Novels by ม่านพิจิกกา

พิธีจบการศึกษานักเรียนมอปลายของโรงเรียนเอกชนชื่อดังเต็มไปด้วยผู้ปกครองและเหล่าบรรดาญาติสนิทมิตรสหายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลานร่วมถึงครอบครัวอันแสนน่ารักและวุ่นวายของปุยฝ้ายและสายลมด้วย สามพ่อแม่ลูกเดินไปตามถนนของโรงเรียนจุดหมายแรกคือหอประชุมใหญ่ที่สามารถไปถ่ายรูปกับป้ายจบของโรงเรียนครืด ครืด ครืด หญิงสาวล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพายปรากฎชื่อน้องชายจึงรีบกดรับ~ อิบ้าพายุ calling ~" โหล ว่าไง "( ถึงไหนกันแล้ว เร็วๆ )" โอ้ย กำลังเดินไปหอประชุมนี่ไง " เถียงกันอีกสักสองสามคำก็วางสาย พอดีกับที่ทุกคนเดินมาถึงหน้าหอประชุมใหญ่ " ไหนลูก น้องบอกว่าอยู่ตรงไหน "" มันบอกว่าอยู่ข้างป้ายใหญ่ที่คนยืนรอคิวถ่ายรูปกันค่ะ " ฉันกวาดตามองหาน้องชายตัวดี คนเข้าแถวยาวๆอะเห็น แต่ไม่เห็นมัน ไหนบอกอยู่ข้างป้ายไง มีแต่กลุ่มเด็กนักเรียนผู้หญิงมุงอะไรกันก็ไม่รู้ใจลึกๆก็อยากเสือกเลยกระแซะๆเข้าไป อุแหม! ถึงว่าหาไม่เจอ สาวๆมุงมอบดอกไม้ขอถ่ายรูปอยู่นี่เองพอน้องชายหันมาเห็นคนเป็นพี่ก็รีบยิ้มกว้าง พร่ำขอโทษสาวๆก่อนจะเดินเบี่ยงออกจากวงรายล้อม " ทำไมช้าอะ เอ้า! ถือช่วยหน่อย " เด็กหนุ่มยื่นทั้งดอกไม้ที

บนโต๊ะอาหารเช้ามีนักศึกษาสาวนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ระหว่างรอทุกคนลงมาพร้อมหน้า เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้หน้าจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูโดยไม่ได้สังเกตว่าใครที่เดินย่องมาแอบดูหลังเก้าอี้" เจ๊ แอบคุยกับใครอะ " กรี๊ดดด! ไอ่น้องบ้า แอบมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่!" ยุจะฟ้องพ่อว่าเจ๊แอบคุยกับผู้ชาย "" ถ้าแกฟ้องพ่อ ฉันก็จะฟ้องแม่ว่าแกอ่ะแก่แดด ควงสาวเรี่ยราด เจ้าชู้ไก่แจ้ สาวมหาลัยก็ไม่เว้นทั้งที่ตัวเองอยู่แค่ ม.6 "สองพี่น้องยืนเชิ่ดหน้าจ้องกันไม่ลดราวาศอก น้องชายยืนกอดอกยักคิ้ว พี่สาวยืนท้าวสะเอวเบะปาก ทั้งคู่ต่างกุมความลับของกันและกันอยู่" คุยอะไรกันเด็กๆ โต้วาทีกันอยู่หรือเปล่าคะ " เสียงคนเป็นพ่อเดินลงมาจากบันได เขาจูงมือฉันมาที่โต๊ะซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันที่ลงมาแล้วเห็นสองพี่น้องนั่งเถียงกันทุกเช้า" วันนี้พายุขับรถไปส่งพี่ที่มหาวิทยาลัยเหมือนเดิมนะ แล้วค่อยเข้าโรงเรียน พ่อกับแม่มีธุระ " สายลมพูดกับลูกชายพลางลงมือทานอาหารเช้าตรงหน้า" ครับพ่อ "" เห่อใบขับขี่ใหม่ละซี๊...คุณพ่อ ทำไมไหมขับไปเองไม่ได้อะ " ลูกสาวแซวน้องชายก่อนจะหันมาอ้อนคนเป็นพ่อ " เป็นผู้หญิงไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไงคะ มันอั

" คุณแม่ขา ไหมหิววววว " เสียงใสๆของเด็กน้อยผมเปีย พอขึ้นนั่งบนรถปุ๊บก็บอกความต้องการของตัวเอง ทั้งที่ในมือยังถือโดนัทชอคโกแลตชิ้นโต และที่อยู่ในแก้มป่องๆนั่นอีก" คุณพ่อทำกับข้าวรออยู่ที่บ้านแล้วค่ะ " ลูกสาวพยักหน้าตอบหงึกๆ พลางกัดโดนัทในมือไปด้วย ไม่รวมเศษเล็กๆน้อยๆที่ตกตามชุดนักเรียน" คุณแม่ขา ไหมอยากมีน้องเหมือนคูณคูณ " หื้อออ!? ทำไมอยู่ดีๆลูกถึงพูดเรื่องนี้" ไหมอยากมีน้องเป็นของตัวเอง คูณคูณยังมีเป็นของตัวเองเลยอะ " แน่ใจนะว่าขอน้อง พูดเหมือนอยากกินไอติมหน้าปากซอย" แน่ใจนะคะ ว่าอยากมีน้อง ไหมต้องเลี้ยงน้องช่วยแม่นะ แถมเราต้องแบ่งเวลาดูน้องด้วย " พยักหน้าอย่างเดียวเลย เข้าใจจริงหรือเปล่าก่อน" ไว้แม่จะคิดดูอีกทีนะคะ " ปากบอกคิดดูอีกที แต่ตัวเองแอบหยุดทานยาคุมตั้งแต่คุยกับมะลิคืนนั้นติดไม่ติดค่อยว่ากันอีกทีรถคันดังกล่าวเลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านร่มรื่น พอจอดสนิทนางก็รีบลงจากรถวิ่งไปหาคุณพ่อที่ใส่ผ้ากันเปื้อนยืนรออยู่หน้าประตู" คุณพ่อขาาาาา " คุณลมนั่งยอตัวอ้าแขนรอรับเด็กน้อยเข้าอก หอมแก้มกันซ้ายขวาแล้วป้องปากกระซิบอะไรกันก็ไม่รู้ ก่อนจะยื่นมือมาจับกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ" กระซิบอะไรก

โอ้ย! พักบ้างเถอะ! กินจนเบาหวานจะขึ้นตาอยู่แล้ว แต่ด้วยคุณแม่ที่อารมณ์ดี จัดแจงหาอาหารคาวหวานมาประเคนให้ลูกชายผู้แพ้ท้องแทนเมียก่อนจะออกบ้านไปชอปปิ้ง หลังจากวันนั้นคุณลมนางก็กินเค้กทุกวัน กินมันทุกหน้า แต่ก็มีบ้างที่หน้างอ เพราะจะกินทุกหลังอาหารสามมื้อไม่ได้!! นางกินจนฉันท้องโต กินจนฉันคลอด อยากรู้ไหมคะว่าเราได้เด็กผู้หญิงหรือผู้ชายแท๊แด่......." ใยไหมคะ มาอาบน้ำแต่งตัวกันเร๊ววว เดี๋ยวพ่อจะพาไปบ้านพี่คูณกับน้องจัสมิน "" เย้ๆๆ ไปบ้านคูณคูณ ไปเล่นกับมินมิน " ค่ะ แล้วสองพ่อลูกสุดซี้ก็เดินจูงมือกันขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว คุณลมกลายเป็นพ่อบ้านเต็มตัว ตั้งแต่ใยไหมคลอด ฉันก็แทบไม่ได้ทำอะไรเลย เขาแอบไปเข้าคอร์สพ่อลูกอ่อน ดูแลเมียหลังคลอดตลอดเรื่องอาหารการกินของเบบี๋ เขาทำทุกอย่างจริงๆ แถมยังไม่จ้างพี่เลี้ยงด้วย บอกว่าอยากเลี้ยงเอง อยากมองดูพัฒนาการของตัวเล็กด้วยมือของเขาเองฉันวางสายจากมะลิบอกว่าสักพักจะเข้าไปทานอาหารเย็นด้วย พอดีกับบัดดี้ต่างวัยที่พากันหัวเราะคิกคักกันลงมาจากชั้นสอง" ทำไมใส่กระโปรงยาวล่ะคะ ทำไมไม่ใส่กางเกงขาสั้นที่วิ่งสะดวกๆ " ไม่รู้หรือไงว่่าลูกสาวคุณน่ะ ซนอย่างกับอะไรดี ล่า

เวลาผ่านไปพอสมควรกว่าคนบนเตียงจะฟื้นคืนชีพ " ฝ้าย...เกิดอะไรขึ้นคะ " หมอและพยาบาลยืมอมยิ้มกับว่าที่คุณพ่อที่ยังสะลึมสะลือ " คุณลมเป็นลม จำได้ไหมคะ " เขาหลับตาลงสงสัยนึกอยู่มั้ง และเหมือนจะรู้ตัวก็รีบเบิกตากว้างพร้อมจ้องมาที่ฉัน " ฝ้าย! ฝ้ายท้อง! " ค่ะ! สติสตังเริ่มเข้าสู่ร่าง" ค่ะ ฝ้ายท้อง คุณลมดีใจรึเปล่า " ฉันดึงมือเขามาสัมผัสที่หน้าท้องแบนราบ จนมือที่กำลังสั่นค่อยๆลูบวนไปมาอย่างแผ่วเบา " ฮึก ฝ้าย...ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ " เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายคุณหมอและพยาบาลในห้องนาทีนี้จะว่าเขาเวอร์ก็ว่าไปก็คนมันอดดีใจไม่ได้นี่ครับผมกำลังจะเป็นเป็นพ่อคน กำลังจะมีเบบี๋ตัวน้อยที่เกิดจากผู้หญิงที่ผมรัก มันไม่มีอะไรน่ายินดีไปกว่านี้แล้ว มือบอบบางของเธอยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนหน้าผม " ดีขึ้นรึยังคะ เราต้องไปฝากครรภ์แล้ว " คุณพ่อมือใหม่พยักหน้าแล้วรีบวาดขาลงจากเตียง จัดการฝากครรภ์กับคุณหมอพร้อมรับหนังสือลูกน้อยและยาบำรุงครรภ์ก่อนออกจากโรงพยาบาล" เดี๋ยวฝ้ายขับเองค่ะ คุณลมยังหน้าซีดๆอยู่เลย "" ไม่เอาค่ะ ฝ้ายกำลังท้องอ่อนๆ พี่ขับเอง " แล้วเขาก็คว้าเอากุญแจรถ เปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งแล้วรีบประจำต

" เป็นหนักนะคะ ฝ้ายว่าไปให้หมอตรวจดีกว่า " เขาส่ายหน้า ทำท่าจะเอนนอน " พี่ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากกินเค้กอย่างเดียวเลยอ่ะ " ฉันนั่งมองสามีตัวเองที่นอนทำตาปริบๆ" เช้าขนาดนี้ร้านเค้กที่ไหนจะเปิด มีแต่ร้านสะดวกซื้ออ่ะ คุณลมจะทานไหมคะ เดี๋ยวฝ้ายออกไปซื้อให้ " คนฟังตาละห้อย ทำหน้าหงอย " พี่อยากกินหลายๆแบบอ่ะ ที่เซเว่นมันมีให้เลือกนิดเดียวเอง " เอาแต่ใจไปอีกพ่อคู๊ณ" โอเคงั้นนอนพัก เดี๋ยวสายๆฝ้ายพาไปกินนะ " เขาพยักหน้าแล้วหลับตาลง ฉันก็พลอยหายใจคล่องขึ้นบ้าง แต่ในใจลึกๆก็ยังแอบห่วง จะว่าอาหารเป็นพิษก็ไม่น่าใช่ เพราะฉันยังปกติเลย ช่างมันไปก่อน ตอนนี้ขอนอนก่อน ง่วงมาก!' ฟึดดด ฮึกกกก ฮึก ' นี่ฉันฝันหรือว่าอะไร เสียงมันมาเป็นระยะๆแต่ไม่ดังมาก ฉันเลยลืมตาแล้วมองหาต้นเสียงคิ้วบางขมวดปม สายตาจ้องแผ่นหลังกว้างที่สั่นระริกเป็นพักๆ เธอเลยค่อยๆขยับตัวชโงกหน้ามองคนที่นอนหันหลังนี่เขาแอบร้องไห้!?" คุณลม " มือบางแตะเบาๆที่หัวไหล่แล้วค่อยๆจับให้คนตัวโตให้หันหน้ามา ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับสะอื้นแล้วสูดน้ำมูกเข้าที่เดิมแล้วเขาร้องไห้ทำไม!?ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวซะด้วย!" ร้อง

" หมอดีใจด้วยนะครับ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ "" !!!!!!!! " คนเป็นพ่อหมาดๆกำลังยืนช๊อคกับสิ่งที่ได้ยิน เค้ารีบวิ่งไปเขย่าตัวหมอเบาๆ" มะหมอพูดจริงนะครับ!! ไม่ได้โกหกผมนะ!! "" ผมเป็นหมอ จะโกหกคุณเพื่ออะไร " บุคลากรในชุดกราวน์ยืนตอบคำถามแบบอมยิ้มนิดๆ เค้าเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ความรู้สึกที่กำลังจะได้เป็นพ่อคนน้ำตาลูกผู้ชายอกสามศอกกำลังตีตื้นขึ้นมาเต็มดวงตา ตอนนี้เขาไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลยสักนิด ในหัวมีแต่คำพูดของหมอเป็นเสียงเอคโค่ซ้ำๆภรรยาคุณตั้งครรภ์ ภรรยาคุณตั้งครรภ์....กว่าสติจะกลับเข้าร่าง พยาบาลก็เข็นรถเข็นที่มีร่างบางออกมาจากห้องฉุกเฉิน" พี่คิณ พี่คิณคะ! เป็นอะไร " คนตัวโตคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ เอื้อมไปจับมือบางเบา น้ำตาไหลคลอเบ้าจนรีบผวากอดคนตัวเล็กบนรถเข็น" ขอบคุณนะครับ เขาเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดเลย " เธอรับรู้ถึงความเปียกชื้นที่หัวไหล่ จนต้องโอบกอดคนตัวโตแล้วลูบหลังเบาๆ " Happy birthday ล่วงหน้านะคะ ว่าที่คุณพ่อ " คำพูดสุดท้ายของภรรยา ทำให้เค้ากอดร่างบางแน่นกว่าเดิม จนเค้าค่อยคลายตัวเองออกมาจ้องมองไปที่พุงน้อยๆเธอยกมือมาโอบใบหน้าที่แดงก่ำ ใช้หัวแม่มือเช็ดน้ำตา

" มะลิ ตื่นได้แล้วครับ ถึงแล้ว " ฮือออ ไม่อยากลืมตาเลยอะ อยากหลับยาวๆ" ค่อยไปนอนต่อที่ห้อง "เสียงสารถีปลดเบลล์แล้วลงจากรถไปเปิดท้ายรถเพื่อยกกระเป๋าเข้าที่พักฉันพยายามฝืนสังขารตัวเองเพื่อลงจากรถ นี่กูยังไม่สามสิบเลยนะ!? แรงมันหดหายไปไหนหมดวะ?พอลงจากรถ ร่างบางก็เยียดแขนเพื่อยืดเส้นยืดสาย นั่งรถมาหลายชั่วโมง พอเหลียวมองรอบๆ สายลมเบาๆบวกกับกลิ่นทะเลอ่อนๆ พอยังช่วยให้สมองคลายความตึงเครียดได้บ้าง แถมเสียงคลื่นซัดหาดบ่งบอกว่าเรามาถึงจุดหมายปลายทางแล้วพอเช็คอินกับทางรีสอร์ต ลากกระเป๋าเข้าห้องเสร็จ ฉันรีบปีนขึ้นเตียงและทำท่าจะหลับอีกรอบ" งั้นมะลิพักสายตาก่อนนะครับ ตอนนี้สี่โมงเย็น ค่ำๆพี่เรียก เราไปหาอะไรกินกัน " กูนั่งเฉยๆทั้งทางบอกกูพักสายตา คนขับรถทั้งทางตอนนี้กินลมชมวิวอยู่ระเบียง จ่ะ!พอตะวันเริ่มลับขอบฟ้า บุรุษในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้า กางเกงขาสั้นสีขาวเดินไปหยุดข้างเตียงใหญ่ ยืนมองภรรยาตัวเองที่หลับพริ้มเหมือนเธอกำลังฝันหวานเค้านั่งลงที่ขอบเตียง ยกมือมาเกลี่ยผมที่ปรกหน้านวลออก ใช้นิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกเธอเบาๆ จนคนที่กำลังฝันหวานรู้สึกตัว " อือออออ" ขี้เซาซะด้วยฉันลืมตาขึ้นมาเพื่

รถเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำวาวแล่นเข้าสู่รั้วโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง จุดหมายปลายทางคือจุดรับส่งนักเรียนตัวน้อยกะป้อมวัยสี่ขวบที่นั่งห้อยขาไปมาบนม้านั่ง ในปากยังเคี้ยวลูกชิ้นปิ้งจนแก้มข้างหนึ่งป่องนูนออกมาเป็นลูก" มะลิ พ่อมาแล้ว "" คุมพ่ออออออ " เด็กหญิงผมเปียกระโดดลงจากเก้าอี้ด้วยความดีใจ รีบวิ่งไปที่รถแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างๆผู้เป็นบิดา" คุมแม่ไปไหน "" เตรียมชุดสวยรออยู่ที่บ้านครับ "" เตรียม'ไมเหยอ "" เราจะไปงานวันเกิดลูกชายลุงประวิทย์ครับ "รถคันดังกล่าวแล้วเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่เวลาหนึ่งทุ่มตรง สามพ่อแม่ลูกเปิดประตูลงจากรถแล้วมองเข้าไปในบ้าน ที่มีเสียงเด็กๆดังเจี๊ยวจ๊าวพอดีกับเจ้าของบ้านเดินออกมาต้อนรับพอดี" สวัสดีค่ะ คุณไมค์ คุณวัลย์ เชิญเข้ามาในบ้านก่อนค่ะ " และไม่ลืมก้มทักทายสาวน้อยชุดกระโปรงสีม่วงลายขนมหวานที่กำลังแหงนมองด้วยความงุนงง" สวัสดีค่ะคนสวย หนูมะลิใช่ไหมเอ่ย " เด็กน้อยยิ้มแป้นและพนมมือป้อมๆพร้อมกล่าวสวัสดีค่ะด้วยภาษาของวัยที่ยังไม่ค่อยแข็งแรงทุกคนเดินตามกันเข้ามาในบ้าน แล้วเลี้ยวขวาเดินไปยังลานสนามหญ้าข้างบ้าน ที่ตอนนี้ประดับตกแต่งด้วยลูกโป่งและไฟสีนวล บนโต

ฉันหายใจเหนื่อยหอบอยู่ใต้ร่างใหญ่ ปากหนากระตุกยิ้มมุมปาก แล้วก้มลงมาหอมที่ขมับเจ้าสาวเบาๆ" ถ้าเหนื่อยพี่ทำเอง " สิ้นเสียงแหบ แขนแกร่งก็ยกขาเธอทั้งสองขึ้นพาดบ่า สะโพกฉันลอยขึ้นเล็กน้อยเปิดทางให้เค้าเข้ามาง่ายกว่าเดิมเอ็นใหญ่ที่แข็งชูชันกำลังค่อยๆสอดเข้ามาช้าๆ เค้ากอดล็อกขาเธอแน่น จากนั้นก็รัวสะโพกจนคนใต้ร่างกรีดร้องเสียงแหลมปึก ปึก ปึก ปึก ปึก !!!!ฉันหายใจไม่ทัน! ลำพังแค่ครางคอก็แห้งแล้ว!" อืม มะลิ~ ตอดพี่อีก"ปึก!! ปึก!! ปึก!!" ซี๊ดดดดดดด แทบเสร็จ! "เค้าปล่อยขาเธอลงแล้วพลิกเธอให้นอนคว่ำ หน้าฟุบกับหมอน สะโพกขาวถูกยกขึ้นตั้งฉาก ลิ้นร้อนๆเลียชิมแก้มก้มขาวอย่างลุ่มหลง ลากโลมมาถึงกลีบบวม ตะหวัดลิ้นไปทั่วจนเธอเกร็ง จิกหมอนแน่น แล้วกรี๊ดออกมาเค้าเลื่อนริมฝีปากขึ้นไป ตะบมพรมจูบตามแนวร่องหลังขาวเนียน ไม่ลืมเลียชิมทุกตารางนิ้ว วาดแขนไปโอบกอด เขี่ยยอดถันไปมาสลับกับบีบเค้นเต้าอวบแล้วปึก!" อ๊าย!! "เค้าช่วยยกตัวเธอขึ้น นำทางมือเรียวไปจับหัวเตียง กระซิบที่ซอกคอให้ไออุ่นมันวิ่งพล่าน" จับให้แน่นๆนะครับ "เค้าปล่อยมือเธอแล้วลูบตั้งแต่หัวไหล่ขาว ลงมาแผ่นหลังที่กำลังแอ่นได้รูปสวย ไล้มาจนถึงบั

ปึง!เจ้าบ่าวหมาดๆดันเธอติดผนังทันทีที่ปิดประตู ปิดปากหวานๆด้วยจูบสุดเร่าร้อน สอดลิ้นกวาดต้อนดูดเรียวลิ้นน้อยๆจนเธอไม่ทันตั้งตัว ดูดเท่าไรความหวานจากปากเจ้าสาวก็ยิ่งหวานขึ้นเรื่อยๆจนเค้าไม่อยากหยุด จนมือน้อยเริ่มทุบหัวไหล่บ่งบอกว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก พะพี่คิณ อื้ออ อาบน้ำกันก่อนมั้ยคะ " เค้าไม่ฟังฉันเลย พอหลุดจากการดูดดื่ม ก็ย้ายลิ้นมาดูดที่ซอกคอขาวๆแทน " อ๊ะ "ใบหน้าคมไม่ยอมหยุดสูดดมความหอมจากซอกคอเธอ แถมยังสร้างรอยคิสมาร์กไว้ทั่ว มือข้างนึงรูดซิปเจ้าสาวลง ยิ่งข้างปลดกระดุมเสื้อตนเอง จนชุดสีขาวฟูฟ่องหลุดจากร่างบางระหงไปกองกันที่ปลายเท้าเค้าไล่ปากลงมาที่เต้าอวบชูเม็ดบัวสีชมพูล่อตาล่อใจจนอดไม่ได้ที่จะแวะชิมดูดดึงเรียกเสียงครางใสให้กระสัน " อ๊ะ พะ พี่คิณ อื้อ! "ลิ้นร้อนๆเลียวนจนยอดอกชุ่มช่ำไปด้วยน้ำลายใส เม้มดูดจนพอใจ แล้วลากเลียลงมาต่อที่หน้าท้องแบนราบ แกล้งงับสะดือบุ๋มให้เธอสะดุ้ง เกี่ยวขอบแพนตี้ตัวจิ๋วให้พ้นร่างบาง แล้วนั่งย่อตัวลงเค้ายกเรียวขาเธอข้างนึงมาพาดไว้ที่หัวไหล่จ้องมองกลีบอวบๆสีชมพูที่ปิดสนิทแต่เยิ้มไปด้วยน้ำเมือกสีใสๆแหงนหน้าขึ้นไปมองสีหน้าของเจ้าส

งานแต่งสุดยิ่งใหญ่ของสองบริษัทชื่อดังถูกจัดขึ้นภายในโรงแรมหรูในอาทิตย์ถัดมา เนื่องด้วยเจ้าบ่าวบ่นว่ารอเธอเรียนจบไม่ไหว ทั้งๆแค่อีกแค่ปีเดียวเท่านั้นอาทิตย์ทั้งอาทิตย์วุ่นวายสุดๆ ไม่ว่าจะเรื่องชุด เรื่องสถานที่ เรื่องการ์ดเชิญ กูแทบจะกรี๊ดวันละเป็นสิบรอบ อีดอก เหนื่อย!!!!" อิฝ้าย มึงดื่มแบบนี้ มึงแต่งหน้าให้กูได้แน่นะ " เจ้าสาวจัดแจงชุดกระโปรงฟูฟ่องแล้วนั่งเก้าอี้ตรงข้ามช่างแต่งหน้าจำเป็น" นี่ใคร อิฝ้ายนะคะ " พูดเสร็จก็ยกแชมเปญดื่ม อึก อึก แล้ววางลงบนโต๊ะใกล้ๆ ปึง! ถ้าแก้วไม่หนามีสิทธิ์แตกกูบอกเลย" มึงทะเลาะกับพี่ลมเหรอ " นางเบ๊ะปาก นั่งไขว้ห้างโชว์เรียวขาขาวๆที่กระโปรงแหวกมาถึงต้นขา ชุดเพื่อนเจ้าสาวที่นางใส่เป็นสายเดี่ยวสีม่วงขับผิวนางให้มีออร่าไปอีก" ช่างหัวมัน มึงอย่าพูดถึง นี่งานมงคลมึงนะ " แรงงง!! แล้วนางก็ละเลงใบหน้าฉันด้วยใบหน้าบึ้งๆสองบ่าวสาวยิ้มชื่นมื่นยืนตอนรับแขกหน้างาน บ้างก็มาขอถ่ายรูปแถมมีของขวัญติดไม้ติดมือเล็กๆน้อยๆ" พี่คิณเหนื่อยมั้ย นั่งพักก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวมะลิรับแขกเอง"" แค่มีมะลิยืนข้างๆ พี่ก็หายเหนื่อยแล้วครับ " ปากหวาน แต่ฉันก็ยิ้มเขิน~" อะแฮ่ม "" พี่

" เดี๋ยวกูมา แป๊บ! " แล้วมันสะบัดผ้าห่มหนาๆ ปรกหน้าเพื่อนสนิทอย่างฉัน ก่อนจะวิ่งด้วยขาสั้นๆ ออกจากห้องกูไป เฮ้อ...เหนื่อยแทน เธอบอกว่าจะไปหาผู้ชาย แต่ก็หายเข้ากลีบเมฆปล่อยเพื่อนสนิทนอนรอจนหลับไป เช้าวันรุ่งขึ้น" มึงออกยัง กูไปเรียนด้วย " ไหล่บางแนบโทรศัพท์มือถือกับหู แล้วรีบเดินออกจากห้องนอนเธอยืนทำใจอยู่นานก่อนจะค่อยๆ แนบหูกับบานประตูฟังเสียงข้างนอก(กูเสร็จแล้ว ให้กูเดินไปรับที่หน้าห้องปะ) " งั้นมึงรีบมาเลย " ไม่นานเสียงคาะประตูหน้าห้องก็ดัง ฉันรีบเปิดออกไปหาขมิ้นแล้วรีบดึงแขนมันเข้าลิฟต์ โชคดีที่ไม่เจอหมา ไม่งั้นคงหมดอารมณ์เรียน " เดี๋ยวแวะหาไรกินกินก่อนถึงมอกันปะ " ฉันหันหน้าไปถามเพื่อนสาวที่ปรับเบาะหลังตรง สายตาจดจ่ออยู่แต่กับถนนตรงหน้า " กูทานแล้วอ่ะ แต่กูนั่งเป็นเพื่อนมึงได้ " คนฟังรี่ตาจ้องจับผิด " ทำไมมึงทานข้าวเร็ว ปกติมึงทำไรแทบจะไม่ทัน " นางเม้มปากก่อนจะพูดออกมาเสียงอ่อยๆ" ก็...ผู้กองทำให้กิน " " แหมมมม ผู้ทำให้นี่เอง แล้วเมื่อคืนทิ้งกูเฉยเลยน้าาาา " " มึงอ่ะ อย่าพึ่งแซวกูได้ไหมวะ เดี๋ยวกูไม่มีสมาธิขับรถ " เออ ไม่แซวก็ไม่แซว อี่นี่สมาธิยิ่งสั้นๆอยู่ ฉันเลยเงียบจน

" ลูกจันทร์เดี๋ยว! " มือใหญ่วิ่งมาคว้าแขนเธอให้หยุดเดินก่อนที่จะถึงรถ แต่เธอก็สะบัดจนหลุด คนตัวเล็กหันหน้ามามองคนที่พึ่งบอกว่าเธอเป็นแค่ของเล่นสนุกๆ ชัดๆ พร้อมกับน้ำตาที่มันกำลังเอ่อคลอเต็มเบ้า " มีอะไร " เขามองหยดน้ำตาที่มันกำลังไหลอาบแก้มนวลช้าๆ แต่แววตากลมโตนั่นช่างราบเรียบไร้ความรู้สึก ไร้ความโกรธ...ไม่มีแม้แต่ความรักเหมือนที่เคยมองเขา..." ลูกจันทร์กำลังเข้าใจผิด ผมอธิบายได้ " ร่างสูงสาวเท้าเข้าใกล้เธอ แต่เธอกลับเดินถอยหลังทิ้งระยะห่าง " ไม่ต้อง " " คุณจะตบจะทำร้ายผมยังไงก็ได้แล้วแต่อารมณ์คุณเลย แต่ผมขอให้คุณฟังผมสักนิดได้ไหม... " เธอมองเขานิ่งๆ แล้วส่ายหน้าด้วยแววตาที่เรียบสนิท " ต้องฟังอะไรอีก ต้องฟังว่าเมื่อไหร่คุณจะเอาฉันจนเบื่อเหรอ หรือต้องรอฟังว่าคุณเจอเด็กใหม่ที่เอาสนุกกว่าฉันงั้นเหรอ คุณเห็นฉันเป็นอะไร " มือเล็กๆ ขาวซีดถูกยกขึ้นมาปาดน้ำตาบนแก้มตัวเองลวกๆ แล้วเอ่ยบทสนทนาที่ไม่คิดว่าจะได้ใช้กับคนตรงหน้า " ตั้งแต่วันนี้ไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก " ฉันพยายามประคองเสียงไม่ให้มันสั่น ไม่ให้เขารู้ว่าฉันกำลังเสียใจกับคำพูดที่มันออกมาจากปากเขา" จะไสหัวไปไหนก็ไป "เธอบอกลาค

" อีกรอบพอไหวหรือเปล่า? " ลำกายที่ฝังแน่นไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลง ยังคงความอึดอัดคับรูอยู่แบบนั้น " ถ้าไม่ตอบ...ผมต่อนะ " แล้วก็เริ่มสะกิดปลายถันเล็กเร้าอารมณ์อีกรอบพร้อมกับขยับช่วงล่างเนิบนาบจนคนในอกเชิดหน้าแล้วแอ่นรับแบบนี้สิครับ...ได้กินยาวๆ ตลอดคืนครืด ครืด ครืด ร่างสูงย่นคิ้วทั้งที่ตายังปิดสนิท รับรู้ถึงโทรศัพท์ที่มันกำลังสั่นอยู่ข้างหู เขาผงกหัวมองคนในอ้อมแขนที่นอนสลบอยู่ในความมืดก่อนจะควานหาโทรศัพท์แล้วรี่ตาหยิบขึ้นมาดู ตีสอง! ใครวะ?ปกติเขาไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น แต่ชื่อที่ปรากฏมันทำให้เขาอยากเป็นคนสาระแน เขาเพ่งสายตาสู้แสงหน้าจอในความมืดแล้วไล่อ่านไลน์ที่โชว์อยู่บนจอ LINE เอิร์ธ : พรุ่งนี้เราต้องกลับเชียงใหม่แล้วนะ พอดีที่บ้านมีเรื่องด่วน ไว้จะมาเที่ยวใหม่นะ อ่านแล้วก็เบะปากใส่โทรศัพท์ ไปซะได้ก็ดี! แล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะค่อยๆ วาดแขนโอบกอดคนตัวเล็กเบาๆ แล้วหลับต่อด้วยใจลิงโลดด้วยว่าไม่มีมารสายตามากวนใจเช้าวันจันทร์" ขอบคุณนะคะที่มาส่ง " ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย วันนี้คุณทนายอาสามาส่งฉันที่มหาวิทยาลัย " เปลี่ยนคำขอบค

ภาพยนตร์บนจอสี่เหลี่ยมดำเนินไปเรื่อยๆ แต่มือใหญ่ในผ้าห่มกลับอยู่ไม่นิ่ง วนปลายนิ้วเล่นตามผิวเนียนในร่มผ้า ไม่พอแค่นั้นยังก้มหน้าเข้าซอกคอหอมๆ แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ลำคอระหงพร้อมเหลือบตาขึ้นมองไปยังเพื่อนสนิทเธอที่กำลังแลมองการกระทำของเขาอยู่" อื้อ...คุณดินไม่เอาค่ะ " เธอย่นคอหนีแล้วติงเสียงเบา " ขอโทษครับ พอดีมันลืมตัว " แล้วกระตุกยิ้มมุมปากยักคิ้วหนึ่งข้างให้เพื่อนเธออย่างเหนือชัยพอเพื่อนชายหันหน้าดูจอด้วยสายตาขุ่นๆ มืออุ่นๆ ที่วนอยู่แถวเอวบางเริ่มคลืบคลานไต่สูงขึ้นเรื่อยๆ สอดเข้าใต้บราแล้วกอบกุมหน้าอกนุ่มยุ่นเต็มมือ นวดเฟ้นสนุกมือพลางบีบบี้ยอดเล็กไปด้วย คนมือเร็วมือปลาหมึก! นี่ขนาดต่อหน้าเอิร์ธยังกล้าเล่นพิเรนทร์!" คุณดิน...อื้อ! " ยังไม่ทันได้ด่า ก็โดนปิดปาก! ด้วยปากร้อนๆ นั่น!นี่เขาจูบฉันต่อหน้าเอิร์ธ!ยกมือหนาขึ้นมาล็อกกรอบหน้าบางแล้วตะบมจูบดูดดื่มสลับซ้ายขวาจนเธอตั้งรับไม่ทัน การกระทำของคนตัวโตตกอยู่ในสายตาของเพื่อนสนิทตลอดเวลา เขาทนเห็นภาพบาดตาต่อไปไม่ไหวจึงเอ่ยขัดจังหวะ " ขอโทษนะครับ " ตาคมเหลือบแลตามเสียงฝั่งตรงข้ามก่อนจะปล่อยริมฝีปากบางเป็นอิสระแล้วดูดจุ๊บส่งท้าย " ผมพึ่ง

เขาจำใจเดินตามมือเล็กที่จูงเขาไป ตรงหน้าคือเก้าอี้เป็นคู่ที่มีแค่ที่ล็อกควบด้านหน้า แค่นี้มันจะปลอดภัยเหรอวะ!?ขืนกูตกลงไปทำไงล่ะนั่น!?" เดี๋ยวลูกจันทร์นั่งกับคุณดินนะคะ " จะบอกว่าไม่พร้อมก็จะดูอ่อนแอเกินไป ปากหนาเม้มแน่นแล้วค่อยๆ หย่อนก้นลงเก้าอี้ที่เปิดอ้า นั่งปุ๊บรีบดึงลงมาล็อกปั๊บ! รถไฟเหอะยังไม่ทันได้เคลื่อนตัว ใจที่เต้นโครมๆ ก็ไหลไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว ก่อนจะเรียกสติสตังนั่งนิ่งแล้วหลับตาลงพ่อครับแม่ครับ ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ...กึก กึก กึก รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกช้าๆ หยดเหงื่อที่พึ่งแห้งก็ผุดโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เขายื่นมือไปจับมือเธอแน่น ยิ่งรถไฟเดินหน้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ ใจหนายิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะ สั่นระรัวยิ่งกว่าเจ้าเข้า! และเวลาที่เขาไม่อยากให้มันมาถึงก็เกิดขึ้น...รถไฟเหอะที่กำลังนั่งแม่งพุ่งตัวสุดแรงเกิด " อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เขากรี๊ดจนหลอดคอสั่น หน้าดำหน้าแดงเอ็นคอขึ้นมาเป็นริ้ว คอพับคออ่อนตามโค้งที่คอยเลี้ยวซ้ายขวา นาทีใครจะสนุกใครจะตื่นเต้นดีใจก็ช่างหัวมัน! ขอแค่เขาได้แหกปากจนสุดเสียงก็พอ!เชี่ยยยยยยยย ตาย! กูตายแน่ๆ!มันกำลังดิ่งงงงงงงงงงง " อ๊ากก

มือหนาประคองเอ็นใหญ่แล้วถูไถให้มันอาบความลื่น ก่อนจะค่อยๆ กดเข้าร่องรักช้าๆ ...ก๊อก ก๊อก ก๊อก เอวหนาที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าหยุดชะงัก! ชายหนุ่มนิ่งค้างก่อนจะช่างแม่งกับทุกเรื่องแล้วเดินหน้าต่อ กดหัวหยักใหญ่เข้าโพรงนุ่ม ก๊อก ก๊อก ก๊อก " คุณดินคะ ชุดนักศึกษาคุณลูกจันทร์เรียบร้อยแล้วนะคะ " อ่ะ! เอาไงต่อ!? ไปต่อหรือพอแค่นี้?ปล่อยฉันไปเถอะพลีส~ให้ฉันได้พักหอยบ้าง..." คุณดิน ออกไปเอาชุดก่อน เดี๋ยวแม่บ้านรอ " เขาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด มัดสายชุดคลุมลวกๆ แล้วหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปเปิดประตู" ขอบคุณครับ " ฉันรีบเดินตามแล้วขอชุดเปลี่ยน แย่งมาได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำหนีเสือตัวใหญ่ที่ทำหน้างอง้ำหญิงสาวสวมชุดนักศึกษาเรียบร้อย เธอสำรวจผมเพ้าตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหยุดเท้าตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งกอดอกอยู่ปลายเตียง " ลูกจันทร์จะกลับเลยเหรอครับ " เสียงทุ้มห่อเหี่ยว มองแม่สาวตัวดีแต่งตัวเสร็จสรรพ" ถ้าพ่อคุณดินยังไม่กลับ ไปส่งลูกจันทร์ที่ห้องก่อนก็ได้ค่ะ " เขาถอนหายใจทิ้งก่อนจะพยักหน้าแล้วลุกไปแต่งตัว เกือบแล้ว เกือบไปแล้ว...ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เจ้ากล หลอกล่อให้คนอื่นเคลิ้มตามง่ายชะมัด เป็นคน