เธอเพิ่งเข้าทำงานในบริษัทฟู่ซื่อในตำแหน่งเลขาได้เพียงไม่กี่วันแบบสวยหรู ตอนนี้กลับถูกไล่ออก?นี่เป็นวิธีเดียวที่จะได้ใกล้ชิดกับฟู่อวิ๋นเซิน แต่ฟู่อวิ๋นเซินกลับไล่เธอออก จากนี้ไปเธอคงไม่มีโอกาสได้พบหน้าเขาอีก ต้องนัดหมายล่วงหน้าแบบคนธรรมดาแล้วหลี่เถียนเถียนสีหน้าหม่นหมอง “ประธานฟู่ ขอร้องล่ะคะ ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะปรับปรุงจริงๆ ฉันสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลง…”ฟู่อวิ๋นเซินไม่สนใจฟังอะไรพวกนี้ “ฉันให้โอกาสแค่ครั้งเดียว เธอไม่ตั้งใจทำงานเลย กลับคิดจะจับฉัน คนแบบนี้ฉันไม่เก็บไว้ข้างกาย ไปได้แล้ว”ก่อนจะมาบ้านหลังนี้ หลี่เถียนเถียนยังจินตนาการถึงอนาคตอันสวยงาม แต่ตอนนี้เหมือนถูกเหวี่ยงลงเหวลึก“ประธานฟู่…”“ไม่ไปเองเหรอ? งั้นฉันจะให้คนลากเธอออกไป! คนมา!”ไม่นาน บอดี้การ์ดสองคนในชุดดำก็เข้ามา “ประธานฟู่”“พาคนนี้ออกไป!”“ครับ!”บอดี้การ์ดสองคนจับหลี่เถียนเถียนไว้คนละข้าง “รีบไปได้แล้ว!”หลี่เถียนเถียนน้ำตาไหลเป็นสาย ความฝันที่จะได้แต่งเข้าตระกูลใหญ่พังทลาย “อย่านะคะ ประธานฟู่!”หลี่เถียนเถียนถูกพาตัวออกไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกดีใจมาก ฟู่อวิ๋นเซินจัดการหลี่เถียนเถียนแบบเด็ดขาดต่อ
เย่ฮวนเอ่อร์พยายามให้ฟู่อวิ๋นเซินปล่อยเธอแต่ฟู่อวิ๋นเซินไม่ยอมปล่อย กลับยิ่งรัดวงแขนแน่นขึ้น กอดเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แน่นกว่าเดิม “ฉันไม่ปล่อย”เย่ฮวนเอ่อร์ยกมือดันเขา “คุณทำอะไรเนี่ย เลขาหลี่กำลังมองอยู่นะ ปล่อยเดี๋ยวนี้!”ฟู่อวิ๋นเซินยังคงยืนกราน “ฉันไม่ปล่อย!”หลี่เถียนเถียนที่ยืนอยู่ตรงประตู “...”หลี่เถียนเถียนถึงกับเต็มไปด้วยคำถามบนใบหน้า นี่มันหมายความว่าไง? เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของเกมของฟู่อวิ๋นเซินกับเย่ฮวนเอ่อร์แล้วเหรอ?เธอคือส่วนเกิน?หรือว่า…เธอควรกลับดี?หลี่เถียนเถียนตัดสินใจพูดขึ้นอีกครั้ง “ประธานฟู่ เป็นคุณเรียกฉันมาเองนะคะ”ฟู่อวิ๋นเซินยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย มองไปยังหลี่เถียนเถียน “เธอสวมสร้อยข้อมือเพชรอยู่เหรอ?”สีหน้าของหลี่เถียนเถียนเปลี่ยนทันที เธอขยับข้อมือโดยไม่รู้ตัว พยายามจะซ่อนสร้อยข้อมือเพชรเส้นนั้นแต่ฟู่อวิ๋นเซินมองเห็นแล้ว เขาหัวเราะเย็น “เธอบอกคนอื่นว่าสร้อยข้อมือเส้นนั้นฉันเป็นคนซื้อให้เธอ?”หลี่เถียนเถียนอ้ำอึ้ง “ประธานฟู่ คุณ...คุณอาจจะเข้าใจผิด ฉัน...”เย่ฮวนเอ่อร์พูดขึ้น “เลขาหลี่ เรื่องนี้ไม่มีทางเข้าใจผิดได้ใช่ไหม? คุณเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอ
เย่ฮวนเอ่อร์ยกข้อมือขึ้นตั้งใจให้เขาเห็นอย่างชัดเจนว่าเธอไม่มีอะไรอยู่บนนั้นฟู่อวิ๋นเซินชะงักไปเล็กน้อย “เธอว่าอะไรนะ? ฉันซื้อสร้อยข้อมือเพชรให้หลี่เถียนเถียน?”“ไม่ใช่เหรอ? สร้อยเส้นนั้นดูแพงมากเลยนะ ไม่คิดเลยว่าประธานฟู่จะใจปล้ำขนาดนี้”ฟู่อวิ๋นเซินถึงกับหมดคำพูด “ฉันไม่รู้เรื่องสร้อยเพชรนั่นด้วยซ้ำ เธอได้ยินจากใครว่าฉันซื้อให้เธอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา เขาหมายความว่ายังไง? หรือว่าเขาไม่ได้ซื้อสร้อยเพชรให้หลี่เถียนเถียนจริงๆ? เป็นไปได้เหรอ?“ประธานฟู่ ซื้อก็คือซื้อ ไม่ซื้อก็คือไม่ซื้อ คุณจะโกหกทำไม?”“ใช่ ซื้อก็คือซื้อ ไม่ซื้อก็คือไม่ซื้อ ฉันไม่ได้ซื้อ แล้วจะโกหกทำไม? ฟังให้ดีนะ ฉันไม่เคยซื้อสร้อยข้อมือให้หลี่เถียนเถียนเลยแม้แต่เส้นเดียว”เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับนิ่ง เธอมองใบหน้าหล่อเหลาแน่วแน่ของฟู่อวิ๋นเซิน พยายามมองหาความไม่จริงใจหรือท่าทางโกหกแต่ใบหน้าของเขากลับนิ่งเรียบไร้คลื่นอารมณ์ มั่นคงและสงบนิ่งจนไม่น่าเชื่อนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?“เธอมองฉันแบบนี้ แสดงว่าไม่เชื่อสินะ? หรือว่าหลี่เถียนเถียนเป็นคนพูด ฉันจะโทรหาเธอเดี๋ยวนี้ แล้วถามให้รู้เรื่องตรงนี้กันไปเลย”พูดจบ ฟู่อ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฟู่อวิ๋นเซินพาเย่ฮวนเอ่อร์กลับมาถึงบ้านพักรับรอง พอพวกเขาก้าวเข้าประตู แม่บ้านก็ทักขึ้นด้วยความนอบน้อม “คุณผู้ชาย คุณเย่ กลับมาแล้วเหรอคะ จะให้เตรียมอาหารเย็นไหมคะ?”ฟู่อวิ๋นเซินว่า “พวกเราทานมาแล้ว เธอเตรียมซุปกระเพาะปลาไว้ให้หน่อย”แม่บ้านพยักหน้า “ค่ะ คุณผู้ชาย”ซุปกระเพาะปลานี้เป็นของเย่ฮวนเอ่อร์โดยเฉพาะ ฟู่อวิ๋นเซินควบคุมอาหารของเธออย่างเคร่งครัด ต้องดื่มซุปบำรุงทุกวัน ทั้งรังนก กระเพาะปลา ไม่มีวันไหนที่ขาดได้เขาจูงมือเธอขึ้นไปชั้นบน เข้าห้องนอนด้วยกันเย่ฮวนเอ่อร์ชักมือกลับ “คุณนั่งลงเถอะ ฉันจะช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ใหม่”ฟู่อวิ๋นเซินมองเธอ “วันนี้เธอสำนึกผิดหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “...” นี่เขากำลังจะไล่เบี้ยเธอใช่ไหม? กลับมาก็จะสั่งสอนกันเลยเหรอ?เย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันผิดตรงไหน? พวกผู้ชายนั่นเมาแล้วมาลวนลามฉัน มันไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย จะให้ฉันขอโทษเพราะเกิดมาหน้าตาดีเหรอ? อย่าเอาความหื่นของผู้ชายมาโทษผู้หญิงสิ!”ฟู่อวิ๋นเซินถึงกับหัวเราะออกมาอย่างโมโห ป่านนี้แล้วยังจะปากแข็งฟู่อวิ๋นเซิน “ฉันรู้ว่านั่นเป็นความผิดของสองคนนั่น ฉันถามเรื่องที่เธอขึ้นไปเต้น
เจ้าหน้าที่พยาบาลนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้ เย่ฮวนเอ่อร์รับไว้ในมือ “ฉันทำเองก็ได้”เธอเปิดกล่องออก แล้วใช้สำลีชุบยาฆ่าเชื้อช่วยฟู่อวิ๋นเซินล้างแผลแผลนั้นไม่ลึก โชคดีที่เป็นเพียงแผลถลอกภายนอกบรรดาคุณชายไฮโซพากันรุมล้อมเข้ามา “ประธานฟู่ คืนนี้คุณนี่สิสมคำว่า ‘เพื่อเธอคนเดียว’ จริงๆ เลยครับ!”“คุณหนูใหญ่เย่ ผมว่าประธานฟู่ยอมแลกชีวิตให้คุณเลยนะครับ”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาของฟู่อวิ๋นเซิน ในใจอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า...เขายังแคร์เธออยู่ใช่ไหม?หลินเจี๋ยกับหลี่เถียนเถียนต่างก็อิจฉาจนแทบคลั่ง หลี่เถียนเถียนทนไม่ไหว เปรยขึ้นอย่างแดกดัน “คุณหนูใหญ่เย่ ตอนนี้คุณคงพอใจแล้วใช่ไหม เป็นเพราะคุณแท้ๆ ประธานฟู่ถึงได้บาดเจ็บแบบนี้!”หลินเจี๋ย “คุณหนูใหญ่เย่ ตั้งแต่ประธานฟู่รู้จักคุณ เขาก็มีแต่เรื่องบาดเจ็บไม่หยุด ฉันว่าคุณเป็นลางร้ายชัดๆ”เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะอ้าปากพูด แต่ฟู่อวิ๋นเซินเงยหน้าขึ้น ดวงตาเย็นชาเฉียบคมมองตรงไปที่หลินเจี๋ยและหลี่เถียนเถียน น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบ “ใครบอกให้พวกเธอพูด?”สีหน้าของหลินเจี๋ยเปลี่ยนไปทันที เธอรีบเข้าไปดึงแขนเสื้อของเขาไว้ “อวิ๋นเซิน ฉันก็แค่เป็นห่วงค
หากเย่ฮวนเอ่อร์ยังเด็กกว่านี้อีกสักหน่อย คงจะกลายเป็นแฟนคลับตัวน้อยที่กรีดร้องว่า “หล่อมาก!” พร้อมกับยกมือปิดปากด้วยความตกตะลึงไปแล้วตอนนั้นเอง เสี่ยวอู่ก็วิ่งพรวดเข้ามา เขาเห็นฟู่อวิ๋นเซินแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนทันที ก่อนจะด่าลั่น “ให้ตายสิ! พวกแกกล้าทำร้ายเพื่อนรักของฉัน เดี๋ยวจะสั่งสอนให้ดู!”เสี่ยวอู่คว้าขวดเบียร์ขึ้นมาแล้วกระโดดเข้าร่วมวงทันทีเย่ฮวนเอ่อร์มองเสี่ยวอู่ แม้ว่าเสี่ยวอู่จะดื้อรั้นและเคยถูกหลินเจี๋ยหลอกใช้ แต่ในฐานะที่เป็นเพื่อนรักของฟู่อวิ๋นเซิน ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็แน่นแฟ้นเกินจะปฏิเสธได้ภายในบาร์กลายเป็นสนามรบอย่างแท้จริง ขวดเบียร์แตกกระจายเกลื่อนพื้น หลายคนเริ่มหนีเอาตัวรอดหลินเจี๋ยกับหลี่เถียนเถียนที่ยังตบตีกันอยู่ก็ได้ยินเสียงชุลมุนจากการต่อสู้ พวกคุณชายจึงรีบตะโกนขึ้น “หยุดตีกันเถอะ! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”ทั้งสองจึงหยุดตีกันอย่างไม่เต็มใจนัก สภาพตอนนี้เสื้อผ้ายับเยิน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ดูน่าอายมาก“เกิดอะไรขึ้น?”“ประธานฟู่กำลังต่อสู้อยู่!”หลินเจี๋ยกับหลี่เถียนเถียนตกใจ “ประธานฟู่ไปต่อสู้ทำไม?”พวกคุณชายรีบตอบ “ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ได้ยินมาว่ามีคนลวนลาม