คุณภรรยาเทพนักรบของผม

เรือนจำซิวหลัว สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นของแดนใด และไม่อยู่ภายใต้อำนาจควบคุมของแดนใดด้วยเช่นกันผู้คนที่น่าหวาดกลัวและชั่วร้ายอย่างสุดขีดในโลกถูกคุมขังอยู่ที่นี่ แค่เพียงนักโทษทุกคนของที่นี่กระทืบเท้า ทั้งโลกก็จะต้องสั่นสะเทือน!แต่จนถึงขณะนี้ ที่ยังไม่มีแดนใดกล้าแตะต้องสถานที่แห่งนี้ไม่เพียงเพราะคนชั่วช้าสามานย์อย่างสุดขีดถูกคุมขังที่นี่ แต่ยิ่งไปกว่านั้นเป็นเพราะชายหนุ่มคนหนึ่งที่นี่ด้วยนั่นก็คือ ฉินเป่ย!ในเวลานี้ ผู้คนที่ชั่วร้ายอย่างยิ่งมากกว่าร้อยคนกำลังคุกเข่าต่อหน้าฉินเป่ย ด้วยความเคารพยำเกรงอย่างยิ่ง แม้กระทั่งไม่เต็มใจแม้กระทั้งรู้สึกอาลัยอาวรณ์!ไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นใด แต่เพราะวันนี้ฉินเป่ยจะได้ออกจากคุก“นายน้อย นี่คือทรัพย์สินทั้งหมดของผมใน แดนหิมะ มีอยู่เพียงห้าหมื่นล้านซดอลลาร์สหรัฐซึ่งนับว่าไม่มาก แต่เพื่อขอบคุณท่านช่วยที่ดูแลผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา หวังว่าท่านคงจะไม่รังเกียจ”“นายน้อย นี่คือหุ้น 50% ของผมในไฟว์สตาร์กรุ๊ป ตามราคาตลาดปัจจุบัน จะมีมูลค่าหนึ่งแสนล้านดอลลาร์สหรัฐ”“นายน้อย นี่เป็นบัตรอิมพีเรียลแบบจำกัดจำนวนระดับโลกที่ออกโดยตระกูลรอธไชลด์ของผมครับ ในโลกนี้มีแค่

ตกลงเธอเป็นใครกันแน่?ถึงก่อนหน้านี้ฉินเป่ยจะถูกรูปร่างหน้าตาอันงดงามของอวี่เจียวหรงทำเอาตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่เขาก็ยังสามารถรับรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นนักรบจากการวิเคราะห์อาการบาดเจ็บของเธออวี่เจียวหรงไม่ได้สนใจสายตาของฉินเป่ย เธอนั่งลงที่ข้างเตียงก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้เขาฉินเป่ยรับแก้วน้ำไว้ก่อนจะดื่มเสียงดังอึก ๆ ตอนนี้เองที่อวี่เจียวหรงเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “สวัสดีฉินเป่ย ฉันชื่ออวี่เจียวหรง เป็นคู่หมั้นของคุณ!”“อะไรนะ? คู่หมั้นผม?”ฉินเป่ยงุนงงจนไม่มีกะจิตกะใจสนใจรูปร่างสะโอดสะองของอวี่เจียวหรงคู่หมั้นมาจากไหน?ในระหว่างที่ฉินเป่ยกำลังทำตัวไม่ถูก จู่ ๆ อวี่เจียวหรงไม่รอช้าถาโถมตัวเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะพูดขึ้น “เดิมทีฉันอยากจะยกตัวเองให้คุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ว่าคุณดื่มจนเมาไม่รู้เรื่อง ตอนนี้คุณก็ตื่นแล้ว ด้านนอกแสงแดดก็งดงามมาก เราอย่าพลาดยามเช้าอันงดงามแบบนี้ไปเลยนะคะ!”พูดจบ อวี่เจียวหรงก็ประกบปากเข้าจูบฉินเป่ยทันทีฉินเป่ยตะลึงจนสมองขาวโพลน แต่ตัวเขาในฐานะเทพเจ้าสงครามแห่งซิวหลัว แน่นอนว่าเขาควบคุมตัวเองได้อย่างยอดเยี่ยม เขาจึงยื่นมือไปดันหัวไหล่ของอวี่เจ

โจวห้าวกับหยางลี่ปรากฏตัวพร้อมกับบอดี้การ์ดสองสามคนเมื่อโจวห้าวมองเห็นสภาพรอคนของเหมาสง เขาก็ด่าขึ้นมาอย่างอดไม่ได้“แค่ฉินเป่ยกับแม่ที่แก่ไม่ตายของมันพวกแกยังจัดการไม่ได้ แล้วจะเลี้ยงพวกแกไว้ทำไม!”“ไอ้พวกสวะเอ๊ย!”“ไม่ใช่นะครับ นายน้อยโจว ไอ้เจ้านั่นมันสู้เก่งมากเลยครับ นายน้อยโจวท่านต้องช่วยออกหน้าแทนพวกเรานะครับ!”เหมาสงคลุกคลานมาที่ข้างเท้าของโจวห้าว ก่อนจะใช้เสื้อผ้าเช็ดรองเท้าหนังของเขาแต่ความสนใจของโจวห้าวในตอนนี้ไปอยู่ที่อวี่เจียวหรงกับอันหนิงหมดแล้วเป็นผู้หญิงที่สวยดูมีราศีมาก!พอเปรียบเทียบหยางลี่กับอวี่เจียวหรงและอันหนิงแล้ว ความแตกต่างห่างชั้นก็เห็นได้อย่างชัดเจน!นี่มันลูกเป็ดขี้เหร่กับหงส์ขาวชัด ๆ!ภายในชั่วพริบตา สมองของโจวห้าวก็ผุดความคิดชั่วร้าย สายตาของเขาไม่ละออกจากร่างกายของอวี่เจียวหรงเลย“สาวสวยทั้งสอง สวัสดีครับ ผมชื่อโจวห้าว นี่เป็นนามบัตรของผม”“โจวห้าวคนนี้เป็นคนตระกูลระดับสามแห่งเมืองหยางตู พ่อของผมเป็นผู้นำตระกูล ทั้งสองคงยังไม่ทราบสินะครับว่าหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามมาถึงเมืองหยางตูแล้วน่ะ?”“ผมเห็นว่าพวกคุณสองคนไม่ใช่คนเมืองหยางตู แต่คงต้อง

“ท่านแม่ทัพ ฉินเป่ยเป็นหมอจริง ๆ เขาสามารถรักษาท่านได้จริง ๆ เหรอคะ?”“แล้วก็ เมื่อสักครู่ท่านได้บอกเขาหรือเปล่าว่าท่านคือหงส์ปัณฑูร”ทันทีที่มาถึงด้านนอกโรงพยาบาลอันหนิงแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะถามเธอ ในระหว่างทางที่มาก่อนหน้านี้อวี่เจียวหรงได้เล่าเรื่องที่ฉินเป่ยเป็นหมอและกำลังทำการรักษาเธอให้อันหนิงฟัง“ฉันเชื่อว่าฉินเป่ยจะรักษาอาการบาดเจ็บของฉันได้ แต่ฉันหวังว่ามันจะไม่เร็วขนาดนั้น เมื่อกี้ฉันอยากจะบอกฐานะที่แท้จริงของตัวเองกับเขา แต่เธอไม่เห็นเหรอ ว่าตอนที่เราสองคนยอมรับว่าเป็นทหารในกรมการทหาร สีหน้าของเขานิ่งสงบเกินไป”เมื่ออวี่เจียวหรงพูด อันหนิงก็นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นแบบนั้นจริง ๆอวี่เจียวหรงพูดต่อ “ฉินเป่ยลึกลับยิ่งกว่าที่ฉันกับเธอคิดเอาไว้ ศิษย์ของผู้มีพระคุณไม่ใช่คนไร้ความสามารถหรอก เพราะงั้นเธอจำคำที่ฉันพูดตอนอยู่ในห้องผู้ป่วยเอาไว้นะ แล้วก็อย่าไปลองสืบค้นเขาล่ะ!”“ค่ะ!”อันหนิงตอบรับไปพร้อมกับเปิดประตูรถให้อวี่เจียวหรงอวี่เจียวหรงเพิ่งขึ้นมาบนรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อมองเห็นเบอร์โทรศัพท์เธอก็ต้องขมวดคิ้ว ก่อนจะส่งสัญญาณให้อันหนิงออกรถ รอจนรถเริ่มออกตัวแล้วเธอถึงได้

เวินซูซูไม่เชื่อว่าฉินเป่ยจะเก่งแบบที่ท่านย่าของเธอพูด!หัวใจของเวินหงอิงไม่อาจสงบลงได้เลย ในเมืองหยางตูแห่งนี้ นอกจากเหล่าเฒ่าปีศาจพวกนั้น เธอก็ไม่กลัวใครแล้วเมื่อหลายปีก่อนเธอมีโอกาสได้ต่อกรกับเฒ่าปีศาจ แต่เธอก็พ่ายแพ้ไปโดยปริยายถึงแบบนั้นเธอก็ยังรับรู้ได้ถึงกระแสลมปราณไหลเวียนในร่างกายของพวกเขา รู้ว่าตัวเองมีความแตกต่างกับพวกเขามากแต่เมื่อกี้เธอกลับหยั่งรู้ถึงการบำเพ็ญของฉินเป่ยเลย ยามที่เธอมองเขา เขาก็เป็นราวกับหลุมดำลึก!“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน”“เด็กน้อย หลานต้องจำไว้นะ สิ่งที่หลานทำไม่ได้ ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะทำไม่ได้”“แล้วจำไว้ด้วยว่า อย่ามองคนแค่เพียงภายนอก ย่าดูคนไม่ผิดหรอก”“ย่าจะให้งานหลานไปทำ ไปหาเสี่ยวเป่ยแล้วผูกมิตรกับเขาซะ”“เข้าใจไหม?”เวินซูซูฟังน้ำเสียงของเวินหงอิงที่ดูเรียบง่ายแต่เธอกลับไปกล้าตั้งข้อสงสัย ถึงภายในใจของเธอจะไม่อยากยินยอม แต่ก็ทำได้เพียงยอมรับปาก……ตอนนี้ฉินเป่ยซื้อร้านแห่งหนึ่งได้สำเร็จแล้ว และตอนที่เขาตั้งท่าจะเดินจากไป เขาก็ถูกคนคนหนึ่งขวางหน้าเอาไว้และคนที่มาก็คืออากุ่ย! หัวหน้าบอดี้การ์ดของตระกูลโจว“ไงไอ้เปี๊ยก ข้อ