6.เพราะฮอร์โมนใช่ไหม

​เธอบ้าไปแล้ว เธอเป็นเมนส์มาสิบกว่าปี ก็อยู่ได้คนเดียวมาตลอด มาวันนี้มีผู้ชายเสนอตัวมาใก้ลชิดแค่นั้น เธอก็เปิดโอกาสให้เค้าแล้ว บ้าไปแล้ว สาวสวยบ่นคนเดียวแม้ในส่วนลึกจะอดยิ้มไม่ได้ ที่เค้าตอบตกลงทันทีว่าจะมาหาเธอ แถมยังถามด้วยว่าต้องการอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า เค้าจะซื้อมาให้ เธอไม่ได้อยากได้อะไรทั้งนั้นเลย นอกจากใครสักคนในเวลานี้

ชายหนุ่มอมยิ้ม สาวเลม่อนคนสวยเป็นเมนส์วันนี้ แล้วยังมาอ้อนเค้าอีก แม่ตัวร้าย ทำไมน่ารักจริง เค้าดีใจที่เธอเปิดเผยแง่มุมนี้ให้เค้าได้เห็น และดีใจที่เธอไว้ใจเค้ามากขึ้น

ดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์เค้าหยุดงาน ถ้าเป็นวันทำงานเค้ามาไม่ได้ เค้าคงรู้สึกแย่แน่ๆเลยที่ต้องปฎิเสธเธอ รถสปอร์ตเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ห่างจากร้านเธอไม่เท่าไหร่ พนักงานต้อนรับบริการดีสมกับความหรูหราของที่นี่ เธอกดลิฟต์ให้และบอกทางไปยังห้องที่เค้าจะมา โอมคิดว่า เธอคงโทรมาแจ้งแล้วว่า เค้าจะมาพบเธอ

เสียงเคาะประตูหน้าห้องเบาๆเพียงสองครั้ง สาวสวยสวมชุดกระโปรงยาว เดินไปเปิดประตูพร้อมส่งยิ้มหวานออกไป ชายหนุ่มยิ้มตอบทันที เธอปล่อยผมสยายตามธรรมชาติ ไม่แต่งหน้าด้วยซ้ำ ยิ่งทำให้น่ารักน่ามองขึ้นไป

"ผมมีของมาฝาก" เค้าชูถุงหลายใบในมือให้เธอดู แล้วเดินตามเธอเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำมันหอมระเหย ทำให้ห้องนี้หอมกรุ่นอบอวล

"ฉันปวดท้องนิดๆค่ะ คุณหาน้ำทานเองได้ไหม "

เธอบอกเค้าออกไป แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ ชายหนุ่มวางของที่นำมาบนโต้ะในครัว แล้วหาของก้อกแก้กอยู่สักพัก ก็เดินตรงเข้ามาหา เธอหลับตานิ่งๆอยู่ทำให้เค้ารู้สึกถึงความอ่อนแอของเธอ ภายนอกเธออาจจะเก่ง มั่นใจ แต่ความจริงแล้ว เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นเอง

กระเป๋าน้ำร้อนห่อผ้าอุ่นๆวางลงบนหน้าท้องของเธอ สัมผัสบางอย่างทำให้เธอลืมตาขึ้น เค้านั่งอยู่บนพื้นและวางมือบนหน้าท้องของเธอ

" เคยใช้ไหมครับ ประคบร้อนแบบนี้ ช่วยได้นะ "

น้ำเสียงอ่อนโยนและความสุภาพของเค้า ทำให้เธอไม่กล้าขยับตัวหนีอาการปวดเริ่มบรรเทาเบาบางลงเหมือนจะทันที

"ปวดทุกเดือนไหมครับ" เค้าถามออกไปอย่างห่วงใย

"ไม่ค่ะ ปกติไม่ปวดเลย สงสัยเดือนนี้จะเครียด " เธอตอบตามความจริง สมองหมกมุ่นแต่เรื่องอยากมีลูกอยู่ตลอดเวลา

"อย่าเครียด ทำใจให้สบายนะครับ ถ้าทุกอย่างพร้อม เราจะมีลูกกัน " เค้าบอกเธอออกไป

"เราจะมีลูกกันหรอคะ"

เธอทวนคำพูดเค้า ชายหนุ่มพยักหน้า "ครับ ลูกผมจะให้คุณไง "

แม้จะอายแค่ไหนแต่เค้าก็ต้องบอกกับเธอแบบนี้ไปก่อน

"ฉันว่า ฉันควรจะให้เงินคุณนะคะ ค่าใช้จ่าย ค่าเสียเวลา "

เธอคิดมาหลายวันแล้ว ว่าควรจะให้เงินค่าสเปิร์มเค้าบ้าง อาจจะหลักหมื่นปลาย เพราะเค้าก็ต้องดูแลตัวเองเหมือนกัน คนฟังดึงมือตัวเองออกจากท้องเธอทันที แล้วขยับตัวตรง

"ผมบอกว่า ไม่ได้ต้องการอะไร นอกจากคุณ คุณคิดว่าผมทำเพื่อเงินหรอครับคุณไวน์ "

น้ำเสียงของเค้าแปรเปลี่ยนไปทันที สาวสวยหน้าจืดเจื่อน เธอไม่ได้มีเจตนาเลยสักนิด

"คือฉันคิดว่า ทุกอย่างต้องมีค่าใช้จ่ายค่ะ" เธอบอกตามตรง เค้าลุกขึ้นยืนทันที

"คุณคิดว่าผม จะขายสเปิร์มตัวเองให้ใครก็ได้หรอครับ คุณคิดผิดแล้ว " เค้าลุกขึ้นยืนทันที เธอควรจะได้รู้ว่าเค้าเลือกเธอเหมือนกัน ไม่ใช่กับใครก็ได้

"ผมกลับดีกว่าคุณจะได้พักผ่อน" ชายหนุ่มเตรียมจะกลับทันที คนที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาทันที

"เดี๋ยวค่ะ ฉันขอโทษ " เสียงเธอหวาน ออดอ้อน ตอนที่พูดออกมา

"อย่าเพิ่งกลับได้ไหมคะ อยู่กับฉันก่อนนะ" คนฟังยิ้มน้อยๆแล้วหันหน้ากลับมา สบตากับเธอ

"ผมเลือกคุณเหมือนกันนะครับ ไม่ใช่แค่คุณที่เลือกผม ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า ถ้าไม่ใช่สาวสวยชุดสีเลม่อนที่ร้านกาแฟวันนั้น ผมคงไม่ทำอะไรแบบนี้แน่ " เธอหน้าแดงก่ำ แล้วมองหน้าเค้า

"คุณมองฉันหรอคะ วันนั้น "

เธอถามออกไปอย่างทวนความจำ

"ผมจำคุณได้ติดตาเลยครับ คนสวยของผม " เค้าอ้อนเธอ เค้าจีบเธอ สาวสวยทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาแล้วยิ้มอายๆออกมา