LOGINShare
บทที่ 524
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1133
เช้าวันรุ่งขึ้นหลินซีเหยาลืมตาขึ้น และพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงเธอลุกขึ้นนั่ง เธอจำได้ว่าเมื่อคืนทำงานดึกเกินไป เผลอหลับคาโต๊ะไป แล้วเธอจะมาลืมตาตื่นอยู่บนมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือลู่หนานเฉิงเป็นคนอุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียงข้างเตียงว่างเปล่าแล้ว ลู่หนานเฉิงน่าจะไปบริษัทแล้วหลินซีเหยาหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ไม่ดูก็ไม่รู้ พอดูเข้าเท่านั้นก็ถึงกับตกใจ ตอนนี้แปดโมงแล้ว!เธอหลับยาวมาจนถึงแปดโมงเช้าเลย!ปกติแล้วเธอจะตื่นตั้งแต่ราว ๆ หกโมงกว่า ๆ ออกไปวิ่งตอนเช้า จากนั้นก็ดื่มกาแฟ กินอาหารเช้า แล้วเริ่มทำงานแต่วันนี้เธอกลับหลับยาวมาจนถึงแปดโมงเช้าเธอเป็นอะไรไปกันนะหรือว่าเธอเริ่มอาการง่วงซึมผิดปกติแล้วกันแน่?ในตอนนั้นโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เป็นสายที่ผู้ช่วยตัวโทรเข้ามาหลินซีเหยากดรับสาย “ฮัลโหล”“พี่ซีเหยา ทำไมยังไม่มาสตูดิโออีกล่ะ แบบนี้ไม่เหมือนพี่เลยนะ บอกมาสิ เมื่อคืนไปสนุกกับประธานลู่จนดึกใช่ไหมล่ะ?” ผู้ช่วยตัวพูดอย่างมีนัยแฝงหลินซีเหยา “……” เมื่อคืนเธอกับลู่หนานเฉิงไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย แถมลู่หนานเฉิงโกรธอยู่ด้วยเธอจำเป็นต้องซ่อมแซมความสัมพันธ์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1132
ทำไมเธอฟุบหลับบนโต๊ะ?ลู่หนานเฉิงเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นว่าในมือของเธอยังถือพู่กันวาดอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยแบบร่างงานออกแบบเขาหยิบแบบร่างขึ้นมาหนึ่งแผ่น พรสวรรค์และความสามารถด้านการออกแบบของหลินซีเหยาเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน เธอสมชื่อเสียงจริง ๆแต่คนอื่นมองเห็นเพียงออร่าที่ห่อหุ้มตัวเธอ ขณะที่เขากลับมองเห็นความพยายามของเธออย่างชัดเจนเธอทุ่มเทหยาดเหงื่อและความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่าลู่หนานเฉิงวางแบบร่างลง มองใบหน้าเล็ก ๆ ที่กำลังหลับสนิทของเธอ คุณหนูจากตระกูลใหญ่เขารู้จักมามากมาย ส่วนใหญ่ล้วนเติบโตมาอย่างสุขสบาย สุดท้ายก็แต่งงานเชื่อมสายสัมพันธ์กับตระกูลผู้ดีที่สมน้ำสมเนื้อ แต่เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก คุณหนูจากตระกูลใหญ่ที่ขยันและพยายามถึงเพียงนี้ ช่างน่าชื่นชมและให้กำลังใจไม่น้อยเลยลู่หนานเฉิงเอื้อมมือไป ก่อนจะอุ้มหลินซีเหยาขึ้นในท่าอุ้มประคองอย่างแผ่วเบาเขาวางหลินซีเหยาลงบนเตียงนุ่ม ๆ จากนั้นก็เปิดผ้าห่มและเอนตัวลงนอนข้าง ๆ เธอหลินซีเหยาพลิกตัวหนึ่งครั้ง ก่อนจะซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา แขนทั้งสองข้างโอบรัดเอวของเขาไว้แน่นลู่หนานเฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มองคน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1131
ลู่หนานเฉิงเอ่ยขึ้นว่า “เธอคิดว่าฉันกำลังโกรธเรื่องอะไรอยู่?”หลินซีเหยาเอ่ยขึ้นว่า “ฉันรู้แล้วว่าคุณโกรธเรื่องอะไร! ฉันเข้าใจคุณผิด คิดว่าคุณมีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างนอก แต่จุดสำคัญไม่ใช่ตรงนั้น จุดสำคัญคือฉันไม่ได้หึง คุณเลยคิดว่าฉันไม่ให้ความสำคัญกับคุณ ไม่ใส่ใจคุณ ใช่ไหม?”ลู่หนานเฉิงหัวเราะออกมาทั้งที่ยังโกรธ เดิมทีเขานึกว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่แท้เธอรู้ทุกอย่างอยู่แล้วก็จริง คนฉลาดเฉลียวอย่างเธอ ย่อมต้องคิดออกอยู่แล้วลู่หนานเฉิงกล่าว “หลินซีเหยา ตอนนี้เธอหมายความว่ายังไงกัน หรือจะบอกว่าไม่ใช่เธอที่ผิด แต่กลับเป็นฉันที่ผิดงั้นเหรอ?”หลินซีเหยาเอ่ยขึ้นว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องว่าใครถูกใครผิด แต่ลู่หนานเฉิง…คุณแปลกมากจริง ๆ!”ลู่หนานเฉิงชะงักไปชั่วขณะ “อะไรนะ?”หลินซีเหยาพูดขึ้นว่า “ทำไมคุณถึงต้องการให้ฉันให้ความสำคัญกับคุณ ต้องการให้ฉันใส่ใจคุณล่ะ? ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น อาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีทำงาน ต่อให้ไม่รัก ก็ยังอยากให้ภรรยาของตัวเองยกย่องเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่คุณคือลู่หนานเฉิง ฉันรู้ดีว่า ผู้หญิงที่คุณไม่ชอบ คุณไม่เคยแยแสแม้แต่น้อย ดังนั้น…ที่คุณโกรธขนาดนี้ เป็นเพราะคุ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1130
หลินซีเหยาแค่นยิ้ม มองไปที่ลู่หนานเฉิงข้างกายแล้วพูดว่า “ดูท่าฉันคงได้สามีที่ดีจริง ๆ นะ!”ลู่หนานเฉิงหันไปมองหลินซีเหยา เธอเม้มริมฝีปากแดงยกยิ้ม สายตาอ่อนหวานมองเขาอย่างมีเสน่ห์ ชัดเจนว่ามีความตั้งใจจะเอาใจแฝงอยู่ในนั้นลู่หนานเฉิงกระตุกมุมปากบางขึ้นเล็กน้อย แล้วหัวเราะเบา ๆ เขาหัวเราะแบบนั้นหมายความว่าอะไรนะ?หลินซีเหยารู้สึกว่าเขาดูเหมือนกำลังยิ้มเย้ย เหมือนกำลังหัวเราะเยาะเธอมากกว่าหลินซีเหยาที่มีท่าทีเหมือนเอาความหวังดีไปปะกับความเฉยชา “……”เธอไม่เคยง้อผู้ชายมาก่อนเลย โอ้ย ช่วยด้วย ทำไมผู้ชายนี่ง้อยากขนาดนี้?ได้ยินว่าผู้หญิงไม่ใช่เหรอที่ง้อยาก?ผู้ช่วย “ฉันพักอยู่แถวนี้ แวะจอดให้ฉันลงตรงหัวมุมข้างหน้าได้เลยค่ะ”ผู้ช่วยพิเศษหลี่เหยียบเบรก ผู้ช่วยลงจากรถแล้วโบกมือลา “ไว้เจอกันนะ”หลินซีเหยาพูดว่า “บ๊ายบาย”รถหรูยังคงพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ผ่านไปครึ่งชั่วโมงจึงมาจอดหน้าวิลล่า ถึงบ้านแล้วลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยาลงจากรถ แล้วเดินกลับเข้าไปในวิลล่าป้าหรงรีบออกมาต้อนรับทันที “คุณชาย คุณนาย กลับมาแล้วเหรอคะ? ต้องการให้ฉันเตรียมมื้อเย็นไหมคะ?”ลู่หนานเฉิงตอบสั้น ๆ “ไม
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1129
เสี่ยวเล่ออ้าปากเหมือนอยากพูด “ฉัน…”ลู่หนานเฉิงจับมือของหลินซีเหยาแน่น เขาพูดว่า “เธอควรขอโทษภรรยาของฉัน! เธอควรจะบอกเขาว่า ขอโทษ!”เสี่ยวเล่อชะงักค้างอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับลู่หนานเฉิงหัวเราะเย็นชา “ทำไมล่ะ เธอไม่อยากพูดเหรอ? ดูท่าว่าฉันให้โอกาสแล้ว แต่เธอกลับไม่คิดจะรักษามันไว้เลยสินะ”น้ำเสียงของลู่หนานเฉิงเต็มไปด้วยแรงกดดันชัดเจน เขาต้องการให้เสี่ยวเล่อเอ่ยขอโทษหลินซีเหยาหลินซีเหยามองไปทางลู่หนานเฉิง เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะลุกขึ้นมาปกป้องเธอแบบนี้เสี่ยวเล่อเริ่มหวาดกลัว เธอหลงใหลในอำนาจของลู่หนานเฉิง และขณะเดียวกันก็เกรงกลัวอำนาจนั้นอย่างลึกซึ้ง เธอหันไปมองหลินซีเหยาแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะคุณนายลู่ เป็นความผิดของฉันเอง เมื่อกี้ฉันไม่ควรเสียมารยาท ไม่ควรหยิ่งผยอง และยิ่งไม่ควรลงมือทำร้าย ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน โปรดให้อภัยฉันด้วยค่ะ!”หลินซีเหยาหันไปมองผู้ช่วยที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ แล้วเอ่ยถามว่า “เธอยินดีจะให้อภัยเธอไหม?”ผู้ช่วยส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ตอนที่เธอลงมือทำร้ายน่ะหยิ่งผยองเสียจนมองใครไม่เห็น แต่พอถูกกดดันก็ได้แต่ยอมอ่อนข้อ แต่ฉันไม่คิดจะให้อภัยเธอหรอก!”ทุกคนต้องชดใช
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1128
ลู่หนานเฉิงถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “แล้วไงล่ะ? เธอโดนตบ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”เกี่ยวอะไรกับฉัน!ประโยคนี้ทำเอาเสี่ยวเล่อชะงักอยู่กับที่ ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงเสี่ยวเหวินยิ่งตกใจจนไม่อยากเชื่อ เธอมองลู่หนานเฉิงแล้วกล่าวว่า “ประธานลู่ นี่คุณเป็นอะไรไปคะ? เสี่ยวเล่อก็เป็นคนของคุณนะ ใครมาทำร้ายเสี่ยวเล่อก็เหมือนตบหน้าคุณไม่ใช่เหรอ?”ลู่หนานเฉิงหันมองเสี่ยวเล่อ “เธอเป็นคนของฉันงั้นเหรอ? ประโยคนี้เธอเป็นคนบอกหล่อนเหรอ?”เสี่ยวเล่ออึกอัก “…ฉัน…”เสี่ยวเหวิน “เสี่ยวเล่อ เธอกับประธานลู่เป็นยังไงกันแน่? ทำไมประธานลู่ถึงไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเธอสองคนล่ะ?”เสี่ยวเล่อรู้สึกอับอายอย่างหนัก แท้จริงแล้วตอนอยู่ในห้องส่วนตัวลู่หนานเฉิงแทบไม่สนใจเธอเลย อีกทั้งเขายังบอกอย่างชัดเจนว่าตัวเองแต่งงานแล้วด้วยเป็นเพราะเธอหลงตัวเองและต้องการศักดิ์ศรี จึงอวดอ้างต่อหน้าเสี่ยวเหวิน ทำให้สาว ๆ ในบาร์ทั้งหลายพากันเชื่อว่าเธอเป็นคนของลู่หนานเฉิง เพื่อยกระดับคุณค่าของตัวเองขึ้นมาลู่หนานเฉิงเอ่ยเสียงเย็น “พูดสิ! ทำไมเงียบไป? เธอเป็นคนของฉันเหรอ? ฉันเคยแตะต้องเธอไหม?”เสี่ยวเล่อรู้สึกเหมือนถูกส
