LOGINShare
๔๑
Last Updated:
2025-05-04 20:40:13
Related chapters
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๒
หนึ่งเดือนผ่านไปพิธีการสำคัญประจำปีอีกหนึ่งพิธีของแคว้นชิงชิวคือการกราบไว้ฟ้าดิน บวงสรวงเทพเจ้าฮ่องเต้ เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์และเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่จะร่วมขบวนกันเดินทางออกนอกเมืองเพื่อไปทำพิธีบนภูเขา แต่เพราะว่าฮ่องเต้ทรงมีพระชนมายุมากแล้ว ไท่จื่อจึงเป็นผู้แทนพระองค์ในการนำสักการะครั้งนี้ขบวนเดินทางยาวเหยียด เนื่องด้วยเป็นการเสด็จที่เปิดเผยต่อสาธารณะ เพื่อป้องกันการก่อการร้ายทุกรูปแบบจึงมีองครักษ์หลวงติดตามไปด้วยมากกว่าหนึ่งพันนาย และยังมีที่ซ่อนกายอยู่กับบุคคลสำคัญอีกนับไม่ถ้วน“สายมูเช่นเจ้าคงชอบพิธีกราบไหว้นี้มากแน่ ใช่หรือไม่”หลิวหงเถาถามคนที่ขอมานั่งรถม้าคันเดียวกับนางด้วย ที่จริงเฟยทั้งสามของไท่จื่อมีรถม้าประจำให้ทุกคน แต่ด้วยความที่จูเช่อเฟยไม่โปรดการนั่งรถม้าคนเดียวจึงได้ขอมานั่งคันเดียวกับหลิวเช่อเฟยด้วย“แน่นอน ข้าจะขอพรกลับไปด้วย เจ้าลองทายดูสิว่าข้าจะขออะไร”หลิวหงเถาถอนหายใจ “ข้าไม่ได้นั่งอยู่ในใจเจ้านะจะได้รู้ว่าเจ้าอยากได้อะไร”“พระโอรส”คำตอบสั้น ๆ ของจูจิ่วลี่ไม่ได้สร้างความตกใจให้หลิวหงเถานัก สตรีฝ่ายในก็เป็นเช่นนี้กันทุกคน มีใครบ้างไม่ใฝ่ฝันอยากให้ตัวเองตั้งครร
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๓
เจ้ากรมพิธีการจัดเตรียมกระโจมของไท่จื่อไว้หรูหรา ข้าวของเครื่องใช้ครบครันยิ่งกว่ากระโจมใด แต่แล้วจะมีความหมายใด เมื่อกลางคืนมาถึงเขาก็ไม่ได้นอนที่กระโจมตัวเองอยู่ดี“เป็นอย่างไรบ้าง เดินทางมาครึ่งค่อนวันเหนื่อยหรือไม่”ถามเสียงนุ่มในขณะที่กำลังตระกองกอดคนในอ้อมแขนจากด้านหลัง ใบหน้าหล่อเหลาวางบนไหล่เล็กของคนที่นั่งอยู่บนตัก เดี๋ยวก็หอมแก้ม เดี๋ยวก็สูดดมความหอมจากซอกคอ กอดนางเช่นนี้มาได้สักพักหนึ่งแล้ว“นั่งอยู่เฉย ๆ เท่านั้น ไม่ได้เหนื่อยอันใดเลยเพคะ”“หือ แล้วเมื่อบ่ายนี้ใครกันที่บ่นว่านั่งรถม้ามานานจนไม่ค่อยอยากอาหารหวาน ทั้งที่ปกติแทบจะทานแทนข้าวอยู่แล้ว”หลิวหงเถาทำหน้ามุ่ย เพราะรู้ว่าอย่างไรเขาก็มองไม่เห็นสีหน้าของนางในยามนี้ “หม่อมฉันเปล่า ‘บ่น’ นะเพคะ แต่ว่าเตี้ยนเซี่ยทรงรู้ได้อย่างไร”หูตาว่องไวดีจริง ๆ!“ทุกอย่างที่อยู่ในสายตาเรา ไม่มีทางรอดพ้นไปได้หรอก ยิ่งกับเถาเอ๋อร์แล้วด้วย มีหรือจะรอดพ้น”หลิวหงเถาเอียงคอหันหน้ามาจ้องตาเขานิ่ง “จริงหรือเพคะ”“จริงสิ” ไท่จื่ออดใจไม่ไหว ก้มหน้าลงจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มเบา ๆ “ตอนแรกเราจะไปช่วยเจ้าลงจากรถม้า เป็นเราที่ชวดโอกาสนี้ไป”หลิวหงเถาส
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๔
พิธีการบูชาฟ้าดินในวันนี้ ใครที่ได้เห็นผู้นำในการบวงสรวงก็คิดว่าจะต้องประสบความสำเร็จมากเป็นแน่ เมื่อไท่จื่อมีพระพักตร์เบิกบานแจ่มใส ไม่ว่าจะเกิดเหตุติดขัดเรื่องใดก็ไม่ตำหนิผู้ใดแบบเมื่อก่อนอีกข่าวเรื่องเช่อเฟยของวังบูรพาตั้งครรภ์มังกรถึงพระเนตรพระกรรณของฮ่องเต้และฮองเฮาเร็วมาก รับสั่งให้จัดขบวนมารับเสด็จหลิวเช่อเฟออย่างดี ไม่ว่าจะเป็นความปลอดภัยหรือเรื่องความสะดวกสบายล้วนดีเยี่ยม เมื่อหลิวเช่อเฟยถึงตำหนักบูรพา ฮองเฮายังเสด็จออกจากวังมาพร้อมนำหมอเทวดาที่ติดตามมาจากแคว้นซู่เป็นผู้ตรวจให้ด้วยตนเอง“เป็นอย่างไรบ้าง สุขภาพดีพอที่จะรับครรภ์นี้หรือไม่” ฮองเฮาตรัสถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่แววตายังคงจับได้ถึงความไม่สงบใจ “ทูลฮองเฮา หลิวเช่อเฟยพลานามัยดีกว่าที่คิดไว้เลยพ่ะย่ะค่ะ”คำว่า ‘ดีกว่าที่คิด’ ของหมอเทวดาทำให้หลิวหงเถาจ้องเขานิ่งเพื่อขอคำขยายของคำนี้ ฮองเฮาที่เห็นดังนั้นจึงเป็นคนบอกเหตุผลในข้อนี้ให้เอง“เปิ่นกงได้ยินมาบ้างว่าหลิวเช่อเฟยประชวรบ่อย จึงห่วงเรื่องสุขภาพ แต่ผลตรวจออกมาแล้วพบว่าอยู่ในระดับที่น่าพอใจ เช่นนั้นก็นับเป็นเรื่องดี”“กระหม่อมจะจัดยาสมุนไพรสำหรับบำรุงครรภ
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๕
ณ แดนปีศาจดินแดนที่ทั้งกลางวันและกลางคืนปกคลุมไปด้วยความมืดสลัว ไร้แสงสว่างเรืองรองของพระอาทิตย์ แล้วยิ่งสถานที่แห่งนี้ไม่ต่างจากคุกที่ใช้กักขังปีศาจชั้นสูงด้วยแล้ว กายว่าหนาวเหน็บแต่เจ็บไม่เท่าหนาวใจครืด~เสียงประตูเหล็กฉาบทับด้วยเวทย์ชั้นสูงถูกเปิดขึ้นโดยผู้ที่ร่ายมันขึ้นมา เขาก็คือ ‘จอมปีศาจ’ ราชาปกครองดินแดนปีศาจที่มีทั้งพลังและอำนาจสูงสุด“สงบลงได้หรือยัง”จอมปีศาจถามบุตรชายคนเล็กผู้ดื้อดึงของเขาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ นิ้วมือข้างขวาดีดขึ้นมาเพียงแค่ครั้งเดียว โคมไฟทุกจุดในโถงเวิ้งว้างแห่งนี้ก็พลันสว่างขึ้น “มาทำไม!”น้ำเสียงคับแค้นใจของปีศาจแห่งการซ่อนกาย ‘หยิ่นฉาง’ หรืออีกชื่อหนึ่งของเขาที่มนุษย์เรียกขาน ‘ชิงหมิน’ ดังขึ้นมาทันทีที่จอมปีศาจเข้ามาในเขตโถงกว้าง ดวงตาของเขาแดงก่ำ อารมณ์โกรธคนตรงหน้าฉายชัดในแววตา ทำเอาจอมปีศาจผู้เป็นบิดาใจปวดแปลบ“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจมาก แต่ที่ข้ากักขังเจ้าเช่นนี้ก็เพราะความหวังดีทั้งนั้น”โซ่ที่ล่ามแขนหนาวแหลมที่พันกายทำให้เขาไม่สามารถใช้พลังฝ่าคุกนี้ไปได้ จึงระบายอารมณ์ที่สุมอยู่ในอกด้วยการ ‘วาก’ ออกมาเสียงดัง“ข้าเกลียดท่าน เพราะท่านนางถึงได้แต่ง
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๖
ก่อนที่จะหลับไปหลิวหงเถาตั้งคำถามกับตัวเองว่า ‘นางตายแล้วใช่หรือไม่’ จนกระทั่งตื่นขึ้นมาอีกครั้งแล้วเห็นใบหน้าของไท่จื่อเป็นคนแรก“...หม่อมฉันคิดว่าตัวเองตายไปแล้วเสียอีกเพคะ”คำว่า ‘ตาย’ เป็นคำพูดที่เขาเคยเฉย ๆ กับมัน แต่พอออกมาจากปากของนางเท่านั้น แค่ฟังก็ใจวูบโหวงแล้ว“ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้ให้เราได้ยินอีก ระหว่างเราหากใครสักคนหนึ่งต้องตายก่อน ให้ขอเป็นเรา”“เตี้ยนเซี่ย…” หลิวหงเถาแสดงสีหน้าตัดพ้อเขา บอกให้คนอื่นไม่พูดเรื่องนี้ แต่ตัวเองกลับพูดขึ้นมา“เสด็จพ่อและเสด็จแม่ทรงดีพระทัยมากที่เจ้ามอบพระโอรสให้ ขอบใจเจ้าแล้วที่ต้องลำบากถึงเพียงนี้”กล่าวขอบคุณพร้อมกับที่ยื่นมือไปกุมแก้มของนางไว้ นิ้วโป้งปัดป่ายที่ข้างแก้มนุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงในประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากใส ไม่สนใจว่าในห้องจะมีนางกำนัลยืนอยู่หรือไม่“หากว่าหม่อมฉันได้พระธิดาแทน สถานการณ์จะเปลี่ยนเป็นอีกอย่างหนึ่งหรือไม่เพคะ”ไท่จื่อยังไม่ตอบในทันที ยกมือเรียวขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ “สถานการณ์ทางด้านการเมืองอาจจะเป็นอีกอย่าง แต่ในใจเราแล้ว พวกเขาก็คือบุตรคนแรกและคนที่สองของเราอยู่ดี แต่ก็ยังแอบหวังว่าเจ้าจะมีองค์หญิ
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๗
สามปีต่อมาแคว้นชิงชิวมีเหตุการณ์ทางการเมืองหลายสิ่งเปลี่ยนไป มีการผันเปลี่ยนบัลลังก์มังกรเกิดขึ้น ซึ่งนี่ไม่ใช่เรื่องที่น่าตื่นเต้นใด เพราะไท่จื่อดำรงตำแหน่งตั้งแต่อายุเพียง 20 ชันษา จนผ่านมาแล้ว 11 ปี ถึงได้ขึ้นครองราชย์เสียทีเรื่องที่เป็นประเด็นถกเถียงกันทั่วราชอาณาจักรคือสตรีใดที่จะได้ขึ้นเป็นฮองเฮา ระหว่างไท่จื่อเฟยจินเซียนเหม่ยที่ดำรงตำแหน่งนี้มาตั้งแต่ต้น หรือว่าหลิวเช่อเฟยหลิวหงเถา ผู้ประทานองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองให้ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ อีกทั้งล่าสุดหลิวเช่อเฟยยังคลอดองค์หญิงสามออกมาด้วย เป็นที่ถูกใจของไทเฮายิ่ง!จนกระทั่งผ่านวันราชาภิเษกไป พระราชโองการฉบับแรกที่เขียนขึ้นคือการแต่งตั้งหลิวเช่อเฟยขึ้นเป็นฮองเฮา ส่วนจินเซียนเหม่ยนั้นได้ดำรงตำแหน่งหวงกุ้ยเฟย จูจิ่วลี่เป็นกุ้ยเฟย สร้างความไม่พอใจให้แก่ขุนนางฝ่ายเสนาบดีจินเป็นอย่างมาก พวกเขาวางแผนการร้ายไว้ตลบหลังไท่จื่อ แต่หนึ่งวันก่อนเริ่มแผนการกบฏ ขุนนางที่ร่วมแผนการทุกคนต่างฝันว่าโดนฮ่องเต้พระองค์ใหม่สั่งประหารทั้งตระกูล ไม่ว่าจะลูกเด็กเล็กแดงล้วนถูกประหารทั้งสิ้น การตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกับมีภาพเลือดติดตาอยู่ โดยเฉพาะเสนาบดีจ
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๘
เมื่อยามที่ก้าวเท้าเดินเข้าไปในตำหนักแล้วได้ยินเสียงอ้อแอ้ของเด็กหญิง เสียงพูดไม่ชัดของเด็กชาย เสียงใสของสตรีอันเป็นที่รัก มันทำให้ข้ารู้สึกถึงคำว่า ‘ครอบครัว’นึกอยากขอบคุณเสด็จอาในวันนั้นที่บอกให้เขาอย่าได้สัญญาว่าจะไม่แตะต้องนาง มิเช่นนั้นคืนวันเหล่านี้ก็คงไม่เกิดขึ้นในชีวิตเขา“เสด็จพ่อ”‘อีเกอ’ พระโอรสองค์แรกของเขาวิ่งเข้ามาเกาะขา ร่างสูงก้มตัวลงแล้วอุ้มบุตรชายขึ้นแนบอก กดจมูกหอมแก้มซาลาเปาอย่างหมั่นเขี้ยว การที่มีคนหน้าตาคลายคลึงนางเพิ่มมาถึงสามช่างดีจริง ๆ“ฝ่าบาท…”ฮองเฮาคู่บัลลังก์ของเขาเพียงแค่ส่งยิ้มมอบให้เท่านั้น ไม่ได้ลุกขึ้นทำความเคารพ เพราะเขาเคยห้ามไว้ไม่ให้นางทำในเวลาส่วนตัวเช่นนี้“เป็นอย่างไรบ้าง ตำหนักใหม่ถูกใจฮองเฮาหรือไม่”ฮ่องเต้หนุ่มถามนางขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงความนุ่มนวลไว้หลายส่วน นางพยักหน้ารับเบา ๆ แล้วส่งบุตรีคนที่สามมาให้เขาอุ้ม ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มเมื่อเห็นเหงือกสีชมพูอ่อนไร้ฟันแย้มยิ้มดีใจที่เขาจะอุ้มนาง“เสี่ยวเม่ยของพ่อ”ไทเฮาโปรดหลานสาวคนนี้มากกว่าใคร ฮ่องเต้หนุ่มทราบว่าพระมารดาอยากมีองค์หญิงน้อยมาตลอด แต่ว่าสภาพร่างกายไม่เอื้อต่อการมีบุต
Last Updated : 2025-05-04ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๙
หลิวหงเถาพูด:เวลาของโลกมนุษย์และดินเแดนเบื้องบนต่างกัน หนึ่งวันของแดนสวรรค์เท่ากับหนึ่งปีของโลกมนุษย์ ระยะเวลารวมที่ข้าเซียนจากแดนแห่งการชำระล้างจากไปเป็น 40 วัน ของแดนสวรรค์ ในเมืองมนุษย์ก็เท่ากับ 40 ปีใช่! ตอนนี้ข้าตายจากการเป็นมนุษย์และได้กลับมายังดินแดนชำระล้างแล้ว พลังบริสุทธิ์ที่คุ้นเคยทำให้ข้ารู้สึกร่างกายคล้ายกับได้รับการเยียวยา พลังวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก …ที่แท้ความรู้สึกของการเลื่อนขั้นเป็นเช่นนี้ข้าเดินเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่อันมีดอกไม้นานาชนิดประดับตกแต่งไว้ ทั้งการจัดโต๊ะ ทั้งบรรยากาศโดยรอบให้ความรู้สึกถึงงานเลี้ยงฉลองไม่มีผิด ทันใดนั้นข้าก็ได้ยินเสียงของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น“ยินดีต้อนรับเซียนเถาฮวา ไม่ใช่สิ! ยินดีต้อนรับเทพเถาฮวากลับสู่แดนชำระล้าง ทั้งหมดนี้คืองานฉลองการต้อนรับกลับบ้าน”คนแรกที่ข้าเห็นยามเดินเข้ามาในห้องโถงคือท่านหัวหน้าดินแดน สิ้นประโยคของนางก็เกิดคลื่นพลังมากมายหลากสีขึ้นมาในห้องโถง พร้อมกับการปรากฏตัวของเทพเซียนองค์อื่น ๆ“ยินดีต้อนรับเถาฮวาเฉิน” พวกนางกล่าวต้อนรับข้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ข้าจึงมอบรอยยิ้มจริงใจส่งกลับไปให้ทุกคนเช่นกัน“ขอบคุณ
Last Updated : 2025-05-04
Latest chapter
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ตอนพิเศษที่ 3 (จบบริบูรณ์)
ตอนพิเศษที่ : 3เริ่มต้นชีวิตคู่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยณ ห้องหอของบ่าวสาวคู่ใหม่ในวังปีศาจ สองบ่าวสาวคล้องแขนกันดื่มสุรามงคลที่เถาฮวาเฉินเป็นผู้ทำขึ้นมาเอง แน่นอนว่ารสชาติที่ได้ย่อมต่างจากสุราทั่วไปที่นางให้ผู้อื่น“รู้หรือไม่ว่าสุราที่เราให้ฉางฉ่างดื่มจะทำให้ฉางฉ่างไม่สามารถไปดื่มสุราที่ใดได้อีก”“ข้ารู้”เถาฮวาเฉินเลิกคิ้วขึ้นสงสัย “เหตุใดถึงไม่แปลกใจหรือไม่สงสัยอันใดเลย ไม่คิดบ้างหรือว่าเราอาจจะวางยาอะไรใส่ให้ฉางฉ่างดื่มกินก็ได้”หยิ่นฉางยกยิ้ม ทั้งยังเทสุราใส่จอกแล้วยกดื่มให้นางดูอีกสามครั้ง เป็นการบอกว่าเขาไม่ได้สงสัยในสิ่งนี้ ช่างขยันในการพิสูจน์ด้านการกระทำสำคัญกว่าคำพูดจริง ๆ“ท่านรู้สึกแย่หรือไม่ ที่ข้าไม่ได้บอกท่านก่อนเรื่องที่ให้ท่านพ่อเตรียมงานแต่งงานของเราไว้”ท่าทางของเถาฮวาเฉินไม่แสดงออกว่าโกรธหรือไม่ แต่เขาก็ยังอยากรู้ความรู้สึกลึก ๆ ของนาง“อือ” นางทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่คนที่เฝ้ารอคำตอบกลับแอบกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว “อาจจะตกใจไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรนะ ฉางฉ่างก็อย่าคิดมาก เราเป็นคนตรง ๆ อยู่แล้ว คิดอย่างไรรู้สึกอย่างไรไม่เก็บมาคิดคนเดียวหรอก”“จริงหรือ”“จริงสิ
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ตอนพิเศษที่ 2
ตอนพิเศษที่ : 2องค์ชายเล็กของแดนปีศาจ“ว้าว~นี่เป็นครั้งแรกเลยกระมังที่เราได้มาเยือนพระราชวังของแดนปีศาจ ใหญ่โตดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบเหมือนกันนะฉางฉ่าง”หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาแนบชิดกันมาสามวัน คำเรียกของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปแล้ว จาก ‘หยิ่นฉาง’ ก็เป็น ‘ฉางฉ่าง’ และจากเถาฮวาก็เป็น ‘เถาเถ่า’“ต่อไปที่นี่ก็คือบ้านของเถาเถ่า ท่านพ่อต้องชอบท่านแน่ ไม่ต้องกังวลนะ เขาจะดีต่อท่าน”เถาฮวาเฉินพยักหน้ารับพร้อมสูดหายใจเข้าลึก ในใจคิดเหตุใดข้าจึงรู้สึกว่าเพิ่งผ่านช่วงแต่งงานแล้วก็กลับมาเยี่ยมบ้านเจ้าสาวกันนะ ว่าแต่…“จอมปีศาจจะชอบสุราของเราหรือไม่ สุราหมื่นปีแบบนี้แม้จะเป็นของหายาก แต่ไม่ได้มีใครที่จะได้ดื่มกินบ่อย ๆ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะไม่คุ้นลิ้น อย่างช่วงงานฉลองราชย์ขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ เราเคยเอาสุราหมื่นปีถวายเช่นกัน แต่พระองค์มิใคร่พอใจนัก ช่างเอาใจยากจริง ๆ”หยิ่นฉางหัวเราะในลำคอเบา ๆ หากบิดาของเขาได้ยินคำบ่นนี้ของนางไม่วายหัวเราะชอบใจที่นางเอ่ยนินทาประมุขของเผ่าสรรค์เช่นนี้“ทุกคนรอเราอยู่ที่ท้องพระโรงใหญ่”“หือ ท้องพระโรงหรือ”เถาฮวาเฉินรู้สึกเอะใจกับคำพูดนี้ของเขามาก จนกระทั่งเขาพานางเดินมาถึงจ
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ตอนพิเศษที่ 1
ตอนพิเศษที่: 1กิจกรรมที่คนคบกันเขาทำกัน ณ พระราชวังแคว้นชิงชิว “ท่านว่าเรามองนางอยู่เช่นนี้มานานแค่ไหนแล้ว”“ไม่รู้สิ หนึ่งชั่วยามได้แล้วหรือไม่ ถ้าท่านรู้สึกว่าเสียเวลาก็ไปทำงานที่คั่งค้างไว้ก่อนได้เลย ข้าขอดูนางต่ออีกหน่อย”หยิ่นฉางส่ายหน้าเบาๆ “ได้ใช้เวลาอยู่กับท่าน เช่นนี้ไม่เรียกว่าเสียเวลาหรอก แล้วอีกอย่างข้าก็ว่างมากด้วย”ตอนนี้เถาฮวาเฉินและหยิ่นฉางได้ลงมาโลกมนุษย์อีกครั้งเพื่อทำกิจกรรมที่คู่รักเขาทำกัน นั่นคือการทำอะไรก็ได้ให้ใช้เวลาร่วมกันมากที่สุด ซึ่งสิ่งที่เถาฮวาเฉินเสนอมาก็คือการนั่งมององค์หญิงสาม บุตรสาวของหลิวหงเถาที่กำลังนั่งอ่านตำราอยู่เถาฮวาเฉินละสายตาจากองค์หญิงสามเพื่อหันกลับมาจ้องมองหยิ่นฉาง “ใช้คำพูดรุกเราให้ใจเต้นรัวอีกแล้วนะ” จากนั้นก็จูงมือเขาออกจากศาลาที่องค์หญิงสามนั่งอยู่ ทั้งคู่พรางกายเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้มีมนุษย์ผู้ใดสามารถมองเห็นได้“ช่วงข้าวใหม่ปลามันจะให้แผ่วได้อย่างไร”ไม่เพียงแต่พูดเท่านั้น แขนยาวยังเอื้อมไปโอบไหล่นางพร้อมซบหน้าลงหัวไหล่ด้วย เถาฮวาเฉินไม่ได้ขัดขืนทั้งยังยกมือขึ้นลูบศีรษะเขาตอบ ทั้งคู่จับมือกันเดินผ่านสวนงดงามของวังหลวงและพูด
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๕๓
เถาฮวาเฉินพูด :“อื้อ~สบายจัง”ข้าบิดขี้เกียจพร้อมกล่าวเสียงอู้อี้ออกมาขณะที่ดวงตายังคงปิดสนิทอยู่ ข้ารู้สึกที่นอนนั้นช่างหนานุ่ม สามารถดูดวิญญาณของข้าให้อยู่บนนี้ได้ทั้งวัน แต่เดี๋ยวก่อนนะ…“ข้ามีเตียงแบบนี้ด้วยหรือ”“...จากที่ข้าลอบเข้าไปดูที่แดนดอกท้อ ไม่มีนะท่าน”เฮือก!เพียงแค่ได้ยินเสียงของเขาเท่านั้นข้าก็เด้งตัวขึ้นมานั่ง จากที่ไม่อยากลืมตาสู้แสง ดวงตากลับแจ่มชัดไร้ความพร่ามัว“นี่ท่าน…”กำลังจะตั้งคำถามว่า ‘นี่ท่านมาอยู่ห้องของเราได้อย่างไร’ แต่สุดท้ายก็เงียบไป เพราะคิดได้ว่าตนเองต่างหากที่มาอยู่ในดินแดนของผู้อื่น“ว่าต่อสิ หรือกำลังคิดอยู่ว่าข้าได้ทำอะไรท่านหรือไม่”หยิ่นฉางถามขึ้นยิ้ม ๆ ทั้งยังถอยห่างออกจากข้าดั่งกับว่าเขาอยากให้ข้ารู้สึกปลอดภัย ไม่โดนคุกคามอยู่ นั่นจึงทำให้ข้ารู้สึกดีต่อการกระทำนี้ของเขามาก“เราเปล่าคิดเช่นนั้นสักหน่อย ว่าแต่ท่าน…”ข้าไล่สำรวจเขาทั้งร่าง ตอนแรกก็แค่รู้สึกว่าเขามีอะไรเปลี่ยนไปสักอย่าง พอสำรวจอย่างละเอียดอีกที ที่แท้เป็นเพราะชุดสีขาว“ข้าดูแปลกตาไปใช่หรือไม่ ท่านจึงได้จ้องตาไม่กะพริบถึงเพียงนี้”หยิ่นฉางถามด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ก่อนที่จะยื่นมือม
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๕๒
สิ้นคำที่หยิ่นฉางปฏิเสธว่าตนไม่ใช่ ‘สุภาพชน’ เขาก็แสดงอาการตรงข้ามกับคำพูดนี้ทันทีโดยการอุ้มร่างบางเข้าสู่อ้อมแขนแล้วหายวับกลับถิ่น ณ ดินแดนปีศาจในทันทีตุบ!“โอ๊ย!”หยิ่นฉางวางเถาฮวาเฉินลงบนเตียงอย่างแรงจนร่างบางรู้สึกเจ็บจนต้องร้องออกมา ใบหน้างามชักสีหน้าใส่เขา แต่หยิ่นฉางหรือจะสน ร่ายมนตร์สร้างอาณาเขตไว้เพื่อไม่ให้เถาฮวาเฉินใช้พลังหนีออกจากที่นี่ไปได้จนกว่าจะสนทนากันให้รู้เรื่อง“ท่านรู้หรือไม่ว่าตอนนี้ ข้าก็นับว่าเป็นปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดตนหนึ่งในแดนปีศาจ มีทั้งประสบการณ์ด้านการต่อสู้ ไม่ว่าจะทั้งสัตว์อสูรร้ายหรือแม้กระทั่งเทพเซียนที่แข็งแกร่ง ข้าก็ผ่านมาแล้ว สำหรับท่านที่วัน ๆ หมักแต่สุรา...”พูดเพียงเท่านี้ก็เงียบไป อีกทั้งยังส่ายหน้าน้อย ๆ สองครั้ง ทำเอาคนถูกสบประมาทเดาคำว่า ‘สำหรับข้าไม่นับว่าเป็นอะไร จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด’ จากท่าทางของหยิ่นฉางได้แล้ว“เมื่อก่อนท่านไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่เหตุใดถึงได้เปลี่ยนมาเป็นเช่นนี้”หยิ่นฉางเลิกคิ้ว “ก็ไม่ใช่ว่าท่านบอกให้ข้าลืมเลือนเรื่องในอดีตหรอกหรือ นี่อย่างไร ข้าก็ลืมความอ่อนโยนที่เคยมีให้แล้วแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้ว ตกลงจะเอาอย่าง
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๕๑
“หึ! โดนเสด็จพ่อของพวกเจ้าลงโทษเรื่องใดมาเล่า ถึงได้มากวาดลานวัดเช่นนี้”“ท่านน้า”องค์ชายแฝดทั้งสองทิ้งไม้กวาดแล้ววิ่งเข้าไปหา ‘ท่านน้าหยิ่นฉาง’ ผู้ที่เวลาไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย เมื่อก่อนมีรูปลักษณ์เช่นไรตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิมไม่แปรเปลี่ยน“พวกเจ้านี่นะ โตจนป่านนี้แล้วยังทำตัวเหมือนกับลูกลิงอยู่ได้ รักษาภาพลักษณ์องค์ชายแห่งแคว้นบ้างเถิด”องค์ชายใหญ่พ่นลมหายใจออกจากจมูกอย่างแรง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“ท่านน้า ภาพลักษณ์ของพวกเราไม่เหลือตั้งแต่ที่เสด็จพ่อให้มากวาดลานวัดเช่นนี้แล้วขอรับ”“แต่ข้าว่าไม่เหลือตั้งแต่ไปก๊งเหล้าที่ร้านนั้นแล้วละ”อ๋องน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนที่จะเดินเข้ามารวมกลุ่มด้วย ที่จริงเขาไม่ได้โดนลงโทษให้มากวาดลานวัดเช่นนี้ แต่มีหรือที่องค์ชายแฝดจะปล่อยให้เขารอดไปได้ ทั้งยังกล่าวว่า…‘มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ก็ต้องร่วมฝ่าฝันไปด้วยกัน’“หือ” หยิ่นฉางเลิกคิ้วถาม “ร้านใดกันที่ทำให้ท่านอ๋องน้อยแห่งตำหนักชินอ๋องถึงขั้นไปลิ้มลองได้”องค์ชายรองเป็นคนอธิบายคำถามนี้ “เป็นร้านสุราดอกท้อข้างทางเล็ก ๆ ร้านหนึ่งขอรับท่านน้า คนขายเป็นพ่อค้าหน้าหยก รสชาติสุราเป็นร
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๕๐
“ต้าเกอ วันนี้กระบวนท่าไม่เลวเลย ฝีมือท่านพัฒนาขึ้นมาก”“เป็นเอ้อร์ตี้ออมมือให้ต่างหาก มิเช่นนั้นเราคงไม่เสมอกันเช่นนี้ เอาเป็นว่าขอบคุณที่ทำให้ต้าเกอไม่เสียหน้าก็แล้วกัน ไม่สิ! ต่อให้แพ้ แต่แพ้เอ้อร์ตี้ ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอายอะไร”“ต้าเกอก็ชมข้าเกินไปแล้ว มา! เอ้อร์ตี้คารวะให้ท่านหนึ่งจอก”“ได้เลย”สองบุรุษหน้าตาคล้ายกันเกือบสิบส่วนเอื้อนวาจาเยินยอกันเองก่อนที่จะยกจอกสุราชนกัน ทั้งสองคนที่ว่าก็คือองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองของแคว้นชิงชิวนั่นเอง ก่อนทั้งสองกลับวังตนเองทั้งคู่ได้ชวนกันมาร่ำสุราที่ร้านข้างทางเล็ก ๆ ร้านหนึ่ง“อือ สุราดี”รสชาติของสุราทำให้ทั้งสองพอใจเป็นอย่างมาก ขนาดที่ทั้งคู่หันไปชมเถ้าแก่ร้านหน้าละอ่อนไม่หยุด“เถ้าแก่ สุราดอกท้อของท่านรสชาติดียิ่ง ท่านทำเองหรือว่ารับมาขาย”เถ้าแก่ร่างบางตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาก่อนที่จะแย้มยิ้มรับคำชมนั้นอย่างภูมิใจ“แน่นอนว่าข้าย่อมหมักเอง คุณชายทั้งสองสนใจซื้อในปริมาณมากหรือไม่ ข้าน้อยจะคิดราคาให้เป็นพิเศษเลย”“โอ้ เช่นนั้นข้าขอสั่งสักสิบไหได้หรือไม่ เถ้าแก่เชิญคิดราคามาได้เลย”“สิบไหเป็นห้าตำลึงเงินก็แล้วกัน ราคากันเอง”ไม่เพียงองค์ชายทั้
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๙
หลิวหงเถาพูด:เวลาของโลกมนุษย์และดินเแดนเบื้องบนต่างกัน หนึ่งวันของแดนสวรรค์เท่ากับหนึ่งปีของโลกมนุษย์ ระยะเวลารวมที่ข้าเซียนจากแดนแห่งการชำระล้างจากไปเป็น 40 วัน ของแดนสวรรค์ ในเมืองมนุษย์ก็เท่ากับ 40 ปีใช่! ตอนนี้ข้าตายจากการเป็นมนุษย์และได้กลับมายังดินแดนชำระล้างแล้ว พลังบริสุทธิ์ที่คุ้นเคยทำให้ข้ารู้สึกร่างกายคล้ายกับได้รับการเยียวยา พลังวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก …ที่แท้ความรู้สึกของการเลื่อนขั้นเป็นเช่นนี้ข้าเดินเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่อันมีดอกไม้นานาชนิดประดับตกแต่งไว้ ทั้งการจัดโต๊ะ ทั้งบรรยากาศโดยรอบให้ความรู้สึกถึงงานเลี้ยงฉลองไม่มีผิด ทันใดนั้นข้าก็ได้ยินเสียงของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น“ยินดีต้อนรับเซียนเถาฮวา ไม่ใช่สิ! ยินดีต้อนรับเทพเถาฮวากลับสู่แดนชำระล้าง ทั้งหมดนี้คืองานฉลองการต้อนรับกลับบ้าน”คนแรกที่ข้าเห็นยามเดินเข้ามาในห้องโถงคือท่านหัวหน้าดินแดน สิ้นประโยคของนางก็เกิดคลื่นพลังมากมายหลากสีขึ้นมาในห้องโถง พร้อมกับการปรากฏตัวของเทพเซียนองค์อื่น ๆ“ยินดีต้อนรับเถาฮวาเฉิน” พวกนางกล่าวต้อนรับข้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ข้าจึงมอบรอยยิ้มจริงใจส่งกลับไปให้ทุกคนเช่นกัน“ขอบคุณ
ข้ามันสตรีขี้อิจฉา ๔๘
เมื่อยามที่ก้าวเท้าเดินเข้าไปในตำหนักแล้วได้ยินเสียงอ้อแอ้ของเด็กหญิง เสียงพูดไม่ชัดของเด็กชาย เสียงใสของสตรีอันเป็นที่รัก มันทำให้ข้ารู้สึกถึงคำว่า ‘ครอบครัว’นึกอยากขอบคุณเสด็จอาในวันนั้นที่บอกให้เขาอย่าได้สัญญาว่าจะไม่แตะต้องนาง มิเช่นนั้นคืนวันเหล่านี้ก็คงไม่เกิดขึ้นในชีวิตเขา“เสด็จพ่อ”‘อีเกอ’ พระโอรสองค์แรกของเขาวิ่งเข้ามาเกาะขา ร่างสูงก้มตัวลงแล้วอุ้มบุตรชายขึ้นแนบอก กดจมูกหอมแก้มซาลาเปาอย่างหมั่นเขี้ยว การที่มีคนหน้าตาคลายคลึงนางเพิ่มมาถึงสามช่างดีจริง ๆ“ฝ่าบาท…”ฮองเฮาคู่บัลลังก์ของเขาเพียงแค่ส่งยิ้มมอบให้เท่านั้น ไม่ได้ลุกขึ้นทำความเคารพ เพราะเขาเคยห้ามไว้ไม่ให้นางทำในเวลาส่วนตัวเช่นนี้“เป็นอย่างไรบ้าง ตำหนักใหม่ถูกใจฮองเฮาหรือไม่”ฮ่องเต้หนุ่มถามนางขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงความนุ่มนวลไว้หลายส่วน นางพยักหน้ารับเบา ๆ แล้วส่งบุตรีคนที่สามมาให้เขาอุ้ม ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มเมื่อเห็นเหงือกสีชมพูอ่อนไร้ฟันแย้มยิ้มดีใจที่เขาจะอุ้มนาง“เสี่ยวเม่ยของพ่อ”ไทเฮาโปรดหลานสาวคนนี้มากกว่าใคร ฮ่องเต้หนุ่มทราบว่าพระมารดาอยากมีองค์หญิงน้อยมาตลอด แต่ว่าสภาพร่างกายไม่เอื้อต่อการมีบุต
