บทที่ 49 เรียกคนที่ฝีมือดีที่สุดของพวกคุณมาซะ

ยังมีใครที่ไม่ยอมอีก ก้าวออกมาได้เลย !

น้ำเสียงของฉินเป่ยยังคงราบเรียบดังเคย หากแต่คราวนี้กลับไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาแม้เพียงนิดเดียว

เพราะพวกเขาทุกคนต่างก็รับรู้ได้ถึงความกดดันอันน่ากลัวที่ผิดแผกไปจากปกติของชายหนุ่ม กดพวกเขาเสียจนแทบจะหายใจไม่ออก

โจวเทียนเป่ยและหวังเป่ยซานคุกเข่าลงกับพื้น พยายามที่จะเงยหน้าขึ้น แต่กลับไม่กล้าจ้องตาฉินเป่ยโดยตรง ลึก ๆ ในใจชายหนุ่มทั้งสองแทบคลั่ง เมื่อฉินเป่ยดูคล้ายเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไอสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวของชายหนุ่มทำให้พวกเขาหวาดกลัว !

“ดูท่าแล้วพวกคุณดูไม่ค่อยอยากยอมเลยนะ ก็ได้ ผมจะให้โอกาสพวกคุณ โทรไปเรียกคนมาช่วยได้เลย”

“เรียกคนที่ฝีมือดีที่สุดของพวกคุณมาซะ !”

ฉินเป่ยมองไปยังผู้คนที่อยู่โดยรอบ แม้สวะพวกนี้ไม่อาจทำให้เขานึกกลัวเกรงขึ้นมาได้ แต่ก็ทำให้เขานึกขยะแขยงไม่ต่างจากตอนที่เห็นคางคกจนทำให้เขาหงุดหงิด จนตัดสินใจว่าคืนนี้จะต้องจัดการให้จบสิ้นในคราเดียว !

โจวเทียนเป่ยกัดฟันกรอดแต่กลับไม่เอ่ยออกมาแม้เพียงคำเดียว คนที่เขาพึ่งพามากที่สุดก็คือจ้าวเทียนเจ๋อ ทว่า เวลานี้แม้แต่จ้าวเทียนเทียนจี๋ก็คุกเข่าลง แล้วเขาจะยังเหลือใครให้พึ่งพาได้

ส่ว