LOGINShare
บทที่ 187
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1551
หลินตงส่ายหัวอย่างมึนงงและยืนขึ้น สำรวจบริเวณโดยรอบเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ในอวกาศอีกต่อไป แต่ในห้องที่แปลกประหลาดเขาคิดว่าเขามาถึงแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวแล้ว แต่จังหวะเวลาไม่ถูกต้องอย่างเห็นได้ชัดยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของระยะทางด้วยซ้ำ!เมื่อเห็นจูหมานหลินและลูกสาวหลินตงถาม: "พี่สาว ที่นี่คือที่ไหน?""คุณเป็นใคร?" จูหมานหลินไม่ตอบคำถามของหลินตงและกอดจูจู ลูกสาวของเธอไว้แน่น ถามอย่างระมัดระวัง"ฉันเป็นคนที่บังเอิญผ่านมา ฉันหวังว่าคุณจะให้อภัยฉันนะพี่สาว""คะ...คุณไม่ใช่โจรสลัดอวกาศเหรอ?""โจรสลัดอวกาศเหรอ โจรสลัดอวกาศอะไร?" หลินตงถามด้วยความสับสนจูหมานหลินตกตะลึงยังมีใครไม่รู้จักพวกโจรสลัดอวกาศอีกเหรอ?แต่แล้วเธอก็คิดอีกครั้งบางทีมันอาจเป็นแค่เรื่องของคำศัพท์เฉพาะภูมิภาคก็ได้“โจรสลัดอวกาศเป็นพวกคนชั่วที่เอาชีวิตรอดด้วยการปล้นยานขนสินค้าที่แล่นผ่านไปมา” จูหมานหลินอธิบายหลินตงเข้าใจทันทีนั่นก็เหมือนโจรสลัดบนโลกหรอกไม่ใช่เหรอ?พี่สาวที่มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่คงเข้าใจผิดว่า เขาเป็นโจรสลัดอวกาศใช่ไหม!เขาคิดว่าอุปนิสัยของเขาไม่ค่อยตรงกับภาพลักษณ์ของโจรสลัดอวกาศ"อย่ากังวลเลย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1550
หากพวกเขากล้าที่จะโจมตีตระกูลจู พวกเขากำลังหาที่ตายใช่หรือไม่?ในเวลานี้ ตระกูลจูก็แอบเผยแพร่ข่าวบางอย่างเช่นกันพ่อของเด็กในท้องของจูหมานหลินเป็นทายาทของกองกำลังอันแข็งแกร่งในอาณาจักรดวงดาวชายผู้ถูกกำหนดให้สืบทอดตระกูลใหญ่ทั้งหมดด้วยความแข็งแกร่งและอิทธิพลที่ไม่มีใครเทียบได้ทันทีที่ข่าวนี้ถูกเปิดเผย ทุกคนก็เชื่อจริงๆดังนั้น ในช่วงเวลาที่จูหมานหลินตั้งครรภ์และเพิ่งกลับมาที่ตระกูลจูกองกำลังที่กดขี่ตระกูลจูทั้งหมดก็หยุดลงและเสนอการชดเชยสำหรับความสูญเสียครั้งใหญ่ที่เกิดกับตระกูลจูตลอดหลายปีที่ผ่านมาตระกูลจูยังใช้โอกาสนี้ในการขยายความแข็งแกร่งของตระกูลอย่างรวดเร็วแข็งแกร่งกว่าก่อนที่จูหมานหลินจะจากไปอย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาดีๆ ไม่ได้ยาวนานนักพร้อมกับการเกิดของจูจู ลูกสาวของจูหมานหลินกองกำลังโดยรอบยังไม่ได้ยินว่า จูหมานหลินกำลังจะจัดงานแต่งงาน และยังไม่มีเงาของมหาอำนาจจากอาณาจักรดวงดาวที่จะมาเยี่ยมเยียนด้วยพวกเขาเริ่มนึกสงสัยและจึงเริ่มลองเชิงอีกครั้ง อย่างเงียบๆ และระมัดระวังตระกูลจูไม่มีทางหยุดมันได้พวกเขารู้ดีว่า ความจริงไม่มีวันปิดบังได้สิ่งเดียวที่พวกเขาทำไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1549
จูหมานหลินกำลังตอบคำถามลูกสาวแบบขอไปทีแต่ในใจกลับรู้สึกประหม่าอย่างมากยานขนสินค้ากำลังจะมาถึงทางเข้าของรูหนอนที่มุ่งหน้าไปยังแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวช่วงการเดินทางนี้ถือเป็นช่วงที่อันตรายที่สุดเนื่องจากยานขนสินค้าทุกลำที่มุ่งหน้าไปยังแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวในทิศทางนี้จะผ่านที่นี่ และเดินทางจากณูหนอนไปยังแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวดังนั้นจะมีโจรสลัดอวกาศจำนวนมาก ที่เชี่ยวชาญในการปล้นยานขนสินค้าที่ผ่านไปมาซึ่งแอบอยู่ที่นี่การเผชิญหน้ากับโจรสลัดอวกาศทั่วไปนั้นดีกว่าโดยปกติแล้วการจ่ายค่าผ่านทาง จะทำให้ผ่านไปได้อย่างปลอดภัย และจะไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตแต่ถ้าหากเป็นพวกโลภและโหดร้าย โดยเฉพาะพวกที่รับค่าหัวจากอาชญากรรมร้ายแรง ไม่เพียงแต่สินค้าจะสูญหายเท่านั้น แต่ชีวิตของเธอ ลูกสาวของเธอ และลูกเรือทั้งหมดก็จะไม่รอดเช่นกันนี่คือสิ่งที่จูหมานหลินกังวลมากที่สุดตราบใดที่อสามารถผ่านช่วงนี้ไปได้อย่างปลอดภัย และไปถึงรูหนอน การขนส่งสินค้าครั้งนี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จนอกจากนี้ยังสามารถนำประโยชน์มหาศาลมาสู่ครอบครัว และช่วยให้ตระกูลจูอยู่รอดได้นานขึ้นในบรรดาพ่อค้าแม่ค้าทั้งหมดในอาณาจักรดวงดาว ช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1548
และเมื่อเข้าใกล้แผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว ก็ยิ่งจะมีรูหนอนมากขึ้นยิ่งสถานที่ห่างไกลมากเท่าไหร่ รูหนอนก็จะยิ่งมีให้ใช้งานน้อยลงเท่านั้นรูหนอนจะถูกสร้างขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้รอบๆ แผ่นดินลอยฟ้าต่างๆ ที่มหาอำนาจตั้งอยู่นี่เป็นโอกาสที่ดีในการแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองยิ่งมีรูหนอนมากเท่าไร ก็ยิ่งพิสูจน์ความแข็งแกร่งและสถานะทางการเงินได้มากขึ้นเท่านั้นแผ่นดินลอยฟ้านั้นจะเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆแผ่นดินลอยฟ้าที่ไม่มีแม้แต่รูหนอน พ่อค้าคนใดจะมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจแค่การเดินทางไปที่นั่นก็ใช้เวลาหลายปีแล้วในสถานที่ที่ไม่มีรูหนอน ยานขนสินค้าสามารถแล่นได้ด้วยความเร็วคงที่เท่านั้นอย่างไรก็ตาม ความเร็วของเต่าตัวนี้ค่อนข้างช้า ถ้าเทียบกับสิ่งอื่น ถ้าคิดจริง ๆ แล้ว ก็ยังเร็วกว่าแสงอยู่มากในอารยธรรมระดับสูงที่กว้างใหญ่และไร้ขอบเขตของอาณาจักรดวงดาวความเร็วแสงก็ดูช้ามากเช่นกันบนยานขนสินค้าที่พลุกพล่านลำนี้"แม่ เราเดินทางกันมาตั้งนานแล้ว อีกนานแค่ไหนถึงจะถึงแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว" เด็กหญิงอายุประมาณเจ็ดหรือแปดขวบถาม เธอช่างน่ารักน่าชั่งเอ่ยถามขึ้นตรงข้ามกับเด็กหญิงมีหญิงสาวสวยอายุ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1547
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าไป๋หลี่เหยียนหงอยู่ที่ก้นถ้ำน้ำแข็งเย็นยะเยือก ต้านทานความหนาวเย็นสุดขั้วได้อย่างเต็มที่หลินตงยังคงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในทิศทางของแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวในพื้นที่สี่มิติภายในนิกายแก้วเจ็ดแสงหวงฝู่ซีเยว่และคนอื่นๆ ก็เริ่มดื่มด่ำกับการฝึกฝนที่เข้มข้น มุ่งมั่นสู่อาณาจักรนิรันดรเดิมที หวงฝู่ซีเยว่เป็นศิษย์โดยตรงของผู้นำนิกาย จึงสามารถอาศัยอยู่ในที่พักอาศัยระดับสูงได้แต่เธอไม่ต้องการแยกจากกลุ่มของยุนซีดังนั้นเธอจึงส่งคำขอไปยังอาจารย์ของเธอ กงซุนจื้อเหมิง โดยขอให้เธออยู่ที่เดิมและฝึกฝนร่วมกับคนอื่นๆเพื่อประโยชน์ของหลินตง กงซุนจื้อเหมิงก็ตกลงแล้วก็ถูกไป๋หลี่เหยียนหงขอให้ช่วยดูแลทุกคนด้วยครึ่งเดือนผ่านไปในพริบตาทุกๆ สองหรือสามวัน หลินตงจะออกมาจากพื้นที่สี่มิติและตรวจสอบพื้นที่สามมิติเพื่อดูว่าเส้นทางถูกต้องหรือไม่และมีการเบี่ยงเบนจากตำแหน่งหรือไม่ในเวลานั้น พวกเขาเดินทางจากกาแล็กซีทางช้างเผือกไปยังอาณาจักรดวงดาว ซึ่งเป็นระยะทางและเวลาอันยาวนานเหตุผลที่สามารถเคลื่อนที่ในพื้นที่สี่มิติได้อย่างต่อเนื่อง ก็เพราะว่าไป๋หลี่เหยียนหงมีอุปกรณ์ควบคุมความเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1546
ความปรารถนาในร่างกายของเธอจะถูกระงับไว้ได้ไม่นานในเวลานั้น เธอไม่เพียงแต่ต้องระงับความปรารถนาเท่านั้น แต่ยังต้องต้านทานความหนาวเย็นสุดขั้วด้วยภายใต้การโจมตีของพลังมหาศาลทั้งสอง ทั้งภายในและภายนอกไป๋หลี่เหยียนหงรู้สึกว่า ตัวเองไม่สามารถรับมือทุกอย่างได้นั่นจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากจริงๆแต่เธอไม่มีทางเลือกเนื่องจากอาจารย์กงรู่ซื่อ สั่งให้เธอหันหน้าเข้าหากำแพงในถ้ำน้ำแข็งอันหนาวเหน็บเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีจากนั้นก็ไม่มีวันใดที่รอดพ้นไปได้และสถานการณ์ปัจจุบันก็เป็นเช่นนั้นไม่ต้องพูดถึงหนึ่งร้อยปียากที่จะบอกว่าเธอจะสามารถคงอยู่ได้เป็นเวลาหนึ่งปีหรือไม่ไป๋หลี่เหยียนหงรู้สึกขมขื่นในใจและพึมพำกับตัวเอง"อาจารย์ คุณไม่ต้องการให้โอกาสลูกศิษย์คนนี้เลยหรือ!""ทำไม? ทำไมคุณไม่ฟังคำอธิบายของฉัน?""ทำไมคุณถึงลงโทษฉันแบบนี้ ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ความผิดของฉัน?""ในอดีต ผู้ที่เข้าไปในถ้ำน้ำแข็งเย็นล้วนเป็นสมาชิกของนิกายที่ก่ออาชญากรรมร้ายแรง แต่ฉันก่ออาชญากรรมอะไร? คุณไม่ลังเลที่จะลงโทษฉันโดยตรงสำหรับการทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่นี่เป็นเวลาร้อยปี""เป็นเพราะฉันทำให้นิกายกับอาณาจักรเซียนขุ่
