แคทเธอรีนถอนหายใจออกมายาวเหยียดแล้วกล่าวต่อ "ความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จวิชาในคัมภีร์นี้คือหนึ่งในพันเท่านั้น ดังนั้น อย่าหวังว่าเธอจะเชี่ยวชาญมันในโอกาสแบบนี้"มันจะยากแค่ไหนกัน?แดร์ริลขมวดคิ้ว "มิสแคทเธอรีน เมื่อไหร่ผมจะเข้าไปได้ครับ?" เขาถาม"ฉันพาเธอเข้าไปได้เลย" เธอตอบ"มิสแคทเธอรีน ช่วยรอผมตรงนี้สักครู่ก่อน" แดร์ริลขัด เขาวิ่งกลับไปหาเซอร์ซีด้วยท่าทางรู้สึกผิดบนใบหน้า"เซอร์ซี ผมขอโทษจริง ๆ" เขากล่าว "ผมมีบางอย่างต้องไปทำกับมิสแคทเธอรีน ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถไปทานอาหารกับคุณได้ เอาไว้คราวหลังได้ไหม?"การทานอาหารกับสาวงามนั้นเป็นเรื่องที่น่าล่อตาล่อใจก็จริง แต่ใครจะสามารถปฏิเสธโอกาสในการเรียนรู้หนึ่งในคัมภีร์ของหกสำนักหลักได้กันล่ะ?"โอเค" เซอร์ซีพยักหน้าอย่างไม่ชอบใจ ไม่มีใครเคยปฏิเสธเธอ! แดร์ริลเป็นคนแรกเลยครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น แดร์ริลได้ตามแคทเธอรีนไปที่ห้องสมุด ออดของโรงเรียนเพิ่งดัง และนักเรียนมากมายก็เข้าไปเช่นกันพวกเขาผ่านกลุ่มคนเข้าไปในมุมเงียบสงบที่มีรูปวาดติดอยู่ที่กำแพง แคทเธอรีนยกรูปออก มันเผยให้เห็นปุ่มทองคำที่ซ่อนอยู่หลังมัน เมื่อเธอกดปุ่มนั้น กำแพงก็พลั
คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์แค่ชื่อก็ดูทรงพลังแล้ว! แดร์ริลโห่ร้องอย่างมีความสุข เขาพลิกหน้ากระดาษอย่างใจร้อน และอ่านตัวหนังสือไม่กี่ประโยคบนหน้าแรก'คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์นั้นเป็นของสำนักเส้าหลิน คิดค้นโดยพระโพธิธรรม มันคือผลงานชิ้นเอกของพลังภายใน''พลังภายใน? นี่มันไม่ได้เป็นวิชาที่ทรงพลังเหรอ?'อย่างไรก็ตาม เขายังคงเปิดหน้าคัมภีร์ต่อไป และในที่สุด้ขาก็จมอยู่กับเนื้อหาของคัมภีรืสรุปคือมันไม่ใช่หนังสือพลังภายในทั่วไป มันอธิบายรายละเอียดว่าหากสามารถบรรลุวิชานี้ได้ พลังภายในของผู้ใช้จะบริสุทธิ์เท่าที่พลังงานจะบริสุทธิ์ได้ นั่นหมายความว่าหากใครสามารถบรรลุคัมภีร์พลังพิสุทธิ์บริสุทธิ์ได้อย่างหมดจด พวกเขาจะทรงพลังมากกว่าผู้บ่มเพาะในระดับเดียวกันด้วยเหตุนี้ แดร์ริลจึงมีความสุข เขานั่งขัดสมาธิ ปลดปล่อยสนามพลังออกมา แล้วเริ่มบ่มเพาะเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงมาถึงในอีกสองวันต่อมา ทั่วทั้งเมืองอยู่ในบรรยากาศของการเฉลิมฉลอง ขนมไหว้พระจันทร์ถูกวางขายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งคนมากมายออกมาเดินเล่นที่สวน ยังไงก็ตาม ลิลี่ยังคงอยู่ที่บ้าน เธอหม่นหมองแพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง หลงหยา—รายได้แหล่งเดียวของเธอ—ได้ป
คุณย่าลินดันดูท่าทางอับอายอย่างมาก"แม่ หยุดเถอะ..." ลิลี่ขอร้องเสียงแผ่วลิลี่กล่าวต่อ "คุณย่าคะ คุณย่าอยากให้หนูช่วยอะไร?"คุณย่าลินดันและวิลเลียมมองหน้ากัน "ลิลี่ หากหลานมอบเงินเพื่อช่วยธุรกิจของตระกูลให้ผ่านพ้นความยากลำบากครั้งนี้ไปได้ พวกเราจะซาบซึ้งมาก" เธอยิ้มวิลเลียมเสริม "แน่นอน เราจะมอบหุ้นบางส่วนให้เธอด้วย"ลิลี่ยังคงนิ่งเงียบและจมอยู่ในภวังค์ของเธอซาแมนธาเริ่มการดูหมิ่นของเธออีกครั้ง "พวกคนหน้าไม่อาย! ลืมไปแล้วเหรอว่าหุ้นบางส่วนนั่นมันเป็นของเธอ? พวกคุณขโมยมันไปจากเธอ แล้วตอนนี้พอพวกคุณเงินหมด พวกคุณก็วิ่งกลับมาหาเรา""แม่ หยุดนะ!" ลิลี่ตวาด เธอเหลือบมองคุณย่าลินดันแล้วตกลง "ก็ได้ หนูจะยอมรับข้อตกลงของคุณย่า"เธอยังมีเงินเป็นสิบ ๆ ล้านอยู่กับตัว หากเธอยังเก็บไว้นานกว่านี้ มันจะต้องหมดจากอาการติดพนันของซาแมนธาแน่ เธอยอมเสียเงินแลกเปลี่ยนกับหุ้นบางส่วนยังดีเสียกว่า อย่างไรก็ตาม เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายหลอกเอาในครั้งนี้คุณย่าลินดันยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า "ยอดยเยี่ยม! ย่ารู้ว่าหลานไม่ใช่คนโหดร้าย เพราะยังไงเสียเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ! เราจะแลกเปลี่ยนหุ้นยี่สิบ
แน่นอน แดร์ริลย่อมรู้ว่าถนนแอตแลนติกจะต้องอัดแน่นไปด้วยผู้คน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พอลจะจองถนนได้ทั้งสาย?จากนั้น มือถือก็ดังขึ้น มันมาจากลิลี่ลิลี่ถาม "แดร์ริล นายออกมาจากห้องสมุกรึยัง?"ลิลี่เดินอยู่บนถนนแอตแลนติกตอนที่เธอคิดจะโทรหาแดร์ริล เธอไม่คิดว่าเขาจะรับ! แดร์ริลหัวเราะ เขาได้ยินความเร่งรีบและคึกคักมาจากฝั่งของลิลี่ "ใช่ คุณอยู่ที่ไหน?" เขาตอบสนอง"ฉันอยู่ที่ถนนแอตแลนติกกับเจดแล้วก็เฟบี้ คนเยอะมาที่นี่! มาหาพวกเราสิ!" ลิลี่อุทานอย่างคาดหวังแล้วแดร์ริลจะปฏิเสธได้อย่างไร? "โอเค รอผมได้เลย!" เขาตอบลิลี่วางสายด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ความจริงที่ว่าเธอจะได้พบกับแดร์ริลในอีกไม่นานทำให้เธอแทบเป็นลม!แท็กซี่ที่แดร์ริลเรียกเกือบจะไม่ถึงถนนแอตแลนติกเพราะรถติด แดร์ริลลงมาแล้วเดินไปตามฝูงชน มีร้านข้างทางมากมายที่นี่ เหล่าคนขายต่างตะโกนเพื่อเรียกลูกค้า โคมไฟต่างประดับประดาถนนทั้งสายเป็นทิวแถวแดร์ริลชื่นชมภาพตรงหน้าขณะที่ตามหาลิลี่ไปด้วย"มารับการตรวจดวงชะตา! ร้านหมอดูเปิดให้บริการแล้ว!"เมแกนและเคนท์นั้นอยู่ไม่ไกลตอนที่พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของหมอดู หมอดูคนนี้ดูจะมีอายุประมาณสี่สิบ
หมอดูคิดหาวิธีแก้ปัญหา "การทำลายกระแสแห่งโชคร้ายนั้นง่ายมาก" เขาอธิบาย "เพียงแค่เลือกฤกษ์ดี ๆ แล้วแต่งงานเสีย"แต่งงาน?เมแกนตะลึง จากนั้นเธอก็รู้สึกตัว เธอหน้าแดงขึ้นหมอดูกล่าวต่อ "ฉันเพิ่งสังเกตได้ว่าชายที่อยู่ข้างคุณนั้นมีธาตุน้ำในตัวเขา พวกคุณสองคนเหมาะสมกัน! หากให้ฉันเดา พวกคุณคงเป็นคู่รักกันใช่ไหม?"เมแกนหน้าแดงแล้วพยักหน้าหมอดูหัวเราะ แล้วตบที่ตักของตัวเอง เขาแกล้งทำเป็นนับนิ้วแล้วอุทาน "มันสมบูรณ์แบบ! ในอีกหกเดือนข้างหน้า จะมีสองวันที่เป็นฤกษ์ที่ดีในการเกิดพิธีวิวาห์ ขอแสดงความยินดีกับคู่แต่งงานใหม่ล่วงหน้า!"จากนั้น หมอดูก็ถอนหายใจออกอย่างโล่งอก เขาทำภารกิจสำเร็จแล้วเคนท์ฉีกยิ้มกว้าง เขาใช้โอกาสนี้ในการคว้ากล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง "เมแกน แต่งงานกับผมนะ" เขาเปิดกล่อง เผยให้เห็นแหวนเพชรในนั้น มันเป็นประกายใต้แสงโคมทั้งหลายฝูงชนอุทานอย่างชื่นชม ช่างโรแมนติก เขาขอแต่งงานในกลางงานเทศกาลวันไหว้พระจันทร์!เมแกนกัดริมฝีปากของเธอ เธอประทับใจแต่ก็อาย เธอและเคนท์มีสัญญาวิวาห์อยู่ในมือ งานแต่งงานของพวกเธอถูกผูกไว้แล้ว ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นว่าจะเกิดขึ้นเมื่
แดร์ริลหัวเราะแล้วเหลือบมองหมอดู "ผมไม่สนใจ""ไม่นะ คุณผู้ชาย!" หมอดูตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เคนท์ลอบสั่งให้เขาขวางแดร์ริลไว้ เขาคว้ามือของแดร์ริลแล้วแกล้งตรวจดูลายมือของเขา "คุณมีชะตาที่แน่มาก ๆ รอคุณอยู่นะสหาย""ใช่ ท่านพูดถูก ชีวิตเขามันยากลำบากจริง ๆ นั่นแหละ!" เคนท์ระเบิดหัวเราะแล้วตะโกน "ทุกคน! หมอดูท่านนี้แม่นมากจริง ๆ !""ฉันไม่สนใจการดูดวง ปล่อยฉัน" แดร์ริลหงุดหงิดหมอดูยังคงไม่หยุด "ไม่นะ สหาย มันเป็นโชคชะตาที่พวกเราได้พบกัน ดังนั้นฉันต้องดูดวงของคุณ ฉันเห็นได้ว่าเธอนั้นใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การปกป้องของคนอื่นในฐานะลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต"ฮ่าฮ่าฮ่า!'เขาเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต!'ฝูงชนรอบข้างระเบิดหัวเราะเมื่อพวกเขาได้ยินเคนท์ตบไหล่ของแดร์ริลแล้วถอนหายใจ เขาแกล้งทำเป็นเจ็บปวด "นายได้ยินไหม? หมอดูบอกว่านายเป็นได้แค่ลูกเขยบ้านคนอื่น มันเป็นโชคชะตา ฉันล่ะรู้สึกเสียใจกับนายจริง ๆ"เมแกนยิ้มไม่ออก เธอกัดริมฝีปากของเธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ'ชะตาของแดร์ริลน่าสงสารขนาดนี้เลยเหรอ? ขนาดหมอดูยังบอกว่าเขาจะต้องเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นไปตลอดทั้งชีวิต!'แดร์ริลยิ้มในขณะที่เข
เปรี้ยง!แดร์ริลซัดฝ่ามือเข้าเต็มหน้าของหมอดูอย่างรุนแรง"เ-ี่ย!"หมอดูร้องออกมาในขณะที่กลิ้งไปไกลจากแรงปะทะ เขาตกลงกับพื้นด้วยความมึนงงพร้อมเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก"คุณ..."เขาชี้ไปที่แดร์ริลด้วยความโกรธแลัความกลัวหลังจากตั้งสติขึ้นมาจากความตกใจได้"แดร์ริล นี่แกทำอะไร?" เคนท์ตะโกน "แกไปตีเขาทำไม? มารยาทของแกมีบ้างไหม?"เมแกนเองก็ตื่นตระหนก "แดร์ริล นายทำแบบนั้นทำไม? คำพูดเขาไม่เข้าหูก็จริง แต่เขาเป็นคนที่น่าเคารพ นายทำการไม่เคารพเขาด้วยการตีเขาได้ยังไง""ใช่เลย!"ฝูงชนเห็นด้วยและวิจารณ์แดร์ริล"พวกฃนายไม่ควรทุบตีเหล่านักพรตเต๋าเพียงเพราะนายยังหนุ่มและแข็งแรงนะ""ใช่..."แดร์ริลเมินทุกคนแล้วเดินไปหาหมอดูด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เขาคว้าหนวดของชายคนนั้นแล้วยกเขาขึ้นแคว๊ก!แดร์ริลออกแรงดึงหนวดออกมา มันหลุดออกมาจากหมอดู"เห็นไหม เขาแปะหนวด"แดร์ริลโยนหนวดลงพื้นแล้วมองไปรอบ ๆหมอดูกระวนกระวาย "คุณผู้ชาย นี่มันเกินไปนะ ฉันจะสวมหนวดปลอมไม่ได้รึไง?""มีกฎบอกเหรอว่าหมอดูสวมหนวดปลอมไม่ได้?""เขาแค่ทนไม่ไหว ใช่ไหมล่ะ?"แดร์ริลยังคงรอยยิ้มเย็นชาก่อนจะฉีกชุดของหมอดูโดยไร้คําพูดแค
แดร์ริลยิ้มให้เมแกน "รอบหน้าคุณต้องตื่นตัวมากกว่านี้นะ หมอดูส่วนใหญ่ล้วนเป็นพวกจอมปลอมทั้งนั้นแหละ"เมแกนพยักหน้าแล้วกล่าวเสียงแผ่ว "ยังไงก็เถอะ นายได้เอาเม็ดยาเทวะมาด้วยไหม?"เธอไม่มีทางลืมเรื่องนี้!แดร์ริลส่ายหัว "ผมไม่มีมัน ครั้งหน้าแล้วกันนะ"เขาเพิ่งกลับออกมาจากห้องสมุด เขาไม่มีเวลากลับบ้านใบหน้าของเมแกนเผยความผิดหวังออกมาในขณะที่เธอพยักหน้า "ก็ได้ ถ้างั้น ฉันจะติดต่อนายไปอีกครั้ง นายช่วยเอาเม็ดยาเทวะมาให้ฉันครั้งหน้าได้ไหม?"แดร์ริลพยักหน้าก่อนจะบอกลากับเธอ เขาต้องไปตามหาลิลี่เมแกนหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินไปทิศตรงข้าม"เมก รอฉันด้วย!" เคนท์ตะโกนด้วยความตระหนก เขาไล่ตามเธอไปเมแกนโมโหมาก เธอจำได้ว่าหมอดูปลอมคนนั้นเรียกชื่อเคนท์ออกมาด้วยความตื่นตระหนกในตอนที่เธอกำลังจะจับเขา เธอจึงได้รู้ว่าทั้งหมดนี้มันเป็นการกระทำของเคนท์เธอผิดหวังเขาเคยบอกให้คนแกล้งเป็นฉลาม แล้วตอนนี้เขาก็ให้ใครบางคนแกล้งเป็นหมอดูอีก ขยะสิ้นดี!แดร์ริลเดินไปมาประมาณสิบนาที แต่ก้ไม่เจอลิลี่เลยถนนแอตแลนติกนั้นเนืองแน่นไปด้วยผู้คน มีคู่รักมากมายที่นี่แดร์ริลรู้สึกตัวว่าเขาไม่เคยทำอะไรโรแมนติกให้