Share

บทที่ 10

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
วิลล่าตระกูลฉือ

ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี

ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย

ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน

หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?”

ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น

ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ”

หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสาวคนใหม่ที่เขาเพิ่งจ้างมา

หลี่หลันพูดด้วยความโกรธ “คุณไปอยู่กับเลขาคนนั้นอีกแล้วใช่ไหม?”

ฉือไห่ผิงขมวดคิ้ว ไม่พอใจ “หลี่หลัน ทำไมถึงคิดมากอีกแล้วล่ะ? เทพ C ไม่มารักษาเจียวเจียว เจียวเจียวอารมณ์ไม่ดีเลย เธอเอาเวลาไปปลอบใจลูกจะดีกว่านะ! ผมเหนื่อยแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่า”

ฉือไห่ผิงทำท่าจะเดินขึ้นบันไดไป

หลี่หลันพูดขึ้นทันที “ฉันมีวิธีเชิญเทพ C มาได้”

ฉือไห่ผิงหยุดเดินทันทีและหันกลับมา เขายื่นมือโอบไหล่หลี่หลัน “หลันหลัน คุณเก่งมาก คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลย คุณคือสุดที่รักของผม”

ฉือไห่ผิงมีฝีมือในการเอาใจผู้หญิง และสามารถเติมเต็มความอ่อนหวานในแบบฉบับหญิงสาวแห่งเจียงหนานของหลี่หลันได้

หลี่หลันซบลงในอ้อมอกของฉือไห่ผิง ก่อนจะมองเขาอย่างมีเสน่ห์และพูดว่า “ฉันมีข้อแม้ คุณต้องไล่เลขาคนนั้นออก!”

ฉือไห่ผิงตอบ “ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ผมจะไล่เธอออกเอง”

พูดจบ ฉือไห่ผิงก็อุ้มหลี่หลันขึ้นในท่าแนวนอน

ร่างของหลี่หลันอ่อนระทวยลง ดวงตาเปล่งประกายเสน่หา “เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณเหนื่อยไม่ใช่เหรอ?”

ชุดนอนของหลี่หลันเผยออก เผยให้เห็นชุดชั้นในลูกไม้สุดเซ็กซี่ด้านใน ฉือไห่ผิงพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “เห็นคุณเร่าร้อนแบบนี้ ใครจะอดใจไหว”

หลี่หลันทุบเขาเบาๆ “คุณนี่มันร้ายจริงๆ~”

ฉือไห่ผิงหัวเราะอย่างเจ้าชู้ “ไม่ชอบเหรอ?”

เช้าวันถัดมา

ฉือหว่านรับสายโทรศัพท์จากหลี่หลันในอพาร์ตเมนต์

หลี่หลันทำตัวเป็นแม่ผู้ใจดี “หวานหว่าน ครั้งก่อนที่โรงพยาบาลแม่ผิดเองนะ แม่เตรียมอาหารจานโปรดของเธอไว้เต็มโต๊ะ กลับบ้านหน่อยนะ”

ซูเสี่ยวฝูโผล่ศีรษะออกมาจากห้องครัว “หวานหว่าน อย่าไปเลย เธอแค่เป็นหมารับใช้ของฉือไห่ผิง อายุขนาดนี้แล้วยังคิดแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่มีทางแก้ไขได้หรอก”

ฉือหว่านตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ฉันไม่มีเวลา”

เธอเตรียมจะวางสาย

แต่หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน ตอนเธอเกิดพ่อของเธอได้เหล้าหนี่ว์เออร์หงไว้ขวดหนึ่ง บอกว่าจะรอให้เธอโตแล้วค่อยเอามาดื่ม ตอนนี้แม่ขุดมันขึ้นมาแล้ว กลับบ้านสิ”

ขนตายาวของฉือหว่านสั่นไหว หลี่หลันรู้วิธีเล่นกับจุดอ่อนของเธอเป็นอย่างดี

ฉือหว่านมาถึงวิลล่าตระกูลฉือ ซึ่งไม่มีฉือไห่ผิงและฉือเจียวอยู่ หลี่หลันเตรียมอาหารโต๊ะใหญ่จริงๆ และบนโต๊ะก็มีเหล้าหนี่ว์เออร์หงวางอยู่

คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” สามตัวนี้เขียนโดยมือของพ่อเธอเอง ลายมือดูเงอะงะเล็กน้อย พ่อของเธอไม่ได้มีการศึกษาสูง แต่สร้างตัวขึ้นมาจากศูนย์ ต่างจากฉือไห่ผิงที่ในยุคนั้นเป็นถึงนักศึกษามหาวิทยาลัย

นิ้วมือขาวเรียวของฉือหว่านลูบเบาๆ ไปที่คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” อย่างช้าๆ เธอเองก็เคยมีช่วงเวลาในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความสุข พ่อของเธอรักเธอมากที่สุด

วันนี้หลี่หลันอารมณ์ดี ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยสีสันและรอยยิ้ม เธอเปิดเหล้าหนี่ว์เออร์หงและรินลงในถ้วยสองใบ ถ้วยหนึ่งสำหรับตัวเธอเอง อีกถ้วยสำหรับฉือหว่าน

“หวานหว่าน เราชนแก้วกัน”

ฉือหว่านมองหลี่หลัน และถามขึ้นด้วยเสียงเยือกเย็น “ตอนนั้น พ่อฉันตายได้ยังไงกันแน่?”

คำถามนี้ทำให้มือของหลี่หลันสั่นจนเกือบทำเหล้าในถ้วยหกออกมา

หลี่หลันหลบสายตาเล็กน้อย “หวานหว่าน พ่อเธอก็แค่…ป่วยตาย บอกไปเธอก็ไม่เข้าใจหรอก เธอไม่ใช่หมอ!”

ฉือหว่านหัวเราะเยาะเบาๆ ก่อนจะยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มจนหมดช้าๆ พ่อเธอตายยังไง เธอจะต้องรู้ให้ได้

ฉือหว่านวางถ้วยเปล่าลง “ฉันมีธุระ ต้องไปแล้ว”

ฉือหว่านลุกขึ้นเตรียมตัวจะไป แต่ในตอนนั้นเอง หวังสือก็ปรากฏตัวและเดินเข้ามา

ฉือหว่านขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร?”

หวังสือที่อยู่ในวัยกลางคนแล้ว ดูเหมือนจะมีบุคลิกสุขุม แต่เขาใช้สายตามองฉือหว่านตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความหยาบโลนและยิ้มอย่างลามก

หลี่หลันวางถ้วยเหล้าในมือลง “หวานหว่าน นี่คือหัวหน้าแผนกหวังจากโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน เขารู้จักเทพ C สามารถช่วยให้เทพ C มารักษาเจียวเจียวได้”

ฉือหว่านมองหวังสือ เขารู้จักเทพ C อย่างนั้นเหรอ?

ฮึ

ฉือหว่านยิ้มเยาะพลางถาม “แล้วไง?”

หลี่หลันฉีกหน้ากากความเป็นแม่ผู้แสนดีออก “หวานหว่าน แกไปนอนกับหัวหน้าแผนกหวังครั้งหนึ่ง แล้วเจียวเจียวก็จะมีคนช่วยรักษา”

เพื่อช่วยฉือเจียว แม่ของเธอถึงกับยอมให้เธอไปนอนกับผู้ชาย?

นี่เองคือเหตุผลที่หลี่หลันเรียกเธอกลับมา

ในตอนนั้นเอง ฉือหว่านรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงและร้อนขึ้น ร้อนเหลือเกิน

ผิดปกติ

ฉือหว่านมองไปที่ขวด "หนวี่เอ๋อร์หง" แล้วก็รู้ทันทีว่า หลี่หลันใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปในเหล้าของพ่อ

มีอะไรอีกที่แม่เธอไม่กล้าทำ?

ดวงตาขาวใสของฉือหว่านเริ่มมีสีแดงระเรื่อด้วยน้ำตา เธอมองหลี่หลันด้วยความผิดหวังเต็มหัวใจ

เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความรักเลย?

หลี่หลันหลบสายตา ก่อนจะหันไปบอกหวังสือ “หัวหน้าแผนกหวัง ฉันยกเธอให้คุณแล้ว”

หวังสือที่กำลังตื่นเต้นถึงขีดสุดลูบมือตัวเองอย่างลิงโลด ก่อนจะพุ่งเข้าหาฉือหว่าน “นางฟ้าตัวน้อย มาเถอะ! สวยขนาดนี้ ลองดูสิว่าเวลานอนบนเตียงจะเร่าร้อนขนาดไหน!”

หลี่หลันเดินออกไป

ทันทีที่หลี่หลันเดินออกไป หวังสือก็ล้มลงกับพื้นหมดสติไปเพราะยาสมุนไพร

ใบหน้าของฉือหว่านร้อนเหมือนไฟลวก ยาที่หลี่หลันใส่ไว้ในเหล้านั้นรุนแรงมาก

เธอเอื้อมมือไปที่เอวเพื่อหยิบเข็มเงินออกมา

แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเลย แย่แล้ว! เข็มเงินตกอยู่ในวิลล่า

ฉือหว่านทำได้เพียงรีบกลับไปที่วิลล่าอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่วันที่เธอหิ้วกระเป๋าออกจากที่นี่ เธอก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

เธอเข้าไปที่ห้องนอนใหญ่เพื่อหาเข็มเงิน แต่กลับหาไม่เจอ

คาดว่าคุณป้าอู๋คงเก็บของแล้วทิ้งไป

ฉือหว่านดื่มเหล้าไม่เป็น และตอนนี้ฤทธิ์ของ "หนวี่เอ๋อร์หง" ก็เริ่มแสดงผลเต็มที่ เธอเริ่มเวียนหัว และเหตุผลที่เธอพยายามยึดมั่นไว้ก็ค่อยๆ พังทลายด้วยคลื่นความร้อนในร่างกาย “อืม… ร้อนจริงๆ~”

ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นมาจากข้างนอก มีคนกลับมา

ฮั่วซือหานกลับมา?

ดวงตาของฉือหว่านสว่างวาบ

ฮั่วซือหานเปิดประตูเข้ามา และร่างกายที่ร้อนระอุและนุ่มนวลราวไร้กระดูกของฉือหว่านก็พุ่งเข้าสู่อ้อมอกของเขาในทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (6)
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เผด็จศึกก่อนอีตัวร้ายไปเลย
goodnovel comment avatar
Annxptt
แม่แบบนี้มันน่า...นัก
goodnovel comment avatar
สลึมสลือ แฟสดหม้อต้ม
อิแม่เลวทราต่ำช้า
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1048

    คุณพระเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์เล่าเรื่องในคืนนั้นออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ เพื่อนนักศึกษาทุกคนต่างก็ตกตะลึงเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ตอนนั้นคู่หมั้นของฉันกำลังอาบน้ำอยู่ แต่เธอกลับบุกเข้าไปกะทันหัน แถมยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาเซ็กซี่ คู่หมั้นของฉันก็เลยหยิบขวดขึ้นมาขว้างใส่ผู้บุกรุกอย่างเธอ การปกป้องตัวเองแบบนี้ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม”หวังเสวียน “……”เพื่อนนักศึกษา “หวังเสวียน ที่แท้เธอก็เป็นคนบุกเข้าไปในห้องน้ำของอาจารย์ฟู่นี่เอง”“หวังเสวียน เธอนี่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ”“ฉันลองนึกตามดู ถ้ามีเพื่อนฐานะไม่ดีคนหนึ่ง ฉันมีน้ำใจให้เธอมาอยู่ด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดนอนสายเดี่ยวกลางดึกแล้วบุกเข้าไปในห้องน้ำของคู่หมั้นฉัน แบบนี้ฉันไม่มีวันทนได้แน่ๆ!”“หวังเสวียน เธอนี่เกินไปแล้ว!”“หวังเสวียน เธอชอบอาจารย์ฟู่ใช่ไหม?”“ต้องชอบแน่ๆ ล่ะ เมื่อกี้อาจารย์ฟู่เรียกชื่อเธอ พวกเราก็เห็นกันหมดแล้วว่าเธอดีใจแค่ไหน ใจเต้นระรัวจนแทบควบคุมไม่อยู่เลย!”ทุกคนต่างก็รุมชี้นิ้วตำหนิหวังเสวียนเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “หวังเสวียน ที่จริงฉันไม่อยากทำให้เรื่องนี้บานปลายหรอก แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมเลิก ยังถึงขั้นคุกเข่าต่อห

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1047

    ฟู่อวิ๋นเซินยอมรับตรงๆ ว่าเขารู้จักหวังเสวียนว้าวทันใดนั้นทั้งห้องเลกเชอร์ก็แตกตื่นขึ้นมา เพราะคำพูดของฟู่อวิ๋นเซินนั้นไม่ต่างอะไรกับการประกาศอย่างเป็นทางการ ประกาศว่าหวังเสวียนคือแฟนสาวของเขา“หวังเสวียน เธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ ตอนที่แต่งงานกับอาจารย์ฟู่ ต้องเชิญพวกเราไปกินเลี้ยงแต่งงานให้ได้!”สิ่งที่หวังเสวียนต้องการก็คือสายตาที่รายล้อมไปด้วยความอิจฉาชื่นชมแบบนี้ แต่ในตอนนี้สายตาเหล่านี้กลับเหมือนกำลังประหารเธออย่างเชื่องช้าหวังเสวียนรีบร้อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่นะ พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด...”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น หัวเราะเย็นๆ หนึ่งเสียง “ทุกคน หวังเสวียนพูดถูก ผมกับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด พวกเราแค่รู้จักกัน เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม!”คราวนี้เพื่อนนักศึกษาทุกคนถึงกับตะลึง เริ่มกระซิบซุบซิบกันขึ้นมา “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“เมื่อกี้หวังเสวียนยังทำตัวสนิทสนมกับอาจารย์ฟู่ตั้งขนาดนั้น ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนของอาจารย์ฟู่ซะอีก!”ฟู่อวิ๋นเซินมองไปทางหวังเสวียน “จริงๆ แล้วผมไม่เคยรู้จักหวังเสวียนมาก่อน แต่เพราะหวังเสวียนเป็นเพื่อนของคู่หมั้นผม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1046

    ใช่แล้ว นี่แหละคือสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธอต้องการมันเหลือเกินเพื่อนนักเรียนรอบๆ ก็เริ่มซุบซิบอย่างคึกคัก “หวังเสวียน เธอกับอาจารย์ฟู่เป็นความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?”“หวังเสวียน หน้าของเธอทำไมถึงได้แดงแบบนี้ หรือว่าเธอกับอาจารย์ฟู่กำลังคบกันอยู่?”“หวังเสวียนสวย อาจารย์ฟู่ก็หล่อ หนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าเป็นคู่กันก็ดูเหมาะสมดีออก”“หวังเสวียน แฟนของอาจารย์ฟู่ก็คือเธอใช่ไหม?”ทุกคนต่างรู้ว่าอาจารย์ฟู่มีแฟนแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้ว่าแฟนของเขาคือใครหวังเสวียนรีบทำท่าเขินอาย “ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดกันหรอก อย่าพูดแบบนี้เลย เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเอาได้”เธอพูดพลางหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์หนึ่งครั้งเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์คือตัวจริง คนที่เป็นทั้งแฟนและคู่หมั้นของฟู่อวิ๋นเซิน แต่ในเวลานี้ถ้าสามารถทำให้เย่ฮวนเอ่อร์อึดอัดได้บ้าง เธอก็พอใจแล้วทว่าเย่ฮวนเอ่อร์กลับไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลยในตอนนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมรู้จักหวังเสวียน”ฟู่อวิ๋นเซินบอกว่าเขารู้จักหวังเสวียนแต่จะรู้จักกันได้อย่างไร มีความสัมพันธ์แบบไหน เขาไม่ได้พู

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1045

    เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น ร่างสูงสง่างามของฟู่อวิ๋นเซินก็ปรากฏเข้าสู่สายตาฟู่อวิ๋นเซินมาแล้วก่อนหน้านี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เคยมาเปิดคาบเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจลดความตื่นเต้นของนักศึกษาได้ ตรงกันข้าม ทุกคนยิ่งตื่นเต้นบ้าคลั่ง พอฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา ห้องทั้งห้องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที“อาจารย์ฟู่ สวัสดีค่ะ!”“อาจารย์ฟู่ ไม่เจอกันตั้งนานเลย”“อาจารย์ฟู่ พวกเรานึกว่าอาจารย์จะไม่มาอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมา ความปรารถนาของพวกเราเป็นจริงแล้ว!”นักศึกษาด้านล่างต่างตื่นเต้นสุดขีด ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นมองไปยังฟู่อวิ๋นเซินวันนี้ฟู่อวิ๋นเซินสวมสูทสีดำตัดเย็บพิเศษ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตขาวผูกเนกไท มือทั้งสองที่ถือหนังสือสะอาดเรียวยาว ขาวเนียนราวกับหยก ใครที่ชอบมือคงละสายตาไม่ได้ฟู่อวิ๋นเซินก้าวขึ้นเวทีด้วยจังหวะมั่นคง ดวงตาหล่อเหลาคมคายกวาดมองทั่วทั้งห้องอย่างอ่อนโยนเสียงอึกทึกทั้งห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว นี่คงเป็นอำนาจและบารมีของผู้มีอำนาจโดยแท้ ห้องเรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่เงียบสงัดลงทันทีฟู่อวิ๋นเซินจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยเสน่ห์ดังไปทั่วห้อง “สวัส

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1044

    “เย่ฮวนเอ่อร์ ฟังเธอพูดแล้ว คู่หมั้นของเธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกับคู่หมั้นช่างรักใคร่กันดีจริงๆ”“ถ้ามีผู้หญิงบุกเข้าไปในห้องน้ำของแฟนฉัน แล้วแฟนฉันฟาดเธอด้วยขวด ฉันคงดีใจมากเลยล่ะ”ทุกคนต่างพากันอิจฉาความสัมพันธ์ของเย่ฮวนเอ่อร์กับคู่หมั้นหวังเสวียนถึงกับตาค้าง แบบนี้เรื่องที่เธอก่อวันนี้ไม่เท่ากับช่วยทำให้เย่ฮวนเอ่อร์กับฟู่อวิ๋นเซินดูหวานชื่นกันมากขึ้นหรือ?ตอนนี้ภาพลักษณ์ผู้ชายผู้ลึกซึ้งกลับถูกเธอสร้างขึ้นมาให้ฟู่อวิ๋นเซินเองเสียแล้ว“เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าอ้ำอึ้งเลย บอกพวกเรามาเถอะ คู่หมั้นของเธอเป็นใครกันแน่?”“ใช่สิ พวกเราอยากรู้จริงๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้ม “มีโอกาสแล้วพวกเธอก็จะรู้เอง”“งั้นก็ไม่ถามเซ้าซี้เย่ฮวนเอ่อร์แล้ว”“ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน”กลุ่มนักเรียนหญิงจูงมือเย่ฮวนเอ่อร์ออกไป ส่วนพวกที่มุงดูอยู่ก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไปหวังเสวียนกับซูอินยังยืนอยู่ที่เดิม หวังเสวียนโมโหจนกดเล็บลงในฝ่ามือ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเอาไว้เลยช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก“ซูอิน ฉันทำผิดอีกแล้วเหรอ?”ซูอินปลอบ “หวังเสวียน เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1043

    คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status