บทที่ 438 เคยได้ยินเรื่องหงส์ปัณฑูรไหม

ครู่หนึ่งนายหญิงสิบสามรู้สึกหวาดกลัว

ไม่ว่าฉินเป่ยจะฝึกเธอให้กลายเป็นมนุษย์โลหิตหรือตกไปอยู่ในมือของวิหาร ชะตากรรมของเธอคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

เธอไม่กลัวความตายสิ่งที่เธอกลัวคือการอยู่ก็ไม่ได้ขอตายก็ไม่ได้

เธอฝึกฝนมนุษย์โลหิตทุกคนด้วยตัวเธอเอง และมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดว่ากระบวนการนี้จะเจ็บปวดเพียงใด

เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอก็คุกเข่าลง

“คุณชายฉิน โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย”

“จริง ๆ แล้ว ข้ามีตัวตนอีกระดับหนึ่ง ข้าเป็นทาสของเหยียนเซินท่านทูตจากวิหาร”

“วังไป๋ฮวาของข้าคือดวงตาของวิหาร รับผิดชอบในการติดตามและรวบรวมสารต่าง ๆ เกี่ยวกับกองกำลังทุกสำนักในเมืองจูเชวีย โดยเฉพาะตระกูลอู๋!”

นายหญิงสิบสามไม่กล้าปิดบัง เธอบอกทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและเหยียนเซิน

รวมทั้งเรื่องที่เหยียนเซินสั่งให้เธอจัดการกับฉินเป่ยด้วย

ฉินเป่ยพอใจมากและถามว่า: “คุณเคยเห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับหญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีขาวและถือหอกมังกรเงินหรือไม่”

นายหญิงสิบสามไม่ค่อยเข้าใจว่าคำพูดของฉินเป่ยหมายถึงอะไร

“ข้าไม่รู้สิ ข้าไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อนค่ะ”

“แล้วคุณเคยได้ยินเรื่องหงส์ปัณฑูรบ้างไหม?”

วิ๊ง!

ในหัวของนายห