บทที่ 681

ฉือหว่านขยับตัวเล็กน้อย พยายามจะลุกขึ้น

แต่ทันทีที่เธอขยับ ฮั่วซือหานก็รู้สึกตัว เขายื่นมือมากอดฉือหว่านไว้ “ตื่นแล้วเหรอ?”

ฉือหว่านซุกอยู่ในอ้อมอกของเขา ไม่ได้พูดอะไร

ดวงตาของฮั่วซือหานยังเต็มไปด้วยความง่วงงุน ต่างจากท่าทีเย็นชาเคร่งขรึมตามปกติของเขา เพิ่มความเซ็กซี่และผ่อนคลายขึ้นหลายส่วน เขายื่นมือมาหยิกแก้มฉือหว่านเบาๆ “เป็นอะไร งอนแล้วไม่พูดกับฉันเหรอ?”

แน่นอนว่าฉือหว่านโกรธ เมื่อคืนเขาบังคับเธอ เธอไม่อยากพูดกับเขา

ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น ยื่นหน้าไปจูบหน้าผากเธอเบาๆ “เธอตอนโกรธก็น่ารักจังเลยนะ”

ฉือหว่านบิดกล้ามเนื้อเขาแรงๆ หนึ่งที

ฮั่วซือหานพลิกตัวขึ้นมาคร่อมเธอไว้ “เมื่อคืนยังไม่พอใช่ไหม งั้นเราต่อกันเลย”

ฉือหว่านขนตาสั่นระริก เมื่อคืนเธอกับเขาแทบใช้แรงกันจนหมด เขายังมีแรงจะคิดอะไรอีก

ฉือหว่านปฏิเสธ “ไม่เอา! ตอนนี้ก็เช้าแล้ว ลี่เจียวยังไม่มีข่าวมาเลย ฉันเป็นห่วงเป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วมาก”

ฮั่วซือหานเองก็เป็นห่วง เขาปลอบเสียงเบา “ไม่มีข่าวก็ถือว่าเป็นข่าวดี ลี่เจียวน่าจะยุ่งจนหัวหมุนอยู่แน่ๆ”

ฉือหว่าน “งั้นเราลุกกันเถอะ”

“อืม”

ฮั่วซือหานกับฉือหว่านลุกจากเตียง ตอนนั้นเ