บทที่ 337

แดร์ริลหมดคำพูดสุด ๆ

'ไอ้เวรนี่ อิซาเบลล่ากับฉันเข้าร่วมการแข่งขันปรุงโอสถกันเอง แล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย? พวกนายนี่ชอบพูดอะไรไร้สาระชะมัด' แดร์ริลคิดอย่างโมโห

เดซี่ยืนขึ้นก่อนที่แดร์ริลจะได้พูดแล้วกล่าวอย่างดูถูก "แดร์ริล ฉันไม่คิดเลยว่านายจะยังหน้าด้านมาที่นี่อีก ฉันคงไม่กล้ามาที่สถาบันหากฉันเป็นคนที่ทำพังความหวังในการชนะของมิสมอนเต"

แด๊กซ์ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วทุบโต๊ะ เขายืนขึ้นแล้วมองไปรอบห้องก่อนจะตวาดออกมา "พวกแกทุกคนไม่มีอะไรดีกว่านี้ทำแล้วใช่ไหม? แดร์ริลและอิซาเบลล่าเข้าร่วมการแข่งขันด้วยตัวพวกเขาเอง มันไม่ใช่เรื่องของพวกแก"

ทั้งห้องพลันเงียบลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงตวาดของแด๊กซ์

เดคแลนเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ เขาฝืนกล่าวออกมา "แด๊กซ์ เราก็แค่พูดความจริง ตัวแดร์ริลเองยังไม่แม้แต่จะเถียงเรื่องนี้เลย แล้วทำไมนายถึงไร้เหตุผลนักเล่า? นายเป็นคนที่ทรงอำนาจในเมือง ตงไห่ แล้วไง? ที่นี่คือสถาบันหกวิถี และการต่อสู้เป็นข้อห้าม"

"ไอ้เ-ี้ย"

แด๊กซ์ไม่สนใจกฎของสถาบัน เขาดึงท่อเหล็กออกมาจากลิ้นชักของโต๊ะแล้วเดินไปหาเดคแลน

"ปล่อยไปเถอะแด๊กซ์ ไม่มีเหตุผลให้ต้องทะเลาะกับคนพวกนี้" แดร์ริล