MasukShare
บทที่ 33
Bab terkait
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 34
วีเจกำลังเล่น "การเอาชีวิตรอดบนเกาะล้าง"เป็นสาวน่ารักชื่อดอกมะลิหลังจากเห็นบัญชีราชาของหลินตงที่มีระดับมากกว่าพันเข้ามาหามุมเป็นแมวจากนั้นก็ยืนขึ้น มือทั้งสองข้างจีบนิ้วเป็นดอกไม้ สองขานั่งยอง ๆ พูดเบา ๆ ว่า"ยินดีต้อนรับประธานไม้ขีดไฟเข้าสู่ห้องไลฟ์สดของหนู น้องสาวขอทำความเคารพ!"นี่คือลูกพี่ใหญ่ ต้องรับใช้ให้ดีการแสดงของวีเจสาวที่น่ารักทำให้หลินตงรู้สึกตลกเล็กน้อยแน่นอนว่าเงินสามารถทำอะไรก็ได้หลินตงโพสต์คอมเม้นเลยทันที"มะลิน้อย ตั้งใจเล่นเกม ชนะแล้วจะให้จรวดหกร้อยหกสิบหกดอกเป็นการฉลอง"ดอกมะลิเห็นคอมเม้นของหลินตง ก็เซอร์ไพรส์สุด ๆ รอบนี้ถ้าชนะสำเร็จ มีค่ากว่าชนะเป็นร้อยรอบพันรอบรีบนั่งลงบนที่นั่งแล้วเริ่มเล่นเกมต่อ ระหว่างเล่นก็พูดว่า "ขอบคุณประธานไม้ขีดไฟที่สนับสนุน! หนูจะตั้งใจเล่นให้ชนะอย่างแน่นอน!"คอมเม้นที่เฝ้าดูเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง"ประธานไม้ขีดไฟสุดยอด!""ประธานไม้ขีดไฟยิ่งใหญ่!""ประธานไม้ขีดไฟก็คือประธานไม้ขีดไฟ ออกโรงแบบไม่ธรรมดาจริง ๆ!"ดอกมะลิควบคุมตัวละครในเกมอย่างระมัดระวัง ทักษะของเธอก็ดีอยู่ ปกติเธอสามารถชนะแปดในสิบเกมได้แต่กลัวว่าจะพลาด ถ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 35
เพราะใกล้จะถึงวันหยุดวันแรงงานแล้วดังนั้นเสาร์อาทิตย์นี้ไม่หยุดงานเลี้ยงวันแรงงานจะจัดขึ้นก่อนวันหยุดหนึ่งวันในช่วงเวลานี้หลินตงยังคงกินข้าวและไปเรียนตามปกติ เมื่อเวลาผ่านไป ความนิยมในเรื่องของหลินตงก็ค่อย ๆ ลดลง แต่เขาก็ยังถือว่าเป็นคนดังในมหาลัยการส่งมอบโรงแรมโกลเด้นลิฟก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว หลินตงกลายเป็นเจ้าของโรงแรมโกลเด้นลิฟอย่างเป็นทางการและประสบความสำเร็จในการใช้จ่ายอีกหนึ่งหมื่นแปดพันล้าน ได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์มาร้อยแปดสิบแต้มหลังจากใช้แต้มศักดิ์สิทธิ์สี่สิบแต้มในการเพิ่มทั้งร่างกายและจิตวิญญาณเป็นห้าสิบแต้มตามลําดับ หลินตงก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นอีก เขารู้สึกว่าสี่สิบห้ากับห้าสิบแต้มต่างกันไม่มากหลังจากถึงห้าสิบแต้มทั้งร่างกายและจิตวิญญาณก็เข้าสู่โหมด "ค่อนข้างแข็งแกร่ง"หนึ่งร้อยสี่สิบแต้มที่เหลือ หลินตงไม่ได้ใช้อีก เก็บไว้เผื่อต้องการทักษะอะไร จะได้เพิ่มได้ตลอดก่อนวันหยุดวันแรงงานหนึ่งวันหลินตงไม่มีเรียนในช่วงบ่ายแล้ว ดังนั้นเขาจึงพักผ่อนในหอพักและเตรียมเข้าร่วมงานเลี้ยงวันแรงงานของทางมหาลัยในตอนเย็นทางมหาวิทยาลัยการสื่อสารเจียงหนานได้ปิดเทอมแล้ว คนที่ใกล้บ้านก็เริ่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 36
โทรติดแล้ว"แม่คะ หนูกลับมาแล้ว อยู่หน้าบ้านยาย เปิดประตูหน่อย!" ซุนซืออี๊พูดอย่างกังวล"ซืออี๊ ลูกกลับมาแล้วเหรอ? ไม่ได้บอกลูกว่าอย่ากลับมาเหรอ?"ซุนซืออี๊ได้ยินเสียงแม่มาจากโทรศัพท์ ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าเสียงของเธอจะเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ไม่นานประตูก็เปิดออกในที่สุดทันทีที่เห็นแม่ซุนซืออี๊ทนไม่ไหวที่จะกอดแม่แล้วร้องไห้ออกมาแม่และลูกสาวร้องไห้อยู่พักหนึ่งก่อนเข้าบ้านเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน ซุนซืออี๊จึงถามว่า "แม่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พ่อล่ะ? ตายายล่ะ? น้องสาวล่ะ?""ตายายและน้องสาวของลูกถูกอาของลูกรับไปแล้ว พ่อของลูกขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา ซืออี๊ ลูกรีบไปเกลี้ยกล่อมพ่อของลูก เขาไม่ได้กินอาหารมาสองวันแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปร่างกายของเขาก็จะแย่ลง"ซุนซืออี๊เข้าไปในห้องและเห็นชายคนนั้นกำลังสูบบุหรี่อยู่ในห้องเธอไม่สามารถคิดได้ว่าชายคนนี้ซึ่งมีผมหงอกครึ่งหัวเป็นพ่อของตัวเองก่อนหน้านี้เขาเคยเป็นคนมีชีวิตชีวา มาจากชนบท สร้างชื่อให้ตัวเองในเมือง มีอนาคตที่สดใสที่สุดในครอบครัว ไม่ว่าใครจะพูดถึงเขาก็ต้องยกนิ้วให้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 37
มหาวิทยาลัยเจียงหนาน！นักศึกษาหลายหมื่นคนกำลังนั่งอย่างเป็นระเบียบบนสนามกีฬางานเลี้ยงวันแรงงานกำลังจะเริ่มก่อนอื่นประธานมหาลัยกล่าวเปิดงานจากนั้นนักศึกษาก็เริ่มแสดงโชว์นักร้อง นักเต้น นักแสดงละคร นักพูด และนักมายากลเริ่มปรากฏตัวบนเวทีทีละคนแต่ในเวลานี้หลินตงไม่ได้นั่งดูการแสดงแต่เขากลับถูกอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกกลับห้องเรียนแทน แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ทุกคนในชั้นเรียนถูกเรียกกลับหมดทุกคนงงเล็กน้อยอาจารย์ที่ปรึกษาพูดในเวลานี้"วันนี้มีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น เนื่องจากยิงเสวี่ยรู้สึกไม่สบายจึงไม่สามารถขึ้นเวทีได้ ถ้าใครเล่นเปียโนได้โปรดขึ้นแสดงแทน ไม่จำเป็นต้องเล่นดี แค่รับมือได้ก็พอ"ทุกคนมองไปที่ซูยิงเสวี่ยตามที่คาดไว้ ใบหน้าที่แดงก่ำของซูยิงเสวี่ยซีดนิดหน่อยอาจารย์ที่ปรึกษารออยู่พักใหญ่ก็ไม่มีใครสมัคร พูดต่อว่า "ถ้าใครรับภารกิจนี้ต่อไป ต่อไปไม่ว่าจะลาหรืออะไรก็ตาม ฉันก็จะไฟเขียวตลอด"พอคำพูดนี้ออกมา หลายคนก็ตื่นเต้นเล็กน้อย แต่การเล่นเปียโนเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่ว่าใครเรียนไม่กี่วันก็จะกล้าขึ้นเวทีแสดงหลินตงก็มีความคิดบางอย่างและอยากจะรับช่วงต่อเรื่องนี้เ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 38
เดิมทีเธอคิดว่าครอบครัวของเธอแค่เป็นหนี้เพียงไม่กี่ล้าน แต่เนื่องจากหลินตงเป็นลูกคนรวยมาก น่าจะไม่สนใจเงินเพียงเล็กน้อยนี้แต่ไม่คิดว่าจะเป็นหนี้ร้อยล้านร้อยล้านเลยนะ! แม้ว่าหลินตงจะเป็นลูกคนรวยมาก แต่เขาสามารถเอาเงินสดออกมาได้มากขนาดนี้จริง ๆ เหรอ?บางทีครอบครัวของเขาอาจจะเอาออกมาได้ แต่เขาเป็นแค่นักเรียนคนหนึ่ง ทางครอบครัวจะไม่มีให้เขาใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้ให้คนที่รู้จักกันเพียงไม่กี่วันยืมได้ทำยังไงดี? ? ?ทำยังไงดี? ? ?ไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจุดประกายความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับพ่อแม่และไม่สามารถให้พวกเขาดูออกได้"พ่อคะ หลินตงจะต้องให้หนูยืมแน่! เพราะ...เพราะเขาเป็นแฟนหนู! หนูคบกับเขามาครึ่งปีแล้ว แต่หนูกลัวพวกคุณจะหาว่าหนูยังเด็ก เลยไม่กล้าบอกพวกคุณ"ซุนเหว่ยเฉิงและเฉินชุ่ยเหลียนตกตะลึงความสงสัยสุดท้ายในใจก็หายไปพวกเขาไม่แปลกใจเลยที่ลูกสาวจะหาแฟนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ได้พวกเขามีความมั่นใจในตัวลูกสาวมากแต่อีกคำถามหนึ่งก็เกิดขึ้นในใจของซุนเหว่ยเฉิงลูกสาวของเธอแค่อยากปลอบใจตัวเองหรือเปล่า? แล้วสร้างเรื่องโกหกขึ้นมา?อาจเป็นไปได้!ซุนเหว่ยเฉิงจึงพูดว่า "ถ้าอย่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 39
ร้อยล้านพอเหรอ?นี่เป็นประโยคที่น่าฟังที่สุดที่ซุนซืออี๊เคยได้ยินมาในชีวิตของเธออย่างแน่นอน เพราะประโยคนี้ดึงครอบครัวของเธอที่กำลังจะตกเหวกลับมาซุนเหว่ยเฉิงและเฉินชุ่ยเหลียนก็มองตากันด้วยดวงตาเบิกกว้าง! ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจแฟนของลูกสาวคนนี้ค่อนข้างคาดเดาไม่ได้!ร้อยล้านดูเหมือนจะไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยนี่มันร้อยล้านนะ แม้แต่ยุครุ่งเรืองที่สุดของครอบครัวพวกเขาก็ไม่สามารถหาเงินร้อยล้านได้แต่อีกฝ่ายกลับเอาออกมาได้ตามใจชอบคนแบบนี้เป็นแฟนลูกสาวจริง ๆ เหรอ? พวกเขามีความสุขแทนลูกสาวของพวกเขาและสามารถควักเงินร้อยล้านมาช่วยลูกสาวได้นั้น รักลูกสาวจากใจจริงแน่นอน"พอแล้ว! พอแล้ว! ขอบคุณ หลินตง!" ในเวลานี้ซุนซืออี๊อยากร้องไห้ออกมาดัง ๆ ตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ เธอตึงเครียดมาตลอด ในที่สุดก็สามารถผ่อนคลายและอยากระบายอารมณ์"งั้นคุณส่งหมายเลขบัตรมาให้ผม เดี๋ยวผมจะโอนให้คุณ!" เสียงของหลินตงดังมาจากโทรศัพท์"ได้เลย! ขอบคุณมากนะหลินตง!"หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซุนซืออี๊ก็ส่งหมายเลขบัตรของเธอไปให้หลินตงจากนั้นจึงรู้ว่าพ่อแม่กำลังจ้องมองเธออยู่"พ่อคะ แม่คะ พวกคุณเป็นอะไรหร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 40
จากนั้นเสียงของหลินตงก็ดังมาอยู่ในหูของทุกคน"ครั้งหนึ่ง""อุบัติเหตุ""เขาและเธอรักกัน""ในยุคที่ไม่ลังเล""คิดว่า""เข้าใจ""ดังนั้นจึงตกหลุมรักอย่างรวดเร็ว""มือคู่หนึ่งจับแน่นปล่อยไม่ออก""ความพยายามและอนาคตในหัวใจ""ลืมไม่ได้""รักของคุณ""แต่ตอนจบมันยากที่จะเปลี่ยน""ผมไม่สามารถรั้งคุณไว้ได้""ยิ่งไม่คิดว่าเขา""จะสามารถให้อนาคตที่คาดหวังแก่คุณได้""ผู้ชายไร้เดียงสา""โว้..."ครึ่งแรกของเพลงร้องจบแล้วในที่เกิดเหตุมีคนนับหมื่นคนเงียบสนิทไม่นาน ช่วงที่สองก็ดังขึ้นอีกครั้ง"การดูแล""ของคุณ""พกติดตัวไปด้วยเสมอ""เปิดมันตรงที่ไม่มีใคร""อยากถาม""ตอนนี้คุณ""ไม่มีความโศกเศร้า""เหมือนทะเลนอนอาบแดด""เหมือนสีที่ทาด้วยใจ""ทำให้คุณยิ้มและกล้าหาญ""ลืมไม่ได้"(ปล. ทุกคนมองหนังสือเล่มนี้เป็นโลกคู่ขนาน เพลง "เด็กชาย" ของเหลียงป๋อแชมป์เดอะวอยซ์)ร้องเพลงจบแล้วแต่ที่เกิดเหตุยังคงเงียบกริบตกตะลึง?อย่างแท้จริงทุกคนไม่คิดว่าหลินตงจะร้องเพลงได้กินจริงใจขนาดนี้ไม่ว่าจะเป็นการเขียนเนื้อเพลง แต่งเพลง ร้องเพลง หรือเล่นเปียโน มันฝังลึกอยู่ในใจผู้คนหล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 41
หูเฉิงนี่คือเมืองที่อยู่ใกล้ทะเลเมื่อเปรียบเทียบกับเจียงเฉิงก็พัฒนากว่าในทุกด้านขณะนี้หลินตงกำลังนั่งหลับตาบนเครื่องบินจากเจียงเฉิงไปยังเมืองหูเฉิงข้างหลังแอร์โฮสเตสสาวร่างสูงที่มีหน้าตาดีกำลังนวดไหล่ของเขาเขานั่งชั้นเฟิร์สคลาสซุปเปอร์ดีลักซ์ ไม่เพียงแต่ห้องเดี่ยวเท่านั้น ยังมีอาหารชั้นนำต่าง ๆ ยังมีแอร์โฮสเตสสาวสวยให้บริการแบบตัวต่อตัวด้วยการบริการดี แต่ราคาค่อนข้างสูงจนเกินไป ห้าสิบเท่าของชั้นประหยัด ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถซื้อได้"คุณหลินคะ คุณต้องการอาหารหรือน้ำไหมคะ?" หลานซินถามขณะนวดไหล่หลินตงเธอนวดหลินตงมาเกือบชั่วโมงแล้ว นวดจนมือเจ็บ แต่ หลินตงไม่ได้บอกให้เธอหยุดและเธอก็ไม่กล้าหยุด เธอทำได้เพียงถามหลินตงว่าจะกินอะไรไหมหลานซินเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินในห้องโดยสารชั้นเฟิร์สคลาสซุปเปอร์ดีลักซ์ของสายการบิน พวกเธอแตกต่างจากพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินในชั้นธุรกิจและชั้นประหยัดเนื่องจากพวกเขาให้บริการแขกชั้นเฟิร์สคลาสแบบตัวต่อตัว งานของพวกเขาจึงเป็นเรื่องง่าย และค่าจ้างของพวกเขาก็สูงกว่าอีกสองชั้นมากงานนี้มีเกณฑ์ที่สูงมากสำหรับพวกเธอในทุกด้าน เนื่องจ
Bab terbaru
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1417
"พี่เฉิน ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนทำให้คุณเดือดร้อน ไปสู้กันเถอะ"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็แปลงร่างกายาทองคำอมตะอีกครั้ง!แม้ว่าเฉินจิงจื่อหานจะไม่ค่อยเข้าใจว่าคำพูดของหลินตงหมายถึงอะไรแต่เมื่อเห็นว่าหลินตงเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อีกครั้งเขาก็ไม่สามารถถอยกลับได้เช่นกันท้ายที่สุดแล้ว เขาก็มาจากอารยธรรมระดับสูง จะแพ้คนอย่างหลินตงที่มาจากอารยธรรมระดับต่ำกว่าได้อย่างไร?ให้ได้รู้ซะบ้าง วิชาลับของสำนักดาวสวรรค์น่ากลัวขนาดไหนทั้งสองแสดงกายาทองคำอมตะออกมาทีละคน พร้อมที่จะต่อสู้ในขณะนี้ ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมาท่ามกลางอสูรยักษ์สีทองหลายสิบตัว"โจมตี!!!"ทันใดนั้น อสูรยักษ์สีทองทั้งหมดก็ปลดปล่อยความเร็วสูงสุดและพุ่งเข้าหาหลินตงและเฉินจิงจื่อหานในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็เตรียมท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาเช่นกันตั้งใจที่จะทำร้ายหรือแม้กระทั่งฆ่าหลินตงและสหายในการโจมตีครั้งแรกนี่จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันไม่ให้พวกเขาตอบโต้กันปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินเกือบสามสิบคนลงมือพร้อมกันช่างเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ?ยุนซีกับสาวๆ ที่กำลังดูอยู่ ต่างก็ใจเต้นรัวเธอกลัวว่า
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1416
เฉินจิงจื่อหานอาจยังคงนึกถึงภาพที่อสูรดาราเหล่านี้คุกเข่า และขอความเมตตาหลังจากที่ป้าหงของเขาลงมือ!แต่ความจริงก็คือคนที่ทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ ต้องตำหนิหลินตงถ้าไม่ใช่เพราะเขาไป๋หลี่เหยียนหงจะใช้พละกำลังทั้งหมด เพื่อควบคุมตัวเองแ ละไม่สามารถลงมือได้อย่างไร?แต่ว่าหลินตงเองก็บริสุทธิ์เช่นกันการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของเขากับไป๋หลี่เหยียนหง เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาอย่างสิ้นเชิงใครทำให้ร่างเสน่ห์ของไป๋หลี่เหยียนหงน่าดึงดูดเกินไปล่ะ?ทำให้พลังจิตวิญญาณของเขาถูกดึงดูดเข้าหาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้หลินตงก็เพิ่งค้นพบเป็นครั้งแรกเช่นกัน ว่าพลังจิตวิญญาณก็สามารถเป็นเช่นนี้ได้?นั่นทำลายความเข้าใจของเขาที่มีต่อโลกไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อมองดูอสูรยักษ์สีทองเกือบสามสิบตัวเคลื่อนเข้ามาใกล้เฉินจิงจื่อหานยังคงเฉยเมยในความคิดของเขาใครหนุนหลังเขาอยู่?นั่นคือไป๋หลี่เหยียนหง!!!ผู้นำของเจ็ดเซียนแห่งนิกายแก้วเจ็ดแสงรุ่นก่อนราชันย์อมตะแห่งอาณาจักรนิรันดรนิกายแก้วเจ็ดแสงจะมีเซียนที่ไม่มีใครเทียบได้เจ็ดคนซึ่งเป็นตัวแทนด้วยเจ็ดสี ได้แก่ แดง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1415
อสูรดาราในอสูรกาแล็กซีเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าหลินตงทันที แต่เลือกที่จะค่อยๆ เข้าใกล้และบีบวงล้อมของพวกมันพวกเขาจะทำเช่นนี้เพราะทั้งหลินตงและคนอื่นๆ ต่างก็เป็นปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินที่มีศาสตราเทพมายาอันตรายอย่างยิ่งหากทั้งสองร่วมมือกันและโจมตีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยกะทันหัน ก็มีแนวโน้มว่าจะส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงแก่ชีวิตได้ดังนั้นจึงจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้หลินตงและเฉินจิงจื่อหานตอบโต้ตราบใดที่ขวางทางถอยของหลินตงและค่อยๆ รุกคืบ แม้ว่าหลินตงจะลอบโจมตี พวกเขาก็จะมีเวลาตอบสนองและหลีกเลี่ยงผลที่ตามมาอันเลวร้ายหากปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินเกือบสามสิบคนรวมใจกันเป็นหนึ่ง แล้วโจมตีพร้อมกัน โดยไม่สนว่าตัวเองจะบาดเจ็บหรือไม่ หลินตงกับเฉินจิงจื่อหานจะไม่มีโอกาสต้านทานท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างด้านจำนวนคนของทั้งสองฝ่ายนั้นมากมายเกินไปน่าเสียดายที่ไม่ใช่พวกเขาอสูรยักษ์สีทองเหล่านี้คือกำลังรบชั้นนำของเผ่าพันธุ์ของตน ไม่เพียงแต่เป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์ตัวเองเท่านั้น แต่ยังเป็นตัวแทนของอสูรดาราที่ัตัวเองสังกัดอยู่ด้วยหากใครคนใดคนหนึ่งถูกหลินตงเล็งเป้าโจมตีอย่างกะทันหันจนได้รับบาดเจ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1414
หลังจากเข้าใกล้เต่ายักษ์แล้ว พวกเขาก็ถอนกายาทองคำอมตะและยืนอยู่บนกระดองของมันอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์การเคลื่อนไหวของพวกเขาดึงดูดความสนใจของอสูรยักษ์สีทองที่อยู่รอบ ๆ ทันที“เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้แกยังทำเป็นเก่งอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ไม่เพียงแต่แกเรียกพวกเราว่าสัตว์เดรัจฉาน แถมยังบอกอีกว่าถึงเราจะโจมตีพร้อมกัน ก็ยังไม่สามารถฆ่าแกได้ ตอนนี้ทำไมล่ะ? กลัวขึ้นมาแล้ว? ถ้ากแน่กริงก็เข้ามา! มาสู้กันอีกสามร้อยยก!” ป้าเทียนเยาะเย้ย"ชิ!!! ในหัวนั่นมีสมองอยู่ไหม? แกมองยังไงว่าฉันหนี? ถ้าฉันกลัวคงวิ่งหนีไปแล้ว? ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ถ้าพวกแแกกล้าก็มาฆ่าฉันสิ!" เฉินจิงจื่อหานตะโกนตอนนี้ เขาได้กลับมามีท่าทีเหมือนเจ้าสำนักน้อยแห่งสำนักดาวสวรรค์อีกครั้งแล้วนี่แหละยังอธิบายได้ว่า ใช้อำนาจรังแกคนอื่นมีไป๋หลี่เหยียนหง ปรมาจารย์ระดับราชันย์อมตะหนุนหลังอยู่แน่นอนว่าเขาจะไม่กลัวขยะพวกนี้เฉินจิงจื่อหานเมินอสูรยักษ์สีทองที่กำลังเข้ามาเหล่านี้แต่หลินตงที่อยู่ข้างๆ กลับรู้สึกกังวลเล็กน้อยไป๋หลี่เหยียนหงเคยกล่าวไว้90% ของพลังการต่อสู้ของเธอ จะต้องใช้เพื่อระงับความปรารถนาที่กำ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1413
คำพูดของเฉินจิงจื่อหาน เรียกได้ว่าด่าอสูรยักษ์สีทองเรียงแบบเหมารวมเลยพวกเขาคืออสูรดาราที่สูงส่ง เคยโดนเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่ ถึงกลับถูกด่าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานนี่มันเกินกว่าที่ใครจะทนได้แล้วจริง ๆแต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่มีใครกล้าลงมือทันทีแต่เพราะกำลังรอการกระทำต่อไปของป้าเทียนป้าเทียนคือหนึ่งในสามปรมจารย์อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินของมังกรทลายฟ้าถูกซัดจนบาดเจ็บไม่พอ ยังโดนด่าเป็นสัตว์เดรัจฉานอีก แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยอีกฝ่ายไว้ได้"ดี! ดีมาก! ดีจริงๆ !"ป้าเทียนพูดคำว่าดีออกมาติดกันถึงสามครั้ง ก่อนจะตะโกนลั่น “พี่ใหญ่! พี่รอง! พวกท่านก็ได้ยินใช่ไหม ไอ้มนุษย์นั่นมันกล้าด่าพวกเรามังกรทลายฟ้าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานเลือดโสโครก มังกรทลายฟ้าเคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่กัน? แล้วพวกคุณ เมื่อครู่ก็โดนด่าเหมือนกัน ทุกคนยังจะทนได้อยู่อีกเหรอ?”คำพูดของเขายังไม่ทันจบดี ก็มีเสียงตอบรับดังกลับมา“ทุกคนลุยพร้อมกันเลยเถอะ! รีบจัดการให้จบเร็วๆ ตามที่น้องสามของฉันพูดเมื่อกี้ ของรางวัลจากศึกนี้ มังกรทลายฟ้าของฉันขอแค่สนับมือ ส่วนที่เหลือ พวกคุณก็เอาไปแบ่งกันเอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1412
ไม่ว่าจะเป็นหลินตง หรือมนุษย์ที่อยู่ข้างเขา ก็ไม่ต่างกันหลินตงสามารถข้ามระดับย่อยสองขั้น แล้วเอาชนะปรมาจารย์เซียนเดินดินตอนปลายอย่างหยวนเซิงได้มนุษย์หนุ่มคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน สามารถข้ามย่อยหนึ่งระดับ แล้วเอาชนะป้าเทียน ที่อยู่ระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินเหล่าอสูรยักษ์สีทองที่ล้อมอยู่รอบๆ ต่างก็อิจฉาตาร้อนพวกเขาแทบรอไม่ไหว อยากจะลงมือจัดการหลินตง เพื่อแย่งชิงศาสตราเทพมายาที่เขาครอบครองไว้ถ้าแย่งมาได้ ตัวเองก็จะมีพลังที่สามารถสู้ข้ามระดับเช่นกัน“อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดิน? มีแค่นี้เองเหรอ!!! ฮ่า ๆๆ” เฉินจิงจื่อหานหลังจากซัดป้าเทียน แล้วก็ยังยืนหัวเราะลั่นอยู่ที่เดิมเสียงหัวเราะของเขานั้น ป้าเทียนได้ยินเต็มๆ ช่างบาดหูมากการที่ตัวเองถูกมนุษย์ที่มีพลังต่ำกว่าหนึ่งขั้นเล่นงาน จนได้รับบาดเจ็บถือเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาเลยในอสูรกาแล็กซี มังกรทลายฟ้าคือเผ่าพันธุ์อันดับหนึ่ง ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดกล้าท้าทายเคยชินกับการใช้กำลังข่มขู่ จนกลายเป็นนิสัยของพวกเขา และไม่เคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีแบบนี้มาก่อน?ในเวลานี้ ในใจของป้าเทียนเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
