Share

บทที่ 10

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
วิลล่าตระกูลฉือ

ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี

ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย

ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน

หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?”

ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น

ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ”

หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสาวคนใหม่ที่เขาเพิ่งจ้างมา

หลี่หลันพูดด้วยความโกรธ “คุณไปอยู่กับเลขาคนนั้นอีกแล้วใช่ไหม?”

ฉือไห่ผิงขมวดคิ้ว ไม่พอใจ “หลี่หลัน ทำไมถึงคิดมากอีกแล้วล่ะ? เทพ C ไม่มารักษาเจียวเจียว เจียวเจียวอารมณ์ไม่ดีเลย เธอเอาเวลาไปปลอบใจลูกจะดีกว่านะ! ผมเหนื่อยแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่า”

ฉือไห่ผิงทำท่าจะเดินขึ้นบันไดไป

หลี่หลันพูดขึ้นทันที “ฉันมีวิธีเชิญเทพ C มาได้”

ฉือไห่ผิงหยุดเดินทันทีและหันกลับมา เขายื่นมือโอบไหล่หลี่หลัน “หลันหลัน คุณเก่งมาก คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลย คุณคือสุดที่รักของผม”

ฉือไห่ผิงมีฝีมือในการเอาใจผู้หญิง และสามารถเติมเต็มความอ่อนหวานในแบบฉบับหญิงสาวแห่งเจียงหนานของหลี่หลันได้

หลี่หลันซบลงในอ้อมอกของฉือไห่ผิง ก่อนจะมองเขาอย่างมีเสน่ห์และพูดว่า “ฉันมีข้อแม้ คุณต้องไล่เลขาคนนั้นออก!”

ฉือไห่ผิงตอบ “ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ผมจะไล่เธอออกเอง”

พูดจบ ฉือไห่ผิงก็อุ้มหลี่หลันขึ้นในท่าแนวนอน

ร่างของหลี่หลันอ่อนระทวยลง ดวงตาเปล่งประกายเสน่หา “เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณเหนื่อยไม่ใช่เหรอ?”

ชุดนอนของหลี่หลันเผยออก เผยให้เห็นชุดชั้นในลูกไม้สุดเซ็กซี่ด้านใน ฉือไห่ผิงพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “เห็นคุณเร่าร้อนแบบนี้ ใครจะอดใจไหว”

หลี่หลันทุบเขาเบาๆ “คุณนี่มันร้ายจริงๆ~”

ฉือไห่ผิงหัวเราะอย่างเจ้าชู้ “ไม่ชอบเหรอ?”

เช้าวันถัดมา

ฉือหว่านรับสายโทรศัพท์จากหลี่หลันในอพาร์ตเมนต์

หลี่หลันทำตัวเป็นแม่ผู้ใจดี “หวานหว่าน ครั้งก่อนที่โรงพยาบาลแม่ผิดเองนะ แม่เตรียมอาหารจานโปรดของเธอไว้เต็มโต๊ะ กลับบ้านหน่อยนะ”

ซูเสี่ยวฝูโผล่ศีรษะออกมาจากห้องครัว “หวานหว่าน อย่าไปเลย เธอแค่เป็นหมารับใช้ของฉือไห่ผิง อายุขนาดนี้แล้วยังคิดแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่มีทางแก้ไขได้หรอก”

ฉือหว่านตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ฉันไม่มีเวลา”

เธอเตรียมจะวางสาย

แต่หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน ตอนเธอเกิดพ่อของเธอได้เหล้าหนี่ว์เออร์หงไว้ขวดหนึ่ง บอกว่าจะรอให้เธอโตแล้วค่อยเอามาดื่ม ตอนนี้แม่ขุดมันขึ้นมาแล้ว กลับบ้านสิ”

ขนตายาวของฉือหว่านสั่นไหว หลี่หลันรู้วิธีเล่นกับจุดอ่อนของเธอเป็นอย่างดี

ฉือหว่านมาถึงวิลล่าตระกูลฉือ ซึ่งไม่มีฉือไห่ผิงและฉือเจียวอยู่ หลี่หลันเตรียมอาหารโต๊ะใหญ่จริงๆ และบนโต๊ะก็มีเหล้าหนี่ว์เออร์หงวางอยู่

คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” สามตัวนี้เขียนโดยมือของพ่อเธอเอง ลายมือดูเงอะงะเล็กน้อย พ่อของเธอไม่ได้มีการศึกษาสูง แต่สร้างตัวขึ้นมาจากศูนย์ ต่างจากฉือไห่ผิงที่ในยุคนั้นเป็นถึงนักศึกษามหาวิทยาลัย

นิ้วมือขาวเรียวของฉือหว่านลูบเบาๆ ไปที่คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” อย่างช้าๆ เธอเองก็เคยมีช่วงเวลาในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความสุข พ่อของเธอรักเธอมากที่สุด

วันนี้หลี่หลันอารมณ์ดี ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยสีสันและรอยยิ้ม เธอเปิดเหล้าหนี่ว์เออร์หงและรินลงในถ้วยสองใบ ถ้วยหนึ่งสำหรับตัวเธอเอง อีกถ้วยสำหรับฉือหว่าน

“หวานหว่าน เราชนแก้วกัน”

ฉือหว่านมองหลี่หลัน และถามขึ้นด้วยเสียงเยือกเย็น “ตอนนั้น พ่อฉันตายได้ยังไงกันแน่?”

คำถามนี้ทำให้มือของหลี่หลันสั่นจนเกือบทำเหล้าในถ้วยหกออกมา

หลี่หลันหลบสายตาเล็กน้อย “หวานหว่าน พ่อเธอก็แค่…ป่วยตาย บอกไปเธอก็ไม่เข้าใจหรอก เธอไม่ใช่หมอ!”

ฉือหว่านหัวเราะเยาะเบาๆ ก่อนจะยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มจนหมดช้าๆ พ่อเธอตายยังไง เธอจะต้องรู้ให้ได้

ฉือหว่านวางถ้วยเปล่าลง “ฉันมีธุระ ต้องไปแล้ว”

ฉือหว่านลุกขึ้นเตรียมตัวจะไป แต่ในตอนนั้นเอง หวังสือก็ปรากฏตัวและเดินเข้ามา

ฉือหว่านขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร?”

หวังสือที่อยู่ในวัยกลางคนแล้ว ดูเหมือนจะมีบุคลิกสุขุม แต่เขาใช้สายตามองฉือหว่านตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความหยาบโลนและยิ้มอย่างลามก

หลี่หลันวางถ้วยเหล้าในมือลง “หวานหว่าน นี่คือหัวหน้าแผนกหวังจากโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน เขารู้จักเทพ C สามารถช่วยให้เทพ C มารักษาเจียวเจียวได้”

ฉือหว่านมองหวังสือ เขารู้จักเทพ C อย่างนั้นเหรอ?

ฮึ

ฉือหว่านยิ้มเยาะพลางถาม “แล้วไง?”

หลี่หลันฉีกหน้ากากความเป็นแม่ผู้แสนดีออก “หวานหว่าน แกไปนอนกับหัวหน้าแผนกหวังครั้งหนึ่ง แล้วเจียวเจียวก็จะมีคนช่วยรักษา”

เพื่อช่วยฉือเจียว แม่ของเธอถึงกับยอมให้เธอไปนอนกับผู้ชาย?

นี่เองคือเหตุผลที่หลี่หลันเรียกเธอกลับมา

ในตอนนั้นเอง ฉือหว่านรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงและร้อนขึ้น ร้อนเหลือเกิน

ผิดปกติ

ฉือหว่านมองไปที่ขวด "หนวี่เอ๋อร์หง" แล้วก็รู้ทันทีว่า หลี่หลันใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปในเหล้าของพ่อ

มีอะไรอีกที่แม่เธอไม่กล้าทำ?

ดวงตาขาวใสของฉือหว่านเริ่มมีสีแดงระเรื่อด้วยน้ำตา เธอมองหลี่หลันด้วยความผิดหวังเต็มหัวใจ

เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความรักเลย?

หลี่หลันหลบสายตา ก่อนจะหันไปบอกหวังสือ “หัวหน้าแผนกหวัง ฉันยกเธอให้คุณแล้ว”

หวังสือที่กำลังตื่นเต้นถึงขีดสุดลูบมือตัวเองอย่างลิงโลด ก่อนจะพุ่งเข้าหาฉือหว่าน “นางฟ้าตัวน้อย มาเถอะ! สวยขนาดนี้ ลองดูสิว่าเวลานอนบนเตียงจะเร่าร้อนขนาดไหน!”

หลี่หลันเดินออกไป

ทันทีที่หลี่หลันเดินออกไป หวังสือก็ล้มลงกับพื้นหมดสติไปเพราะยาสมุนไพร

ใบหน้าของฉือหว่านร้อนเหมือนไฟลวก ยาที่หลี่หลันใส่ไว้ในเหล้านั้นรุนแรงมาก

เธอเอื้อมมือไปที่เอวเพื่อหยิบเข็มเงินออกมา

แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเลย แย่แล้ว! เข็มเงินตกอยู่ในวิลล่า

ฉือหว่านทำได้เพียงรีบกลับไปที่วิลล่าอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่วันที่เธอหิ้วกระเป๋าออกจากที่นี่ เธอก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

เธอเข้าไปที่ห้องนอนใหญ่เพื่อหาเข็มเงิน แต่กลับหาไม่เจอ

คาดว่าคุณป้าอู๋คงเก็บของแล้วทิ้งไป

ฉือหว่านดื่มเหล้าไม่เป็น และตอนนี้ฤทธิ์ของ "หนวี่เอ๋อร์หง" ก็เริ่มแสดงผลเต็มที่ เธอเริ่มเวียนหัว และเหตุผลที่เธอพยายามยึดมั่นไว้ก็ค่อยๆ พังทลายด้วยคลื่นความร้อนในร่างกาย “อืม… ร้อนจริงๆ~”

ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นมาจากข้างนอก มีคนกลับมา

ฮั่วซือหานกลับมา?

ดวงตาของฉือหว่านสว่างวาบ

ฮั่วซือหานเปิดประตูเข้ามา และร่างกายที่ร้อนระอุและนุ่มนวลราวไร้กระดูกของฉือหว่านก็พุ่งเข้าสู่อ้อมอกของเขาในทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (6)
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เผด็จศึกก่อนอีตัวร้ายไปเลย
goodnovel comment avatar
Annxptt
แม่แบบนี้มันน่า...นัก
goodnovel comment avatar
สลึมสลือ แฟสดหม้อต้ม
อิแม่เลวทราต่ำช้า
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 936

    ฟู่อวิ๋นเซินยังคงอยากจะลงมืออีกแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็โผเข้ากอดเขาทันที “พอแล้ว ฟู่อวิ๋นเซิน! พอเถอะ!”เมื่อถูกร่างนุ่มนิ่มของเย่ฮวนเอ่อร์กอดไว้ ฟู่อวิ๋นเซินถึงได้หยุดลง แต่แววตาที่แดงก่ำเต็มไปด้วยโทสะก็ยังไม่จางลง เขายกเท้าขึ้นเตะจ้าวอี้ที่นอนอยู่กับพื้นอีกครั้งตอนนั้นเอง ฉือหว่านก็รีบวิ่งเข้ามา “เกิดอะไรขึ้น?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดขอโทษทันที “หวานหว่าน ขอโทษนะ ฉันทำให้เธอลำบากแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซินมองจ้าวอี้บนพื้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็จับมือเล็กของเย่ฮวนเอ่อร์แล้วพาเธอเดินออกไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์หันกลับไป “หวานหว่าน ลาก่อนนะ”ยังพูดไม่ทันขาดคำ ฟู่อวิ๋นเซินก็โอบหัวเธอไว้ ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ไม่ยอมให้เธอหันกลับไปมองอีกฟู่อวิ๋นเซินพาเย่ฮวนเอ่อร์ออกจากโรงพยาบาล เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วดันเธอเข้าไป ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินอ้อมกลับมานั่งประจำที่คนขับเย่ฮวนเอ่อร์สังเกตเห็นว่าข้อนิ้วของเขาเลือดไหล รีบคว้ามือเขาไว้ “มือคุณเลือดออก เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ!”แต่ฟู่อวิ๋นเซินยกมือหนี ไม่ยอมให้เธอแตะเย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป เห็นใบหน้าหล่อเหลาเยือกเย็นของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด หน้าอกกว้างยังหอบแรง แสดงว่าเข

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 935

    จ้าวอี้เริ่มมีอารมณ์โมโห เขายื่นมือกดไหล่เย่ฮวนเอ่อร์ไว้ พูดด้วยความโกรธ “ทำไม! ทำไมเธอถึงต้องท้องลูกของฟู่อวิ๋นเซิน!”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณชายจ้าว ฉันจะพูดอีกครั้งนะ ฉันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนาย ฉันท้องลูกใครก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้บีบไหล่เธอไว้แน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ ทำไมเธอถึงไม่ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันก็แค่เคยทำผิดเหมือนผู้ชายทั่วไปตอนยังเด็ก ตอนนี้ฉันเลิกยุ่งกับฮั่วเสวียนกับผู้หญิงพวกนั้นหมดแล้ว ทำไมเธอไม่กลับมาอีกล่ะ? เธอก็เป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ฟู่อวิ๋นเซินต่อให้แต่งตัวดีแค่ไหน ก็เป็นแค่ไอ้จนคนหนึ่ง เขาไม่ใช่คนระดับเดียวกับพวกเรา เราสองคนน่ะถึงจะเหมาะกันโดยธรรมชาติ!”เย่ฮวนเอ่อร์อยากหัวเราะ และเธอก็หัวเราะออกมาจริงๆ“จ้าวอี้ นายยังกล้าพูดว่าแค่นายทำผิดแบบที่ผู้ชายมักจะทำกันงั้นเหรอ? จริงๆ แล้วนายก็แค่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ลุ่มหลงกับโลกสวยงามภายนอก นายรักฉันจริงๆ เหรอ? ที่จริงนายก็แค่ไม่ยอมแพ้เท่านั้นเอง ทั้งหมดมันคือความอยากเอาชนะ ความทะเยอทะยานที่อยากควบคุม คนอย่างนาย ไม่เคยรักใครเลยจริงๆ นอกจากตัวเอง!”จ้าวอี้พยายามจะอธิบาย “ฉัน...”แต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็พูดแ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 934

    เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดง “ฉันรู้แล้ว แต่... แต่ฟู่อวิ๋นเซินเขา... ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้เลย”ฉือหว่านมองเย่ฮวนเอ่อร์แล้วยิ้มออกมา ความจริงแล้วเสี่ยวอู่เคยพูดว่าฟู่อวิ๋นเซินเป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ ส่วนเย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ต่างกัน พวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ เขาว่ากันว่า คนสองคนที่เป็นพวกหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อใช้ชีวิตร่วมกันถึงจะมีความสุข ทั้งสองคนต่างก็ขาดกันไม่ได้ฉือหว่านยิ้มพูดว่า “ฮวนเอ่อร์ ตอนนี้เธอกับประธานฟู่คืนดีกันแล้ว ก็น่าจะถึงเวลาบอกเขาเรื่องลูกในท้องได้แล้วล่ะนะ”จะบอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขาไหม?จริงๆ แล้วเย่ฮวนเอ่อร์ก็คิดจะบอกอยู่แล้ว“ฉันว่าประธานฟู่เป็นคนที่ชอบเด็กนะ แถมเขาก็มีความสามารถ มีความรับผิดชอบ บอกเขาเรื่องลูกน่าจะเป็นเรื่องดี ฉันเชื่อว่าเขาจะต้องเป็นพ่อที่ดีแน่ๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้ว่าฟู่อวิ๋นเซินชอบเด็ก แต่ก่อนเขาก็เคยพูดว่าอยากมีลูกเธอก็เชื่อว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “อืม ฉันจะหาจังหวะบอกเขาเอง”ทันใดนั้น พยาบาลสาวคนหนึ่งก็เรียกขึ้นจากด้านหลัง “หมอฉือคะ”ฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “หวานหว่าน เธอไปทำงา

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 933

    ฟู่อวิ๋นเซินเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ทำไม พวกเธอสองคนมีความลับอะไรที่ฉันฟังไม่ได้หรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่อยากให้เขาจับพิรุธได้ รีบตอบทันที “ก็แน่นอนสิ ผู้หญิงด้วยกันก็ต้องมีความลับเยอะแยะ จะบอกคุณได้ยังไง!”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากบางขึ้น “เข้าใจแล้ว กินข้าวก่อน กินเสร็จเดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเธอแล้วจะกลับเลย โอเคไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ขอบคุณค่ะ ประธานฟู่”...หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ฟู่อวิ๋นเซินก็ขับรถไปส่งเย่ฮวนเอ่อร์ที่โรงพยาบาล วันนี้ฉือหว่านอยู่ที่โรงพยาบาลพอดีรถหรูจอดหน้าทางเข้าโรงพยาบาล ฟู่อวิ๋นเซินพูดขึ้น “ฉันไปส่งเธอข้างบน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ไม่ต้องหรอก คุณมาส่งแค่นี้ก็พอ ฉันนัดกับหวานหว่านไว้แล้ว เดี๋ยวขึ้นไปหาเธอเองได้ค่ะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ให้เขามีโอกาสพูดต่อ รีบเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารลงจากรถ “ประธานฟู่ ลาก่อนค่ะ”เธอโบกมือน้อยๆ ให้ฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินยิ้มบาง “ลาก่อน”เย่ฮวนเอ่อร์หมุนตัวเดินเข้าไปในโรงพยาบาลไม่นาน เธอก็หาฉือหว่านเจอในห้องทำงาน วันนี้ฉือหว่านใส่เสื้อกาวน์สีขาวเพิ่งผ่าตัดเสร็จ“หวานหว่าน!”ฉือหว่านยิ้มดีใจ “ฮวนเอ่อร์ ม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 932

    เธอจ้องเขาเขม็งฟู่อวิ๋นเซินเอื้อมมือมาบีบปลายจมูกเล็กของเธอเบาๆ “หิวหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์ปัดมือเขาออก ตอบอย่างตรงไปตรงมา “หิวแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซิน “งั้นฉันไปทำอาหารให้เธอ”เขาเปิดผ้าห่มลุกจากเตียง เริ่มแต่งตัวเย่ฮวนเอ่อร์ไม่กล้ามองตรงๆ แต่ชายหนุ่มหน้าตาดีระดับท็อปมาแต่งตัวอยู่ต่อหน้า ไม่มองก็น่าเสียดาย มองไปก็ชุ่มชื่นตาเธอแอบมองเขา เห็นเขาสวมกางเกงแล้วกำลังใส่เสื้อเชิ้ต เขาเป็นคนประเภทที่ถอดเสื้อแล้วมีกล้าม ใส่เสื้อแล้วก็ดูเพรียว หุ่นสูงโปร่งดูดีแบบมีสไตล์ ตอนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังติดกระดุมนิ้วยาวเรียวขาวสะอาดของเขากำลังทำงานอย่างเชี่ยวชาญ อาจเพราะเดี๋ยวจะไปทำอาหาร เขายังพับแขนเสื้อขึ้นสองทบ เผยให้เห็นแขนท่อนล่างที่แข็งแรงอาจเพราะรู้สึกถึงสายตา ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอทันทีเย่ฮวนเอ่อร์รีบปิดตา แกล้งหลับด้วยความรู้สึกผิดฟู่อวิ๋นเซินรู้ว่าเธอกำลังแอบดู ตัวเธอเป็นคนตรงและโรแมนติก ไม่ถนัดเรื่องโกหกหรือเสแสร้ง ขนาดแกล้งหลับ ขนตายาวๆ ยังสั่นไม่หยุด น่ารักสุดๆฟู่อวิ๋นเซินยื่นสองมือยันข้างตัวเธอ โน้มตัวลงมามอง “คุณหนูใหญ่เย่ เมื่อคืนยังดูไม่พอเหรอ ถึงต้องแอบดูตอนเช้าอีก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 931

    ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น “ไม่รีบ”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป หมายความว่ายังไงว่าไม่รีบ?เธอมองถนนด้านนอก นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอเลย วันนี้เขาบังคับพาเธอออกมาด้วยตัวเอง ควบคุมพวงมาลัยมาตลอด ตอนนี้ก็มืดแล้วแต่เขายังไม่ยอมให้เธอกลับบ้านเย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ คุณจะพาฉันไปไหนอีก ฉันอยากกลับบ้าน”ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอ ยิ้มขำ “เธอรีบอะไรนัก กลัวว่าฉันจะกินเธอหรือไง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “...ประธานฟู่ล้อเล่นแล้ว คนดีมีศีลธรรมอย่างคุณคงไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก ใช่ไหมคะ!”ยังจะสวมเขาให้เขาอีกฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้เล่นด้วย เขามองเธอ “ต้องดูว่าเธอเชื่อฟังไหมก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์ “...”ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถหรูหยุดอยู่หน้าบ้านพักหลังหนึ่ง เป็นวิลล่าของฟู่อวิ๋นเซิน เขาอาศัยอยู่ที่นี่ฟู่อวิ๋นเซินเปิดประตู “คุณหนูใหญ่เย่ เชิญข้างใน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ มันดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว”เธอหันหลังจะวิ่งหนีแต่ฟู่อวิ๋นเซินคาดไว้แล้ว เขาขวางหน้าเธอไว้ทันที “คุณหนูใหญ่เย่ คุณนี่ไม่เคยเชื่อฟังเลยนะ”“ฉัน...”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่ทันหลุดจากปาก ฟู่อวิ๋นเซินก็อุ้มเธอขึ้นในท่าขวางไว้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status