17 โซฟาของท่านประธาน

“เฮียลม... กำลังหาเรื่องกลั่นแกล้งหนู”

เขาส่ายหน้า“คนอย่างผมเหรอจะทำร้ายน้ำใส มีอย่างเดียวที่อยากทำคือกินน้ำใสเท่านั้นแหละ”

วิมลรัมภายังจำน้ำเสียงเขาในวันนั้นได้ ทั้งคลั่งไคล้ ทั้งอยากครอบครองเธอ ผิดแต่หญิงสาววยังไม่พร้อมในการผูกมัด ยิ่งกว่านั้นเธอรู้ดี เขามีครอบครัวแล้ว ผู้ชายคนนั้นพร้อมเด็กหญิงเสี่ยวถิงแสนน่ารัก

“อีกครึ่งชั่วโมงก็จะเลิกงาน หวังว่าเฮียลมคงไม่กักขังหนูไว้ที่นี่หรอกนะคะ”

“อื้อฮึ ทำงานวันแรก ก็ต่อโอทีเลยแล้วกัน ผมอยากให้น้ำใสช่วยซื้อของ และคุยเรื่องงานที่จะไปดูแลลูกค้าต่างจังหวัดในต้นเดือนหน้า”

“สิ่งที่นอกเหนืองานหนูต้องทำด้วยหรือคะ ส่วนเรื่องไปต่างจังหวัดขอคิดดูก่อน”

“น้ำใสกำลังฝึกงานกับผม อย่าลืมเรื่องนี้ ส่วนการทำหน้าที่อื่นๆ เป็นดุลพินิจในการจ้าง และผมจะรับผิดชอบค่าล่วงเวลาให้เอง”

“เฮียลมวางแผนไว้ตั้งแต่แรกใช่ไหมคะ”

“ก็ถ้าเข้าใจแบบนั้น ผมจะได้ไม่ต้องอธิบายให้ยุ่งยาก” บอกเธอจบ ก็รวบเอวหญิงสาว ความรู้สึกคุ้นเคยกลับมา ลมหายใจผะผ่าวร้อนรินรดเนินหน้าอกเธอ

“กี่วันแล้ว ที่ผมไม่ได้ดูดนมอวบๆ ของน้ำใส”