Share

บทที่ 11

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฮั่วซือหานยื่นมือออกมารับร่างของเธอไว้

เขาก้มหน้ามองเธอด้วยดวงตาหล่อเหลาทว่าราบเรียบ ก่อนจะเม้มปากและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฉือหว่าน เธอกลับมาทำไม?”

ฉือหว่านเองก็ไม่คิดว่าเขาจะกลับบ้าน วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่เข้ารูปพอดีตัว พึ่งกลับมาจากข้างนอก เนื้อผ้าที่ดูหรูหราและมีคุณภาพยังคงมีไอเย็นจากด้านนอกติดอยู่

ร่างกายของฉือหว่านร้อนผ่าว เธอขยับเข้าไปซบอกของเขาโดยสัญชาตญาณ หวังให้ความเย็นและกลิ่นอายสุขุมของเขาดับไฟปรารถนาในร่างกายเธอ

ดวงตาของฉือหว่านเป็นประกายระยิบระยับขณะมองเขา “ฮั่วซือหาน ช่วย…”

คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก ฮั่วซือหานก็ผลักเธอออกไปก่อน เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา “เธอเป็นอะไร?”

ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อยเมื่อถูกผลักออกมา เมื่อครู่นี้เธอกลับคิดจะขอให้ฮั่วซือหานช่วยเธอ

เขาจะช่วยเธอได้ยังไงกัน?

“ฉันโดนวางยา”

วางยา?

ฮั่วซือหานขมวดคิ้วเรียวคมเข้าหากัน ผู้หญิงที่ทำให้เขาโกรธอยู่เรื่อยช่างหาเรื่องจริงๆ!

“เธอรออยู่ตรงนี้”

ฮั่วซือหานเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ด้วยรูปร่างสูงเพรียว เขาหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรออก

เสียงเรียกเข้าจากอีกฝั่งดังขึ้น ฮั่วซือหานถือโทรศัพท์ไว้มือหนึ่ง อีกมือดึงเนกไทที่คอให้หลวม เนกไทที่ห้อยอยู่บนคอเผยให้เห็นความไม่เป็นทางการของคุณชายผู้เย็นชาและสง่างาม

ฉือหว่านไม่กล้ามองเขาต่อ

ปลายสายรับสาย เป็นเสียงของกู้เป่ยเฉิน “พี่รอง”

ฮั่วซือหานพูด “ฉันถามนาย ถ้าผู้หญิงโดนวางยา ควรทำยังไง?”

กู้เป่ยเฉินหัวเราะอย่างตื่นเต้น ราวกับได้ยินข่าวซุบซิบสนุกๆ “โอ้โห พี่รอง นี่พี่สะใภ้เจียวเจียวโดนวางยาเหรอ งั้นรออะไรล่ะ พี่ลงสนามช่วยพี่สะใภ้เจียวเจียวเองเลยสิ”

ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์แน่น “พูดภาษาคน”

กู้เป่ยเฉินพูด “ไม่ใช่พี่สะใภ้เจียวเจียวเหรอ ถ้าอย่างนั้นให้เธอแช่น้ำเย็น แต่มันจะทรมานมาก ถ้าทนได้ก็รอดไป แต่ถ้าทนไม่ไหวอาจถึงขั้นเส้นเลือดแตกตาย”

ฮั่วซือหานวางสาย เขาหันไปมองฉือหว่าน “ไปอาบน้ำเย็นเองได้ไหม?”

ฉือหว่านพยักหน้า “ได้”

เธอรีบก้าวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ

ฮั่วซือหานถอดเสื้อสูทสีดำออก ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องดังขึ้นจากในห้องน้ำ “อ๊า!”

ดวงตาหล่อเหลาของฮั่วซือหานแสดงความรำคาญ ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอีก!

ฮั่วซือหานก้าวเท้าอันยาวของเขาเข้าไปในห้องน้ำ “เกิดอะไรขึ้น?”

ฉือหว่านยืนอยู่ใต้ฝักบัว เสื้อคลุมด้านนอกถูกถอดออก เหลือเพียงชุดกระโปรงสายเดี่ยวบนตัวเธอ

สายเส้นเล็กของชุดกระโปรงพาดอยู่บนไหล่ของเธอ ไหล่ขาวบางดูใสกระจ่างจนเกินคำบรรยาย

ฝักบัวยังไม่ได้เปิด ฉือหว่านยกมือขึ้นแตะหน้าผากของตัวเอง ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำใสราวหมอกที่เกิดจากความเจ็บ เธอบอกเขาด้วยเสียงแตกพร่า “ฉันหัวกระแทก”

ท่าทางของเธอทำให้ฮั่วซือหานมองไปโดยไม่ทันตั้งตัว

ฮั่วซือหานชะงักเล็กน้อย เขาดึงมือนั้นออก หน้าผากขาวใสของเธอมีรอยแดงจริงๆ

“เธอซุ่มซ่ามขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ฉันไม่ได้ซุ่มซ่าม ฉันแค่เวียนหัว!”

“…ยืนนิ่งๆ”

อะไรนะ?

ฮั่วซือหานยกมือขึ้นและเปิดฝักบัวทันที

น้ำเย็นจัดกระจายตัวออกมาทันที เปียกโชกไปทั้งตัวของฉือหว่าน

ร่างกายของเธอร้อนผ่าว แต่น้ำกลับเย็นยะเยือก ความแตกต่างของร้อนเย็นทำให้เธอพุ่งไปหาเขา ซบลงในอ้อมอกของฮั่วซือหานโดยตรง

“หนาวมาก ฉันไม่อาบน้ำเย็นแล้ว!”

ร่างกายอ่อนนุ่มของเธอเบียดเข้าหาเขาอีกครั้ง กอดรัดแน่นจนเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำของฮั่วซือหานเปียกชุ่มไปหมด

เขาทำได้เพียงพาเธอถอยหลังไปสองก้าว ทั้งสองคนยืนอยู่ใต้สายน้ำเย็นด้วยกัน

ฉือหว่านรู้สึกร้อนมาก เธอเหมือนปลาตัวน้อยที่กำลังจะแห้งตายและต้องการแหล่งน้ำโดยด่วน

มือเล็กของเธอเริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้ลงไปที่เอวสอบของเขาอย่างสะเปะสะปะ

ฮั่วซือหานเป็นผู้ชายปกติ ร่างกายของเขาตึงเกร็งขึ้นทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉือหว่าน มือเธอจับอะไรอยู่?”

ดวงตากลมโตของฉือหว่านพร่าเลือน เผยความเย้ายวนอย่างใสซื่อ “ฉันจับได้แล้ว หกแพ็กเต็มๆ”

ฮั่วซือหาน “……”

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้นจากอ้อมอกของเขา จ้องใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ “หน้าก็หล่อมาก”

ฮั่วซือหานยื่นมือออกไปผลักฉือหว่านที่อยู่ในอ้อมอกติดเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบ เขากระแอมเบาๆ และเตือนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “อย่ามาเล่นตลก!”

ฉือหว่าน “ว้าว แรงเยอะจัง ฉันชอบ”

ฮั่วซือหานหยิบฝักบัวขึ้นมาฉีดใส่ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ หวังให้เธอได้สติ

“อ๊า!”

ฉือหว่านทุบมือเขาออกด้วยความอึดอัด “ฮั่วซือหาน ถ้าคนที่โดนวางยาเป็นฉือเจียว นายจะช่วยเธอใช่ไหม?”

ฮั่วซือหานชะงัก “อะไรนะ?”

ขนตายาวเรียวของฉือหว่านเปียกไปด้วยละอองน้ำระยิบระยับ สั่นไหวเล็กน้อย เธอพูดอย่างดื้อรั้นและโดดเดี่ยว “เพราะเป็นฉันใช่ไหม คุณถึงให้ฉันอาบน้ำเย็น พวกคุณไม่เคยชอบฉันเลย!”

ฮั่วซือหานสังเกตเห็นดวงตาของเธอแดงก่ำ ราวกับว่าเธอเพิ่งร้องไห้มา

ทันใดนั้นฉือหว่านพุ่งเข้ามาหา ก่อนจะอ้าปากงับลงไปที่ลูกกระเดือกของเขา

ฮั่วซือหานไม่คาดคิดว่าเธอจะเล่นแบบนี้ ลูกกระเดือกเป็นจุดที่อ่อนโยนและไวต่อความรู้สึกที่สุดของผู้ชาย เธอพุ่งเข้ามาอ้าปากเล็กๆ ของเธอ กัดลงไปอย่างแรง เขารู้สึกว่าหางตาร้อนผ่าวไปหมด เอวก็ชาไปเลย

ผู้หญิงบ้าคนนี้!

ฮั่วซือหานเอื้อมมือโอบรอบเอวของเธอ เอวของเธอนุ่มนิ่มราวกับกิ่งหลิวที่พลิ้วไหว แค่จับก็เหมือนจะหัก

เอวของเธอยังเล็ก บางแค่หนึ่งฟุตหก นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของเขาเพียงแค่กางออกก็สามารถโอบรอบเอวของเธอได้

บางจนแทบจะจับไม่ได้

เรียวขากับเอวบาง ฮั่วซือหานเพิ่งสังเกตว่าเธอช่างเป็นผู้หญิงที่งดงามยั่วเย้า

เขาหายใจไม่ค่อยเป็นจังหวะ ยื่นมือไปจับใบหน้าเล็กของเธอและดันออก

ใบหน้าแดงซ่านขนาดเท่าฝ่ามือของเธออยู่ในมือเขา เขาบีบมันด้วยความหงุดหงิดแล้วตวาด “ชอบกัดอะไรหรือไง?”

ฉือหว่านแทบไม่มีสติแล้ว ทั้งฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และยาที่เล่นงานเธอ ทำให้เธออ่อนแอ

เธอมองฮั่วซือหาน ดวงตาแดงก่ำมีน้ำใสเอ่อคลอ

เหมือนเธอกำลังจะร้องไห้

ฮั่วซือหานชะงักไป และรีบปล่อยมือทันที

แต่ฉือหว่านกลับเข้ามากอดเขา ใช้สองมือคล้องคอของเขาไว้ “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกัดคุณ เจ็บไหม?”

ยังไม่ทันที่เขาจะตอบ ฮั่วซือหานก็รู้สึกถึงความนุ่มบนลำคอ เธอจูบเขาเข้าแล้ว

ในดวงตาของฮั่วซือหานเหมือนจะมีเปลวไฟสีแดงลุกวาบ สัมผัสจูบของเธอเลื่อนขึ้นไป ไล้ไปบนลำคอ และสร้างรอยแดงบนกรามแข็งแรงของเขา

สัตว์น้อยที่อวดเขี้ยวเมื่อครู่กลับกลายเป็นลูกแมวนุ่มนิ่มที่ซุกอยู่ในอ้อมอกของเขา และจูบเขาไปทั่ว

ฉือหว่านถามขึ้น “คุณกับฉือเจียวเคย... กันหรือเปล่า?”

สายตาของฮั่วซือหานพลันมืดครึ้ม

ฉือหว่านเขย่งปลายเท้า ดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำจ้องมองไปยังริมฝีปากบางของเขา “ฮั่วซือหาน ฉันโดนวางยา ฉันยังเป็นคุณนายฮั่วของคุณ ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?”

มือใหญ่ของฮั่วซือหานบีบเอวเล็กของเธอไว้ เอวบางราวคอขวดเครื่องลายคราม ทำให้เขาอยากใช้แรงมากกว่านี้

ในตอนนั้นเอง ฉือหว่านค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากเข้าไปหาเขา

ฮั่วซือหานไม่ได้หลบ

ทั้งสองเข้าใกล้กันเรื่อยๆ และเกือบจะแตะริมฝีปากกัน

แต่ในจังหวะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมา บนหน้าจอปรากฏสองคำว่า—ฉือเจียว

ฉือเจียวโทรมา

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (6)
goodnovel comment avatar
ปัญจรัตน์
สงสารนางจัง
goodnovel comment avatar
Jaa Ja
บทจะโกหกว่ารู้จักเทพc ก็มา สตอเบอร์รี่เกิ๊น
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
ขัดจังหวะตลอด
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1048

    คุณพระเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์เล่าเรื่องในคืนนั้นออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ เพื่อนนักศึกษาทุกคนต่างก็ตกตะลึงเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ตอนนั้นคู่หมั้นของฉันกำลังอาบน้ำอยู่ แต่เธอกลับบุกเข้าไปกะทันหัน แถมยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาเซ็กซี่ คู่หมั้นของฉันก็เลยหยิบขวดขึ้นมาขว้างใส่ผู้บุกรุกอย่างเธอ การปกป้องตัวเองแบบนี้ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม”หวังเสวียน “……”เพื่อนนักศึกษา “หวังเสวียน ที่แท้เธอก็เป็นคนบุกเข้าไปในห้องน้ำของอาจารย์ฟู่นี่เอง”“หวังเสวียน เธอนี่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ”“ฉันลองนึกตามดู ถ้ามีเพื่อนฐานะไม่ดีคนหนึ่ง ฉันมีน้ำใจให้เธอมาอยู่ด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดนอนสายเดี่ยวกลางดึกแล้วบุกเข้าไปในห้องน้ำของคู่หมั้นฉัน แบบนี้ฉันไม่มีวันทนได้แน่ๆ!”“หวังเสวียน เธอนี่เกินไปแล้ว!”“หวังเสวียน เธอชอบอาจารย์ฟู่ใช่ไหม?”“ต้องชอบแน่ๆ ล่ะ เมื่อกี้อาจารย์ฟู่เรียกชื่อเธอ พวกเราก็เห็นกันหมดแล้วว่าเธอดีใจแค่ไหน ใจเต้นระรัวจนแทบควบคุมไม่อยู่เลย!”ทุกคนต่างก็รุมชี้นิ้วตำหนิหวังเสวียนเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “หวังเสวียน ที่จริงฉันไม่อยากทำให้เรื่องนี้บานปลายหรอก แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมเลิก ยังถึงขั้นคุกเข่าต่อห

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1047

    ฟู่อวิ๋นเซินยอมรับตรงๆ ว่าเขารู้จักหวังเสวียนว้าวทันใดนั้นทั้งห้องเลกเชอร์ก็แตกตื่นขึ้นมา เพราะคำพูดของฟู่อวิ๋นเซินนั้นไม่ต่างอะไรกับการประกาศอย่างเป็นทางการ ประกาศว่าหวังเสวียนคือแฟนสาวของเขา“หวังเสวียน เธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ ตอนที่แต่งงานกับอาจารย์ฟู่ ต้องเชิญพวกเราไปกินเลี้ยงแต่งงานให้ได้!”สิ่งที่หวังเสวียนต้องการก็คือสายตาที่รายล้อมไปด้วยความอิจฉาชื่นชมแบบนี้ แต่ในตอนนี้สายตาเหล่านี้กลับเหมือนกำลังประหารเธออย่างเชื่องช้าหวังเสวียนรีบร้อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่นะ พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด...”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น หัวเราะเย็นๆ หนึ่งเสียง “ทุกคน หวังเสวียนพูดถูก ผมกับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด พวกเราแค่รู้จักกัน เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม!”คราวนี้เพื่อนนักศึกษาทุกคนถึงกับตะลึง เริ่มกระซิบซุบซิบกันขึ้นมา “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“เมื่อกี้หวังเสวียนยังทำตัวสนิทสนมกับอาจารย์ฟู่ตั้งขนาดนั้น ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนของอาจารย์ฟู่ซะอีก!”ฟู่อวิ๋นเซินมองไปทางหวังเสวียน “จริงๆ แล้วผมไม่เคยรู้จักหวังเสวียนมาก่อน แต่เพราะหวังเสวียนเป็นเพื่อนของคู่หมั้นผม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1046

    ใช่แล้ว นี่แหละคือสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธอต้องการมันเหลือเกินเพื่อนนักเรียนรอบๆ ก็เริ่มซุบซิบอย่างคึกคัก “หวังเสวียน เธอกับอาจารย์ฟู่เป็นความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?”“หวังเสวียน หน้าของเธอทำไมถึงได้แดงแบบนี้ หรือว่าเธอกับอาจารย์ฟู่กำลังคบกันอยู่?”“หวังเสวียนสวย อาจารย์ฟู่ก็หล่อ หนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าเป็นคู่กันก็ดูเหมาะสมดีออก”“หวังเสวียน แฟนของอาจารย์ฟู่ก็คือเธอใช่ไหม?”ทุกคนต่างรู้ว่าอาจารย์ฟู่มีแฟนแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้ว่าแฟนของเขาคือใครหวังเสวียนรีบทำท่าเขินอาย “ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดกันหรอก อย่าพูดแบบนี้เลย เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเอาได้”เธอพูดพลางหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์หนึ่งครั้งเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์คือตัวจริง คนที่เป็นทั้งแฟนและคู่หมั้นของฟู่อวิ๋นเซิน แต่ในเวลานี้ถ้าสามารถทำให้เย่ฮวนเอ่อร์อึดอัดได้บ้าง เธอก็พอใจแล้วทว่าเย่ฮวนเอ่อร์กลับไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลยในตอนนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมรู้จักหวังเสวียน”ฟู่อวิ๋นเซินบอกว่าเขารู้จักหวังเสวียนแต่จะรู้จักกันได้อย่างไร มีความสัมพันธ์แบบไหน เขาไม่ได้พู

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1045

    เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น ร่างสูงสง่างามของฟู่อวิ๋นเซินก็ปรากฏเข้าสู่สายตาฟู่อวิ๋นเซินมาแล้วก่อนหน้านี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เคยมาเปิดคาบเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจลดความตื่นเต้นของนักศึกษาได้ ตรงกันข้าม ทุกคนยิ่งตื่นเต้นบ้าคลั่ง พอฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา ห้องทั้งห้องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที“อาจารย์ฟู่ สวัสดีค่ะ!”“อาจารย์ฟู่ ไม่เจอกันตั้งนานเลย”“อาจารย์ฟู่ พวกเรานึกว่าอาจารย์จะไม่มาอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมา ความปรารถนาของพวกเราเป็นจริงแล้ว!”นักศึกษาด้านล่างต่างตื่นเต้นสุดขีด ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นมองไปยังฟู่อวิ๋นเซินวันนี้ฟู่อวิ๋นเซินสวมสูทสีดำตัดเย็บพิเศษ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตขาวผูกเนกไท มือทั้งสองที่ถือหนังสือสะอาดเรียวยาว ขาวเนียนราวกับหยก ใครที่ชอบมือคงละสายตาไม่ได้ฟู่อวิ๋นเซินก้าวขึ้นเวทีด้วยจังหวะมั่นคง ดวงตาหล่อเหลาคมคายกวาดมองทั่วทั้งห้องอย่างอ่อนโยนเสียงอึกทึกทั้งห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว นี่คงเป็นอำนาจและบารมีของผู้มีอำนาจโดยแท้ ห้องเรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่เงียบสงัดลงทันทีฟู่อวิ๋นเซินจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยเสน่ห์ดังไปทั่วห้อง “สวัส

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1044

    “เย่ฮวนเอ่อร์ ฟังเธอพูดแล้ว คู่หมั้นของเธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกับคู่หมั้นช่างรักใคร่กันดีจริงๆ”“ถ้ามีผู้หญิงบุกเข้าไปในห้องน้ำของแฟนฉัน แล้วแฟนฉันฟาดเธอด้วยขวด ฉันคงดีใจมากเลยล่ะ”ทุกคนต่างพากันอิจฉาความสัมพันธ์ของเย่ฮวนเอ่อร์กับคู่หมั้นหวังเสวียนถึงกับตาค้าง แบบนี้เรื่องที่เธอก่อวันนี้ไม่เท่ากับช่วยทำให้เย่ฮวนเอ่อร์กับฟู่อวิ๋นเซินดูหวานชื่นกันมากขึ้นหรือ?ตอนนี้ภาพลักษณ์ผู้ชายผู้ลึกซึ้งกลับถูกเธอสร้างขึ้นมาให้ฟู่อวิ๋นเซินเองเสียแล้ว“เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าอ้ำอึ้งเลย บอกพวกเรามาเถอะ คู่หมั้นของเธอเป็นใครกันแน่?”“ใช่สิ พวกเราอยากรู้จริงๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้ม “มีโอกาสแล้วพวกเธอก็จะรู้เอง”“งั้นก็ไม่ถามเซ้าซี้เย่ฮวนเอ่อร์แล้ว”“ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน”กลุ่มนักเรียนหญิงจูงมือเย่ฮวนเอ่อร์ออกไป ส่วนพวกที่มุงดูอยู่ก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไปหวังเสวียนกับซูอินยังยืนอยู่ที่เดิม หวังเสวียนโมโหจนกดเล็บลงในฝ่ามือ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเอาไว้เลยช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก“ซูอิน ฉันทำผิดอีกแล้วเหรอ?”ซูอินปลอบ “หวังเสวียน เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1043

    คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status