Novels by ม่านพิจิกกา

" หมอดีใจด้วยนะครับ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ "" !!!!!!!! " คนเป็นพ่อหมาดๆกำลังยืนช๊อคกับสิ่งที่ได้ยิน เค้ารีบวิ่งไปเขย่าตัวหมอเบาๆ" มะหมอพูดจริงนะครับ!! ไม่ได้โกหกผมนะ!! "" ผมเป็นหมอ จะโกหกคุณเพื่ออะไร " บุคลากรในชุดกราวน์ยืนตอบคำถามแบบอมยิ้มนิดๆ เค้าเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ความรู้สึกที่กำลังจะได้เป็นพ่อคนน้ำตาลูกผู้ชายอกสามศอกกำลังตีตื้นขึ้นมาเต็มดวงตา ตอนนี้เขาไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลยสักนิด ในหัวมีแต่คำพูดของหมอเป็นเสียงเอคโค่ซ้ำๆภรรยาคุณตั้งครรภ์ ภรรยาคุณตั้งครรภ์....กว่าสติจะกลับเข้าร่าง พยาบาลก็เข็นรถเข็นที่มีร่างบางออกมาจากห้องฉุกเฉิน" พี่คิณ พี่คิณคะ! เป็นอะไร " คนตัวโตคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ เอื้อมไปจับมือบางเบา น้ำตาไหลคลอเบ้าจนรีบผวากอดคนตัวเล็กบนรถเข็น" ขอบคุณนะครับ เขาเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดเลย " เธอรับรู้ถึงความเปียกชื้นที่หัวไหล่ จนต้องโอบกอดคนตัวโตแล้วลูบหลังเบาๆ " Happy birthday ล่วงหน้านะคะ ว่าที่คุณพ่อ " คำพูดสุดท้ายของภรรยา ทำให้เค้ากอดร่างบางแน่นกว่าเดิม จนเค้าค่อยคลายตัวเองออกมาจ้องมองไปที่พุงน้อยๆเธอยกมือมาโอบใบหน้าที่แดงก่ำ ใช้หัวแม่มือเช็ดน้ำตา

" มะลิ ตื่นได้แล้วครับ ถึงแล้ว " ฮือออ ไม่อยากลืมตาเลยอะ อยากหลับยาวๆ" ค่อยไปนอนต่อที่ห้อง "เสียงสารถีปลดเบลล์แล้วลงจากรถไปเปิดท้ายรถเพื่อยกกระเป๋าเข้าที่พักฉันพยายามฝืนสังขารตัวเองเพื่อลงจากรถ นี่กูยังไม่สามสิบเลยนะ!? แรงมันหดหายไปไหนหมดวะ?พอลงจากรถ ร่างบางก็เยียดแขนเพื่อยืดเส้นยืดสาย นั่งรถมาหลายชั่วโมง พอเหลียวมองรอบๆ สายลมเบาๆบวกกับกลิ่นทะเลอ่อนๆ พอยังช่วยให้สมองคลายความตึงเครียดได้บ้าง แถมเสียงคลื่นซัดหาดบ่งบอกว่าเรามาถึงจุดหมายปลายทางแล้วพอเช็คอินกับทางรีสอร์ต ลากกระเป๋าเข้าห้องเสร็จ ฉันรีบปีนขึ้นเตียงและทำท่าจะหลับอีกรอบ" งั้นมะลิพักสายตาก่อนนะครับ ตอนนี้สี่โมงเย็น ค่ำๆพี่เรียก เราไปหาอะไรกินกัน " กูนั่งเฉยๆทั้งทางบอกกูพักสายตา คนขับรถทั้งทางตอนนี้กินลมชมวิวอยู่ระเบียง จ่ะ!พอตะวันเริ่มลับขอบฟ้า บุรุษในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้า กางเกงขาสั้นสีขาวเดินไปหยุดข้างเตียงใหญ่ ยืนมองภรรยาตัวเองที่หลับพริ้มเหมือนเธอกำลังฝันหวานเค้านั่งลงที่ขอบเตียง ยกมือมาเกลี่ยผมที่ปรกหน้านวลออก ใช้นิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกเธอเบาๆ จนคนที่กำลังฝันหวานรู้สึกตัว " อือออออ" ขี้เซาซะด้วยฉันลืมตาขึ้นมาเพื่

รถเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำวาวแล่นเข้าสู่รั้วโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง จุดหมายปลายทางคือจุดรับส่งนักเรียนตัวน้อยกะป้อมวัยสี่ขวบที่นั่งห้อยขาไปมาบนม้านั่ง ในปากยังเคี้ยวลูกชิ้นปิ้งจนแก้มข้างหนึ่งป่องนูนออกมาเป็นลูก" มะลิ พ่อมาแล้ว "" คุมพ่ออออออ " เด็กหญิงผมเปียกระโดดลงจากเก้าอี้ด้วยความดีใจ รีบวิ่งไปที่รถแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างๆผู้เป็นบิดา" คุมแม่ไปไหน "" เตรียมชุดสวยรออยู่ที่บ้านครับ "" เตรียม'ไมเหยอ "" เราจะไปงานวันเกิดลูกชายลุงประวิทย์ครับ "รถคันดังกล่าวแล้วเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่เวลาหนึ่งทุ่มตรง สามพ่อแม่ลูกเปิดประตูลงจากรถแล้วมองเข้าไปในบ้าน ที่มีเสียงเด็กๆดังเจี๊ยวจ๊าวพอดีกับเจ้าของบ้านเดินออกมาต้อนรับพอดี" สวัสดีค่ะ คุณไมค์ คุณวัลย์ เชิญเข้ามาในบ้านก่อนค่ะ " และไม่ลืมก้มทักทายสาวน้อยชุดกระโปรงสีม่วงลายขนมหวานที่กำลังแหงนมองด้วยความงุนงง" สวัสดีค่ะคนสวย หนูมะลิใช่ไหมเอ่ย " เด็กน้อยยิ้มแป้นและพนมมือป้อมๆพร้อมกล่าวสวัสดีค่ะด้วยภาษาของวัยที่ยังไม่ค่อยแข็งแรงทุกคนเดินตามกันเข้ามาในบ้าน แล้วเลี้ยวขวาเดินไปยังลานสนามหญ้าข้างบ้าน ที่ตอนนี้ประดับตกแต่งด้วยลูกโป่งและไฟสีนวล บนโต

ฉันหายใจเหนื่อยหอบอยู่ใต้ร่างใหญ่ ปากหนากระตุกยิ้มมุมปาก แล้วก้มลงมาหอมที่ขมับเจ้าสาวเบาๆ" ถ้าเหนื่อยพี่ทำเอง " สิ้นเสียงแหบ แขนแกร่งก็ยกขาเธอทั้งสองขึ้นพาดบ่า สะโพกฉันลอยขึ้นเล็กน้อยเปิดทางให้เค้าเข้ามาง่ายกว่าเดิมเอ็นใหญ่ที่แข็งชูชันกำลังค่อยๆสอดเข้ามาช้าๆ เค้ากอดล็อกขาเธอแน่น จากนั้นก็รัวสะโพกจนคนใต้ร่างกรีดร้องเสียงแหลมปึก ปึก ปึก ปึก ปึก !!!!ฉันหายใจไม่ทัน! ลำพังแค่ครางคอก็แห้งแล้ว!" อืม มะลิ~ ตอดพี่อีก"ปึก!! ปึก!! ปึก!!" ซี๊ดดดดดดด แทบเสร็จ! "เค้าปล่อยขาเธอลงแล้วพลิกเธอให้นอนคว่ำ หน้าฟุบกับหมอน สะโพกขาวถูกยกขึ้นตั้งฉาก ลิ้นร้อนๆเลียชิมแก้มก้มขาวอย่างลุ่มหลง ลากโลมมาถึงกลีบบวม ตะหวัดลิ้นไปทั่วจนเธอเกร็ง จิกหมอนแน่น แล้วกรี๊ดออกมาเค้าเลื่อนริมฝีปากขึ้นไป ตะบมพรมจูบตามแนวร่องหลังขาวเนียน ไม่ลืมเลียชิมทุกตารางนิ้ว วาดแขนไปโอบกอด เขี่ยยอดถันไปมาสลับกับบีบเค้นเต้าอวบแล้วปึก!" อ๊าย!! "เค้าช่วยยกตัวเธอขึ้น นำทางมือเรียวไปจับหัวเตียง กระซิบที่ซอกคอให้ไออุ่นมันวิ่งพล่าน" จับให้แน่นๆนะครับ "เค้าปล่อยมือเธอแล้วลูบตั้งแต่หัวไหล่ขาว ลงมาแผ่นหลังที่กำลังแอ่นได้รูปสวย ไล้มาจนถึงบั

ปึง!เจ้าบ่าวหมาดๆดันเธอติดผนังทันทีที่ปิดประตู ปิดปากหวานๆด้วยจูบสุดเร่าร้อน สอดลิ้นกวาดต้อนดูดเรียวลิ้นน้อยๆจนเธอไม่ทันตั้งตัว ดูดเท่าไรความหวานจากปากเจ้าสาวก็ยิ่งหวานขึ้นเรื่อยๆจนเค้าไม่อยากหยุด จนมือน้อยเริ่มทุบหัวไหล่บ่งบอกว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก พะพี่คิณ อื้ออ อาบน้ำกันก่อนมั้ยคะ " เค้าไม่ฟังฉันเลย พอหลุดจากการดูดดื่ม ก็ย้ายลิ้นมาดูดที่ซอกคอขาวๆแทน " อ๊ะ "ใบหน้าคมไม่ยอมหยุดสูดดมความหอมจากซอกคอเธอ แถมยังสร้างรอยคิสมาร์กไว้ทั่ว มือข้างนึงรูดซิปเจ้าสาวลง ยิ่งข้างปลดกระดุมเสื้อตนเอง จนชุดสีขาวฟูฟ่องหลุดจากร่างบางระหงไปกองกันที่ปลายเท้าเค้าไล่ปากลงมาที่เต้าอวบชูเม็ดบัวสีชมพูล่อตาล่อใจจนอดไม่ได้ที่จะแวะชิมดูดดึงเรียกเสียงครางใสให้กระสัน " อ๊ะ พะ พี่คิณ อื้อ! "ลิ้นร้อนๆเลียวนจนยอดอกชุ่มช่ำไปด้วยน้ำลายใส เม้มดูดจนพอใจ แล้วลากเลียลงมาต่อที่หน้าท้องแบนราบ แกล้งงับสะดือบุ๋มให้เธอสะดุ้ง เกี่ยวขอบแพนตี้ตัวจิ๋วให้พ้นร่างบาง แล้วนั่งย่อตัวลงเค้ายกเรียวขาเธอข้างนึงมาพาดไว้ที่หัวไหล่จ้องมองกลีบอวบๆสีชมพูที่ปิดสนิทแต่เยิ้มไปด้วยน้ำเมือกสีใสๆแหงนหน้าขึ้นไปมองสีหน้าของเจ้าส

งานแต่งสุดยิ่งใหญ่ของสองบริษัทชื่อดังถูกจัดขึ้นภายในโรงแรมหรูในอาทิตย์ถัดมา เนื่องด้วยเจ้าบ่าวบ่นว่ารอเธอเรียนจบไม่ไหว ทั้งๆแค่อีกแค่ปีเดียวเท่านั้นอาทิตย์ทั้งอาทิตย์วุ่นวายสุดๆ ไม่ว่าจะเรื่องชุด เรื่องสถานที่ เรื่องการ์ดเชิญ กูแทบจะกรี๊ดวันละเป็นสิบรอบ อีดอก เหนื่อย!!!!" อิฝ้าย มึงดื่มแบบนี้ มึงแต่งหน้าให้กูได้แน่นะ " เจ้าสาวจัดแจงชุดกระโปรงฟูฟ่องแล้วนั่งเก้าอี้ตรงข้ามช่างแต่งหน้าจำเป็น" นี่ใคร อิฝ้ายนะคะ " พูดเสร็จก็ยกแชมเปญดื่ม อึก อึก แล้ววางลงบนโต๊ะใกล้ๆ ปึง! ถ้าแก้วไม่หนามีสิทธิ์แตกกูบอกเลย" มึงทะเลาะกับพี่ลมเหรอ " นางเบ๊ะปาก นั่งไขว้ห้างโชว์เรียวขาขาวๆที่กระโปรงแหวกมาถึงต้นขา ชุดเพื่อนเจ้าสาวที่นางใส่เป็นสายเดี่ยวสีม่วงขับผิวนางให้มีออร่าไปอีก" ช่างหัวมัน มึงอย่าพูดถึง นี่งานมงคลมึงนะ " แรงงง!! แล้วนางก็ละเลงใบหน้าฉันด้วยใบหน้าบึ้งๆสองบ่าวสาวยิ้มชื่นมื่นยืนตอนรับแขกหน้างาน บ้างก็มาขอถ่ายรูปแถมมีของขวัญติดไม้ติดมือเล็กๆน้อยๆ" พี่คิณเหนื่อยมั้ย นั่งพักก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวมะลิรับแขกเอง"" แค่มีมะลิยืนข้างๆ พี่ก็หายเหนื่อยแล้วครับ " ปากหวาน แต่ฉันก็ยิ้มเขิน~" อะแฮ่ม "" พี่

พิธีจบการศึกษานักเรียนมอปลายของโรงเรียนเอกชนชื่อดังเต็มไปด้วยผู้ปกครองและเหล่าบรรดาญาติสนิทมิตรสหายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลานร่วมถึงครอบครัวอันแสนน่ารักและวุ่นวายของปุยฝ้ายและสายลมด้วย สามพ่อแม่ลูกเดินไปตามถนนของโรงเรียนจุดหมายแรกคือหอประชุมใหญ่ที่สามารถไปถ่ายรูปกับป้ายจบของโรงเรียนครืด ครืด ครืด หญิงสาวล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพายปรากฎชื่อน้องชายจึงรีบกดรับ~ อิบ้าพายุ calling ~" โหล ว่าไง "( ถึงไหนกันแล้ว เร็วๆ )" โอ้ย กำลังเดินไปหอประชุมนี่ไง " เถียงกันอีกสักสองสามคำก็วางสาย พอดีกับที่ทุกคนเดินมาถึงหน้าหอประชุมใหญ่ " ไหนลูก น้องบอกว่าอยู่ตรงไหน "" มันบอกว่าอยู่ข้างป้ายใหญ่ที่คนยืนรอคิวถ่ายรูปกันค่ะ " ฉันกวาดตามองหาน้องชายตัวดี คนเข้าแถวยาวๆอะเห็น แต่ไม่เห็นมัน ไหนบอกอยู่ข้างป้ายไง มีแต่กลุ่มเด็กนักเรียนผู้หญิงมุงอะไรกันก็ไม่รู้ใจลึกๆก็อยากเสือกเลยกระแซะๆเข้าไป อุแหม! ถึงว่าหาไม่เจอ สาวๆมุงมอบดอกไม้ขอถ่ายรูปอยู่นี่เองพอน้องชายหันมาเห็นคนเป็นพี่ก็รีบยิ้มกว้าง พร่ำขอโทษสาวๆก่อนจะเดินเบี่ยงออกจากวงรายล้อม " ทำไมช้าอะ เอ้า! ถือช่วยหน่อย " เด็กหนุ่มยื่นทั้งดอกไม้ที

บนโต๊ะอาหารเช้ามีนักศึกษาสาวนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ระหว่างรอทุกคนลงมาพร้อมหน้า เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้หน้าจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูโดยไม่ได้สังเกตว่าใครที่เดินย่องมาแอบดูหลังเก้าอี้" เจ๊ แอบคุยกับใครอะ " กรี๊ดดด! ไอ่น้องบ้า แอบมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่!" ยุจะฟ้องพ่อว่าเจ๊แอบคุยกับผู้ชาย "" ถ้าแกฟ้องพ่อ ฉันก็จะฟ้องแม่ว่าแกอ่ะแก่แดด ควงสาวเรี่ยราด เจ้าชู้ไก่แจ้ สาวมหาลัยก็ไม่เว้นทั้งที่ตัวเองอยู่แค่ ม.6 "สองพี่น้องยืนเชิ่ดหน้าจ้องกันไม่ลดราวาศอก น้องชายยืนกอดอกยักคิ้ว พี่สาวยืนท้าวสะเอวเบะปาก ทั้งคู่ต่างกุมความลับของกันและกันอยู่" คุยอะไรกันเด็กๆ โต้วาทีกันอยู่หรือเปล่าคะ " เสียงคนเป็นพ่อเดินลงมาจากบันได เขาจูงมือฉันมาที่โต๊ะซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันที่ลงมาแล้วเห็นสองพี่น้องนั่งเถียงกันทุกเช้า" วันนี้พายุขับรถไปส่งพี่ที่มหาวิทยาลัยเหมือนเดิมนะ แล้วค่อยเข้าโรงเรียน พ่อกับแม่มีธุระ " สายลมพูดกับลูกชายพลางลงมือทานอาหารเช้าตรงหน้า" ครับพ่อ "" เห่อใบขับขี่ใหม่ละซี๊...คุณพ่อ ทำไมไหมขับไปเองไม่ได้อะ " ลูกสาวแซวน้องชายก่อนจะหันมาอ้อนคนเป็นพ่อ " เป็นผู้หญิงไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไงคะ มันอั

" คุณแม่ขา ไหมหิววววว " เสียงใสๆของเด็กน้อยผมเปีย พอขึ้นนั่งบนรถปุ๊บก็บอกความต้องการของตัวเอง ทั้งที่ในมือยังถือโดนัทชอคโกแลตชิ้นโต และที่อยู่ในแก้มป่องๆนั่นอีก" คุณพ่อทำกับข้าวรออยู่ที่บ้านแล้วค่ะ " ลูกสาวพยักหน้าตอบหงึกๆ พลางกัดโดนัทในมือไปด้วย ไม่รวมเศษเล็กๆน้อยๆที่ตกตามชุดนักเรียน" คุณแม่ขา ไหมอยากมีน้องเหมือนคูณคูณ " หื้อออ!? ทำไมอยู่ดีๆลูกถึงพูดเรื่องนี้" ไหมอยากมีน้องเป็นของตัวเอง คูณคูณยังมีเป็นของตัวเองเลยอะ " แน่ใจนะว่าขอน้อง พูดเหมือนอยากกินไอติมหน้าปากซอย" แน่ใจนะคะ ว่าอยากมีน้อง ไหมต้องเลี้ยงน้องช่วยแม่นะ แถมเราต้องแบ่งเวลาดูน้องด้วย " พยักหน้าอย่างเดียวเลย เข้าใจจริงหรือเปล่าก่อน" ไว้แม่จะคิดดูอีกทีนะคะ " ปากบอกคิดดูอีกที แต่ตัวเองแอบหยุดทานยาคุมตั้งแต่คุยกับมะลิคืนนั้นติดไม่ติดค่อยว่ากันอีกทีรถคันดังกล่าวเลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านร่มรื่น พอจอดสนิทนางก็รีบลงจากรถวิ่งไปหาคุณพ่อที่ใส่ผ้ากันเปื้อนยืนรออยู่หน้าประตู" คุณพ่อขาาาาา " คุณลมนั่งยอตัวอ้าแขนรอรับเด็กน้อยเข้าอก หอมแก้มกันซ้ายขวาแล้วป้องปากกระซิบอะไรกันก็ไม่รู้ ก่อนจะยื่นมือมาจับกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ" กระซิบอะไรก

โอ้ย! พักบ้างเถอะ! กินจนเบาหวานจะขึ้นตาอยู่แล้ว แต่ด้วยคุณแม่ที่อารมณ์ดี จัดแจงหาอาหารคาวหวานมาประเคนให้ลูกชายผู้แพ้ท้องแทนเมียก่อนจะออกบ้านไปชอปปิ้ง หลังจากวันนั้นคุณลมนางก็กินเค้กทุกวัน กินมันทุกหน้า แต่ก็มีบ้างที่หน้างอ เพราะจะกินทุกหลังอาหารสามมื้อไม่ได้!! นางกินจนฉันท้องโต กินจนฉันคลอด อยากรู้ไหมคะว่าเราได้เด็กผู้หญิงหรือผู้ชายแท๊แด่......." ใยไหมคะ มาอาบน้ำแต่งตัวกันเร๊ววว เดี๋ยวพ่อจะพาไปบ้านพี่คูณกับน้องจัสมิน "" เย้ๆๆ ไปบ้านคูณคูณ ไปเล่นกับมินมิน " ค่ะ แล้วสองพ่อลูกสุดซี้ก็เดินจูงมือกันขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว คุณลมกลายเป็นพ่อบ้านเต็มตัว ตั้งแต่ใยไหมคลอด ฉันก็แทบไม่ได้ทำอะไรเลย เขาแอบไปเข้าคอร์สพ่อลูกอ่อน ดูแลเมียหลังคลอดตลอดเรื่องอาหารการกินของเบบี๋ เขาทำทุกอย่างจริงๆ แถมยังไม่จ้างพี่เลี้ยงด้วย บอกว่าอยากเลี้ยงเอง อยากมองดูพัฒนาการของตัวเล็กด้วยมือของเขาเองฉันวางสายจากมะลิบอกว่าสักพักจะเข้าไปทานอาหารเย็นด้วย พอดีกับบัดดี้ต่างวัยที่พากันหัวเราะคิกคักกันลงมาจากชั้นสอง" ทำไมใส่กระโปรงยาวล่ะคะ ทำไมไม่ใส่กางเกงขาสั้นที่วิ่งสะดวกๆ " ไม่รู้หรือไงว่่าลูกสาวคุณน่ะ ซนอย่างกับอะไรดี ล่า

เวลาผ่านไปพอสมควรกว่าคนบนเตียงจะฟื้นคืนชีพ " ฝ้าย...เกิดอะไรขึ้นคะ " หมอและพยาบาลยืมอมยิ้มกับว่าที่คุณพ่อที่ยังสะลึมสะลือ " คุณลมเป็นลม จำได้ไหมคะ " เขาหลับตาลงสงสัยนึกอยู่มั้ง และเหมือนจะรู้ตัวก็รีบเบิกตากว้างพร้อมจ้องมาที่ฉัน " ฝ้าย! ฝ้ายท้อง! " ค่ะ! สติสตังเริ่มเข้าสู่ร่าง" ค่ะ ฝ้ายท้อง คุณลมดีใจรึเปล่า " ฉันดึงมือเขามาสัมผัสที่หน้าท้องแบนราบ จนมือที่กำลังสั่นค่อยๆลูบวนไปมาอย่างแผ่วเบา " ฮึก ฝ้าย...ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ " เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายคุณหมอและพยาบาลในห้องนาทีนี้จะว่าเขาเวอร์ก็ว่าไปก็คนมันอดดีใจไม่ได้นี่ครับผมกำลังจะเป็นเป็นพ่อคน กำลังจะมีเบบี๋ตัวน้อยที่เกิดจากผู้หญิงที่ผมรัก มันไม่มีอะไรน่ายินดีไปกว่านี้แล้ว มือบอบบางของเธอยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนหน้าผม " ดีขึ้นรึยังคะ เราต้องไปฝากครรภ์แล้ว " คุณพ่อมือใหม่พยักหน้าแล้วรีบวาดขาลงจากเตียง จัดการฝากครรภ์กับคุณหมอพร้อมรับหนังสือลูกน้อยและยาบำรุงครรภ์ก่อนออกจากโรงพยาบาล" เดี๋ยวฝ้ายขับเองค่ะ คุณลมยังหน้าซีดๆอยู่เลย "" ไม่เอาค่ะ ฝ้ายกำลังท้องอ่อนๆ พี่ขับเอง " แล้วเขาก็คว้าเอากุญแจรถ เปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งแล้วรีบประจำต

" เป็นหนักนะคะ ฝ้ายว่าไปให้หมอตรวจดีกว่า " เขาส่ายหน้า ทำท่าจะเอนนอน " พี่ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากกินเค้กอย่างเดียวเลยอ่ะ " ฉันนั่งมองสามีตัวเองที่นอนทำตาปริบๆ" เช้าขนาดนี้ร้านเค้กที่ไหนจะเปิด มีแต่ร้านสะดวกซื้ออ่ะ คุณลมจะทานไหมคะ เดี๋ยวฝ้ายออกไปซื้อให้ " คนฟังตาละห้อย ทำหน้าหงอย " พี่อยากกินหลายๆแบบอ่ะ ที่เซเว่นมันมีให้เลือกนิดเดียวเอง " เอาแต่ใจไปอีกพ่อคู๊ณ" โอเคงั้นนอนพัก เดี๋ยวสายๆฝ้ายพาไปกินนะ " เขาพยักหน้าแล้วหลับตาลง ฉันก็พลอยหายใจคล่องขึ้นบ้าง แต่ในใจลึกๆก็ยังแอบห่วง จะว่าอาหารเป็นพิษก็ไม่น่าใช่ เพราะฉันยังปกติเลย ช่างมันไปก่อน ตอนนี้ขอนอนก่อน ง่วงมาก!' ฟึดดด ฮึกกกก ฮึก ' นี่ฉันฝันหรือว่าอะไร เสียงมันมาเป็นระยะๆแต่ไม่ดังมาก ฉันเลยลืมตาแล้วมองหาต้นเสียงคิ้วบางขมวดปม สายตาจ้องแผ่นหลังกว้างที่สั่นระริกเป็นพักๆ เธอเลยค่อยๆขยับตัวชโงกหน้ามองคนที่นอนหันหลังนี่เขาแอบร้องไห้!?" คุณลม " มือบางแตะเบาๆที่หัวไหล่แล้วค่อยๆจับให้คนตัวโตให้หันหน้ามา ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับสะอื้นแล้วสูดน้ำมูกเข้าที่เดิมแล้วเขาร้องไห้ทำไม!?ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวซะด้วย!" ร้อง

สองอาทิตย์ต่อมาสุริยันแสงสุดท้ายกำลังจะลับขอบฟ้า บริเวณโดยรอบของมหาวิทยาลัยถูกระบายด้วยสีส้มเข้มจากท้องฟ้าจนเต็มพื้นที่ รวมถึงนักศึกษากลุ่มสุดท้ายของตึกใหญ่ที่ทยอยกันเดินออกมาจากลิฟต์ คาบสุดท้ายถือว่าโหดหฤหรรษเนื่องด้วยอาจารย์ผู้สอนเป็นถึง ดร.จึงใช้เวลาในการสอนทุกนาทีอย่างมีค่า " มึงทำอะไรขมิ้น " เพื่อนสาวคนสนิทถามขึ้นขณะเดินตามกันมา ปฏิกิริยาเพื่อนดูแปลกๆเหมือนกำลังหลบอะไรสักอย่าง คอยหวาดระแวงทุกครั้งทั้งแต่เดินออกมาจากลิฟต์ " กูเปล่า " แต่ก็อาศัยฝูงชนกลุ่มใหญ่บดบังความสูงแค่ 155 ซม.ของตน จะให้บอกมันยังไงดีล่ะ? ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนด้วยซ้ำ แค่หลบหน้ามาได้สองอาทิย์นี่ก็บุญหัวสุดๆแล้ว บ้านก็ไม่ได้กลับกลัวเขาไปดัก ต้องคอยโกหกพ่อแม่ว่าต้องเร่งทำรายงานก่อนสอบเลยต้องหอบสังขารมานอนคอนโด " กูไม่เชื่อ " แน่ล่ะ! คำพูดกับการกระทำโคตรจะสวนทาง ปากบอกเปล่าแต่ดูมันทำซิพอพ้นตัวตึกได้ หล่อนรีบจูงมือเพื่อนสนิทเดินสับขาไปยังลานจอดรถแล้วรีบปิดประตู นั่งเงียบทำใจอยู่นานกว่าจะอ้าปาก" มึง..." เอาวะ! ไหนๆก็ไหนๆ ลูกจันทร์ไม่ใช่คนอื่นคนไกลสักหน่อย " คือ...กูกับผู้กองอะ..." ฮืออออ จะเล่าก็กระดากป

ปากกระจับกดทับปกปิดริมฝีปากที่เผยอเผลอตอบ บดเบียดเอวหนาผ่านเนื้อผ้าบางๆ ของกันและกัน" อืมมม " ชายหนุ่มส่งความกำหนัดส่งต่อคนตัวเล็ก แลบลิ้นร้อนเลียตามเนื้อปากนุ่มภายนอกก่อนจะค่อยๆ แหย่ปลายนุ่มเข้าโพรงปากเธอช้าๆ แทรกได้ก็กวาดต้อน เกี่ยวรั้งลิ้นน้อยจนสมองเธอมึนเบลอ พัลวันดึงดูดจนร่างบางอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ช่วงล่างก็ถูกรุกรานด้วยเอวหนาอ่า...เธอรับมือไม่ทัน" ผู้กอง..."" อืมม " ตอบส่งๆ ด้วยเสียงครวญคราง ไม่ยอมละเนื้อหวานในปากแม้แต่น้อยจูบจนพอใจก็ไล่พรมลมร้อนลงมาตามซอกคอขาว เลียหยอกจนเธอย่นคอหนีความซ่าน คนตัวโตคล่อมทับแทบไม่เห็นคนใต้ร่าง แต่มือใหญ่อีกข้างยังทำงานได้ปกติสอดเข้าใต้เสื้อยืดสีเข้มอ้อมแผ่นหลังบางแล้วปลดตะขอก่อนจะเลื้อยมืออุ่นๆ มาข้างหน้ากอบกุมเต้าเล็กพอดีมือ ปัดระรัวที่ยอดเล็กสีชมพูอ่อน" อื้อออ " คนถูกกระทำซ่านเสียว แอ่นรับความหรรษาที่เขาเสิร์ฟ ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อยืดแสนเกะกะทิ้งตามด้วยชั้นในตัวจิ๋วเมื่อลมเย็นๆ ปะทะผิวกายจนขนลุกซู่ หล่อนจึงยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง จะว่าอายก็ได้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยแก้ผ้าโชว์นมต่อหน้าใครเลยนะ" ปิดทำไมผมอยากเห็น " อยากจับ อยากเลียช่อเล็กๆ น

ตั้งแต่วันนั้นมานางก็เทวเข้าเทวออกบ้านฉันเป็นว่าเล่น ปกติวันจันทร์ถึงศุกร์ฉันจะไปนอนคอนโดเพราะใกล้มหาวิทยาลัย อีกอย่างคือมันเมาสะดวก เสาร์อาทิตย์ถึงค่อยกลับมาอยู่ในอ้อมอกพ่อแม่ร่างขาวนวลสวมแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ พอดีกับเสียงโทรเข้าที่วางอยู่ปลายเตียงนอน มือขาวซีดหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาดูจอแล้วจึงกดรับ(อาบน้ำเสร็จยัง เย็นนี้มึงมากินข้าวที่ห้องกูนะ) พอดีเลย กำลังจะไปขอข้าวห้องมันกิน ลูกจันทร์เป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมาก ตั้งแต่ออกจากบ้านมาใช้ชีวิตข้างนอกก็มีนางนี่แหละเป็นบ่อประทังชีวิต" ไปดิ เดี๋ยวกูแต่งตัวเสร็จแล้วไปหา กูซื้อกับข้าวมาด้วย "(เคๆ)หลังสายถูกตัวหล่อนก็โยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงนุ่มก่อนจะเดินหันหลังปลดผ้าขนหนูทิ้งแล้วใส่เสื้อผ้าแค่ไปกินข้าวห้องเพื่อนก็แต่งตัวชิวๆ นิ้วมือเรียวดึงเสื้อยืดสีดำพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นสบายๆ แล้วหอบหิ้วถุงกับข้าวไปเคาะห้องเพื่อนสนิทข้างๆ" มึง "" ว่า "" คุณดินชวนไปกินข้าวที่ห้อง มึงไปกับกูนะ " มือที่กำลังหยิบจานชะงัก เดี๋ยวนะ! มันไปสนิทกับผู้ชายห้องตรงข้ามตอนไหน ทำไมกูไม่รู้เรื่อง" ทำไมเขาชวนมึงไปกินข้าวที่ห้อง มีอะไรที่กู

" อ้าว จริงหรือเนี่ย ฮ่าๆๆ ที่แท้ก็คนกันเองนี่เอง " บนโต๊ะอาหารมีแต่เสียงหัวเราะของพ่อกับแม่ และเสียงของอีตาตำรวจนั่นที่เข้ากับผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี ส่วนฉันกลายเป็นตัวประกอบมื้ออาหารเย็นไปโดยปริยาย อีกนิดคือต้องยกจานข้าวตัวเองแล้วไปนั่งพับเพียบกินในครัวเหงาๆแล้วอ่ะ " ครับ ไว้วันหลังไปคุณพ่อกับคุณแม่ไปทานข้าวที่บ้านผมนะครับ พ่อผม ต้องตกใจแน่ๆเลย " " ฮ่าๆๆ เอาสิๆ ไปเซอร์ไพรส์อดีตตำรวจเก่ากัน ไม่ได้เจอกันตั้งหลายสิบปี อยากเห็นหน้าตอนมันตกใจเหมือนกัน ฮ่าๆๆ " มื้อนี้ดูพ่อจะดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็แหงล่ะ จู่ๆเขาก็บอกว่าเป็นตำรวจเพราะตามรอยพ่อ เล่าไปเล่ามา พ่อเขากับพ่อฉันกลายเป็นเพื่อนสมัย ม.ปลายด้วยกันเฉย แต่ต้องมาห่างกันเพราะต่างคนต่างแยกย้ายเรียนตามสายที่ตัวเองถนัดและสนใจ บ้างก็แต่งงานมีครอบครัว จึงไม่ได้นัดเจอกันเหมือนช่วงที่เรียนจบกันมาใหม่ๆ" ผู้กองชอบกินต้มแซ่บเหรอคะ เดี๋ยวแม่ไปตักมาให้เพิ่มนะ " " ครับ กลมกล่อมและแซ่บมาก ผมไปทานข้างนอกยังไม่อร่อยเท่าคุณแม่ทำ " คนตัวเล็กได้แต่แอบเบะปากหมั่นไส้ คนอะไรประจบประแจงผู้ใหญ่เก่ง ส่วนแม่ครัวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหน้าบานไปอีก เรื่องกับข้าวกับปล

" ค่ะแม่ หนูจะรีบไป แม่กับพ่อเช็กอินก่อนได้เลยนะคะ นั่งรอในเกตได้เลยค่า รับรองไม่เกินครึ่งชั่วโมงได้เห็นคนสวยคนนี้แน่นวล บายจุ๊บ " ฉันรีบกดวางสายแล้วยัดเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ใส่กระเป๋าเดินทางแบบลวกๆฮืออออ~ไม่น่าดื่มเยอะจนตื่นสายเลยอ่ะร่างเล็กบอบบางหิ้วกระเป๋าใบโตเดินลงบันไดอย่างทุลักทุเล เปิดท้ายรถได้ก็โยนกระเป๋าลากใบใหญ่ลงไปแล้วรีบปิดดังปึง! สับขาสั้นๆ ขึ้นรถ จังหวะที่กำลังจะออกจากบ้านสายตาก็ดันเห็นรถยุโรปคันคุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกล" แม่ง! จะตามกูไปถึงไหนวะ! " พูดดีก็แล้ว ไล่ก็แล้ว ทำไมผู้ชายหน้าด้านคนนี้ถึงฟังคำคนไม่รู้เรื่องเอาไงดี...เอาไงดี!?เธอกัดปากอย่างใช้ความคิด เรียวนิ้วก็คอยเคาะพวงมาลัยไปด้วย สุดท้ายหลอดไฟทิพย์บนหัวก็สว่างดัง ปิ๊ง!ลูกจันทร์เพื่อนรักฉันโทรขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิ๊ทสนิทเพียงคนเดียว คนอื่นไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ แต่มันดันบินขึ้นเชียงใหม่ก่อนแล้ว แต่ไม่เป็นไร...นางฟ้าทูนหัวยังส่งคนมาช่วยคนสวยได้ทันเวลาเธอกดเบอร์โทรออกตามไลน์ที่เพื่อนส่งมาให้ไม่นานปลายสายก็รับ" สวัสดีครับ " อุ้ย เสียงหล่อน่าฟัง" สวัสดีค่ะ ใช่เบอร์ผู้กองกรกันต์หรือเปล่าคะ ฉันชื่อขมิ้น.... "" อ่

รถหรูยี่ห้อดังถอยจอดเทียบที่ชั้นวีไอพี เรียวขาแกร่งก้าวออกจากรถ เสยผมเล็กน้อยแอบปลดกระดุมที่หน้าอกลงมาอีกเม็ดเพื่อเช็คเรตติ้ง ก่อนจะมองทางเข้าประตูบานเดิมที่เคยใช้เมื่อหลายปีก่อน เสียงเพลงข้างในยังคงอึกทึกครึกครื้นไม่เปลี่ยน บรรดานักดื่มยังคงโยกย้ายกันอย่างสนุกสนานปลดปล่อยอารมณ์กันอย่างเต็มที่เขามองไปรอบๆ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าขึ้นชั้นสองท่ามกลางสายตาสาวๆ ที่คอยสะกิดกัน บ้างก็ยิ้มอ่อยสะบัดผมเชื้อเชิญ" คุณดินเชิญครับ คุณอคิณและคุณลมรออยู่ข้างในแล้วครับ " มือขวาพี่ชายกล่าวต้อนรับแล้วเปิดประตูเชิญเข้าข้างใน" ไงมึง " พี่ชายอย่างสายลมพยักหน้าทักทาย มือยังคนถือแก้วบรั่นดีสีอำพัน ถัดไปเป็นเพื่อนสนิทที่นั่งไขว่ห้างกอดอกทักทายคนมาใหม่ปฐพีทรุดตัวนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามตอบรับชายทั้งสองแล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นจิบ" เมียมึงล่ะ "" ดูลูกอยู่บ้านแม่ไง " เมียมึงก็อยู่ด้วยปะ ไม่งั้นจะมีโอกาสมานั่งผ่อนคลายแบบนี้เหรอ" แสดงว่าคืนนี้มีแต่พวกเรา... " สายลมวางแก้วแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์" อยากลองเชิงพนักงานใหม่หน่อยไหม กูพึ่งรับมาเมื่ออาทิตย์ก่อน ชื่อน้องอมยิ้ม น่ารักแถมเอาใจเก่ง ลูกค้าติดตรึม "" กูขอบาย