Share

คนกลาง

last update Last Updated: 2025-03-27 01:13:15

ร่างสูงยังคงจ้องสายที่โทรเข้ามาไม่หยุด จะเอาอะไรกับเขาอีกวะ!? ผู้หญิงสวยๆ น่ะเขาชอบ แต่มันน่ารำคาญเมื่อรู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นเริ่มทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ คนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เขาถอนหายใจก่อนจะกดรับสายเพียงเพราะว่ายังต้องติดต่อกันเรื่องงาน

" ครับคุณลูกบัว "

" พี่ดินใกล้ถึงรึยังคะ " อีกตั้งสองชั่วโมงจะให้ไปหุงข้าวช่วยรึไงครับ

" ยังครับ ผมกำลังเตรียมตัว " ที่จริงไม่ต้องเตรียมอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่รอเวลาพร้อมออก

" คือจะโทรมาบอกว่า วันนี้พี่สาวที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะค่ะ มันกลับมาที่บ้าน ถ้ามันพูดอะไรอย่าไปเชื่อมันนะคะ มันเป็นคนชอบโกหกปลิ้นปล้อน เป็นพวกรู้หน้าไม่รู้ใจ พี่ดินอย่าไปฟังมันเยอะนะคะ " คนฟังส่ายหน้า หากเขาไม่เจอลูกจันทร์ก่อนหน้านี้คงปักใจเชื่อไปบ้าง สุดท้ายก็แต่ตอบรับไปแบบส่งๆ แล้วขออนุญาตวางสาย

เหลือเวลาอีกพอสมควร พอคิดอะไรได้มือใหญ่ก็กดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้ง รอไม่นานปลายสายก็รับ

(ว่าไงคุณ)

" ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมอยากคุยเรื่องโฉนดที่ดิน " คุยเรื่องที่โฉนดตอนนี้เนี่ยนะ!? แต่ก็ดี อะไรๆ จะได้เสร็จไวๆ ฉันบอกว่าอยู่บ้าน ไม่นานรถคันเดิมก็มาจอดรอที่หน้าประตูรั้ว ม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เล่หปฐพี   หนีตาย

    " เดี๋ยวกูมา แป๊บ! " แล้วมันสะบัดผ้าห่มหนาๆ ปรกหน้าเพื่อนสนิทอย่างฉัน ก่อนจะวิ่งด้วยขาสั้นๆ ออกจากห้องกูไป เฮ้อ...เหนื่อยแทน เธอบอกว่าจะไปหาผู้ชาย แต่ก็หายเข้ากลีบเมฆปล่อยเพื่อนสนิทนอนรอจนหลับไป เช้าวันรุ่งขึ้น" มึงออกยัง กูไปเรียนด้วย " ไหล่บางแนบโทรศัพท์มือถือกับหู แล้วรีบเดินออกจากห้องนอนเธอยืนทำใจอยู่นานก่อนจะค่อยๆ แนบหูกับบานประตูฟังเสียงข้างนอก(กูเสร็จแล้ว ให้กูเดินไปรับที่หน้าห้องปะ) " งั้นมึงรีบมาเลย " ไม่นานเสียงคาะประตูหน้าห้องก็ดัง ฉันรีบเปิดออกไปหาขมิ้นแล้วรีบดึงแขนมันเข้าลิฟต์ โชคดีที่ไม่เจอหมา ไม่งั้นคงหมดอารมณ์เรียน " เดี๋ยวแวะหาไรกินกินก่อนถึงมอกันปะ " ฉันหันหน้าไปถามเพื่อนสาวที่ปรับเบาะหลังตรง สายตาจดจ่ออยู่แต่กับถนนตรงหน้า " กูทานแล้วอ่ะ แต่กูนั่งเป็นเพื่อนมึงได้ " คนฟังรี่ตาจ้องจับผิด " ทำไมมึงทานข้าวเร็ว ปกติมึงทำไรแทบจะไม่ทัน " นางเม้มปากก่อนจะพูดออกมาเสียงอ่อยๆ" ก็...ผู้กองทำให้กิน " " แหมมมม ผู้ทำให้นี่เอง แล้วเมื่อคืนทิ้งกูเฉยเลยน้าาาา " " มึงอ่ะ อย่าพึ่งแซวกูได้ไหมวะ เดี๋ยวกูไม่มีสมาธิขับรถ " เออ ไม่แซวก็ไม่แซว อี่นี่สมาธิยิ่งสั้นๆอยู่ ฉันเลยเงียบจน

  • เล่หปฐพี   เพื่อนสนิท

    " ลูกจันทร์เดี๋ยว! " มือใหญ่วิ่งมาคว้าแขนเธอให้หยุดเดินก่อนที่จะถึงรถ แต่เธอก็สะบัดจนหลุด คนตัวเล็กหันหน้ามามองคนที่พึ่งบอกว่าเธอเป็นแค่ของเล่นสนุกๆ ชัดๆ พร้อมกับน้ำตาที่มันกำลังเอ่อคลอเต็มเบ้า " มีอะไร " เขามองหยดน้ำตาที่มันกำลังไหลอาบแก้มนวลช้าๆ แต่แววตากลมโตนั่นช่างราบเรียบไร้ความรู้สึก ไร้ความโกรธ...ไม่มีแม้แต่ความรักเหมือนที่เคยมองเขา..." ลูกจันทร์กำลังเข้าใจผิด ผมอธิบายได้ " ร่างสูงสาวเท้าเข้าใกล้เธอ แต่เธอกลับเดินถอยหลังทิ้งระยะห่าง " ไม่ต้อง " " คุณจะตบจะทำร้ายผมยังไงก็ได้แล้วแต่อารมณ์คุณเลย แต่ผมขอให้คุณฟังผมสักนิดได้ไหม... " เธอมองเขานิ่งๆ แล้วส่ายหน้าด้วยแววตาที่เรียบสนิท " ต้องฟังอะไรอีก ต้องฟังว่าเมื่อไหร่คุณจะเอาฉันจนเบื่อเหรอ หรือต้องรอฟังว่าคุณเจอเด็กใหม่ที่เอาสนุกกว่าฉันงั้นเหรอ คุณเห็นฉันเป็นอะไร " มือเล็กๆ ขาวซีดถูกยกขึ้นมาปาดน้ำตาบนแก้มตัวเองลวกๆ แล้วเอ่ยบทสนทนาที่ไม่คิดว่าจะได้ใช้กับคนตรงหน้า " ตั้งแต่วันนี้ไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก " ฉันพยายามประคองเสียงไม่ให้มันสั่น ไม่ให้เขารู้ว่าฉันกำลังเสียใจกับคำพูดที่มันออกมาจากปากเขา" จะไสหัวไปไหนก็ไป "เธอบอกลาค

  • เล่หปฐพี   โดนเอาคืน

    " อีกรอบพอไหวหรือเปล่า? " ลำกายที่ฝังแน่นไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลง ยังคงความอึดอัดคับรูอยู่แบบนั้น " ถ้าไม่ตอบ...ผมต่อนะ " แล้วก็เริ่มสะกิดปลายถันเล็กเร้าอารมณ์อีกรอบพร้อมกับขยับช่วงล่างเนิบนาบจนคนในอกเชิดหน้าแล้วแอ่นรับแบบนี้สิครับ...ได้กินยาวๆ ตลอดคืนครืด ครืด ครืด ร่างสูงย่นคิ้วทั้งที่ตายังปิดสนิท รับรู้ถึงโทรศัพท์ที่มันกำลังสั่นอยู่ข้างหู เขาผงกหัวมองคนในอ้อมแขนที่นอนสลบอยู่ในความมืดก่อนจะควานหาโทรศัพท์แล้วรี่ตาหยิบขึ้นมาดู ตีสอง! ใครวะ?ปกติเขาไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น แต่ชื่อที่ปรากฏมันทำให้เขาอยากเป็นคนสาระแน เขาเพ่งสายตาสู้แสงหน้าจอในความมืดแล้วไล่อ่านไลน์ที่โชว์อยู่บนจอ LINE เอิร์ธ : พรุ่งนี้เราต้องกลับเชียงใหม่แล้วนะ พอดีที่บ้านมีเรื่องด่วน ไว้จะมาเที่ยวใหม่นะ อ่านแล้วก็เบะปากใส่โทรศัพท์ ไปซะได้ก็ดี! แล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะค่อยๆ วาดแขนโอบกอดคนตัวเล็กเบาๆ แล้วหลับต่อด้วยใจลิงโลดด้วยว่าไม่มีมารสายตามากวนใจเช้าวันจันทร์" ขอบคุณนะคะที่มาส่ง " ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย วันนี้คุณทนายอาสามาส่งฉันที่มหาวิทยาลัย " เปลี่ยนคำขอบค

  • เล่หปฐพี   บทลงโทษคนของขี้หวง NC+++

    ภาพยนตร์บนจอสี่เหลี่ยมดำเนินไปเรื่อยๆ แต่มือใหญ่ในผ้าห่มกลับอยู่ไม่นิ่ง วนปลายนิ้วเล่นตามผิวเนียนในร่มผ้า ไม่พอแค่นั้นยังก้มหน้าเข้าซอกคอหอมๆ แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ลำคอระหงพร้อมเหลือบตาขึ้นมองไปยังเพื่อนสนิทเธอที่กำลังแลมองการกระทำของเขาอยู่" อื้อ...คุณดินไม่เอาค่ะ " เธอย่นคอหนีแล้วติงเสียงเบา " ขอโทษครับ พอดีมันลืมตัว " แล้วกระตุกยิ้มมุมปากยักคิ้วหนึ่งข้างให้เพื่อนเธออย่างเหนือชัยพอเพื่อนชายหันหน้าดูจอด้วยสายตาขุ่นๆ มืออุ่นๆ ที่วนอยู่แถวเอวบางเริ่มคลืบคลานไต่สูงขึ้นเรื่อยๆ สอดเข้าใต้บราแล้วกอบกุมหน้าอกนุ่มยุ่นเต็มมือ นวดเฟ้นสนุกมือพลางบีบบี้ยอดเล็กไปด้วย คนมือเร็วมือปลาหมึก! นี่ขนาดต่อหน้าเอิร์ธยังกล้าเล่นพิเรนทร์!" คุณดิน...อื้อ! " ยังไม่ทันได้ด่า ก็โดนปิดปาก! ด้วยปากร้อนๆ นั่น!นี่เขาจูบฉันต่อหน้าเอิร์ธ!ยกมือหนาขึ้นมาล็อกกรอบหน้าบางแล้วตะบมจูบดูดดื่มสลับซ้ายขวาจนเธอตั้งรับไม่ทัน การกระทำของคนตัวโตตกอยู่ในสายตาของเพื่อนสนิทตลอดเวลา เขาทนเห็นภาพบาดตาต่อไปไม่ไหวจึงเอ่ยขัดจังหวะ " ขอโทษนะครับ " ตาคมเหลือบแลตามเสียงฝั่งตรงข้ามก่อนจะปล่อยริมฝีปากบางเป็นอิสระแล้วดูดจุ๊บส่งท้าย " ผมพึ่ง

  • เล่หปฐพี   ท้องฟ้าเป็นใจ

    เขาจำใจเดินตามมือเล็กที่จูงเขาไป ตรงหน้าคือเก้าอี้เป็นคู่ที่มีแค่ที่ล็อกควบด้านหน้า แค่นี้มันจะปลอดภัยเหรอวะ!?ขืนกูตกลงไปทำไงล่ะนั่น!?" เดี๋ยวลูกจันทร์นั่งกับคุณดินนะคะ " จะบอกว่าไม่พร้อมก็จะดูอ่อนแอเกินไป ปากหนาเม้มแน่นแล้วค่อยๆ หย่อนก้นลงเก้าอี้ที่เปิดอ้า นั่งปุ๊บรีบดึงลงมาล็อกปั๊บ! รถไฟเหอะยังไม่ทันได้เคลื่อนตัว ใจที่เต้นโครมๆ ก็ไหลไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว ก่อนจะเรียกสติสตังนั่งนิ่งแล้วหลับตาลงพ่อครับแม่ครับ ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ...กึก กึก กึก รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกช้าๆ หยดเหงื่อที่พึ่งแห้งก็ผุดโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เขายื่นมือไปจับมือเธอแน่น ยิ่งรถไฟเดินหน้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ ใจหนายิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะ สั่นระรัวยิ่งกว่าเจ้าเข้า! และเวลาที่เขาไม่อยากให้มันมาถึงก็เกิดขึ้น...รถไฟเหอะที่กำลังนั่งแม่งพุ่งตัวสุดแรงเกิด " อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เขากรี๊ดจนหลอดคอสั่น หน้าดำหน้าแดงเอ็นคอขึ้นมาเป็นริ้ว คอพับคออ่อนตามโค้งที่คอยเลี้ยวซ้ายขวา นาทีใครจะสนุกใครจะตื่นเต้นดีใจก็ช่างหัวมัน! ขอแค่เขาได้แหกปากจนสุดเสียงก็พอ!เชี่ยยยยยยยย ตาย! กูตายแน่ๆ!มันกำลังดิ่งงงงงงงงงงง " อ๊ากก

  • เล่หปฐพี   สวนสนุกหรรษา

    มือหนาประคองเอ็นใหญ่แล้วถูไถให้มันอาบความลื่น ก่อนจะค่อยๆ กดเข้าร่องรักช้าๆ ...ก๊อก ก๊อก ก๊อก เอวหนาที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าหยุดชะงัก! ชายหนุ่มนิ่งค้างก่อนจะช่างแม่งกับทุกเรื่องแล้วเดินหน้าต่อ กดหัวหยักใหญ่เข้าโพรงนุ่ม ก๊อก ก๊อก ก๊อก " คุณดินคะ ชุดนักศึกษาคุณลูกจันทร์เรียบร้อยแล้วนะคะ " อ่ะ! เอาไงต่อ!? ไปต่อหรือพอแค่นี้?ปล่อยฉันไปเถอะพลีส~ให้ฉันได้พักหอยบ้าง..." คุณดิน ออกไปเอาชุดก่อน เดี๋ยวแม่บ้านรอ " เขาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด มัดสายชุดคลุมลวกๆ แล้วหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปเปิดประตู" ขอบคุณครับ " ฉันรีบเดินตามแล้วขอชุดเปลี่ยน แย่งมาได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำหนีเสือตัวใหญ่ที่ทำหน้างอง้ำหญิงสาวสวมชุดนักศึกษาเรียบร้อย เธอสำรวจผมเพ้าตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหยุดเท้าตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งกอดอกอยู่ปลายเตียง " ลูกจันทร์จะกลับเลยเหรอครับ " เสียงทุ้มห่อเหี่ยว มองแม่สาวตัวดีแต่งตัวเสร็จสรรพ" ถ้าพ่อคุณดินยังไม่กลับ ไปส่งลูกจันทร์ที่ห้องก่อนก็ได้ค่ะ " เขาถอนหายใจทิ้งก่อนจะพยักหน้าแล้วลุกไปแต่งตัว เกือบแล้ว เกือบไปแล้ว...ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เจ้ากล หลอกล่อให้คนอื่นเคลิ้มตามง่ายชะมัด เป็นคน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status