'กูอยากเลื่อนสถานะ อยากเป็นมากกว่าเพื่อนที่ไม่ใช่แค่คู่นอนตอนที่มึงเงี่-ยน'
View Moreบทนำ
ปึก ปึก ปึก
"อ๊ะ...อ๊า~ แดน...นะ...นายทำแรงเกินไป ฉันจุกนะ!" นิวเคลียร์บอกเสียงพร่าเมื่อคนข้างบนถาโถมแรงกายเข้าใส่ไม่ยั้งจนร่างกายเธอสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน แต่เหมือนคำพูดของเธอจะไม่เป็นผลกับแดเนียลเลย
"ทำไม ปกติเธอก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" แดเนียลแสยะยิ้มมุมปากแล้วดันตัวขึ้น กระชับตัวนิวเคลียร์เข้ามาแนบกาย เขากระแทกกระทั้นท่อนลำเขื่องเข้าไปในกายเธอจนเกิดเสียงทะลึ่งขึ้นภายในห้องนอนสุดหรูหราของนางแบบสาว ที่ใช้เป็นสนามรับศึกหนักจากแดเนียลวันนี้
ร่างกายเธอโยกคลอนไปตามแรงกระแทกผสมผสานกับการเปล่งเสียงครางตามจังหวะ เรียวขาสวยถูกแดเนียลจับกดลงกับเตียงนอนจนขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้
"อึก...อื้อ~ แดนนายมันซาดิสม์จริงๆ ว่ะ"
"ชอบไม่ใช่เหรอ แต่คงไม่เด็ดเท่าเด็กเธอหรอกมั้ง"
"แล้วฉันลีลาดีกว่าคนที่แกเคยนอนด้วยไหมละ" นิวเคลียร์ถามกลับอย่างยิ้มๆ แต่กลับได้คำตอบจากคนตัวโตด้วยการที่เขากดศีรษะเธอลงกับหมอนจากนั้นก็กระแทกความใหญ่โตเข้ามาอย่างบ้าคลั่งจนเธอกรีดร้องเสียงหลงด้วยความจุก
"อ๊า~ เธอมันต้องเด็ดกว่าอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันคงไม่กลับมาตายรังเอากับเธอแบบนี้หรอก" คำพูดร้ายกาจที่ไม่ถนอมน้ำใจกันถูกพ่นออกมานับครั้งไม่ถ้วน แต่นิวเคลียร์ไม่ได้สนใจอะไร เพราะทั้งสองทำข้อตกลงกันไว้ว่า แค่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกัน โดยห้ามใครคนใดคนหนึ่งรู้สึกมากกว่า แค่มีเซ็กซ์ระบายความอยากแล้วก็จบ และความเป็นเพื่อนก็ยังคงเหมือนเดิม
"หึหึ...อ๊า~ นี่เล่นแบบนี้อีกแล้วนะ" นิวเคลียร์ทำหน้ายุ่งที่จู่ๆ แดเนียลก็จับเรียวขาเธออ้าออกกว้าง เขาค่อยๆ ประคองแก่นกายใหญ่และฟาดลงกับกลีบดอกไม้อวบนูนจนเกิดเสียงทะลึ่ง แต่แดเนียลกลับมองด้วยสีหน้าพอใจเป็นอย่างมากที่เห็นเลือดสีแดงสดเปรอะเปื้อนกลีบดอกไม้นิวเคลียร์ มันบ่งบอกถึงความรุนแรงที่ชายหนุ่มกระทำกับเธอในทุกๆ ครั้ง
"เลือดมึงนี่น่ากินมากเลยว่ะ"
"เรียกมึงอีกแล้วนะ!"
"เออ ขอโทษ ติดปากไปหน่อย" แดเนียลแสยะยิ้มมุมปากแล้วเลียริมฝีปากลวกๆ ก่อนจะตวัดสายตามองหน้าคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่าง "ขอ...เลียหน่อยได้ปะ อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง" แดเนียลเงยหน้าขึ้นมาขอนิวเคลียร์ตรงๆ แต่หญิงสาวกลับส่ายหน้า
"ไม่เอา มันสกปรก"
"สกปรกแล้วยังไง เธอไม่ได้ให้ผู้ชายคนไหนทำแบบนี้มาก่อนไม่ใช่เหรอ ถือซะว่าฉันเป็นคนแรกแล้วกัน ไหนๆ ก็เป็นคนเปิดซิงแล้ว" แดเนียลไม่สนใจสีหน้าบูดบึ้งของนิวเคลียร์ เขาก้มลงไปจูบเนินสวาทของเธอเบาๆ แล้วตวัดลิ้นเลียเลือดสีแดงที่เปรอะเปื้อนอยู่บนกลีบดอกไม้ แล้วทำหน้าพิจารณา
"บอกว่าอย่าทำไง นายพูดไม่รู้ความแบบนี้" แดเนียลตวัดสายตาดุๆ มองนิวเคลียร์ที่ยังพูดไม่จบประโยคดี
"แล้วเธอจะพูดทำไมหลายๆ ครั้ง ก็รู้อยู่นี่ว่าฉันไม่สนใจ"
"ไอ้โรคจิต! อย่ามาทำตัวเป็นโรคจิตตอนมีอะไรกันได้ไหม น่ารำคาญชะมัด!" นิวเคลียร์หุบขาแล้วพลิกตัวนอนตะแคงข้าง ทว่าสิ่งที่เธอทำกลับเข้าทางคนเจ้าเล่ห์อย่างแดเนียล
"ขอบคุณนะ ที่ช่วยคิดท่าใหม่ๆ ให้" ว่าจบแดเนียลก็ดันแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบที่เปรอะเปื้อนน้ำรักและเลือด เขาถาโถมแรงกายเข้าใส่นิวเคลียร์ด้วยความมันเขี้ยว และรั้งใบหน้าเธอมาจูบหนักๆ ขบกัดริมฝีปากจิ้มลิ้มจนมีเลือดออกแล้วก็เลียกินเลือดเธอจนเปรอะเปื้อนมุมปาก "ถ้าไม่เอากันแบบนี้มันก็ไม่สุด เธอเองก็ชอบให้ทำแบบนี้ไม่ใช่รึไง" เขากระซิบเสียงพร่าข้างใบหูเล็กแล้วกดริมฝีปากจูบไหล่มนหนักๆ
"อื้อ~ แต่ก็ไม่ใช่แบบนี้ไหม ไอ้บ้านี่เล่นเลือดทุกครั้งเลย"
"ก็ชอบอะ ทำไม"
"แต่ฉันไม่ใช่คู่ขาแกนะ ที่จะได้มาทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ ลืมข้อตกลงที่เราสองคนทำไว้ได้ไหม" นิวเคลียร์ทำหน้าบึ้งใส่เมื่อคนด้านหลังไม่ยอมฟัง
"ก็เอากับมึงกี่ครั้งก็ได้เวลาอยาก แต่ห้ามทำรุนแรงและห้ามปล่อยใน และ...ห้ามเอากับคนอื่นโดยไม่ใส่ถุงเพราะกูเอาสดกับมึงได้คนเดียว"
"แดเนียล!"
"ทำไม หรือที่กูพูดไปไม่จริง?" แดเนียลเลิกคิ้วใส่คนตัวเล็กยั่วโมโหเธอ ทั้งที่เบื้องล่างยังสอดประสานกันแนบแน่น นิวเคลียร์สะบัดตัวออกด้วยความไม่พอใจ
"ไม่อยากคุย" เธอชักสีหน้าใส่เขาอีกครั้งในขณะที่แดเนียลนอนแผ่หลา เอามือผสานกันไว้ที่ท้ายทอย มองสีหน้าเอาเรื่องของนิวเคลียร์ด้วยความชอบใจ
"ทำไม หรือมึงหวั่นไหวกับกูแล้ว"
"ต่อให้มีนายสักร้อยล้านคนบนโลกนี้นะ ฉันก็ไม่มีทางเอามาเป็นผัวหรอกแดน"
"โอเค…ก็คิดว่ามึงหวั่นไหวซะอีก แต่กูก็เป็นคนแรกของมึงนะ ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่เคย...มีอะไรกับผู้ชายคนไหนมาก่อน" แดเนียลสะดุ้งเมื่อจู่ๆ หมอนใบใหญ่ก็ลอยมากระแทกที่หน้าเขา "โอเคๆ หยุดพูดก็ได้"
"ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็กลับไปได้แล้ว รำคาญ"
"ไม่เอาอะ วันนี้อยากนอนกับเธอที่นี่"
"ก็กลับไปกินเหล้ากับพี่ชายนายสิ พี่ดีแลนน่ะ"
"ไม่ รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่ น่ารำคาญกว่าอีก" แดเนียลทำหน้าเบื่อหน่ายเมื่อนึกถึงสีหน้าเรียบนิ่งของพี่ชายตัวเอง
"เหอะ!" หญิงสาวสะบัดตัวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอยู่นานสองนานและเดินออกมาด้วยสภาพกึ่งเปลือยเปล่า นิวเคลียร์กระชับปมผ้าขนหนูให้แน่นแล้วคว้าเอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมทับอีกชั้น "มองทำไม ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ"
"เปล่า กูแค่มอง...และคิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย"
"คิดอะไรของนาย"
"คิดว่า ทำไมมึงถึงยอมมามีอะไรกับกู ตั้งแต่วันนั้นแล้ว" แดเนียลแสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจแล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง เท้าแขนไปด้านหลังมองหญิงสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์สุดๆ เขาลุกขึ้นเดินเข้ามาประชิดตัวนิวเคลียร์ นึกอยากเล่นอะไรสนุกๆ เลยจับตัวคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้าหากระจกและกดตัวเธอลง
"ทำอะไรของนายเนี่ย!"
"เปล่า แค่อยาก...ลองอะไรแปลกๆ หน่อย" แดเนียลถกชายเสื้อคลุมนิวเคลียร์ขึ้นมากองไว้บนบั้นท้ายงอนงามและฟาดฝ่ามือลงจนเกิดเสียงดัง ส่งผลให้บั้นท้ายกลมกลึงแดงซ่านเป็นรอยฝ่ามือหนาทันที
"มากไปแล้วนะ ลืมไปแล้วเหรอว่าเราตกลงอะไรกันไว้"
"มึงก็อ้างแต่เรื่องข้อตกลงบ้าบออะไรไม่รู้ แต่พอเอาจริงๆ ก็เคลิ้มจนไปไม่เป็นเหมือนกันแหละ"
"แดน! ฉันจะฟ้องป๋าเดนนิสว่านายรังแกฉัน"
"ฟ้องว่าอะไรดี" นิวเคลียร์กัดปากแน่นฮึดสู้จนแดเนียลยอมปล่อยเธอ ฝ่ามือเรียวเล็กฟาดลงที่หน้าผากชายหนุ่มอย่างจัง "โห แม่งเล่นแรงว่ะ"
"ก็ใครใช้ให้มาแกล้งก่อน ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"เออ ขอคุยโทรศัพท์กับปลายฟ้าก่อน" แดเนียลเลิกคิ้วให้นิวเคลียร์แล้วออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงคอนโดฯ ชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบสบายใจเฉิบ พ่นควันสีขาวคละคลุ้งในอากาศ
"ขอตัวก่อนนะ ฉันต้องไปดื่มกับเพื่อน" นิวเคลียร์เดินมาบอกแดเนียลเสียงเบา ด้วยกลัวว่าคนที่อยู่ในสายเขาจะได้ยินเอา แต่แดเนียลกลับถลึงตาใส่เธอแล้วรั้งแขนไว้
"พี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับคนสวย พรุ่งนี้เจอกันที่เดิม"
(ค่ะ รักพี่แดนนะคะ)
"ครับ.."
"แหวะ! จะอ้วก"
"เอากันไม่ทันข้ามวันจะท้องแล้วเหรอ"
"เอ๊ะ! ไอ้บ้านี่"
"แล้วจะไปดื่มกับเพื่อนที่ไหน" แดเนียลปล่อยมือนิวเคลียร์ แล้วกอดอกรอฟังเธอพูด
"ก็ไปที่ที่คุ้นเคย"
"เดี๋ยวก็เมาเหมือนหมากลับมาอีก กูไม่ว่างไปตามเก็บมึงหรอกนะ"
"แดน! ฉันไม่ใช่ขยะนะไอ้บ้า"
"เดี๋ยวก็มาเสียตัวให้กูอีก" นิวเคลียร์ชักสีหน้าใส่แล้วหันหลังให้แดเนียล
'แล้วทำไมต้องมาเสียซิงให้ไอ้บ้าแดเนียลด้วยเนี่ย!'
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห
บทที่ 25ยากกว่าที่คิดหนึ่งสัปดาห์ต่อมาตั้งแต่หมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้คือวันที่แดเนียลได้รับรู้รสชาติของการเป็นพ่อที่แท้จริง อดตาหลับขับตานอนแทบทุกวันก็ว่าได้ เวลาจะกินข้าวยังต้องกินหนึ่งคำแล้ววิ่งไปดูลูกทีหนึ่ง"ยากกว่าที่คิดไว้" เขาพึมพำกับนิวเคลียร์ขณะที่เธอปั๊มนมให้เนญ่าอยู่บนโซฟา "กว่าจะโตได้มันเหนื่อยขนาดนี้เหรอวะ""ไม่ได้เลี้ยงวันสองวันโตนะ""เข้าใจแล้ว" เขาหันไปมองนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าสุดๆ ขอบตางี้ดำคล้ำเหมือนคนโดนของ แต่คงจะเป็นของเนญ่าที่ทำเอาพ่อไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืน "เธอง่วงไหม""นิดหน่อย เดี๋ยวต้องไปซักผ้าอ้อมลูกอีก""เดี๋ยวฉันทำเอง ปั๊มนมเสร็จก็ไปนอนเถอะ""แดน…นายไหวใช่ไหม" เป็นคำถามที่นิวเคลียร์พร่ำถามเขาตลอดและเธอก็จะได้คำตอบเดิมว่า 'ไหว' "เราจ้างแม่บ้านดีไหม อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาภาระไปอีกหนึ่งอย่างนะ" ไม่ใช่ว่าไม่เคยถามเขาแต่เธอถามจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาหลอกล้อแล้ว"ไม่ เดี๋ยวเลี้ยงเอง" คำตอบเดิมๆ สีหน้าเดิมๆ ของแดเนียลทำเอานิวเคลียร์ถอดใจที่จะจ้างแม่บ้าน เพราะเขายืนยันคำเดิมว่าจะเลี้ยงเอง ทำเองก็ต้องเลี้ยงเขาให้เติบโตด้วยมือสองข้างของตัวเอง"อืม" เธ
บทที่ 24ตกหลุมรักหลายชั่วโมงต่อมาแดเนียลเท้าคางมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกน้อยด้วยความหลงใหล ไม่รู้ว่าต้องเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไง ความรู้สึกที่อยากทำให้เธอมีความสุขตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลกและรู้สึกหวิวๆ ที่หัวใจคล้ายว่าตกหลุมรักซ้ำๆ ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันแท้ๆ ทุกๆ การเคลื่อนไหวของเนญ่า ทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างน่าประหลาดใจ"ลูกครับ" ปลายนิ้วชี้แตะลงที่ปลายจมูกเชิดของลูกสาวตัวน้อยด้วยความระมัดระวัง สัมผัสของพ่อทำให้เธออ้าปากหาวจนใบหน้าแดงซ่าน ใบหน้าที่แดงซ่านชวนให้หลงใหลจนเขาไม่อาจละสายตาไปไหนได้ "ริมฝีปากแดงซ่านเหมือนแม่หนูตอนที่ชอบทาลิปสติกที่พ่อซื้อให้เลย" แดเนียลพึมพำเสียงเบาเพราะกลัวรบกวนเวลานอนของลูกสาวและนิวเคลียร์ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ แต่เขาจะรู้ไหมว่าเธอน่ะรู้สึกตัวตื่นนานพอที่จะได้ยินสิ่งที่แดเนียลพูดกับลูกทุกอย่าง ทั้งกลั้นยิ้มทั้งกลั้นขำ"อื้อ~" เนญ่านิ่วหน้าแล้วร้องไห้งอแง ผู้เป็นพ่อเลิ่กลั่กมองไปที่นิวเคลียร์คล้ายว่าจะถามว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นเพราะลูกร้องไห้ ทั้งอยากอุ้มขึ้นมาโอ๋ก็กลัวทำลูกหลุดมือ"อุ้มลูกสิ" นิวเคลียร์เอ่ยบอกเสียงพร่า เธอดันตัวลุกขึ้นมานั่ง
บทที่ 23ลืมตาดูโลกสองสัปดาห์ต่อมานิวเคลียร์นั่งพิงพนักโซฟามองแดเนียลเดินผ่านไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ "หยุดเดินได้ไหม เวียนหัว!" แดเนียลหยุดชะงักแล้วหันมองหญิงสาว"ใกล้คลอดแล้วต้องเตรียมของหลายอย่าง" ว่าจบก็เดินต่อขณะที่นิวเคลียร์ทำหน้าเหยเก เธอรู้สึกหน่วงที่ท้องและท้องก็แข็งทุกๆ สิบนาทีเห็นจะได้ พอแดเนียลเดินเสร็จเขาก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้านิวเคลียร์พร้อมเท้าใส่เอวมองเธอ "เป็นอะไรทำไมทำหน้าเบื่อหน่ายขนาดนั้น""ก็บอกไปแล้วว่าอย่าเดินไปมามันเวียนหัว""ก็เตรียมของไงวะ""เตรียมอะไรนักหนาเนี่ย นายให้แม่บ้านเตรียมไว้แล้วเถอะแดน" นิวเคลียร์กระแทกเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิดปนรำคาญที่แดเนียลไม่ฟังเธอพูดสักที "มานั่งตรงนี้หน่อย""ทำไม""อย่ามีคำถามมากได้ปะ ถามทุกอย่างเลย""แล้วจะหงุดหงิดทำไมวะ บอกดีๆ ก็นั่งไหม" หญิงสาวได้แต่กลอกตามองบนกับคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่ม พูดดีด้วยก็เถียงพอขึ้นเสียงก็ว่า เธอคร้านจะเถียงกับเขาแล้วจริงๆ "บอกให้นั่งทำไม เป็นอะไร?" พอแดเนียลนั่งลงนิวเคลียร์ก็รีบดึงแขนเขามาดมแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ"เหนื่อย""จะเป็นลมหรือไง?""เปล่า แค่อยากได้กลิ่นนาย""ปกติก็นอนดมทุกวันอยู่แล้วน
Comments