สิ้นสุดปลายฟ้าไม่กล้าหวนคืน

สิ้นสุดปลายฟ้าไม่กล้าหวนคืน

last updateLast Updated : 2024-10-25
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
10
1 rating. 1 review
53Chapters
1.5Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก

View More

Chapter 1

ตายเสียได้ก็ดี

入江静真(いりえ しずま)と結婚して以来、綾辻月子(あやつじ つきこ)は離婚なんて考えたこともなかった。

だって、彼女は静真に心底惚れていたから。彼の為なら死ねるくらいに。

しかし、彼の初恋の人が帰ってきた。

……

その時、月子は病院にいた。

医者の声は冷淡だった。「綾辻さん、今回の流産は子宮に深刻なダメージを与えています。今後妊娠の可能性は低いでしょう。心の準備をしておいてください」

月子の頭はガンと鳴った。

この子の為に、彼女は三年もの間、辛い妊活を続けてきた。そして二ヶ月前、やっと妊娠できたのだ。

今日の午後、外出中に突然車が飛び出してきて、彼女は転倒してしまった……

医者は眉をひそめた。「綾辻さん?」

「……はい、分かりました。先生、ありがとうございます」

月子は人前で弱みを見せるのが好きじゃなかった。瞬きをして、涙をこらえ、立ち上がってその場を去った。

背後で看護師たちの噂話が聞こえてきた。「こんな大変な事なのに、旦那さん、見かけないわね」

「本当よね。さっき子宮内容除去術を受けて、泣き崩れそうになってたわ。旦那さんに電話して、病院に来てくれるように頼んでたけど、結局来なかったみたい」

「ひどい!愛してないのがバレバレじゃない。こんなの、離婚するしかないでしょ!」

月子は遠くまで行っていたので、その後の言葉は聞こえなかった。

実際、静真は病院に来るのを拒否しただけでなく、電話でこう言ったのだ。「子供がダメになったなら仕方ないだろ。何泣いてんだ?

今忙しいんだ。邪魔するな!」

その後、月子は何度か電話をかけたが、彼は一度も出なかった。

この三年間、静真はずっと彼女に冷たかった。

正直、彼女はもう慣れていた。

三年前に月子が偶然入江会長の命を救ったことがあり、会長は彼女を気に入り、二人をくっつけた。そうでなければ、彼女のような身分で入江家の妻になることなんてできなかったのだ。

だから、そもそも静真は彼女と結婚したくなかったのだ。

今日、彼に連絡を取り続けたのは、生まれてくるはずだった子供のためだと思ったから……

やっぱり、期待するべきじゃなかった。

月子は気持ちを切り替え、タクシーで帰って休もうと携帯を取り出した途端、メッセージが届いた。

静真の親友、佐藤一樹(さとう かずき)から動画が送られてきたのだ。

月子は動画を再生する。

動画の冒頭は大きなバラの花束だった。少なくとも999本はあるだろう。多すぎて画面に入りきらない。

カメラが左に移動すると、静真の姿が現れた。彼の隣にはある女が寄り添っている。

夏目霞(なつめ かすみ)だった。

月子は瞳孔を縮め、指先にぐっと力が入った。

動画の中で誰かが囃し立てている。「霞さん、静真さんは今日のお前の帰国を知ってて、とっくに歓迎会を準備してたんだぞ!絶対、心を込めて準備したんだ!」

「ハグくらいしろよ!早く静真さんに感謝を伝えろ!」

「ハグだけじゃ足りないだろ!キスしろよ、前にもしてたんだし!お前らのフレンチキス三分の動画、俺まだ消してないぞ」

霞は首を横に振った。「今は立場上ちょっと……」

彼女が言葉を言い終わらないうちに、静真は自ら霞を抱き寄せた。「霞、おかえり」

その口調と仕草は、とても優しく、自然だった。

周りの人たちは黄色い声を上げた。「見て、静真さん全然気にしてないじゃん!」

「キスしろ!キスしろ!」

ここで、動画は突然終わった。

メッセージが取り消されたのだ。

【ごめん、間違えて送っちゃった】

取り消しが早かった。一樹は、彼女がまだ開いていないと思ったのだろう。それ以上何も説明してこなかった。

月子は長い間チャット画面を見つめていた。

見ているうちに、唇の端が上がった。

これが、静真の言う大事な用事だったのか……

月子は三年間、彼の心を温めようと努力してきた。なのに、静真が自分を愛してくれる日は来ず、舞い戻ってきたのは彼の初恋の人だった。

もはや、彼の心に彼女の居場所などあるはずもなかった。

愚かな夢を見るのは、もう終わりにしよう。

帰宅後、月子は荷造りを始めた。

この数年、生活も仕事もシンプルだったため、自分の物はほとんど買っていない。必要な服と証明書以外、持って行くものは何もない。26インチのスーツケース一つで十分だった。

30分もかからずに荷造りは終わった。

そして、静真の帰りを待った。

午前2時になって、ようやく玄関のドアが開いた。

静真がリビングを通ると、彼女と目が合った。

彼は驚いた様子もなかった。

たくさんの接待で遅くなる夜、月子はいつもこうして彼の帰りを待っていたのだ。

「手術を受けた後なのに、早く休まないのか?」静真の口調は冷淡で、心配している様子は全く聞こえなかった。

「あなたを待ってたの」

彼が玄関に入ってきてから、月子は彼の唇をじっと見つめていた。

男の唇の形は相変わらず魅力的だったが、端の方が少し腫れていた。

白いシャツの襟元には、あやしい口紅の跡がくっきりと残っていた。首筋にもそう。

本当にキスしたんだ。

もしかしたら、それ以上のことも。

月子の心臓は、突然激しい痛みを感じた。

結婚して三年、静真が彼女に触れた回数は片手で数えられるほどだった。それも、親戚にせかされて渋々といった感じだった。

彼は決して自分からキスしようとはしなかった。いつもいきなり本題に入り、優しさのかけらもなかった。その間、彼女はとても辛い思いをした。終わった後、抱きしめて欲しくても、彼はくるりと背を向けて浴室へ行くのだ。

彼女にいつも見せるのは、冷たい背中だった。

静真は彼女の隣にあるスーツケースに気づき、理解した。「一樹の動画、見たのか?」

「ええ、見たわ」近くに行くと、月子は彼の体から酒の匂いを感じた。

そして、吐き気を催すような香水の匂いも。

「私たち、離婚……」

彼女が言葉を言い終わらないうちに、静真は平然と言った。「もう知ってるなら、離婚しよう。最初から分かっていたはずだ。霞が海外に行っていなければ、お前と結婚なんてしなかった」

ここまで言われて、月子が反対する理由はない。「分かったわ」

「今日は遅いから、とりあえず休んで、明日出て行ってくれ……」

「大丈夫よ。離婚協議書にはもうサインしたわ」

月子はテーブルを指差した。

結婚式の夜、静真はこの離婚協議書を彼女に渡していたのだ。今日まで、月子はサインする決心がつかなかった。

今度は静真が驚いた。

思わず眉をひそめ、彼女の本心を測っているようだった。

「お酒を飲むでしょ。酔い覚ましスープを作ったわ。キッチンにある」月子は少し迷ったが、声をかけて注意した。

あれは癖みたいなものだ。静真に愛してもらう為に、彼の食事や生活の世話は、全て彼女が自ら行っていた。

料理があまり得意でなかった彼女が、料理の腕前を上げるまでには、かなりの苦労があった。

静真に食事を作る度に、買い出しから完成まで数時間かかり、指には切り傷や火傷の跡がいくつも残っていたのだ。

しかし静真は好き嫌いが激しく、どんなに美味しくても、一度も「美味しい」と言ったことがない。明らかに表情で美味しさを表している時でさえも。

静真はよく分かっていた。自分が褒め言葉をかければ、月子がどんなに喜ぶかを。彼はただ、彼女にその喜びを与えたくなかったのだ。

「私は行くわ」三年の夫婦生活、別れの時に、もう何も言うことはなかった。

静真は眉をひそめた。「今夜はここにいろ」

「いいえ」月子はスーツケースを引きずり、背を向けて出て行った。

静真は、自分の言うことを聞かない月子が気に入らず、少し不機嫌そうだった。

そして、玄関のドアが閉まった。

ちょうどその時、一樹から電話がかかってきた。「静真さん、家に着いたか?月子に聞いたか?動画見たのか?

悪かった。本当にわざとじゃなかったんだ。まあ、見たとしても、別に問題ないだろ?お前と彼女、しょっちゅう揉めてるし……」

「彼女と離婚した」

「え?離婚した?」

一樹はとても驚いた様子だった。「この動画のせいで?まさかだろ。彼女がお前と離婚するわけないだろ。月子が離婚するなら、俺、生配信でうんこ食う!」

「俺が言ったんだ」と静真は言った。

一樹はしばらく黙っていた。

静真が離婚を切り出すということは、何もなかったも同然だ。月子が静真にベッタリで、絶対に別れられないと、友人たちは皆知っていた。

「この前離婚って言ったの、一ヶ月前にも満たないだろ?月一の恒例行事みたいだな」

一樹はからかった。「前回、俺たちが彼女が半日で戻ってくると賭けて、案の定勝ったよな……今回は一日って賭ける。もし俺がまた勝ったら、飯おごりな!」

静真は、閉まった玄関のドアに視線をやった。家の外では車のエンジン音が聞こえた。

今日は月子はかなり決意が固そうだった。

しかし、静真は涼しい顔で眉を少し下げ、全く気に留めていない様子だった。「一日なんていらない。彼女は明日の朝には帰ってくるさ」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Anděl K
สนุกค่ะ แต่มีวนไปวนมา เยอะ ระลึกกเยอะ ...
2025-08-06 21:02:40
1
53 Chapters
ตายเสียได้ก็ดี
ในเมื่อทำดีเพียงนี้ สิ่งที่ได้รับกลับมา ย่ำแย่สิ้นหวัง ระหว่างนางกับคนผู้นั้น เป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ตัวเขาเล่าเป็นแค่คนชั่วโฉดเขาไม่อาจรั้งม้าหน้าผา กลับตัวได้ทัน ในเมื่อทุกอย่างที่ผ่านมาคิดว่าดีที่สุดแล้วแต่ไยต้องเจ็บช้ำใจไม่เลิกรา ทะเลทุกข์ไม่สิ้นสุดกลับใจคือฟากฝั่งหลับตาไล่ความเจ็บปวดในใจ แม้ที่ผ่านมา ดำเนินชีวิตที่ผ่านมาทั้งมีความสุขทุกข์ปะปนถูกผิด ตอนนี้แก้ไข อะไรได้ ในเมื่อทุกอย่างล้วนผ่านมาแล้ว หากตอนนั้นบังเกิดความโลภติดครอบครองและเป็นใหญ่ในสำนักเพียงผู้เดียว ไม่รับฟังความคิดเห็นของศิษย์พี่ทั้งสองที่ระงับยับยั้งไม่ให้เขา ลงมือกวาดล้าง สำนักนอกรีตด้วยความโหดเหี้ยมไร้ปรานี ในไม่ช้าความขัดแย้งเริ่มรุนแรงเขาไม่ปล่อยโอกาสเคล็ดวิชาที่ท่านปรมาจารย์เตี่ยงเลี่ยง ถ่ายทอดยังศิษย์คนสุดท้ายอย่างเขาที่ลงทุนเฝ้าปรนนิบัติท่านปรมาจารย์ในวันที่สละร่างมุ่งสู่สรวงสวรรค์ จนสามารถใช้เคล็ดวิชานั้น เอาชนะศิษย์พี่ทั้งสองได้อย่างง่ายดายเพียงพลิกฝ่ามือแล้วจากนั้นเล่า เขายังทำผิดซ้ำซากเมื่อแทนที่จะตัดรากถอนโคนเขากลับรับเอาเลือดเนื้อเชื้อไขของศิษย์พี่ทั้งสองมาเลี้ยงดู ต้นเหตุของความทุกข์ทรมาน ความขมขื
last updateLast Updated : 2024-10-24
Read more
เริ่มนับหนึ่ง
รับรู้ปัญหา ผ่านมาแล้วครั้งหนึ่ง อีกครั้งจึงเป็นเรื่องง่าย ศิษย์รุ่นแรกถูกรับขึ้นเขา สูงส่งบริสุทธิ์เช่นนี้ ปู้ตานซินไม่จำเป็นต้องเกลือกกลั้วกับหนอนแมลง ปรมาจารย์ปู้ตานซินที่ถูกกล่าวขานในเวลาสามปีให้หลัง ฝึกศิษย์เพียงรุ่นแรกรุ่นเดียว ต่อจากนั้นเป็นศิษย์ที่จะดูแลกันเอง เคล็ดวิชาที่สำคัญ ไม่เคยจะส่งถึงใครรับศิษย์หญิง ปีละสองคน คนหนึ่งซักล้าง อีกคนทำอาหารแจกจ่าย ตัวเขามีเพียงสร้างค่ายกลฝึกศิษย์ สามเดือนปรากฏค่ายกลหนึ่งครั้ง และอาศัยเวลาทั้งหมดสุขสบายบนเขา ค่ายกลมีไว้คัดคน คนไหนอ่อนแอก็แพ้ไป เก็บของลงเขา อย่าได้กลับมาอีก ศิษย์ที่เหลือจึงไร้เทียมทานเป็นที่เล่าขานสืบไป เกาซิ่งจึงโด่งดังในด้านความยากที่จะสำเร็จเพียงได้ยิน ว่าเป็นศิษย์จากสำนักเกาซิ่ง พรรคมารถึงเข่าอ่อนทรุดลงกองกับพื้น แต่ภายใต้หน้ากากเย็นชา ความนึกคิดของเขา ช่างขบขันนักทุกอย่างล้วนน่าขันสำหรับปู้ต้านชิน แต่ถูกค้ำคอด้วย คำว่าสูงส่งบริสุทธิ์“อาจารย์ ฮ่องเต้ส่งไท่จือขึ้นเขาเพื่อฝึกวิชา มีราชสาสน์ส่งมา ไหว้วานฝากฝังให้อาจารย์ดูแลไท่จือ”ปู้ตานซินมีสีหน้าเรียบเฉย อยากให้อยู่สบายจะต้องส่งคนมาร่วมฝึกเพื่อแทรกซึมปกป้อง ใช่จะให้ปรม
last updateLast Updated : 2024-10-24
Read more
ต่อจากนั้น
ปอคุนกับป้อก้านเลิกคิ้วสูงด้วยความดีใจ แม้แต่ยอดฝีมือ แค่เพียงขึ้นเขาที่มีค่ายกลนับสิบ หากขึ้นผิดช่องทางก็มีค่ายกลนับร้อยเรียงรายก็ไม่สามารถฝันฝ่าขึ้นไป(ใครจะรู้ว่าคนอย่างปู้ตานซินนึกคึกทำค่ายกล โหดหินอะไรไว้บ้าง)“เจ้ามารับเขาทั้งสองขึ้นเขาไปเช่นนั้นหรือ จะไม่เกรงข้อครหาในการฟันฝ่าค่ายกลหรือไร ที่ลูกชายหญิงของเราได้อภิสิทธิ์โดยมี ท่านปรมาจารย์มารับขึ้นไป”“ค่ายกลของข้าหากเป็นศิษย์พี่ทั้งสองถ้าจับจุดถูกก็สามารถขึ้นไปได้ไม่ยาก แต่คนอื่นหรือศิษย์ต่างสำนักล้วนไม่อาจ”มองก็รู้ว่าว่างเกิน ในแต่ละวันสามปีที่รอคอยเขาไม่เคยสั่งสอนศิษย์มีเพียงศิษย์รุ่นแรกที่เขาต้องตรากตรำ ต่อจากนั้นก็เพียงสร้างค่ายกลแล้วก็สร้างค่ายกล ที่เป็นเหมือนการเล่นสนุกสำหรับเขา ใครจะรู้ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังปู้ตานซินชอบแกล้ง ผู้อื่นยิ่งยากยิ่งสาใจ“เจ้าจะให้เราสองคนพาเขาขึ้นไปอย่างนั้นหรือ”“เป็นเช่นนั้น ค่ายกลของข้าล้วนมีจุดอ่อน หากเป็นศิษย์พี่ที่เก่งกาจทั้งสองจึงผ่านขึ้นไปง่ายดายยิ่ง”เรื่องอะไรจะยอมเสียชื่อ หากนำเด็กสองคนขึ้นไปต้องถูกครหา แถมยังเรื่องเล่าจากปากของสองศิษย์ที่จะต้องป่าวประกาศว่าเขาตั้งใจจะมอบเคล็ดวิชาให
last updateLast Updated : 2024-10-24
Read more
ครั้งหนึ่ง
ในเมื่อรับมาแล้ว ต่อไปก็ปู้ตานชินจึงจูงแขนเด็กน้อยทั้งสองยังสะพานชมจันทร์ซึ่งครั้งหนึ่งที่ตรงนี้. อีกสิบปีต่อมาจากที่เขาใช้วิชาท่องกาลเวลาสับเปลี่ยนหมุนย้อนให้มามาถึงจุดเริ่มต้นใหม่หวังว่าจะไม่ซ้ำรอยเดิม“ข้ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับเจ้า หยางหว่าน"“อาจารย์มีเรื่องใดจะบอกกล่าวกับศิษย์เชิญอาจารย์ว่ามาได้เลย”น้ำเสียงเรียบเฉยบ่งบอกอารมณ์“ข้า ข้า..ข้า…. ปีนี้เจ้าก็สิบเจ็ดปีแล้ว จะพูดอย่างไรกับเจ้าดี ในเมื่อเราล้วนเป็นศิษย์อาจารย์ ความปรารถนาในตัวเจ้าข้าไม่อาจปิดบัง”“อาจารย์!! อาจารย์ได้โปรด สิทธิ์ต่ำต้อยไม่อาจเทียบเคียงอาจารย์”เอื้อมมือกุมมือหยางหว่านไว้ หยางหว่านเบี่ยงตัวหลบ จะว่าไม่รังเกียจก็ไม่ใช่ นางแสดงออกซึ่งความรังเกียจในตัวเขา ปู้ต้านชินจ้องมองใบหน้างดงาม“เจ้าไม่ได้มีใคร ข้ารู้”“อาจารย์ข้ากับจี้โม่เติบใหญ่มาพร้อมกัน เพียงแค่ข้าไม่พูดเขาไม่พูด จึงไม่มีใครรู้ แต่ในใจข้ารู้ดี ว่าข้าไม่อาจชอบใครได้ นอกจากเขา ““หยางหว่านแต่ในใจข้ามีแต่เจ้า”“อาจารย์ ในใจข้ามีแต่เขา อาจารย์ได้โปรดอย่าบังคับข้าเลย”“หากไม่แต่งกับข้าข้าจะฆ่าเขาเสีย”“เช่นนั้นอาจารย์ก็ฆ่าข้าด้วย”“หยางหว่าน เจ้าเป็นดั่ง
last updateLast Updated : 2024-10-24
Read more
ไม่มีอะไรจัดการไม่ได้
หวังต้าฉินหัวหด“อาจารย์ แต่ว่าศิษย์น้องหยางหว่านไม่ยอมหลับนอน ร้องไห้โวยวายจะหามารดาของนาง จูจ้านจนปัญญาจึงนำศิษย์น้องมาให้ข้าช่วยดูแลทว่านางกลับยิ่งร้องไห้ หนักกว่าเดิมคราวนี้เป็นศิษย์น้องจี้โม่ ที่เห็นศิษย์น้องหยางหว่านร้องก็ตะเบ็งเสียงร้องไห้ตามกันทำเอาปั่นป่วนไปทั่วสำนัก อาจารย์ตั้งแต่หัวค่ำถึงตอนนี้ พวกเราหามีใครได้หลับนอนไม่ แต่หากอาจารย์กำลังฝึกจิตทำสมาธิเช่นนั้นต้าฉินไม่กวนแล้ว”ปู้ตานซินส่ายหัวไปมายกหมอนที่อุดหูออกเสียหวังต้าฉินศิษย์เอกคนโตรุ่นแรก ที่ทุกคนในสำนักยกเว้นปู้ตานซิน ต้องเรียกว่าศิษย์พี่ใหญ่ เป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ดั้นด้นขึ้นเขามาอย่างยากลำบาก พอสำเร็จวิชาแล้วก็ไม่ลงเขา ปวารณาตัวรับใช้เขาตั้งแต่บัดนั้นจะว่าไปหวังต้าฉินหน่วยก้านไม่เลว อีกทั้งนิสัยใจคอดีกว่าศิษย์คนอื่น หากจะพูดอีกทีหวังต้าฉินโง่งมเป็นไม้กันหมาให้เขาได้อย่างดี คำพูดติดปากของหวังต้าฉินคือ ไม่ว่าอาจารย์จะตัดสินใจอย่างไรล้วนถูกต้องเสมอ“พวกเจ้าลำบากกันเพียงนี้ ข้ายุติการฝึกจิตไว้เพียงเท่านี้ก่อน นำเด็กน้อยทั้งสองมาที่นี่”หาได้ละอายใจคำหลอกลวงไม่ก็ใช้จนเคยตัว“ขอบคุณอาจารย์ ศิษย์ซาบซึ้งใจยิ่งนัก”จูจ้านก
last updateLast Updated : 2024-10-24
Read more
เรื่องเล่าของปู้ต้านซิน
การต่อสู้พันตูหน้าป้ายสำนักเกาซิ่งที่บ่งบอกว่าผู้ที่มาต้องการจะได้มันไปครอบครอง ส่วนผู้ที่ปกป้องก็สู้ยิบตาต่างยืนลิ้นห้อยหอบเหนื่อยจากการสู้รบ“ปู้ตานซิน มอบป้ายสำนักมาให้ข้าเสียแต่โดยดี”เสียงคำรามดังลั่นปู้ตานซินถอนหายใจ พยักหน้าให้กับหวังต้าฉิน“อาจารย์ศิษย์โง่งมไม่เข้าใจความหมาย”หวังต้าฉินยิ้มเจื่อนๆ“ปลดป้าย สำนักลงมาให้ ท่านอาวุโสเง็กเต็กเสีย”“อาจารย์ยยยยยยยย”เสียงทัดทานด้วยความตกใจของเหล่าศิษย์ระงมไปทั่วบริเวณ“ปลดลงมาให้เขาเสีย”พูดดังๆด้วยเสียงเข็มดุ หวังต้าฉินทะยานขึ้นไปปลดป้ายลงมา ยื่นส่งให้อาวุโสเง็กเต็กไปถือไว้ อย่างนอบน้อม“555 ข้าประเมินท่านสูงจนเกินไป แม้จะคิดไว้ล่วงหน้าว่าสำนักเกาซิ่งในเวลาสามปียิ่งใหญ่ได้เพียงนี้ก็เพียงแค่ราคาคุย เจ้าสำนักที่เหล่าศิษย์หลายรุ่นเรียกว่าปรมาจารย์ก็ยังหนุ่มแน่น จะมีฝีมือเพียงใดกัน ข้ากำลังคิดว่าประมือกับท่านคงไม่ต้องออกแรง ส่งป้ายสำนักมาแต่โดยดีแบบนี้นับว่าทำถูกแล้ว จึงจะได้ไม่ต้องมีใครบาดเจ็บ”แววตาเย้ยหยันศิษย์หลายคนทิ้งกระบี่ทรุดกายลงด้วยความผิดหวัง บ้างก็ปาดน้ำตาและหยาดเหงื่อลงทุนปกป้องป้ายสำนัก บ้างก็คิดว่าข้าเหตุใดถึงได้โง่งมเสี่
last updateLast Updated : 2024-10-25
Read more
หลงตั๋วไท่จือ
“ข้าบอกพวกเจ้าแล้วอาจารย์ล้วนมีเหตุผลทุกอย่างเป็นอาจารย์ที่ตัดสินใจได้ถูกต้องเสมอ”เหล่าศิษย์น้องทั้งหลายพยักหน้าหงึกหงักต่างยิ้มด้วยความปลาบปลื้มใจที่ตัวเองคิดถูกผ่าด่านค่ายกลหฤโหด มาขอเป็นศิษย์ต่อไปเมื่อสำเร็จวิชาแล้วจึงจะไม่ต้องอายใคร“ศิษย์พี่ใหญ่ ไท่จือขึ้นเขามาตอนนี้อีกคน อาจารย์ยินดีรับเขาเป็นศิษย์หรือไม่เพราะอาจารย์เคยบอกไว้แล้วว่า เดือนจิวเยว่ไม่รับศิษย์”“ไท่จือ”“หลงตั๋วไท่จือผู้ยโสที่ใครต่างเล่าขาน”“เจ้ารีบไปรับหน้าไท่จือข้าจะไปรายงานอาจารย์ให้ทราบ”สะพานชมจันทร์“อาจารย์ ทำไมต้องฝึกจิต”จี้โม่ถามเมื่อปู้ตานซินให้นั่งฝึกจิตห้ามขยับกาย“จิตใจเจ้าจะได้สงบ ยิ่งสงบก็ยิ่งทำให้ซึมซับสิ่งที่ข้าต้องการสอน”“ข้าอยากเรียนเพลงกระบี่และฝึกยุทธ์”จี้โม่ มีความกระตือรือร้นตั้งแต่อายุยังน้อย มิน่าเมื่อภพก่อนเข้าถึงได้รู้สึกว่าจี้โม่มีความมักใหญ่ใฝ่สูง ผิดกับหยางหว่านที่พูดน้อย ไม่แสดงท่าทีอยากได้ใคร่มีสิ่งใดเหมือนจี้โม่“รอจนกว่า ข้าเห็นสมควรพวกเจ้าจึงจะฝึกยุทธ์ได้”“อาจารย์ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”หวังต้าฉินลนลานเหมือนเคย และเป้นเรื่องใหญ่เหมือนเคย“หวังต้าฉินข้าสอนเจ้าสามปีผ่านไปให้เจ้าส่ง
last updateLast Updated : 2024-10-25
Read more
ใครจะล่วงรู้
คนผู้หนึ่งจะกลับไปแก้ไขสิ่งใดในอดีตได้ดีเพียงใดหากเพียงแต่ทำวันนี้ให้ดี ชีวิตเขาล้วนสิ้นแล้วความทุกข์หยางหว่านกับจี้โม่ กอดก่ายกันบนแท่นนอนเสร็จสมอารมณ์หมายลักลอบพบกันในคืนเดือนมืด“พี่จี้โม่ ทุกอย่างที่เราทำล้วนไม่ผิดเป็นอาจารย์ที่กดดันเราทั้งคู่ ข้าไม่เคยมีใจให้อาจารย์มีเพียงความแค้นฆ่าพ่อที่ไม่อาจลืมเลือนในเมื่อใจเราสองคนต่างรู้ดีแต่อาจารย์กลับ โป้ปดว่าเขาเป็นผู้ที่ชุบเลี้ยงเราทั้งคู่มา”“หากฆ่าเขาเคล็ดวิชาที่ สืบทอดจึงหายไปจนสิ้น เจ้าก็รู้ว่าอาจารย์เป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รับการสืบทอดเคล็ดวิชามาจากอาจายร์ปู่เตี่ยงเลี่ยง”จี้โม่ยังไม่อยากจะให้หยางหว่านสังหาร ปู้ตานซิน เพราะด้วยสุดยอดเคล็ดวิชานั้น เป็นหนึ่งในสุดยอดเคล็ดวิชาที่ใต้หล้าล้วนยอมสยบ“พี่จี้โม่แล้วท่านจะปล่อยให้ข้าต้องเป็นของอาจารย์ ท่านทนได้หรือ”“แน่นอนว่าข้าไม่อาจทนรับมัน แต่หยางหว่าน หากเราได้ครอบครองสำนักเกาซิ่งซึ่งควรเป็นของเราแต่เดิม ปู้ตานซินอายุเพียง28ปีก็ได้เป็นเจ้าสำนัก อีกทั้งยังได้ครอบครองสุดยอดเคล็ดวิชาแต่เพียงผู้เดียว ปลิดชีพบิดาของเราทั้งสองอ้างคุณธรรม นำเราสองคนมาชุบเลี้ยงใต้หล้าต่างชื่นชมยกย่องเขา มิใช่เ
last updateLast Updated : 2024-10-25
Read more
ลงเขาปราบมาร
“อาจารย์ หยางหว่านคิดถึงท่านแม่ของนางเช่นกัน”จี้โม้ พูดแทนหยางหว่าน ปู้ตานซินยิ้ม จี้โม้เติบโตขึ้นมากที่เขาทำล้วนเพื่อหยางหว่านหลายอย่างในเวลาเจ็ดเดือนที่ผ่านมานี่อาจเป็นเพราะร่วมทุกข์สุขกันมาจนสนิทกันดังพี่น้องหรืออาจเป็นเพราะสวรรค์ลิขิตไว้แล้วให้สองคนได้เห็นอกเห็นใจกัน“แล้วเจ้าไม่อยากลงไปหรือจี้โม่”“ข้าเป็นบุรุษ เรื่องอ่อนแอเช่นนี้ไม่พึงกระทำ ในวันที่ยินยอมขึ้นเขามากับท่านพ่อข้าสัญญากับท่านแม่ไว้ว่าจะเชื่อฟังอาจารย์รีบสำเร็จวิชาโดยเร็วกลับไปดูแลท่านแม่”ปู้ตานซินยิ้มบางๆจี้โม่ก็คือจี้โม่ไม่ว่า จะเป็นจี้โม่ในวัยสามขวบเกือบจะสี่ขวบหรือว่าจี้โม่ในวัย18ปีล้วนไม่ต่างกัน“ตกลงข้าให้ศิษย์พี่หยางหว่านของเจ้าลงไปกับข้า”เขา ให้หยางหว่านเป็นศิษย์พี่ของจี้โม่ในการที่เขากลับมาในครั้งนี้ เพื่อที่หยางหว่านจะได้รู้สึกว่าตัวเองอาวุโสกว่า ไม่คิดเกินเลยหรือมีใจให้กับจี้โม่ที่เป็นศิษย์น้องเป็นเพียงหนึ่งในหลายอย่างที่เขากลับมาเปลี่ยนแปลงไม่ให้มันซ้ำรอยเดิม และเขาไม่อยากได้ยิน หยางหว่านเรียกจี้โม่ว่า..ศิษย์พี่..หรือพี่จี้โม่อย่างที่เคยได้ยินแม้คำพูดเรียก ..พี่จี้โม่..ก็บาดใจเขารอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้าน้
last updateLast Updated : 2024-10-25
Read more
ลงเขาปราบมาร2
“เปลี่ยนอาภรณ์เสีย เรากำลังจะไปที่วังหลวงอาภรณ์ที่บ่งบอกว่าเป็นศิษย์ของข้าเจ้าก็ควรเปลี่ยนมันใหม่เสียหมด”ปู้ตานซินล่อหลอกหลงตั๋วให้ทำตามแผนการเขาส่วนเขาก็เปลี่ยนอาภรณ์ที่งามสง่าให้เป็นอาภรณ์สีทึมทึบ“อาจารย์อาจารย์จงใจพาข้ามาเยี่ยมเสด็จพ่ออย่างนั้นหรือ”เพียงพยักหน้าน้อยๆ ไม่ได้อธิบายอะไรปู้ตานซินไม่จำเป็นต้องอธิบายสิ่งใดให้ใครฟังเขาเองทำสิ่งใดเพียงลำพังมาตลอด“ออกเดินทางต่อได้แล้ว หยางหว่านอยู่ข้างอาจารย์อาจารย์จะอุ้มเจ้าหากเหนื่อยนักก็ต้องพัก ระหว่างนี้ห้ามออกห่างอาจารย์”หยางหว่านพยักหน้ากอดรอบลำคอ เหมือนพ่อกับลูกสาวตัวน้อย ปีศาจพรายน้ำแอบมองคนทั้งสามไม่วางตา สองสามวันมานี่ยังไม่มีอาหารตกถึงท้องชาวบ้านล้วนหวาดกลัว ไม่มีใครเข้าใกล้ลำธารสองคนพ่อลูกแม้จะเหมือนไม่ระวังตัว และสองคนทำให้อิ่มไปหลายวัน แต่บางอย่างในตัวคนเป็นพ่อทำเอาเจ้าปีศาจไม่อยากเข้าใกล้ จะว่าไปบุรุษหนุ่มหล่อเหลาเช่นไรถึงต้องแบกลูกสาวเพียงลำพัง เป็นม่ายตั้งแต่ยังหนุ่ม ส่วนเจ้าหนุ่มหน้าตาเหลอหลานั่นมองอย่างไรก็โง่งม แม้ผิวพรรณหน้าตาจะต่างจากชาวบ้านทั่วไป จากที่ดูแล้วคาดว่าแม้แต่ธนูยังยิงไม่เป็น เอาเป็นว่าเจ้าหนุ่มนั่นล่
last updateLast Updated : 2024-10-25
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status