ”เมื่อโจวเยี่ยนฟ
ระหว่างที่ลู่ชิงไม่อยู่ลู่จื้อและลู่เสียน ได้นำสินค้าของตนไปเสนอกับร้านค้าที่สนใจ เพราะสินค้าเป็นประเภทที่ใช้งานคล้ายกัน ทั้งสองคนพี่น้องแยกกันนำสินค้าไปคนละหนึ่งอย่างเท่านั้น ลู่จื้อกับลู่เสียนอยากกระจายสินค้าให้ครอบคลุม และพวกเขาก็สามารถทำสำเร็จได้คู่ค้าที่ทำสัญญาถึงสามคน จากนั้นจึงหยุดพักรอลู่ชิง
“ท่านเทพข้าน้อยสำนึกผิดแล้วโปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดขอรับ ข้าน้อยขออภัยที่กล่าววาจาล่วงเกิน ด้วยความรู้น้อยจึงไม่รู้ว่า เป็นท่านเทพ ขอท่านเทพให้อภัยผู้น้อยอย่างข้าด้วยขอรับ”โฮกกกกกกก “สำนึกผิดงั้นหรือคิดได้มันก็สายเกินไปแล้ว ไปสำนึกในปรโลกจะดีกว่าสำนึกไปยันชาติหน้าจะยิ่งดี”“ท่านเทพ ๆ ๆ ไม่ ๆ ๆ อย่าาา