Share
บทที่ 29
Related chapter
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 30
เฟิงป๋อเหยียนตกตะลึง เอ่ยปากว่า "คุณเป็นคนขอร้องผม""ฉันขอร้องคุณหรือ" เย่ซิงหยวี่ก้มหัวลงและพูดว่า "ฉันเหงามาก หลังจากพ่อของฉันติดคุกแล้ว ฉันอยากมีใครสักคนมารักฉัน..."ตาของเฟิงป๋อเหยียนเข้มขึ้น "ผมจะไม่มีวันรักคุณ""ใช่ คุณจะไม่มีวันรักฉัน ฉันเลือกคนผิดแล้ว" เสียงของเธอเบามาก เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วพร้อมจะเดินลงบันไดเฟิงป๋อเหยียนยนจับมือเธอไว้ "คุณจะไปไหน""ฉันจะไปหาพ่อ""ตอนนี้เขาติดคุกอยู่ คุณกลับมา" เฟิงป๋อเหยียนจับมือเธอให้แน่น และไม่ให้เธอไปเย่ซิงหยวี่กล่าวว่า "เขาติดคุกอยู่ แต่เขาต้องคิดถึงฉันมากแน่ ๆ ในทั่วโลก เหลือเพียงเขาจะคิดถึงฉันแล้ว"เฟิงป๋อเหยียนตกตะลึง พอออกแรงเล็กน้อย ก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนเย่ซิงหยวี่ล้มลงในอ้อมแขนของเขา เขาพูดว่า "พ่อของคุณอยู่ในคุก ไม่สามารถไปเยี่ยมได้ในตอนกลางคืน คุณไปพรุ่งนี้เลย""งั้นฉันก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่บ้านฉัน""คุณไม่มีที่ไป""งั้นฉันก็ต้องจากไปด้วย" เธอยืนยันที่จะไปเฟิงป๋อเหยียนหมดความอดทน อุ้มเธอขึ้นมาโดยตรง เตะปิดประตูและโยนเธอลงบนเตียงเย่ซิงหยวี่ลุกขึ้นและจะลงไปสีหน้าของเฟิงป๋อเหยียนเย็นลง กดเธอไว้ แล้วทับ
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 31
"คุณทำให้ผมเกิดปรารถนาขึ้น ครั้งนี้คุณต้องระบายมันให้ผม" เฟิงป๋อเหยียนไม่สนใจอะไร รีบใกล้ไปร่างกายของเย่ซิงหยวี่สั่นอย่างรุนแรง เธออยากผลักเขาออก แต่ถูกเขาจับมือทั้งสองข้างและจับไว้ที่ข้างหลังเธอหัวของเย่ซิงหยวี่ตกบนหมอนเขากอดเธอจากด้านหลังจูบลื่นลงไปตามหลัง ลมหายใจของเขาทั้งหนักและร้อนเหงื่อหนา ๆ โผล่ออกมาจากปลายจมูกของเย่ซิงหยวี่ "คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณมีเซี่ยชิงเฉินแล้ว ปล่อยฉัน..."เธออยากผลักเขาออก แต่มองไม่เห็น ผลักได้ไม่แม่นยำ บังเอิญได้สัมผัสถึงส่วนนั้น เธอตกใจจนแข็งทื่อ หน้าแดงไปหมด "เฟิงป๋อเหยียน!""เชื่อฟังหน่อยนะ" เฟิงป๋อเหยียนตบที่ก้นเธอสันหลังของเย่ซิงหยวี่แข็งทื่อ "ปล่อยฉัน!""วันนี้คุณต้องช่วยผมระบายความปรารถนา ไม่งั้นคุณจะเดินออกจากห้องนี้ไปไม่ได้" เสียงของเฟิงป๋อเหยียนทุ้มต่ำจนน่าตกใจเย่ซิงหยวี่นอนอยู่บนหมอน และรู้สึกว่าตัวเองน่าสังเวชมากเมื่อคืนเขาเพิ่งทำเรื่องนั้นกับเซี่ยชิงเฉิน วันนี้ก็มารังแกเธอ ทำไมเธอถึงสงสารขนาดนี้ จะแต่งงานกับเฟิงป๋อเหยียนและกลายเป็นเครื่องมือระบายความโกรธของเขาเธอคิดแบบนี้อยู่ แล้วก็พร้อมจะร้องไห้ในเวลานี้ ประตูห้องถูกผล
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 32
เย่ซื่อหัวถอนหายใจ "ในทั้งเมืองเซิน มีแต่เขาเท่านั้นที่สามารถปกป้องคุณได้ เมื่อก่อนพ่อรุกรานคนได้ไม่น้อย คนเหล่านั้นเพื่อเห็นแก่หน้าเฟิงป๋อเหยียน ถึงจะไม่แตะต้องคุณ สิ่งที่พ่อกลัวคือพอพวกคุณหย่าร้างกัน คุณจะตกอยู่ในอันตราย พ่ออยู่ที่นี่ ไม่สามารถปกป้องคุณได้เลย"สายตาของเย่ซิงหยวี่เศร้าโศกเย่ซื่อหัวกล่าวว่า "ซิงหยวี่ พ่อรู้ว่าคุณน้อยใจ แต่เฟิงป๋อเหยียนปกป้องคุณได้ ตราบใดที่เขาไม่ได้พูดว่าหย่า คุณก็อย่าหย่าเลย ในนามของคุณนายเฟิง คนข้างนอกจะไม่กล้าแตะต้องคุณเลย เมื่อพ่อออกไปจากที่นี่ พวกคุณค่อยหย่ากัน ถึงตอนนั้นพ่อก็สามารถปกป้องคุณได้แล้ว"ในใจเย่ซิงหยวี่ไม่ค่อยเต็มใจแต่พ่อกําลังรับโทษจำคุกอยู่ เย่ซิงหยวี่ไม่อยากทำให้พ่อเป็นห่วงเย่ซื่อหัวกล่าวว่า "ซิงหยวี่ พ่อรู้ว่าคุณกําลังคิดอะไรอยู่ คุณอาจจะรู้สึกว่าการแต่งงานไม่มีความสุข ใช้ชีวิตอย่างหดหู่ใจมาก แต่ชีวิตไม่ได้มีแต่ความสุข เมื่อเทียบกับความสุขแล้ว ชีวิตมันจะสำคัญกว่า ตอนนี้พ่ออยู่ที่นี่ ไม่สามารถออกไปปกป้องคุณได้ แต่พ่ออยากให้คุณใช้ชีวิตอย่างดี""ที่เขาไม่รักคุณ ไม่กลับบ้าน ต่างก็ไม่เป็นไร คุณก็ถือว่าตัวเองหย่าไปแล้ว ลดความคาด
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 33
เพื่อนสนิท?ซูเหยียนเหยียนหรือ?เย่ซิงหยวี่เงยหน้าขึ้นมาทันที "เฟิงป๋อเหยียน คุณทำอะไรกับเหยียนเหยียน""เมื่อคืนเธอเผยแพร่ความเป็นส่วนตัวของผมบนอินเทอร์เน็ตตามอำเภอใจ และด่าชิงเฉินด้วย เช้านี้ที่ชิงเฉินมาหาผม ก็เพื่อมาบอกผมว่าเธอตั้งใจจะฟ้องซูเหยียนเหยียน"เย่ซิงหยวี่หายใจเข้าลึก ๆ และสงบลง "เพราะแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆอย่างพาดหัวข่าวนี้ พวกคุณก็ต้องฟ้องเหยียนเหยียนเหรอ""ตอนที่เธอพูดเรื่องไร้สาระ ทำไมเธอถึงไม่รู้ว่านึกถึงผลที่จะตามมาล่ะ""เธอแค่เป็นเดือนเป็นร้อนแทนฉันเท่านั้น อีกอย่าง เธอแค่ทะเลาะกับแฟน ๆ นิดหน่อยไม่ได้ทำร้ายใคร""คุณอยากให้เธอรับหนังสือบอกกล่าวทวงถามจริง ๆ ใช่ไหม" เฟิงป๋อเหยียนมองลงไปที่เธอ ดูเหมือนจะไม่อยากพูดกับเธออีกต่อไป เขาเลยหันหลังแล้วจากไปเย่ซิงหยวี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วไล่ตามไป "เฟิงป๋อเหยียน พวกคุณจะทำอะไรกันแน่""ขึ้นรถ"เฟิงป๋อเหยียนขึ้นรถไป และไม่ได้ปิดประตูรถเย่ซิงหยวี่กลัวว่าเขาจะเอาผิดซูเหยียนเหยียนจริง ๆ ไม่กล้าไม่ทำตาม เธอเปิดประตูรถแล้วนั่งขึ้นไป พยายามใช้เหตุผลกับเขา "เรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะโอเคไหม""ดูการแสดงของคุณสิ" เสียงของเฟิง
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 34
เย่ซิงหยวี่มองด้วยขมวดคิ้ว "ฉันโตขึ้นแล้ว ไม่ชอบสีชมพูแล้ว"" 22 ปี ขนยังเกิดไม่ครบเลย"เย่ซิงหยวี่คิดว่าเขาหมายถึงส่วนนั้น เลยหน้าแดงเล็กน้อย"ทำไมหน้าแดงจัง" เฟิงป๋อเหยียนพบการเปลี่ยนแปลงนี้ ตระหนักว่าเธอคิดเพี้ยนไปแล้ว สายตาก็ลึกขึ้น "คุณคิดถึงเรื่องอะไรแล้ว"เย่ซิงหยวี่ทำหน้าเย็นลง "เปล่า""ได้คิดแน่นอน หน้าแดงไปหมดแล้ว" เขายิ้มขึ้นมา มองเธอจากด้านบน "ตอนเช้าไม่ได้ทำให้คุณพอใจ ในใจเลยไม่พอใจนิดหน่อยแล้วใช่ไหม"เย่ซิงหยวี่นึกถึงภาพตอนเช้าอย่างอธิบายไม่ได้ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยชิงเฉินมา คาดว่าเธอจะรอดไม่ได้แล้ว เธอหน้าแดงขึ้นอีก แล้วผลักเขาออกไป "เปล่าไง""คิดก็คิดไป ทั้งชายและหญิงมีความต้องการกันหมด ไม่มีอะไรต้องปิดบังหรอก" เฟิงป๋อเหยียนไม่ได้โกรธ ส่งกระโปรงผ้าโปร่งในมือให้เธอ "ไปลองดูสิ"สีหน้าของเย่ซิงหยวี่แข็งทื่อจะตาย แต่ไม่อยากบอกอะไรมากกับเขา ถือกระโปรงเข้าไปเปลี่ยนไม่กี่นาทีต่อมา เธอเปลี่ยนกระโปรงเสร็จและออกจากห้องลองเสื้อเฟิงป๋อเหยียนนั่งบนโซฟาอย่างสง่างาม สิ่งแรกที่เขาเห็นคือขาที่เรียวยาวสองข้างเธอใส่รองเท้าส้นสูงแบบหัวเข็มขัดเส้นเดียวประดับเพชรขึ้นไปอีก หุ่น
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 35
"ผักดองกระหล่ำปลีก็อร่อยด้วย มันกรอบและหวาน นายหญิงลองชิมได้เลย นอกจากนี้ ในปกตินายหญิงจะต้องปลูกฝังนิสัยการใช้ชีวิตที่ดี ทำงานและพักผ่อนให้ตรงเวลา อย่านอนดึกบ่อย ๆ” สวี่มู่รู้ว่าเย่ซิงหยวี่เรียนการออกแบบ และมักจะนอนดึกเพื่อวาดภาพ จึงเตือนเธอเย่ซิงหยวี่แปลกใจมากกับความใส่ใจของสวี่มู่ เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่คิดว่าที่คุณดูหยาบกร้าน แต่ใส่ใจขนาดนี้ แฟนคุณต้องมีความสุขมากที่อยู่กับคุณใช่ไหม""นายหญิง อย่าแซวผมเลย ผมยังโสดอยู่""อ๊ะ? คุณยังโสดอยู่หรือ หน้าตาคุณดูดีมากนะ และความสูงก็1.8 เมตรกว่า แถมเป็นผู้ช่วยพิเศษของประธาน เงินเดือนน่าจะสูงมากใช่ไหม จะไม่มีแฟนได้ยังไง"สวี่มู่อยากจะบอกว่า ที่ติดตามประธานเฟิง จะมีเวลาพักผ่อนได้ยังไงล่ะ สแตนด์บายตลอด 24 ชม. ถ้ามีเวลาไปหาแฟนถึงจะแปลกเลยแต่ก่อนที่เขาจะพูดออกมา เฟิงป๋อเหยียนก็ขึงตาใส่เขาอย่างเย็นชา "สวี่มู่!"สวี่มู่หันกลับไป "ประธานเฟิงครับ มีเรื่องอะไรหรือครับ โปรดสั่งได้เลยครับ"ผู้ชายที่เบาะหลังจ้องมองพวกเขาสองคนด้วยสีหน้าไม่ดีมาก "หุบปาก ผมจะพักผ่อน""ครับ!" สวี่มู่ไม่กล้าพูดอีกเฟิงป๋อเหยียนปิดตาเย่ซิงหยวี่คิดว่าเขาเป็นคนแปล
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 36
"แป๊บหนึ่ง"เขายังใส่ไม่เสร็จ ปลายนิ้วของเขาถูผิวของเธอไปเรื่อย ๆ ทำให้หัวใจของเย่ซิงหยวี่เต้นเร็วขึ้น เธออดเร่งไม่ได้ "เร็วหน่อยสิ""คุณอยู่นิ่งๆเลย" เขาสั่งให้เธอ เธอขยับตัวตลอดเวลา เขาจะสวมมันได้อย่างไรเย่ซิงหยวี่ได้แต่อดทนให้ตัวเองอย่าขยับเขาใส่จนรําคาญเล็กน้อย จับตัวเธอให้หันมาโดยตรง และสวมใส่ให้เธอต่อหน้าเมื่อเย่ซิงหยวี่เงยหน้าขึ้น ก็เป็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ผู้ชายที่แต่งตัวเรียบร้อยเหมือนกษัตริย์ที่ชี้แนะกับเรื่องของชาติ ตัวเขาแผ่ความเฉลียวฉลาดและความสง่างามไว้เย่ซิงหยวี่ไม่กล้าสบตาเขา ก็หลุบขนตาที่เรียวยาวลงเฟิงป๋อเหยียนสังเกตเห็นถึงความตึงเครียดของเธอ และมองเธอหลายครั้ง เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยหน้าแดง เหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลนที่สวยงาม"เดี๋ยวเข้าไปแล้ว ต้องร่วมมือกับผมให้ดี" เฟิงป๋อเหยียนกําชับเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งเย่ซิงหยวี่มองดูเขา ดวงตาชุ่มชื่น "ฉันทำตัวดีแล้ว คุณจะไม่เอาเรื่องเหยียนเหยียนแล้วใช่ไหม""อืม"เย่ซิงหยวี่ยิ้มขึ้นทั้งสองเดินเคียงบ่าเคียงไหล่เข้าประตูไป พอเข้าไปก็เป็นถ้วยชาใบหนึ่งโยนมา ทุบที่ข้างเท้าของเฟิงป๋อเหยียน"ไอ้สารเลว ตระกูลเฟิงไม่ม
คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 37
"แล้วทำไมคนที่แซ่เซี่ยคนนั้นถึงบอกว่าผู้หญิงในรถคือเธอ" ตาเฒ่าเฟิงถามเฟิงป๋อเหยียนเฟิงป๋อเหยียนพูดเบา ๆ ว่า "แค่สร้างกระแสเท่านั้น ช่วงนี้โครงการใหม่กําลังจะออกมาแล้ว กรุ๊ปต้องการความสนใจบ้าง"เมื่อได้ยินว่าโครงการใหม่กําลังจะออกมาแล้ว ความโกรธของตาเฒ่าได้หายไปมาก หันมาถามเขาว่า “โครงการใหม่เสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ”"ผมเคยทำให้ท่านผิดหวังเมื่อไหร่หรือ" เฟิงป๋อเหยียนยิ้มนี่ก็คือเหตุผลที่ตาเฒ่าเฟิงชอบเขามีบุคลิกนิสัยสุขุม มีความสามารถในการทำงานสูง ดังนั้นตาเฒ่าเฟิงจึงมอบทั้งกรุ๊ปให้เขาจัดการพอพูดเรื่องบริษัทเสร็จ ตาเฒ่าเฟิงก็เริ่มเร่งให้ตั้งครรภ์แล้ว "ป๋อเหยียน คุณก็อายุไม่น้อยแล้ว อย่าเดินทางไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศบ่อยๆเลย ฝากเรื่องไว้กับลูกน้องเถอะ ทุ่มเทแรงกายแรงใจที่บ้าน รีบคลอดเหลนให้ผมสิ"ตาเฒ่าอายุมากแล้ว ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการได้อุ้มเหลน"ได้" เฟิงป๋อเหยียนรักษารอยยิ้มที่จาง ๆ และมองไปที่เย่ซิงหยวี่เย่ซิงหยวี่ยิ้มอย่างขมขื่นเฟิงป๋อเหยียนมีลูกแล้วจริง ๆ แต่ไม่ได้เป็นของเธอ แต่เป็นของเซี่ยชิงเฉิน ถ้าตาเฒ่ารู้ ไม่รู้ว่าจะปล่อยให้เธอแต่งเข้ามาหรือไม่เย่ซิ
Latest chapter
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 100
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 99
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 98
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 97
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 96
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 95
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 94
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 93
- คุณนายเล็กหัวรั้นมาก ลุงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง บทที่ 92
