เมื่อพวกเขาทั้งสี่คนมาถึง สถานที่นั้นดูมีผู้คนเนืองแน่นอีวอนและลิลี่ กลายเป็นจุดสนใจของสายตาทันทีเทพธิดาสองนางนี้ช่างงดงามเหลือเกินผู้ชายบางคนถึงกับไม่ละสายตา หญิงสาวสองคนนี้ช่างสวยงามมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง!ทั้งสองไม่ทันได้สังเกตุว่ากำลังตกเป็นจุดสนใจของใครหลายคน พวกเธอกำลังสนใจกับร้านแผงลอยที่ตั้งขนาบทั้งสองข้างทางของถนน มีแผงลอยตั้งขายโบราณวัตถุกันมากมายอยู่เต็มไปหมดม้วนกระดาษอักษรลายมือโบราณ, หยก, เซรามิก และสิ่งของงานฝีมือปราณีตสวยงามมากมายล้วนดูน่าสนใจแดร์ริลเดินเที่ยวเล่นและมองไปรอบ ๆ งานเทศกาลโบราณวัตถุของที่นี่น่าสนใจเป็นพิเศษ เขาสังเกตุเห็นของดีมีคุณภาพอยู่บ้างประปรายตามทางที่เขาเดินผ่านในที่สุดพวกเขาก็มาถึงร้านแผงลอยที่ใหญ่ที่สุดในตลาด มีหลายคนยืนเรียงรายรอบร้านนั้นอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ คิงส์ตันอีวอนชื่นใจที่ได้เจอพ่อของเธอและรีบเข้าไปหาตัวเขา "พ่อ"คิงส์ตันหันหลังมาพยักหน้าตอบรับ "แมตต์ มาเร็ว ช่วยดูหน่อย ภาพวาดนี่ราคาสักเท่าไหร่?!"เจ้าของร้านแผงลอยยืนถือภาพวาดไว้ในมือมันคือภาพวาดของเสือท่าทางปราดเปรียว อุ้มเท้าของมันอยู่บนหินภูเขาขณะคำรามหันหน้า
คิงส์ตันหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินแมตต์ประเมินภาพวาดเขาเลือกคนไม่ผิด! แมตต์วิเคราะห์ได้เฉียบขาดจนกระจ่างชัด คลายความสงสัยของคิงส์ตันในตัวเขา นั่นคือมาตรฐานสากลของนักประเมินราคาโบราณวัตถุผู้เชี่ยวชาญระดับโลกอีกอย่างแมตต์นั้นดูหล่อเหลาเอาการ ช่างเหมาะสมกับลูกสาวของเขา!อีวอนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับการวิเคราะห์พรสวรรค์การประเมินวัตถุโบราณของแมตต์นั้นน่าประทับใจผู้ขายวัตถุโบราณออสตินถึงกับยกนิ้วโป้งชื่นชม "ดูเหมือนคุณจะเป็นมืออาชีพ! คุณวิเคราะห์ภาพวาดได้ง่ายดายแต่กระจ่างชัดแจ้งแมตต์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจแต่ไม่ได้ตอบอะไร ในฐานะผู้ประเมินวัตถุโบราณชื่อดัง เขาคุ้นชินกับการตกเป็นจุดสนใจและรับคำชื่นชมคิงส์ตันหัวเราะด้วยความสุขใจและกล่าว "เอาล่ะ ออสติน ฉันจะซื้อมัน!"หนึ่งพันล้าน! แม้ว่าเขาจะต้องสิ้นเนื้อประดาตัว เขาก็ยังรู้สึกว่ามันคุ้มค่า ถ้าหากเขาขายภาพวาดออกไปได้ในภายหลัง เขาก็หาเงิน 3 พันล้านได้โดยเร็วอีวอนปลื้มปริ่ม เธอไม่สามารถละสายตาจากภาพวาดได้เลยนักสะสมของโบราณรอบ ๆ ต่างถอนหายใจ เมื่อคิงส์ตันซื้อภาพวาดไปพวกเขาก็คงไม่มีโอกาสได้ซื้อมันอีกตลอดกาล พวกเขาเสียโอกาสที่จะหาเงินได้มหาศา
เห็นได้ชัดเจนกับสิ่งที่คิงส์ตันได้กล่าวแม้ว่าแดร์ริลนั้นจะมีความรู้เกี่ยวกับการประเมินโบราณวัตถุอยู่บ้าง แต่แมตต์คือผู้ประเมินหนึ่งเดียวที่มีชื่อเสียงโด่งดังทุก ๆ คนเห็นด้วยกับคิงส์ตันแมตต์นั้นคือผู้ประเมินโบราณวัตถุมืออาชีพอาจารย์ ไซมอน โจ มีชื่อเสียงมากในประเทศ เขาคือผู้ประเมินวัถตุโบราณมืออาชีพ ไซมอนนั้นได้ปรากฏอยู่ในนิตยสารโบราณวัตถุบ่อยครั้ง และแมตต์คือลูกศิษย์ของเขาแมตต์นั้นกล่าวไว้ได้ถูกต้อง ภาพวาดเสือภูเขาคำรามนั่นจะต้องเป็นของแท้ลิลี่รู้สึกค่อนข้างละอาย เธอดึงแดร์ริลอย่างนุ่มนวลและกล่าว "ที่รัก ระวังคำพูดหน่อย"ตระกูลยัง เป็นผู้ค้าขายวัตถุโบราณมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองตงไห่ แม้แต่คิงส์ตันยังคิดว่าภาพวาดนั่นเป็นของแท้ แดร์ริลได้สร้างปัญหาให้กับทุกคน อีวอนนั้นก็ประหม่า "แดร์ริล นายแน่ใจไหมว่าภาพวาดนั่นเป็นของปลอม?"แดร์ริลยิ้มและอธิบาย "แมตต์พูดถูกถึงภาพวาดของวัตต์ ทอมป์สันจะมีเอกลักษณ์และลักษณะพิเศษ ภาพวาดของเขานั้นทรงพลังและอ่อนโยนจากจิตวิญญาณของศิลปิน ผมก็ต้องยอมรับ ภาพวาดเสมือนชิ้นนี้ก็มีเอกลักษณ์ของเขาอยู่เช่นกัน"ฝูงชนหัวเราะเยาะ'เขาก็ยังกล่าวหาว่าภาพวาด
ทุก ๆ คนจ้องมองไปที่รอยพับของแดร์ริลที่เขาทำบนภาพวาดแดร์ริลหัวเราะ "คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าถ้าหากภาพวาดเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวเองออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ?"ออสตินไม่กล้าตอบสนองเมื่อเขาเห็นกระบวนพับนกนางนวล ก่อนหน้านั้นเขาได้เสาะแสวงหาผู้เชี่ยวชาญประเมินวัตถุโบราณเป็นสิบ ๆ และทุก ๆ คนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าภาพวาดนั่นเป็นของแท้ แดร์ริลนั้นไม่ได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในวงการนี้ แล้วเขาสามารถมาตัดสินภาพวาดนั่นได้อย่างไรว่าเป็นของปลอม?ออสตินอารมณ์เสีย "ใช่ และฉันจะกล่าวทวนอีกครั้ง ถ้าหากมันเป็นของปลอมฉันจะออกจากวงการธุรกิจนี้! อย่างไรก็ตาม ถ้าหากมันถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นของแท้ แกจะต้องคุกเข่าขอขมาฉัน!"แดร์ริลสูดลมหายใจเข้า "วัตต์ ทอมป์สัน เคยวาดภาพมามากมายในช่วงชีวิตของเขา อย่างไรก็ตาม ผลงานหลายชิ้นก็ถูกเก็บสะสมไป ช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ นั้นจะมีศิลปินนามว่า เฮอร์แมน แลนดี้ เขายกย่องภาพวาดของ ทอมป์สันเป็นอย่างมาก และเขาก็เก็บสะสมภาพวาดต้นฉบับไว้มากมาย เขาใช้เวลาหลายปีในการเลียนแบบงานของทอมป์สัน"แดร์ริล กล่าวต่อ "ภาพวาดเสือภูเขาคำราม น่าจะเป็นหนึ่งในงานของเขา"ใครบางคนในฝูงชนกล่
สถานการณ์นี้เข้าสู่ความโกลาหลไอ้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นประเมินผิดพลาด!อาจารย์ไซมอนบอกว่ามันเป็นของแท้ แล้วมันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?"ไอ้หนุ่ม นายได้ยินไหม?" ออสตินยืนขึ้นกล่าวกับแดร์ริล "คุกเข่าขอโทษฉัน!""คุณออสติน ได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธและใจเย็น ๆ" อีวอนเร่งรีบเข้าปรามเขา "เพื่อนของฉันนั้นผิดพลาดไป อย่าได้ถือสา ภาพวาดนี้ราคา 1 พันล้านใช่ไหม? เราจะขอซื้อมัน"เธอยิ้มอักอ่วนและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอพร้อมที่จะทำการโอนเงินชำระให้กับออสติน แดร์ริลเร่งรีบ ฉกโทรศัพท์มือถือของแมตต์"มีอะไรผิดปกติกับสายตาของคุณหรือเปล่า อาจารย์ไซมอน โจ?" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา ขณะมองไปที่หน้าจอ "แหกตาดูให้ดี ว่านี่มันคือภาพวาดของแท้รึไง? จงดูอีกรอบ!"แมตต์นั้นเดือดดาลเมื่อเห็นการกระทำของแดร์ริล "นายกล้าพูดกับอาจารย์ของฉันด้วยมารยาทแบบนี้ได้ยังไง? รู้จักกาลเทศะบ้างไหม? เอามือถือฉันคืนมา!"อาจารย์โจ อายุมากกว่าหกสิบปี และเขายังเป็นถึงผู้ประเมินราคาโบราณวัตถุอันดับต้น ๆ ทุก ๆคน ให้ความเคารพเขาอย่างนอบน้อมช่างไร้มารยาทสิ้นดีไอ้ลูกเขยข้านคนอื่น! กล้าดียังไงถึงกล่าววาจาแบบนั้นกับอาจารย์!ฝูงชนก็ป
ลิลี่สะเทือนอารมณ์ขณะยื่นอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องของโบราณวัตถุ เธอก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของไซมอน โจ เขามักจะอยู่ในงานเทศกาลของโบราณ เธอไม่คาดคิดว่าไซมอนจะมีความเคารพอย่างสูงให้กับสามีของเธอแดร์ริลวางสายและโยนภาพวาดทิ้ง และกล่าว "คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าหากภาพวาดนั่นเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ""ฉัน" ออสตินขุ่นเคืองอย่างถึงที่สุด ทันใดนั้นเขาก็ล้มกองลงกับพื้นและสลบไปแดร์ริลยิ้มและหันไปหาคิงส์ตัน "คุณยัง เมื่อผมเดินมาถึงที่นี่ ผมเห็นแจกันแกะสลักมาจากสมัยราชวงศ์ชิงที่ร้านแผงลอยร้านที่สามทางซ้ายมือ มันคุ้มค่าหากซื้อมันในราคาต่ำกว่า 20 ล้าน"แม้ว่าแดร์ริลกล่าวอย่างเบา ๆ หลายคนในฝูงชนก็ได้ยินเขา"ไปซื้อกันเลย!" บางคนตะโกนขึ้นในฝูงชน และทุก ๆ คนก็รีบมุ่งหน้าไปร้านแผงลอยที่สามนั่น!ทุก ๆ คนเชื่อกับคำกล่าวของแดร์ริล ไม่มีใครสงสัยในตัวเขาอีก!คิงส์ตันเป็นกังวล เขาอายุมากแล้ว เขาจะสามารถวิ่งไปร้านแผงลอยที่สามนั่นทันคนอื่น ๆ ได้อย่างไร?หลังจากทุก ๆ คนวิ่งหายไป แดร์ริลยิ้มและกล่าวกับคิงส์ตัน "คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องห่วง ปล่อยพวกเขาไป ร้า
อิซาเบลล่าตอบ "ที่ห้างสรรพสินค้าเนปจูน"จตุรัสเนปจูนคือห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ตงไห่ มันตั้งติดกับถนนแอตแลนติกตลอดสาย ขนาดของมันประมาณเจ็ดถึงแปดสนามฟุตบอลทุก ๆ คืน คนชราจะชอบมาฝึกซ้อมเต้นลีลาศและคนหนุ่มสาวจะมาเล่นสเก็ต มีผู้คนหนาตาอยู่ตลอดเวลาเมื่อแดร์ริลและอิซาเบลล่ามาถึง จตุรัสเนปจูนนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย รถยนต์หรูหราหลายคันจอดเรียบรายกันอยู่ในลานจอดรถมีเวทีขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง ประดับด้วยธงหลากสีมากมาย สลักชื่อของแต่ละสำนักเช่น เส้าหลิน บู๊ตึ๊ง และง้อไบ๊ งานแข่งขันปรุงโอสถดึงดูดผู้เที่ยวชมจากทั่วสารทิศ ผู้คนทั้งหลายมาที่เพื่อชมการแข่งขันปรุงยาโอสถบนเวทีเมื่อมองไปจะเห็นมีหม้อปรุงยาหลายใบเตรียมไว้เพื่อการแข่งขัน หม้อทุกใบล้วนทำมาจากทองแดง นั่นคือสิ่งนำความร้อนได้ดีที่สุด โดยปกติจะใช้เวลาหนึ่งถึงสองชั่วโมงในการปรุงโอสถ แต่มันจะใช้เวลาน้อยลงไปอีกเป็นชั่วโมงหากใช้หม้อทองแดงจตุรัสเนปจูนเต็มไปด้วยคนคุ้นเคยมากหน้าหลายตา แดร์ริลเห็น เคนท์,เมแกน,จัสติน,วิลเลียม,ไซเลอร์ และคนอื่น ๆหลายคน ๆ ที่ออกจากบ้านกันมาก่อนได้มารวมตัวกันที่นี่ ถ้าจะกล่าวให้ถูกต้องนั
แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นสง่างามดึงดูดความสนใจของชายหลายคน พวกเขาจ้องมองไปที่ธอด้วยสายตาเป็นประกายเธอนั้นสวยงามมาก เธอดูสมบูรณ์แบบ พวกผู้ชายทำได้เพียงกลืนน้ำลายตัวเองเมื่อเห็นเธอแม่ชีแห่งโชคชะตาได้พำนักอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลดาร์บี้ เธอตอบรับคำขอของผู้จัดงานการแข่งขันในครั้งนี้เพื่อมาเป็นกรรมการตัดสินจากนั้นพิธีกรก็ได้แนะนำคณะกรรมการผู้ตัดสินอีก สี่ถึงห้าคน รวมถึงรองประธานแห่งสมาคมโอสถเจียงหนาน เขาเป็นชายชราสูงวัยและพิธีกรกล่าวต่อด้วยรอยยิ้มเริงร่า "ขอกล่าวต้อนรับกรรมการคนสุดท้าย! ท่านประธานหญิงแห่งสมาคมโอสถเจียงหนาน โอฟีเลีย เลน"ท่านประธานหญิงแห่งสมาคมโอสถเจียงหนานก็ได้มาอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน!ทุกคนตื่นตัวและให้ความสนใจไปบนเวที ทุกคนต่างยืนขึ้นเพื่อมองให้เห็นชัดสุภาพสตรีหน้าตางดงามก้าวเดินออกมาอย่างสง่าผ่าเผยมุ่งหน้าขึ้นเวทีเธอดูมีชีวิตชีวาและน่าหลงใหลกับชุดกระโปรงทรงแคบดูเหมือนดินสอกับเสื้อเชิ้ตสีขาว! รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นเปล่งประกายเสริมความสวยงามในตัวเธอ นั่นคือ โอฟีเลีย เลน ประธานหญิงแห่งสมาคมโอสถทุกคนหลงใหลไปกับความงามของเธอ เธอดูสมบูรณ์แบบไร้ที่ติไม่มีใครคาดคิด