"JUST SAY NOTING" ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ชื่อ "เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์" เจ้าหน้าที่หน่วยปฏิบัติการลับ Parallel (พาลาเรล) ที่ต้องเข้ามาใช้ชีวิตในโลกคู่ขนาน การมีตัวตนของเขาถูกอำพรางไว้ด้วยอาชีพที่ไม่มีใครสนใจ อย่างพนักงานส่งดอกไม้ ทำให้เขาสามารถเข้าถึงได้ทุกพื้นที่ตามแต่ใจต้องการ แม้แต่ในห้องนอนผู้หญิง! ด้วยเครื่องไม้เครื่องมือจากโลกอนาคต การประกบปากจูบใครสักคนจึงง่ายยิ่งกว่าสิ่งใด เสื้อผ้าหน้าผม อกนูนสูงนูนต่ำ พร้อมที่จะขย้ำมันให้สะใจไหม ถ้าพร้อมแล้วก็ตามเจฟเฟอร์มาเลย!
Lihat lebih banyakร่างเปล่าเปลือยพู่ระหงส์นอนเหยียดกายอยู่ในอ่างอาบน้ำเซรามิค เสียงน้ำร้อนจากหัวก๊อกดังกระทบแพรน้ำวูบไหวเจื้อยแจ้วอบอุ่น สาวสะพรั่งวัย 16 หลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจให้ความฟินชอนไชไปทั่วทั่งร่าง เธอไม่สนหรอกว่าจะเสียเวลาไปมากแค่ไหนเพราะในดินแดนส่วนตัวนามสุขาวดีแห่งนี้ มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ มันคือความสุขที่สาสมแล้วที่สาวแรกแย้มอย่างเธอจะได้รับ หลังจากการนั่งหลังขดหลังแข็งกรำตำราเรียนมาตลอดทั้งวัน
.
ปาดสายตาผ่านม่านฟองสบู่ที่ลอยฟุ้ง เล็บเท้าที่เพ้นท์มายังคงเปล่งประกายสวยสด เหมาะสมกับราคาค่างวด
.
"อืม.. ใช้ได้เหมือนกันนะร้านนี้ ดูท่าน่าจะสวยติดทนแบบนี้ไปอีกหลายวััน ถ้าไม่ใช่เพราะพีี่บอกว่าชอบเอมจะไม่ทำบอกตรง ๆ ไหนขอดูอีกข้างสิว่ายังติดทนดีอยู่รึเปล่า.. ฮึบ!"
สาวเจ้าพรั่นพรึงกับตัวเองคนเดียวตามประสาคนวัยฝัน เธอยกขาอีกข้างขึ้นพาดกับขอบอ่างระหว่างนั้นเอง แพรน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ก็ได้สยายตัวออก เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจขนาดพอดีมือที่เปล่งปลั่งกระทบแสงไฟพร้อมกับไออุ่น ๆ น้ำร้อนกว่านี้เธอคงสุก ตรงกันข้ามเพราะกลุ่มควันบาง ๆ ที่ฟุ้งขึ้นมาเมื่อครู่ จึงทำให้เด็กสาวจินตนาการไปถึงดวงหน้าของใครบางคนซึ่งเป็นคนที่เธอรัก
.
"พี่แฟรงค์.."
หล่อนกระแอมในลำคอขบริมฝีปาก
.
"อืม.. อ่ะ.. อาาา~! พี่เห็นนมหนูไหม อยากจับไหมคะจะบีบก็ได้นะ อื้อออ! หนูยอมทุกอย่างเลยถ้าพี่ต้องการ~! พี่คนเดียว"
.
"หมับ!"
.
"อื้อ.. แบบนั้นละค่ะพี่ บีบเลยถ้าพี่ชอบเขี่ยหัวนมด้วยยิ่งดี"
"อ่ะ.. อ่ะ.. อร๊ายยยย!"
.
ต้นขาเสียดสีไปมาลำตัวบิดออกทางขวาตะแคงโค้งในอ่าง ปล่อยให้ความอุ่นร้อนเล้าโลมลำตัวตามมาด้วยการใช้นิ้วเรียวเสียวสะท้าน เธอใช้มันตวัดวนไปบนยอดถัน ส่วนอีกข้างเอื้อมลงมาสะกิดตลิ่งย่ำยีถ้ำรัก
.
"เจ๊าะแจ๊ะ ๆ , เจ๊าะแจ๊ะ ๆ"
.
"พี่แฟรงค์ขา.. พี่แฟรงค์.. โอ๊ยยยย!.. พี่แฟรงค์.. พี่แฟรงงงงค์!!! "
.
มวลน้ำที่กระฉอกล้นขอบอ่างบ่งบอกซึ่งทุกสิ่ง เด็กสาวซ่านเสียวจนคิ้วย่นยับยู่ยี่กระทั่งแรงแขนเริ่มอ่อนแรง เธอถึงได้ลดระดับด้วยการจอมจมลงสู่ก้นบึ้งทิ้งไว้แต่เพียงฟองบุ๋ง ๆ กับแพรผมดกดำที่สยายเป็นวงกว้าง แก้มป่องอมอากาศ ชะเอมเริ่มทบทวนกับตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ ส่ิงที่ทำลงไปเมื่อครู่นั้นแสนจะน่าอับอายและน่ารังเกียจ พี่แฟรงค์ที่เธอรักคงไม่ชอบอะไรแบบนี้แน่ถ้าเขารู้ความจริง ประธานนักเรียนหน้าตาดีอย่างเขาจะรู้สึกอย่างไงถ้ามาจับได้ทีหลังว่าโดนสาวรุ่นน้อง ใช้เป็นแบบในการสนองราคะ
.
"บ้า ๆ ๆ เราทำบ้าอะไรลงไป บ้าที่สุด!"
.
"เฮือกกก!"
.
พอเริ่มคิดได้ร่างเปลือยก็ดีดตัวเองขึ้นมาเหนือน้ำ อกกลมสวยเด้งดึ๋งดั๋งพร้อมกันกับปอยผมที่สะบัดอ้อมหลังมาปกปิด เธอยังคงหลับตาด้วยฤทธาของฟองสบู่ที่กระเซ็นมาโดนเข้า มันรู้สึกเจ็บแสบและคัน ๆ แต่ทำไมนะทำไมกันพื้นที่สงวนตรงนั้นถึงได้รู้สึกเสียวมากกว่าเยอะ เปลือกตาเริ่มค่อย ๆ ปริเผยอ ถึงจะยังเบลอ ๆ แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้เธอสังเกตเห็นเงาตะคุ่มบนหว่างขาของตัวเอง
.
"ไม่นะ!"
"ใครน่ะ! ใคร! ออกไป! อร๊ายยยยย! ช่วยด้วย!!!"
.
ใช้เท้าถีบกระแทกร่างเปลือยต่อสู้อย่างสุดแรงด้วยความตกใจ และสัญชาตญาณการเอาตัวรอด ก่อนหน้านี้เจ้าหล่อนไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนนอนแช่อยู่ในอ่างด้วย เพราะว่ามันเป็นไปไม่ได้! มันเหมือนกับว่าชายคนนี้วาร์ปเข้ามาข้างในตอนที่เธอเผลอ เหมือนผีที่ลอยทะลุผ่านประตู หนำซ้ำยังรุกล้ำเธอโดยใช้เพียงแค่คำพูด
.
"ชู่ววววว! ชะเอม! พี่เอง พี่แฟรงค์เอง! เงียบก่อนสิ"
ร่างหนาเอ็ดเสียงดัง พลันถลันตัวขึ้นมาเอามือปิดปาก ตาประสานตาทำให้สาวเจ้าชะงักงันไปชั่วขณะ
.
"ช่ายแบบนี้แหละเด็กดี อยากเอากับพี่ก็ต้องทำตัวดี ๆ สิครับ"
ชะเอมงงมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอตกอยู่ใต้อาณัติของเขาแต่โดยดี ก่อนจะยกปลายเล็บที่จิกอยู่บนท่อนแขนอันกำยำนั้นออก ส่ายหน้าไปมาดวงตาเบิกโพลง
.
"อืม.. อืม.. อั๊ก.. อืม"
เธอพยายามจะสืื่อสาร
.
"ไม่ครับ พี่ไม่ปล่อยมือหรอก เพราะพี่รู้หมดแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่เอมต้องการ ที่ครางออกมาเมื่อกี้คือชื่อพี่่ทั้งนั้นเลย จริงไหม?"
.
"แล้วอีกอย่างที่ข้างนอกนั่น ตรงลานจอดรถพี่เช็คดูแล้วว่าคุณน้าแอนนากับน้าจัสตินไม่อยู่ ฉะนั้นในบ้านหลังนี้ ไม่สิ! ในอ่างอาบน้ำใบนี้จึงมีแค่เราสองคน เราจะทำอะไรกันก็ได้แล้วพี่ก็ได้เริ่มมันไปแล้ว มันอาจจะเจ็บ ๆ หน่อยแต่ถ้าเสียวมากก็บอกได้นะ"
.
ดุจปั้นจั่นถล่มหินผา! แกนแข็งขนาดมหึมาจากตัวแทนนักศึกษากระหน่ำใส่ปากถ้ำแบบไม่เลี้ยง! สองกายรวมเป็นหนึ่ง กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่ในสมรภูมิรักที่แสนจะเปียกชื้น ชะเอมทั้งเขินและหน้าแดง ใจหนึ่งก็อายใจหนึ่งก็อดใจไว้ไม่อยู่ โปรดอย่าถามหาเหตุผลถึงการมีตัวตนของพี่แฟรงค์ เธอกลัวเหลือเกินว่าพอประติดประต่อเรื่องราวได้แล้ว พี่เขาจะหายไป
.
"พี่่แฟรงค์..!"
"พี่แฟรงค์ขา!.. พี่! "
สอดแขนอ้อมแผ่นหลังแกร่งเข้ามา กันฟันจิกปากซี๊ดลมหายใจ สลับกับการซุกใบหน้าลงที่ซอกคอ
.
แอ่นอกตั้งเต้าลำตัวสะบัดเป็นพัก ๆ ก่อนจะกระตุกดิีดขึ้นพ้นขอบอ่างเมื่อกิจกรรมดำเนินมาถึงกระบวนท่าสุดท้าย หญิงสาวกรีดร้องด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ทั้งหมด หว่างขาเธอหลั่งน้ำใสออกมามากมายจนจำแนกไม่ได้ว่านั่นน้ำรักหรือน้ำร้อน อวัยวะทุกส่วนบีบเกร็งตอดตุ๊บ ๆ ซึ่งในที่สุดเธอก็ถึงจุดสุดยอด!
.
รสชาติแห่งกามอารมณ์ตอบแทนเธอด้วยการสำลัก การปล่อยตัวปล่อยใจให้ชายในฝันเพียงชั่วครู่ทำให้เธอเผลอดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก จากความสุขสมเลยกลายเป็นความทรมาน สาวชะเอมดิ้นทุรนทุรายก่อนจะพบว่าพื้นที่รอบกายกลายเป็นความดำมืด! เวิ้งว้างสุดหยั่ง! ขาก็หยั่งไม่ถึง! มันคล้ายกับว่าร่างกายเธอโผล่พรวดออกมาอีกมิติ
.
สำลักน้ำกระอึกกระอัก! สูดลมหายใจทีไรดันไม่มีอากาศ เธอกำลังจะตายชะเอมคิดได้ในชั่วบัดดล เสี้ยววินาทีที่สาวเจ้าใช้มือคลำตัวแล้วเจอเสื้อผ้านั่นแหล่ะที่เฉลยซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง ว่า ณ ตอนนี้เธอกำลังคิดสั้นฆ่าตัวตายอยู่! แล้วก็กำลังจมลงเรื่อย ๆ ด้วยฝีมือของหินก้อนใหญ่ที่เธอเป็นคนบรรจงผูกถ่วงไว้ที่ข้อเท้าของตัวเอง
.
ผมสลวยลู่ขึ้นไปด้านบนเป็นพู่ ฟองอากาศฟดผุด ๆ ออกจากเบ้าตาและโพรงจมูก เด็กสาวรู้ซึ้งแล้วว่าที่ผ่านมานั้นแค่คิดไปเอง ความผิดหวังจากการโดนพี่แฟรงค์ปฏิเสธรักคือสาเหตุของเรื่องทั้งหมด ปล่อยมือทั้งสองข้างลอยปลิวเหนือหัว เลิกดิ้นเลิกต่อต้านปล่อยให้ความเป็นจริงทำงานว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับเขา
.
"จิตสุดท้ายสินะ.. หนูคงเป็นของพี่ได้แค่ในฝันเท่านั้นพี่แฟรงค์.."
เด็กสาวยักไหล่แสยะยิ้ม กลืนความทุกข์ทรมานไว้ใต้ดวงหน้าอันซีดผืด
.
"หนูขอโทษที่หนูสวยไม่พอ ลาก่อนตลอดกาลค่ะ.. สุดที่รักของหนู"
.
"บุ๊ง ๆ ๆ ๆ "
.
ก้อนอิฐตัวหนอนถ่วงเอาชุดนักเรียนขาวแวววับ จมลงสู่เบื้องล่างของก้นสระชลประทาน แต่แล้วในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นใกล้ตายเต็มทีจู่ ๆ ก็มีมือที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งช้อนตัวเธอเอาไว้ มันแฝงไปด้วยความอบอุ่น มันเต็มไปด้วยความหวัง ชะเอมหลุบสายตาลงมองในขณะที่เงาดังกล่าวกำลังช่วยแกะเชือกที่ข้อเท้าให้ เสี้ยววาบหนึ่งในใจเธอก็ไพร่คิด
.
"พี่แฟรงค์!"
.
แต่ก็ไม่! เพราะฮีโร่คนดังกล่าวเลือกที่จะตอบสนองท่าทีอันวิงวอนนั้น ด้วยการกระชากคอเสื้อและเหวี่ยงเธอขึ้นพ้นขอบน้ำแบบพรวดเดียวจบ!
.
"นังเด็กร่าน! ดอกทองอย่างมึง! กูเสียเวลาโดดลงมาช่วยก็บุญแค่ไหนแล้ว"
บุรุษปริศนาคิด ระหว่างตีขาว่ายน้ำสวนตามขึ้นมาบนพื้นผิว
"ไม่ทันแล้วหมอ มันฟาดลงมาแล้ว อร๊ากกกกก!!!".เจฟเฟอร์ร้องลั่นเขายกมือขึ้นค้ำแม้จะรู้ดีว่าเป็นดั่งไม้ซีกงัดไม้ซุง แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเพราะท่วงท่าแต๋วแตกดังกล่าวนั่นเองที่ทำให้เจ้าตัวยังคงมีชีวิตรอด เมื่อหมอยูมิโกะที่อยู่อีกฟากหนึ่งของปลายสายได้ใช้ปฏิิภาณไหวพริบตะโกนสวนออกไปว่า."Drain!!!"มันดังซะจนเจฟเฟอร์คิดว่าแก้วหูตัวเองคงแตก มันดังจนลอดผ่านหูฟังออกมาแล้วก็ไปรันเข้ากับระบบคอมพิวเตอร์ภายในของเจ้าหน้าที่ภาคสนาม.เพียงเสี้ยวอึดใจวินาทีที่ฝ่ามือทรายใหญ่เบิ้มกำลังจะบดขยี้ร่างอยู่รอมร่อ ฝ่ามือของเจฟเฟอร์ก็จมบุ๋มลงไปเป็นหลุม แล้วพลังลมดูดอันเชี่ยวกราดก็เริ่มทำงาน มันดูดเอาเม็ดทรายมากมายเข้ามาเก็บไว้ในตัว กระบวนการทุกอย่างเหมือนกับตอนที่เจฟเฟอร์ทำกับก้อนความคิดผู้คนเป๊ะ ๆ ฝ่ามือเขาดูดด๊วบ ๆ สูบเอาทรายเป็นตัน ๆ เข้ามา ส่งผลให้อวัยวะของเจ้าปีศาจยักษ์เริ่มจะมีสภาพเว้าแหว่งเจียนอยู่เจียนไป ซึ่งไม่ใช่เฉพาะแค่มือแต่รวมไปถึงขาด้วย การ Drain อันยอดเยื่ยมทำให้ขาของมันเสียการทรงตัว พลันล้มตรึงลงหงายท้องหงายไส้."ตรึมมมมมมมม!".แต่ทว่ากับแขนขวาของเจฟเฟอร์นี่สิ ที่ลักษณะดูไม่ดีเอาซะเลย เจ้า
ร่างหนาค่อย ๆ กระเถิบตัวเองถอยห่างออกมาจากส้นตีนทรายเล็กน้อย พลางดึงหูฟังไร้สาย (ข้างเดียว) ที่หมอยูมิโกะให้มาตั้งแต่ตอนแรกออกมาเช็คดู เขาทั้งตบทั้งตีแล้วก็เคาะมันสลับกับการพูดขอความช่วยเหลือแบบกระซิบกระซาบ."ฮัลโหล! หมอ! ได้ยินผมไหมหมอ! ช่วยผมด้วย..".เงียบสนิทไม่มีสัญญาณตอบรับใด ๆ กลับมา มิหนำซ้ำการสั่นสะเทือนของคลื่นเสียงดังกล่าว ยังไปเรียกเอาบาทาของเจ้ายักษ์บิ๊กเบิ้มเอาเข้าให้."เหี้ยเอ๊ย! มันยกขาเตรียมจะกระทืบกูอีกดอกแล้ว! ย๊ากกกก!"."ฮึบ!!!".คราวนี้ไม่รอดลำตัวของเจฟเฟอร์โดนฝ่าเท้าทรายใหญ่ยักษ์อัดเข้าเต็มลำ ตัวเขากลิ้งหลุน ๆ คอพับไถลลากไปกับพื้นทราย กระอักเลือดแค๊ก ๆ เท่านั้นยังไม่พอเจ้าปีศาจทรายไจแอนท์ยังอุตส่าห์ตามมาเก็บงานของตน ด้วยการวิ่งปรี่เข้ามาใส่ง้างกำปั้นมาแต่ไกล หวังจะเผด็จศึกเขาด้วยหมัดขวาตรงไม่หลงติดยา!."ตรึมมม!!!".ชายหนุ่มวาร์ปตัวหลบหมัดดังกล่าวได้ราวกับปาฏิหาริย์ เขาโคตรจะงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ถึงยังไงความสำคัญของการติดต่อหมอยูมิโกะให้ได้ ก็มีค่ามากกว่า จึงรีบวิ่งตื๋อหนีออกมาตั้งหลักให้ไกลขึ้นกว่าเก่า ในขณะที่อสูรกายจัมโบ้กำลังโงนเงนตั้งตัวเตรียมจะโจมตี
พื้นทรายรอบตัวทั้ง 360 องศาพุ่งทะยานขึ้นเป็นแท่งเสา มันโผล่พรวดเป็นลำ ๆ ขนาดสูงใหญ่ตระการตามากกว่าตึก 8 ชั้น เจฟเฟอร์ยืนขาแข็งทื่อแหงนมองมันจนคอเป็นเอ็น เขาตกตะลึงจนก้าวขาไม่ออก ไม่มีทางหนีไม่มีที่ซ่อน ทุกทิศทุกทางถูกล้อมไว้ด้วยแท่งทรายหลายสิบต้น การผุดขึ้นดังกล่าวทำให้เม็ดทรายบางส่วนกระเด็นหลุดออกมา ซึ่งกว่าจะหล่นลงสู่พื้นได้ก็ใช้เวลามากกว่า 10 วิบ่งบอกถึงความอลังการใหญ่ยักษ์ ด้วยสเกลที่เทียบได้กับภูเขากับเห็บหมา จึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ชายพิการแขนขาดอย่างเจฟเฟอร์จะต่อกรกับมันได้."แสกนข้อมูลวิเคราะห์องค์ประกอบ"ชายหนุ่มสั่งการซุ่มเสียงสั่นเครือ.ทันใดนั้นภาพที่เห็นในมุมมองบุคคลที่หนึ่งก็ปรากฏเป็นเคอร์เซอร์กระพริบแป๊บ ๆ วิ่งไล่แสกนแท่งทรายต้นหนึ่งตั้งแต่บนยันล่าง ตัวเลขข้อมูลวิ่งยึกยืออยู่ริมจอรอการประมวลผล."เราอาจจะแค่กลัวไปเอง บางทีในแท่งทรายนั่นอาจจะมีตัวอะไรซ่อนอยู่ ตัวที่ใช้ทรายในการข่มขู่ศัตรูคล้ายกับหางของงูหางกระดิ่ง..".ชุดข้อมูลยังคงวิ่งต่อไป ในขณะที่ขาทั้งสองข้างก็สั่นรัวพอ ๆ กัน เขากำลังจะจมลงไปเรื่อย ๆ ด้วยผลพวงจากเม็ดทรายข้างบนที่หล่นลงมาทับถม."ติ๊ด! ๆ , ติ๊ด! ๆ
ตัดภาพกลับมายังชั้น 4 ด้านหลังผนังเมือกเจลกันอีกที หลังจากที่ได้สร้างความวินาศสันตะโรให้แก่ชั้นล่างมาอย่างต่อเนื่อง บัดนี้เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์ของเราก็เหมือนจะโดนเอาคืนบ้างซะแล้ว เพราะจู่ ๆ เจ้าโบกี้รถไฟอันเป็นยานพาหนะเพียงอย่างเดียวก็ชักจะเริ่มพยศ มันดันทะลึ่งทำความเร็วขึ้นเองโดยที่เขาไม่ได้สั่งหรือทำอะไร ความเร็วดังกล่าวมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบทำให้ล้อกระเด็นตกจากราง ทั้ง ๆ ที่บริเวณนี้เป็นแค่ผืนทรายราบ ๆ ไม่ได้มีความสูงชันเหมือนตอนที่ปล่อยรถลงมาสักหน่อย"เฮ่ย! เฮ่ย! เร็วไปแล้ว! ชักไม่สนุกแล้วนะเพื่อน เหวอ ๆ ๆ ".เจ้าหน้าที่แขนพิการแหกปากร้องลั่นแข่งกับเสียงล้อเหล็ก ที่กระเด้งกระดอนครูดกับรางอย่างผิดวิสัย ครั้นพอลองชะโงกหน้าออกไปดูก็เห็นแต่ประกายไฟเป็นเส้น ๆ แฉลบออกมาจากใต้ท้องเสียงดังอี๊ดดดดด! น่าเสียวไส้!."หมอ! แม่งไม่โอเคแล้วหมอ! โบกี้มันจะคว่ำก่อนไปถึงแล้วหมอ! ว๊ากกกก! อ๊ากกกก!!!".โบกี้เหล็กยังคงบดล้อเข้ากับราง มันวิ่งส่ายยึกยือไปมาฉวัดเฉวียนคล้ายกำลังจะเสียศูนย์ การเหวี่ยงแต่ละครั้งก็แทบจะทำให้ตัวถังพลิกคว่ำอยู่รอมร่อ บางจังหวะก็ถึงกับยกล้อลอยพ้นพื้นเอียงกระเท่เร่ชวนให้ลุ้นร
"ครับบอส อะ.. เอิ่ม.. มีอะไรรึเปล่าครับ?"น้ำเสียงเบอร์แบโต้ฟังดูตะกุกตะกักอย่างชัดเจน เขารีบยัดแบงค์ใส่คืนลงไปในกระเป๋า พลางหันหลังกลับไปเช็คบานประตูว่าเอ็มม่าผลักสวนออกมารึเปล่า."เปล่าหรอก.. แค่จะถามว่าคุณออกไปจากตึกรึยัง ภารกิจที่ให้ทำอ่ะถึงไหนแล้ว?"."อ๊อ! ผมยังอยู่ชั้น 3 หน้าแผนกการเงินอยู่เลยครับบอส งานนี้งานยากต้องใช้เงินเยอะ แต่บอสไม่ต้องห่วงไปหรอกนะครับผมทำได้แน่ เสร็จเรื่องทางนี้จะดำเนินการให้ทันทีเลย".วัวสันหลังหวะถอนหายใจพรูด้วยความโล่งอก เขากลัวเหลือเกินว่าเรื่องราวเมื่อครู่จะถูกบันทึกไว้ได้ด้วยกล้องวงจรปิด ที่ลิงค์กันไว้เป็นเครือข่ายเดียวกัน."ฮู้ววว.. แรงสะเทือนคงทำให้กล้องหน้าตู้เซฟพังสินะ โชคดีไปเรา..!"หลับตาลงคิดในใจก่อนจะได้ยินเสียงประมุขแห่งองกรค์เริ่มพูดต่อ."ให้มันได้อย่างงี้สิลูกน้องฉัน! แต่ละคนขี้โม้ชะมัดชั่วโมงก่อนปิเก้ก็บอกแบบนี้เหมือนกัน แล้วตอนนี้เป็นไง!? หายหัว! ติดต่อก็ไม่ได้! ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้เจฟเฟอร์เขาช่วยอีกแรงนะ บอสทุ่มไม่อั้นไม่ต้องกังวลเรื่องค่าตอบแทน ก็อย่างที่เธอบอกแหละเบอร์แบโต้ บอสเข้าใจว่างานนี้มันยากจริง ๆ "."กรุ๊บ! ตุ๊ด ๆ ตุ๊ด
"โอเคมาเริ่มกันเลยดีกว่า ขอแค่เซลล์เดียวแค่กระพี้เนื้อชิ้นเดียวที่ยังมีชีวิต".เช่นกันกับกรณีของเจฟเฟอร์ เมื่อม่านตาของเบอร์แบโต้เริ่มคลี่ตัวออกเป็นใบพัด เขากำลังซูมภาพเข้าไปยังเรือนร่างของเอ็มม่าในระยะที่ใกล้กว่าปกติ กล่าวคือไม่ใช่การซูมโดยใช้ระบบม่านตาออปติคอลแบบธรรมดา หากแต่เป็นการซูมลึกเข้าไปถึง DNA."แกร็ก ๆ ๆ"."แสกน!"ชายหนุ่มออกคำสั่ง.เสี้ยววินาทีหลังจากนั้นในมุมมองบุคคลที่หนึ่งบนหน้าจอของเขา ก็เห็นเป็นภาพของเสื้อผ้าเอ็มม่าที่ขยายใหญ่โตขึ้น มีไรฝุ่นวิ่งยึกยืออยู่บนเส้นใยสังเคราะห์ ทอดสายตาไปทางไหนอะไร ๆ ก็ใหญ่โตอล่างฉ่างไปหมด สักพักเลนส์ก็หมุนแกร็ก ๆ ซูมภาพเข้าไปอีก สเต็ปนี้เบอร์แบร์โต้ได้เห็นลึกเข้าไปถึงชั้นผิวของหญิงสาว เขาได้เห็นเนื้อเยื่อ เห็นเส้นประสาทที่ถักทอไปตามอวัยวะต่าง ๆ อย่างซับซ้อน แต่ก็นะ! จะมีความหมายอะไรในเมื่อทุกอย่างหยุดทำงานไปหมด ความดันโลหิตกลายเป็นศูนย์ เส้นเลือดมีเป็นล้าน ๆ เส้นแต่ไม่มีสักเส้นที่มีเลือดวิ่งพล่านอยู่ภายใน พวกมันนอนแน่นิ่งค้างเติ่ง จากสีแดงสดฉาดฉานบัดนี้กลับเริ่มคล้ำและจับตัวแข็งเป็นก้อน ๆ.เบอร์แบโต้กัดฟันส่ายหน้า ไม่สบอารมณ์ผสมผิดหว
Komen